مبارزه با فساد ورزش؛ از شعار تا عمل

با انتخاب وزیر تازه برای وزارت ورزش و جوانان و گذر از واکنش های احساسی اولیه باردیگر مباحث ریشه ای و مشکلات اساسی این بخش به شدت مطرح شده و همگان منتظرند تا شاهد برنامه ها و اقدامات ملموس مدیریت جدید باشند.طی ادوار مختلف مدیران ارشد ورزش هر کدام در بدو ورود وعده ها داده و اهداف بزرگ را مورد اشاره قرار داده اند اما سوگمندانه اغلب وعده ها پس از مدتی یا به بوته فراموشی سپرده شدند یا راهی برای غلبه بر آنها پیدا نشده است. یکی از مهم ترین انتظارات در مورد مدیریت درست بر ورزش مقابله و مبارزه با فساد است که تقریبا شعار همه مسئولان ورزش از دیرباز بوده است.احمد دنیا مالی وزیر جدید ورزش و جوانان هم از این قاعده مستثنی نبوده و مبارزه با فساد در ورزش را جزو اولویت های خود برشمرده است. نکته مهم در این باره ارائه این نقطه نظرات در مجلس بوده است. آنجایی که نمایندگان مردم این جایگاه را دارند که بعدها وزیر را بابت پاسخگویی به وعده ها بازخواست کنند.موضوع فساد در ورزش علاوه بر تاراج سرمایه های مادی این بخش عوارض سخت دیگری دارد و از این جهت باید آن را مهم و سرنوشت ساز تلقی کرد. ورزش به دلیل دربرگیری فراوان و درهای باز بابت انتشار اخبار با هر تخلف و فسادی به شدت و به سرعت جامعه را دربرمی گیرد و چه بسا توفانی برپا کند. این اتفاق علاوه بر آثار سوء ملموس در بحث خدشه به اعتماد مردم به عنوان پشتوانه بزرگ دولت از اهمیت فراوان برخوردار است.هر گونه انحراف و تخلف مالی، اخلاقی و ... چنان ابعادی در ورزش دارد که می تواند هر فردی در بالاترین پست ورزشی را از جا ریشه کن کند. اگر چه در مبحث مبارزه با فساد سالهاست با اهمال و مماشات مواجه هستیم اما در همین سطح نازل نظارت هم شاهدیم که چه رفت و آمدهایی شکل گرفته و چه کسانی با میزهایی که عاشق آن بوده و حاضر به جدایی از آن نبودند امروز نشانی از خود بر جای نگذاشته اند.سالهاست وعده و شعار را شاهد بوده ایم. با توجه به ابعاد گسترده اقتصادی ماجرا نسبت به گذشته و حساسیت های به وجود آمده در بخش های فرهنگی و اخلاقی لزوم توجه و برخورد با این پدیده زشت بیش از پیش به رخ کشیده می شود. میزان اعتماد مردم در این باره از حد عادی به شدت فاصله گرفته و وقتی چنین شد حتی کار خوب و طی مسیر درست تضمینی برای ادامه و استمرار ندارد.احمد دنیامالی وزیر محترم ورزش در مجلس مقابله با فساد ورزش را وعده داده است. حتی در خبری آمده است که با تشکیل کمیته پیگیری فساد اخیر در رشته فوتبال او نقش آفرین خواهد بود. باید دید این اظهار نظرهای صریح پیش روی نمایندگان مجلس و با فرصت دادن لازم چه زمانی محقق و یا حداقل رگه های اعتمادسازش را بروز می دهد. در این باره کارشناسان این حوزه هم با ما همکلام شده اند که نظرات آنها پیش روی شما عزیزان است. با آرزوی تحقق این مطالبه به حق مردم با هم آنها را مرور می کنیم.

