تقریبا تمام اهالی اصیل ورزش در این معنیمشترک
القول بوده و اتفاق نظر دارند که اساسنامه های فدراسیون های ورزشی پر از اشکالات
اساسی هستند. مهمترین این اشکالات شاید آنجا باشد که این اساسنامه ها طوری تنظیم و
تصویب می شوند که هر چقدر راه را برای جولان دادن و پست گرفتن افراد غیر ورزشی و
بعضا غریبه با مقوله ورزش و فرهنگ ورزش و... هموار می کنند، به همان میزان بلکه
بیشتر، شرایط رابرای ورزشی ها و چهره های مدیر و کاربلد ورزش سخت کرده و تقریبا
راه ورود آنها را می بندند. با نگاهی به واقعیات و آنچه که امروز و طی سالیان اخیر
در ورزش ما اتفاق افتاده است نتیجه می گیریم که ماجرا غیر از این نیست. بالارفتن
آدم های غریبه و نا آشنا از سرو کول ورزش و تصاحب پست های کلیدی ورزش توسط اینان و
تعیین خط و ربط و سیاست های فنی و فرهنگی ورزش به وسیله این چسبیده های غریبه با
ورزش، بیش از هر چیز صحت قول و نظر اهالی
ورزش را ثابت می کند.این روش و سیاستی که در باره ورزش اعمال می شود بیش از هر چیز
نشان دهنده حرف همیشگی این مجله بوده که برخلاف شعارها و ظواهر و... ورزش در کشور
ما و نزد متولیان اصلی و رسمی آن که دولت ها باشند ، جدی گرفته نشده است. چون اگر
جدی گرفته می شد اداره و مدیریت آن را به دست اهلش می دادند نه اینکه اصرار عجیبی
باشد که کار ورزش دست اهلش یعنی کسانی که تخصص و دغدغه وتعهد لازم و کافی را دارند
نیفتد. به قول یکی از عزیزانی که اخیرا با این مجله در همین باره مصاحبه کرده
بود" شما(ورزشی ها) حتی اگر سابقه مدیریتی داشته باشید اجازه نمی دهند به
بدنه مدیریتی ورزش ورود کنید." اینطوری است که به قول عزیز دیگری" فردی
که یک پارچ آب هم بلند نکرده ،نایب رییس فدراسیون وزنه برداری می شود...".
البته ما هم بانظر جناب مهندس حسین کلانی کاملا موافق هستیم که" در همه جای
دنیا مدیریت با تخصص داشتن در یک رشته ورزشی تفاوت دارد..." بله، این حرف
کاملا صحیحی است اما متاسفانه این افراد" غیر ورزشی" که سر از"
مدیریت های ورزش" در می آورند ، مدیر هم نیستند و ابتدایی ترین اصول مدیریتی
را هم در رفتار و عمکرد خود رعایت نمی کنند.وقتی وضعیت مدیریتی ورزش این باشد که
کسی نمی تواند آن را انکار کند وبا حساس
ترین و تعیین کننده ترین رکن
آن یعنی مدیریت اینگونه رفتار و معامله می شود معلوم است که توقع در باره رشد و
پیشرفت ورزش و انتظار" تحول" و " قوی شدن" ورزش توقع و انتظار
بیجا و بی ثمری است. با چنین وضعیتی مدیریت ورزش- هر فرد و گروهی که می خواهد
باشد- به جای آنکه دنبال کار ورزش و ابتکار و خلاقیت و برنامه برای پیشرفت ورزش
باشد ، دنبال مشغولیات و سروکارهای شخصی خود و حفظ میز و دفتر، دستک خود خواهد
بود. به جای اینکه دنبال جذب آدم‌های
کاربلد و همکاران امین و باشخصیت و مفید به
حال ورزش باشد، دنبال آدم هایی که از نظر
فهم و آگاهی و اشراف درباره ورزش از خودش - که اصلا شناختی از ورزش ندارد یا از
شناخت اندکی برخوردار است - پایین تر است می گردد و... این گونه است که مدیریت های
