جودوی ایران حال و هوای خوشی ندارد. این امر دلایل فراوانی دارد اما مهم ترین آنها تحویل زمین سوخته است!!
کیهان ورزشی-
پس از انقلاب و به تفکیک رشته های رزمی ابتدا محمد مهرآیین چهره ارزشی ورزش ایران عنان فدراسیون جودو را در اختیار گرفت. او در زمانی که به ورزش به شکل سنتی نگاه می شد در حد مقدوراتش خدمت کرد. در انتهای خدمت هم خیلی انگیزه نداشت.
با تغییر مدیریت در این رشته جودو با حضور محمد درخشان و ظهور نسل طلایی تکانی اساسی خورد.
رفته رفته به جمع پنج تیم برتر جهان رسیدیم تا یک قدمی کسب مدال المپیک هم جلو رفتیم.
محمددرخشان نیز خیلی زود اشباع شد و دنبال آن کار دیگر رفت. برای او جودو اولویتش را از دست داد. کسب کرسی های بین المللی و امور اقتصادی(درخشان مدت ها رییس درآمدسازی فدراسیون فوتبال شد) در صدر برنامه ها قرار گرفت و جودو به امان خدا رها شد.
درخشان طوری از جودو رفت که سنگ روی سنگ بند نبود. ابتدا رضوی سپس امینی و میراسماعیلی ، فرجی ، میران ، رودکی و آخوندزاده نیروهایی بودن که می توانستند با همکاری هم جودو را به روزهای خوب رهنمون سازند. اما جریانی نامریی همه اینها را به جان هم انداخت.
فرجی در فدراسیون کاراته، امینی در فدراسیون ورزش های رزمی فعال هستند و دیگران به جز رودکی تاثیر جندانی در کار جودو ندارند.
در این بلبشو درخشان برگشت تا شاید دردها را درمان کند اما زمین سوخته شاهد رویش بذری نخواهد بود.
در نگاه کلی محمد درخشان نیز آن فرد فعال و علاقه مند گذشته نیست. گویا هوش و حواس رییس جودو برخلاف گذشته متمرکز به این رشته نیست و از این رو جودو احوالش خوش نمی شود.
گلایه و انتقاد برخی تک چهره ها منجر به کوچ از وطن شده و هر روز بر مشکلات می افزاید.
تقریبا امیدها از پیشرفت به ناامیدی تبدیل شده و آینده را مبهم کرده است.
جودو از امیدواری در کسب مدال در جهان و المپیک اکنون به کسب مدال های آسیایی هم نظر ندارد. با کمال تاسف اینجا هم ارتباطات بر انجام وظیفه سایه افکنده است.
این رشته با همه حمایتی که از سوی داورزنی می شود(به حدی که دستور صریح وزیر در خصوص بازپس گیری تالار شهید افراسیابی بی اثر ماند) به فهقرا می رود. شاید محمد درخشان چون گذشته در این باره گره گشا باشد. او می تواند با برداشتن سایه سنگینش از این رشته جودو را نجات دهد. کمی بازگشت به افکارگذشته گاهی بد نیست.
بهمن اسدی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