*بهمن اسدی

نهادهای مسئول پای کار مبارزه با فساد ورزش باشند

*مصطفی هاشمی طبا

موضوع وجود فساد نه تنها در ورزش بلکه در همه بخش های جامعه مطرح است و شاید ورزش در این باره کمتر از خیلی جاها درگیر باشد. اما همین که بحث مقابله با فساد وجود داشته باشد باید آن را یک اتفاق خوب و مهم تلقی کنیم. حساسیت در ورزش بابت مقابله با فساد خیلی خوب است وامیدواریم این امر در همه بخش های جامعه هم مدنظر باشد.مبارزه با فساد در ورزش اتفاقی خوب است اما باید یادمان باشد که فساد غالبا به شکل مخفی و پنهانی صورت می پذیرد و علنی نیست. بنابر این مقابله با آن نیاز به افرادی دارد که در این حوزه آگاهی و تبحر لازم را دارند. آنها ضمن آشنایی با این بخش راه مقابله با آن را بلدند. این که هر کس بگوید من با فساد مبارزه می کنم بیشتر حالت شعاری دارد.اگر آقای وزیر جدید ورزش چنین وعده ای داده اند باید دید برنامه هایشان در این باره چگونه است. اولین نکته در این باره برخورد جدی با موارد تایید شده در موضوع فساد است. یعنی با اثبات جرم باید برخورد جدی با آن شود تا ضمن احقاق حقوق مردم برای آینده و سایر افراد بازدارنده باشد. متاسفانه ما در این بخش احکام متناقض داریم. گاهی به خاطر یک جرم کوچک جریمه سنگین اعمال می کنیم و گاه برای جرایم بزرگ جریمه اندک در نظر می گیریم.صدور حکم برای تخلفات در فسادی که از آن حرف می زنیم باید متناسب باشد که متاسفانه با آرای متفاوت تعادل و عدالت لازم را در آن مشاهده نمی کنیم. ما در کشورمان برای مبارزه با فساد دارای سازمان های خاص و پرتعداد هستیم. این که وزیر ورزش با عدم اشراف به جزییات وارد این عرصه شود را نمی توان مورد پذیرش قرار داد. او قدرت قضایی هم برای صدور حکم ندارد. بنابر این باید ما زمینه ورود سازمان های مرتبط را در این کار فراهم کنیم تا آنها اقدامات لازم را انجام دهند. به نظرم با ایجاد ارتباط لازم با سازمان های مرتبط و همکاری تنگاتنگ با آنها می توان گزارش های رسیده در اختیار آنها قرار گیرد و با پیگیری امور در این باره مسیر درست را طی کرد. تعداد قابل توجهی از سازمان های موظف در زمینه مبارزه با فساد وجود دارند که وزیر ورزش باید با جدیت آنها را درگیر با این امر مهم کند تا نتیجه لازم را بگیریم. باید امیدوار باشیم روزی این کار از حالت وعده و شعار خارج شده و از طریق مجرای درست شائبه های موجود را برطرف کند. این امر قطعا باعث اعتماد بیشترمردم و بهبود امور خواهد شد.