اتوبوسی با چاشنی باندبازی و طایفه سالاری و... بالاخره آقازاده بازی بر کاروبار
ورزش حاکم می شوند و از رهگذر آن انحرافات و خلافکاریها ودلال بازی ها و شارلاتان
های مشاور نما و قراردادهای کاسبکارانه و ضد منافع و عزت ملی و...ده ها آفت دیگر
به جان ورزش می افتند ، که با کمال تاسف می بینیم افتاده اند.بنابراین خیلی روشن و
کاملا بدیهی است که برای اصلاح وضع ورزش یکی از اولین قدم ها باید اصلاح وضع
مدیریتی ورزش باشد. باید کاری کرد و شرایطی را فراهم آورد که مکانیزم جذب و دفع
ورزش - که سال هاست این مجله در باره اش می نویسد-تغییر کند. یعنی به جای فراری
دادن و تاراندن چهره‌های
کاربلد و محبوب و مقبول ورزش از پیرامون و
جایگاه های مدیریتی ورزش و دور دادن به عناصر مجهول الهویه و غریبه وبیگانه با
مقوله ورزش و مدیریت، باید تلاش کرد که اصل " شایسته سالاری" که مورد
تاکید عقل سلیم و دین مبین هم هست برکار
وبار مدیریت ورزش ما حاکم شود.وقتی قرار بر شایسته سالاری باشد و کار به دست
کاردان بیفتد آن وقت آفاتی مثل باندبازی وفامیل بازی و آقازاده بازی و... وده ها
بازی مفسده برانگیز و مخرب دست از سر ورزش مستعد و بالقوه توانمند ما بر می دارند
و این ورزش با شتاب و توان بیشتری می تواند در مسیر" تحول" و
" قوی شدن" و پیشرفت گام بردارد.این کار می
تواند با اصلاح اساسنامه های غالبا ضد شایسته سالاری فعلی آغاز شود...
* سیدمحمدسعید مدنی
آقای مدنی عزیز،فوتبال دست عده ای بی معرفت و ضدفوتبال افتاده است. آدمایی منفعت طلب و هیچ کاره در فوتبال مهم ترین سمت ها را اشغال کردند و از قبال فوتبال به پست ،مقام آسیایی و پول رسیدند فوتبال با این آدمای هیچ کاره ۵۰ سال عقب رفت فوتبال بعد از انقلاب دست همین مغرضان افتاده و آنان بزرگان فوتبال را از خانه نشین و راننده تاکسی کردند همین آدمای هیچ کاره و بی سواد و بی فرهنگ فوتبال را نابود کردند و قهرمان آسیا را به تیم سوم قاره رساندند بردن کویت و عریستان آرزو برامون شده بود چراکه فوتبال دست این بی معرفت ها بود.الانم فوتبال حالش خوب نیست اگر در ۱۰ سال گذشته جام جهانی رفتیم و خودی نشان دادیم بعلت نبوغ جوانان ایرانی و کارلوس کروش بود ما در فوتبال افت کردیم و کشورهای عربی که قبل از انقلاب هیچی در آسیا نبودند در فوتبال جهان آقایی می کنند الان اسم شرکت های هو اپیمایی کشورهای کوچیک عربی روی پیراهن رئال و بارسا است اسم استادیوم آرسنال در لندن عربی است تیم های عربی به نوشته کیهان ورزشی در کمپ قطر اردو می زنند و قطر هم در جام ملت ها قهرمان شد اون وقت ۵۰ سال است که ما نمی توانیم در آسیا قهرمان شویم آقایی آسیا را از ما همین افراد بی معرفت و بدردنخور فوتبال گرفتند آقای مدنی به اینا هم بپردازید فوتبال خراب است و ورزش خراب تر از فوتبال کشتی بدبخت شده و لنگ چندین میلیارد تومان است به مشکل ورزشکاران رسیدگی نشود ورزشکاران بی انگیزه می شوند و سر از دلالی و بازار درمیاورند.اقتصاد ورزش هم مثل اقتصاد کشور حالش خوب نیست عزت زیاد 
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
