استعفای وزیر!

استعفاء (برکناری محترمانه!) وزیر ورزش، آنقدر که اسباب خوشحالی و خرسندی باندهای فاسد و اختاپوسی در ورزش را فراهم آورد، موجب نگرانی افراد و جریانات اصیل ورزش شد - که فراتر از منافع شخصی و گرایش‌های سیاسی و... خواهان پیشرفت و موفقیت ورزش ایران هستند.از کم و کیف استعفای دکتر گودرزی وزیر سابق ورزش در هفته ورزش اطلاع دقیقی نداریم، اما آنچه از شواهد و قرائن برمی‌آید این است که ایشان داوطلب این امر نبوده و حداقل در این مقطع تصمیم به استعفاء نداشته است.از طرفی با توجه به استعفا یا شایعه استعفای همزمان چند وزیر دیگر (ارشاد و آموزش و پرورش و...) به نظر می‌رسد این استعفاء، بهتر است بگوئیم برکناری، بر اساس یک تصمیم‌گیری از سوی مقامات ارشد دولت و احتمالا اقدامی با نیت تقویت کابینه بوده است در هر حال آنچه واقعیت دارد، این است که وزیر ورزش استعفاء داده است و جامعه ورزش در انتظار معرفی وزیر بعدی است و آنچه که انتظار اهالی اصیل و چکیده و ناب ورزش است، انتخاب فردی است که روندی را که از زمان صدارت دکتر گودرزی بر ورزش می‌رفت تا حاکم شود، با قدرت و صلابت بیشتری ادامه دهد. عرض کردیم ما دلایل استعفاء (یا دقیق‌تر بگوییم، برکناری) دکتر گودرزی را حداقل از نگاه ورزشی و دلایل فنی متوجه نشده‌ایم، و مطمئن هستیم این اتفاق بر اساس تصمیم‌گیری و مصلحت‌اندیشی‌های سیاسی صورت گرفته است - که امیدواریم واقعا به مصلحت ملک و ملت باشد - اما از نظر صرف ورزشی، دوره وزارت دکتر گودرزی علی‌رغم بعضی انتقاداتی که به طور طبیعی بر کار وبار ایشان و به ویژه برخی معاونت‌های وزارت وارد بود ، یکی از بهترین دوره‌های مدیریتی ورزش ایران به ویژه از حیث سلامت کاری، رعایت مسائل فرهنگی و اخلاقی، حداقل از سوی مسئولان ارشد ورزش بوده است. در این دوره کارهایی در زمینه اصلاح فرهنگی اخلاقی و پالایش بعضی فدراسیون‌ها از عناصر فاسد و استعدادیابی و... شروع شده بود و کارهایی سازنده هم در شرف وقوع بود،‌ اما... بنابر مصالحی! ظاهرا ادامه این روند به صلاح!نبود و... یکی از نگرانی‌هایی هم که همواره ما و کسانی که مثل ما، خواهان پیشرفت و موفقیت ورزش ایران اسلامی هستند، داشتند، این بود که مبادا، جریانات انگل و آویزان و رخنه کرده در ورزش که این عرصه را سال‌هاست به دکان چند نبش کاسبی و تامین منافع شخصی و رسیدن به نام و شهرت و... تبدیل کرده‌اند و چون لازمه این کار، عدم حاکمیت اخلاق و فرهنگ سالم بر کاروبار ورزش بوده از طریق وسایل و امکانات در اختیار به ویژه رسانه‌های زرد مکتوب و تصویری و... هرهری مسلکی و شارلاتانیزم و لودگی و... را در ورزش دامن می‌زدند، این نوع و نحوه مدیریت را برنتابند و از طرق مختلف، مسئولان بالاتر را در دولت و مجلس و... تحت فشار شانتاژها و القائات خود و تحت‌تاثیر اشک تمساح گونه خود قرار دهند و... خلاصه اجازه ندهند «وضع موجود» که به نفع آنها و جایگاه و منافع نامشروع آنهاست، تغییر کند و ورزش به سمت سلامتی و پیشرفت و در سایه حاکمیت اخلاق و عدالت و فرهنگ ریل‌گذاری شود. حالا هم امیدواریم اگر این تغییر در سطح کلان مدیریتی ورزش رخ داده، همان‌طور که گفتیم دلیل اصلی آن رعایت مصلحتی بزرگتر بوده باشد نه اینکه جوسازی و شانتاژ جریانات فاسد و مخرب در ورزش کار خود را کرده باشد و عناصری همنوا با آنان در بدنه دولت، مقامات ارشد دولتی را به اتخاذ چنین تصمیمی واداشته باشند. تا آنجا که ما دورادور، می‌شنیدیم و می‌شناختیم و در مصاحبه اخیر ایشان با مجله کیهان ورزشی خواندیم، وزیر مستعفی ورزش چندان طالب پست و مقام و تشنه ریاست نبود و حتی صریحا اعلام کرده بود اگر دولت فعلی برای چهار سال آینده هم بر سر کار باشد، تصمیم ندارد به کار خود در وزارت ورزش ادامه دهد، بنابراین امیدواریم حالا که ایشان به هر دلیلی سکان هدایت ورزش را واگذار کرده است، مسئولان ارشد دولت و شخص آقای رئیس‌جمهور، برای آینده وزارت ورزش، فردی را که مثل دکتر گودرزی، ورزشی، از خانواده ورزش، تحصیلکرده ورزش و صاحب شناخت از ریزودرشت و افراد و جریانات مختلف ورزش باشد، و ضمنا دارای روحیات سالم مدیریتی و انقلابی باشد - و مثل برخی از مسئولان قبلی ورزش نباشند، که قبل از المپیک لندن، هفت بار به لندن سفر کردند، بدون اینکه شناختی از ورزش داشته باشند!! - برای این مسئولیت مهم در نظر بگیرند. فردی که مرعوب و وامدار جریانات مخرب ورزش نباشد و جز اعتلای ورزش کشور و کشف و هدایت استعدادهای ناب انسانی و مبارزه بی‌امان، با جریانات فاسد و پدرخوانده ورزش و بالاخره ترویج و اعتلای فرهنگ ناب ایرانی - اسلامی از طریق ورزش اندیشه‌ای درسر نداشته باشد.