شفافیت و شایسته سالاری راه مقابله با فساد ورزش

*رضا حسنی خو

در نگاه نخست این که مبارزه با فساد در ورزش در اولویت های وزیر جدید ورزش است را می توان نکته ای مثبت و امیدوارکننده در نظر گرفت. البته باید پرسید که برنامه ایشان در این باره چیست؟ سالهاست به ویژه در دو دهه اخیر بارها در این باره شعار داده شده اما در مقام عمل شاهد اتفاق مهمی نبوده ایم. متاسفانه چون شعار بی عمل داده شده و برنامه مشخص هم ارائه نشده شاهد بدترین اتفاقات در همین دو دهه اخیر بوده ایم.بنابر این باید ابتدا از برنامه های وزیر در این باره مطلع شویم و بعد در خصوص آن قضاوت کنیم. متاسفانه بحث مبارزه با فساد آن قدر در حد حرف باقیمانده که خیلی از سوی دلسوزان جدی گرفته نمی شود. جالب این که این موضوع حساس و تخصصی با نظرات سطحی هم همراه می شود. با شعار این که بگیریم و ببندیم ما به جایی نمی رسیم. این مراحل آخر مبارزه با فساد است. اولین اقدام در بخش مبارزه با فساد در امور اقتصادی موضوع شفافیت است. الان در این باره برنامه چیست؟ به نظرم در این باره دستگاه های نظارتی ما از وظیفه خود دور افتاده اند و نمی توانند آن را انجام دهند.باید موضوع پیشگیری مقدم بر درمان را مدنظر قرار دهیم. به ویژه در امور فرهنگی این بحث مهمی است. هزینه هم کمتر است، دنیا این کار را انجام می دهد. نظارت عامه و ایجاد تشکیلات تخصصی در این باره لازم است. فدراسیون ها باید درآمدها و هزینه ها را به طور شفاف در دسترس همه قرار دهند. در کنار آن باید قوانین بازدارنده هم داشته باشیم. در موضوع سیستم اداره ورزش، ما با مشکلاتی مثل میل و علاقه مدیریت ورزش برای اداره فدراسیون ها توسط نیروی تحت امر خود مواجه هستیم. باید نگرش عوض شود. فدراسیون باید نهاد غیردولتی باشد و با تامین منابع مالی مستقل باشد. ما رییس فدراسیونی داشتیم که این هفته انتخاب شد و هفته بعد گفت من بودجه ای برای اداره فدراسیون ندارم! خب چرا آمدی؟روسای فدراسیون باید از لحاظ مالی قدرتمند باشند و از لحاظ فنی کمک بگیرند. فدراسیون موفق یعنی مدیریتی که قدرت اداره مالی مجموعه خود را داشته باشد. وقتی کارمند اداره را با مشکل اقتصادی رییس فدراسیون می کنیم کار خراب می شود. قبول کنیم که بعد از موضوع شفافیت باید به شایسته سالاری و پرهیز از باند و رفیق بازی توجه کنیم. شعار جوانگرایی، تخصص گرایی را قبول ندارم. باید دنبال شایسته سالاری باشیم. حضور افراد نامربوط علاوه برضررهای اقتصادی و ضربه به موفقیت های ملی بساط رانت خواری را پهن می کند که ما ثمرات آن را در همین المپیک دیدیم. رشته های مدال آور و پای مدال ما عقبگرد داشتند.

مبارزه با فساد ، از شعار تا عمل

*حمید ترابپور

وزیر محترم ورزش و جوانان در اولین روزهای حضور خود در راس ورزش ایران درباره موضوعی مهم صحبت کرده است، موضوعی به نام مبارزه با فساد که این نشریه - نه امروز که سالهاست - دغدغه آن را دارد اما متاسفانه در مقاطع مختلف مسئولان ورزش تنها با تکیه بر بخش شعاری این مبحث مهم ، از اجرایی کردن آن سر باز زده اند و یا اگر هم اراده ای برای ورود به این حوزه داشته اند ، نیروهای توانمندی که بتوانند در این مسیر یاری رسان شان بوده و خود نیز به دنبال برخورد با جریانات ناسالم باشند ، در کنار آنها دیده نشده است که البته این نیز به ضعف آن مدیران مربوط می شود. احمد دنیامالی صراحتا از هدف خود مبنی بر مبارزه با فساد در ورزش صحبت کرده است. طی ماههای اخیر که بحث مبارزه با فساد در فوتبال ایران داغ شده و برخی از افراد نیز احضار و یا بازداشت شده اند ، این امیدواری نزد جامعه ورزش به وجود آمده که این بار ظاهرا قرار است اتفاقاتی مثبت رخ بدهد. البته برای روشن شدن بحث باید یادآور شویم که باز کردن این پرونده ، نه از درون ورزش و فوتبال ، بلکه از سوی نهادهای قضایی اتفاق افتاد و عملا بخش های ورزشی تنها تماشاگر هستند ! این ، هم جای خرسندی دارد و هم نگرانی . خرسندی از این بابت که نهادهای نظارتی ، کمبود اراده مبارزه با فساد در ورزش را در مواقعی جبران می کنند و افراد ناسالم را به میز محاکمه می کشانند و نگرانی از این جهت که اگر جایی در یک باشگاه صنعتی اتفاقاتی رخ نمی داد و پرده از روی فساد کنار نمی رفت ، شاید تا همین امروز هم کسی مطلع نمی شد که آنجا چه فجایعی روی داده است. مسئله مهم همین جاست؛ یعنی جایی که باید پله اول مبارزه با فساد طی شود، آنقدر درگیر مسائل فرعی - و البته خود فساد - شده که امیدی به آن نیست !حال که وزیر محترم درباره فساد در ورزش صحبت کرده است این نیاز احساس می شود که وی شخصا این موضوع را دنبال و ساز و کار فسادزدایی از سوی خود مسئولان ورزش را طراحی کند و در این مسیر خطیر نقش بازوان قوه قضائیه را ایفا نماید.

