کدام مربی است که این بازیکن را نخواهد؟

شاید افت و خیزهای چند سال اخیر استقلال سبب شده تا روزبه چشمی ، مدافع – هافبک استقلال تهران نتواند به اندازه ای که شایسته اش بوده با این پیراهن جام بالای سر ببرد اما کسی هم نمی تواند منکر توانمندی های او در مستطیل سبز به ویژه برای آبی های پایتخت شود. او هم جزو آن دسته از بازیکنانی است که هر مربی ای آرزوی داشتنش را دارد. فوتبال برای چشمی دو رو داشته است؛ یک روی آن قبل از بازی ایران و ولز در جام جهانی 2022 قطر بود و روی دیگرش پساجام جهانی و بعد از آن گل شگفت آور رقم خورد و تولد بزرگ او را موجب شد. او بیشتر از هر بازیکنی جام جهانی را دوست دارد زیرا در روزگاری که کمتر کسی انتظار داشت گره گشای تیم ملی باشد با آن شلیک تماشایی، هم سبب ساز پیروزی تاریخی مان شد و هم خودش را چند پله در این فوتبال بالا کشید.
او پس از سالها پوشیدن پیراهن آبی، حالا به پختگی لازم رسیده است. کمتر احساسی می شود و از آن اخراج های ویرانگر فعلا خبری نیست. جواد نکونام به چشم یک وزنه سنگین او را می نگرد . هرچند جابجایی های گاه و بیگاه در خط دفاع و خط هافبک شاید خوشایند این بازیکن نباشد - و اساسا هیچ بازیکنی از این جابجایی ها خرسند نخواهد شد - اما می توان به همین دلیل او را " آچار فرانسه " آبی ها نامید. با این حال بسیاری بر این نظر هستند که روزبه در پست هافبک دفاعی توانمندی های بیشتری نسبت به دفاع مرکزی دارد.
او بازیکنی با سابقه حضور در دو جام جهانی است؛ اولی جام جهانی 2018 روسیه که با نمایش قابل قبولش در دیدار با مراکش همراه شد و دومی قطر. کم بوده اند بازیکنانی که چنین اتفاق بزرگی را در کارنامه بازیگری خود داشته باشند؛ آن هم در 30 سالگی.
او هنوز هم جا دارد؛ نمی دانیم کجا را نشانه گرفته است اما بی شک نیم نگاهی به یک افتخار بزرگ دارد : حضور در سومین جام جهانی خود؛ کاری سخت اما شدنی.

*حمید ترابپور

برچسب ها: روزبه چشمی ، استقلال تهران