آن روزی که سایه علی مرادی و شکل و شمایل پر عیب و ایراد مدیریتش از سر وزنه برداری ایران برداشته شد ، این امیدواری نزد جامعه فولاد سرد پدید آمد که حالا با حضور جمعی از اهالی این رشته - که در راس آنها سجاد انوشیروانی ، قهرمان اسبق - قرار داشت ، شاهد پوست اندازی خواهیم بود.
انوشیروانی در اولین اقدام سراغ چهره های وزنه برداری رفت تا این رشته را از پیله سختی که در آن گرفتار آمده بوده ، رهایی بخشد.
در ماههای نخست آغاز به کار آنها، این باور به جامعه تزریق شد که در این رشته با یک ماه و دو ماه کار به جایی نخواهد رسید که البته باور درستی هم بود ، رشته ای قدرتی و رکوردی که برای گرم به گرم افزایش وزنه های آن باید ماهها صبر کرد و با برنامه پیش رفت.
از اسفند ماه 1401 که انوشیروانی به عنوان رئیس فدراسیون معرفی شد بیش از یک سال و نیم می گذرد و آنها به رغم برنامه ریزی هایی که داشته اند ، در بحث نتیجه گیری ، آنگونه که انتظار می رفت موفق عمل نکرده اند.
ناکامی در بازی های آسیایی هانگژو و سپس شکست در المپیک پاریس بر حجم انتقادات علیه فدراسیون افزود اما اتفاقاتی که طی روزهای پس از المپیک در این بخش از ورزش کشورمان رخ داده ، فارغ از مسائل فنی، انوشیروانی و همکارانش را با سیلی از انتقادات روبرو کرده و صد البته آنها در این به راه افتادن سیل ، بی تقصیر نیستند.
*حمید ترابپور
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