مبارزه با فسادی که خودش مفسده می آورد!

*دکتر محمد(شهریار) شفائی

آیتم های مختلف در مباحث اجتماعی، تعاریف متفاوتی در جوامع مختلف دارند. به عنوان مثال، چیزی به نام «رفاه» ، در اروپا و آفریقای مرکزی تعاریف و مصادیق متفاوتی دارد.

اصولا هر کدام از این آیتم ها با متوسط اجتماع سنجیده می شوند. پس اگر قرار است ما به بحث فساد در ورزش و علی الخصوص فوتبال بپردازیم، باید ببینیم تعریف ما از فساد چیست. باید ببینیم آیا فسادی که همه ما می دانیم در فوتبالمان وجود دارد، از فساد جامعه پیرامون ما بیشتر است یا کمتر. اگر کمتر باشد، عملا کنترل آن سخت و احتمالا ناممکن است، مگر یک اقدام ملی و ریشه ای برای پاکسازی و اصلاح جامعه انجام شود. اما اگر بیشتر باشد، می توان آن را کنترل و از گسترش آن جلوگیری کرد. معتقدم، هم اکنون، فساد حاکم بر فوتبال ما از متوسط اجتماع پیشی گرفته و ممکن است حتی به فروپاشی و سقوط جایگاه فوتبال ملی ما بیانجامد. مهمترین وجه این ادعا، روبازی کردن و جسارت عوامل دخیل در این فساد است. زمانی، همکار ابوی بنده در یک اداره دولتی، بخاطر رشوه 250 تا یک تومانی، به ناکجا آباد تبعید شد و بعد از آن هم دیگر از خجالت به شهرش بازنگشت. اما امروز، رسما در آن اداره، صحبت از شیرینی و صبحانه، خیلی راحت انجام می شود! یعنی ما در ایران، چیزی مثل «هاراگیری» ژاپنی نداریم که هیچ، افرادی را که یک پای خارج از فوتبالشان درگیر مسائل قضایی و مالی است و پای دیگرشان درگیر رسوایی «بلژیکی» فوتبال، با سلام و صلوات به مصدر کار باز می گردانیم! ممکن است این فرد واقعا گناهکار اصلی هم نباشد. اما پیام این نوع حرکات بی احتیاط به مفسدین فوتبال، یک چراغ سبز پرنور است! لذا، ابتدا باید «مماشات» را کنار گذاشت و خیلی جدی با مسئله فساد روبرو شد. در این راه، نه نام افراد، نه نام باشگاه، نه ترس از رمیدن متمولینی که فوتبال ما را تغذیه می کنند، نه هراس از افشای عمومی عمق فساد، و... نباید مطرح باشد. قبلا در یک مقاله نوشته بودم:دزدی که به زیرسیگاری رحم نمی کند، محال است به شمعدانی طلا رحم کند!لذا، مثلا، مثلا، فساد صدها میلیاردی در سطح لیگ یک، محال است در لیگ برتر با آن همه گردش مالی وحشتناک، دیده نشود. پس تلاش برای محدود کردن پرونده «اخیر» فساد فوتبال به لیگ یک و آن هم فقط یک تیم، در واقع کمک به تداوم فساد و به نوعی خود فساد است.امیدوارم حالا که این مبارزه از فوتبال آغاز شده، چنان با امانت و صداقت آن را پیگیری کنیم که بتواند الگویی برای باقی رشته ها، و حتی با خوش بینی، برای جامعه پیرامون باشد. آرزوی محال، محال نیست...