شرایط امروز فوتبال ایران با توجه به اتفاقاتی که در درون و برون آن رخ داده است جای امیدواری باقی نمی گذارد و یا حداقل اراده ای برای بهبود اوضاع و احوال این رشته ورزشی نزد تصمیم سازان و آنهایی که اختیارات ورزش کشور را در دست دارند مشاهده نمی شود.
پیش از این بارها به ساختار معیوب این فوتبال اشاراتی داشته و یادآور شده ایم که تا وقتی این رشته، تحت مدیریت اصولی در مسیری به سوی ایجاد ساختار قرار نگیرد امیدی به بهبود وضع آن نیست و اگر هم نتیجه ای حاصل شود ثباتی نخواهد داشت.
استعفای رییس فدراسیون فوتبال به دلیل آنچه بیماری ایشان ذکر شده است، بر حجم مشکلات افزوده و ظاهرا قرار بر این نیست که فعلا تکلیف انتخاب جانشین مهدی تاج بر اساس یک ساز و کار شفاف مشخص شود و این بلاتکلیفی برای فوتبالی که تیم ملی آن مسابقات حساس مقدماتی جام جهانی را پیش رو دارد، تهدیدی جدی تلقی می شود.
مسلما اگر این فوتبال دارای سازمانی درست، مبتنی بر قواعد و اصول صحیح و شفاف بود، مدیران ارشد ورزش و اعضای هیئت رئیسه فدراسیون، بی درنگ جانشین رئیس مستعفی را مشخص می کردند تا شاهد این حجم از بلاتکلیفی و اتلاف وقت نباشیم، اما آنچه از اتفاقات و اظهارات اخیر فدراسیون نشینان برداشت می شود، به راه افتادن جنگ قدرت و کشمکش های زیر پوستی به جهت حفظ میز و پست است و حتی شنیده می شود که برخی مدیران ارشد ورزش، خود برای تحت اختیار گرفتن فدراسیون فوتبال دورخیز کرده اند و خیال نشستن روی صندلی ریاست این فدراسیون را در سر می پرورانند.
این موارد را در کنار بلاتکلیفی تیم ملی فوتبال کشورمان و نامشخص بودن سرمربی آن و همچنین پرونده باز شکایت مارک ویلموتس قرار دهید تا بیشتر به بحرانی بودن اوضاع پی ببرید.
همه این مسایل و‌دیگر موارد بحران زا در فوتبال ایران ریشه در سومدیریت دارد و این تنها به خود فوتبال برنمی گردد و در واقع محصول نگاه غلطی است که از راس ورزش به این رشته شده و حتی باشگاههای بزرگ و مردمی کشورمان را متاثر از خود ساخته است.
همان شکل و روش و شیوه مدیریتی که دو باشگاه بزرگ استقلال و پرسپولیس را سالهاست غرق در مشکل و حاشیه و بحران نموده، امروز فدراسیون فوتبال را به مجموعه ای بلاتکلیف مبدل ساخته است و تا زمانی که روند اداره ورزش و نگاه مدیران وزارت نشین به فوتبال، دلسوزانه و به دور از منیت و در جهت تجلی کارکردهای اجتماعی و فرهنگی آن نباشد، وضع به همین منوال خواهد بود.
هفته گذشته نیز خبر رسید که قرار است به پرونده برخی مدیران فوتبال که با عملکرد خود خساراتی مالی بر فدراسیون تحمیل کرده اند رسیدگی شود که امیدواریم این اتفاق برای یکبار هم که شده از شکل و حالت شعاری به واقعیت تبدیل شود تا مدیران بعدی ورزش کشور بدانند در صورت تخلف و تضییع بیت المال، باید پاسخگو باشند.
البته در میان همه این بلاتکلیفی ها، اتفاقی امیدوار کننده را طی هفته های اخیر شاهد بودیم و آن رجعت برخی مدیران به سمت مربیان داخلی است.
گرچه این اتفاق از سر اختیار و اعتقاد مدیران به مربیان داخلی نبوده و ریشه در جبری دارد که بر فوتبال ما حاکم شده و استفاده از مربیان خارجی را به علت تنگناهای موجود در مسیر تحقق خواسته های مالی آنان دشوار ساخته است، اما با این حال چنین رویکردی را به فال نیک می گیریم و امیدواریم مربیان جوان ایرانی نیز از فرصت به دست آمده استفاده کنند و به دور از حواشی ، بحث های انحرافی و مشاوران دوست نما و فرصت طلب، روی کار و مسئولیتی که بر عهده شان قرار گرفته متمرکز شوند و با کار و تلاش صادقانه و صد البته توکل به خداوند بزرگ، در راه موفقیت گام بردارند و نشان دهند، سالها تحقیر و تخریب چهره های داخلی از سوی جریانات خزنده و رسانه ها و برنامه سازان تحت امر آنها، چیزی از ارزش های مربیان ایرانی کم نکرده است و مسلما علاقه مندان به فوتبال نیز وقتی این تلاش و دلسوزی را ببینند، به همان اندازه ای که برخی مربیان خارجی را حمایت کردند، حامی این چهره های داخلی نیز خواهند بود.
از سوی دیگر، مدیران فوتبال ایران موظفند از مربیان داخلی منتخب خود حمایت کنند؛ همانگونه که از خارجی ها حمایت می کردند و حتی فراتر از حمایت، برای راضی کردن آنان به ادامه همکاری،راهی کشورهای دور و نزدیک شده و ملتمسانه خواستار ماندن شان می شدند.
باید مدت زمانی صبر کرد و دید این اتفاقات؛از بلاتکلیفی فدراسیون و خالی بودن صندلی ریاست آن تا چرخش مدیران باشگاهی به سمت مربیان ایرانی و ...، فوتبال ما را به کجا می کشاند.
* گروه فوتبال
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
