بی وفایی به وست فالن

کیهان ورزشی-

هنوز بیشتر از یک هفته نیست که پنجره نقل و انتقالات به طور رسمی باز شده اما از پیش آن هم مشخص بود که تابستان پر آشوبی در انتظار دورتموند خواهد بود؛ اتفاقی که هواداران زردپوشان منطقه وست فالن چندین فصل یا بهتر بگوییم پس از اوج گیری دوباره با یورگن کلوپ، آن را تجربه می کنند و به این شرایط عادت کرده اند. در همین روزهای اخیر دروتموندی ها هنریک میختاریان، یکی از بهترین هافبک های فصل گذشته بوندس لیگا را هم به منچستریونایتد فروختند تا این بازیکن ارمنی نیز به جمع بازیکنان از دست رفته ای چون مت هوملس و ایلکای گوندوگان که هر دو از بهترین مدافعین و هافبک های تدافعی حال حاضر اروپا هستند، بپیوندد. اکنون این سوال پیش می آید که پرا دورتموند نمی تواند ستاره هایش را حفظ کند؟ سوالی که به نظر جواب پیچیده ای دارد.

جاذبه های دورتموند

برای اینکه یک بازیکن از بازی در دورتموند لذت ببرد، دلایل زیادی وجود دارد. این تیم از حمایت فوق العاده ای از سوی هوادارانش برخوردار است. میزان تماشاگران این تیم به طور میانیگن برای سالها بهترین در اروپا بوده و در فصلی که سپری شد طبق آمار سایت استاتیستا به طور متوسط 81 و 178 نفر بازی های این تیم را تماشا کردند. در دور سوم جام یوفا در ماه آگوست سال گذشته، هواداران دورتموند توانستند رکورد میزان تماشاگر این مرحله از مسابقات را جابجا کنند و به گفته یوفا 10 هزار نفر به رکورد قبلی بیفزایند. وقتی حرف از وفاداری و تعصب می شود، هواداران دورتموند به معنای واقعی در بالاترین سطح قرار دارند. ورزشگاه خانگی شان، سیگنال آیدونا پارک دارای تاثیرگذارترین فضا در میان تمام ورزشگاه های جهان است. آنها همچنین یک مربی ایده آل به نام توماس توخل دارند که اندکی پس از ترک ماینتس و پیوستن به دورتموند، راه یورگن کلوپ را دنبال کرد و یک دورتموند محبوب دیگر را خلق کرد. زردهای وست فالن که دو فصل قبل با کلوپ با چندین مایل فاصله نسبت به بایرن مونیخ در رده هفتم قرار گرفته بودند، فصل قبل 78 امتیاز بدست آوردند تا با شکستن رکورد امتیازگیری باشگاه در یک فصل، پس از مونیخی ها در رده دوم جای بگیرند؛ میزان امتیازی که اگر در هر فصل دیگری بدست می آمد، آنها را به قهرمانی می رساند. بازیکنان توخل هر آنچه که وی به روی تخته می آورد، دیوانه وار در زمین به نمایش می گذاشتند. او روی میختاریان حساب باز کرد و توانست از وی یکی از بهترین هافبک های تهاجمی دنیا را بسازد. همچنین بازیکنی چون یولیان ویگل که پیش از آن یک فصل را در سکوت روی نیمکت گذرانده و هیچ تجربه بازی در بوندس لیگا را نداشت، به یکی از بازیکنان تیم ملی آلمان تبدیل کند.

کوچ ستاره ها

پس از آنکه دورتموند از یک تیم در حال سقوط دو فصل قبل به تیمی تبدیل شد که به اندازه دوران دو قهرمانی اش با کلوپ جذابیت داشت، به نظر می رسید شرایط متعادل شده و بازیکنان این تیم را به اندازه کافی دوست دارند. اما با این حال سرعت ترک باشگاه سریع و سریعتر شد. پس از قهرمانی در سال 2011، نوری شاهین جدا شد. سال بعد نوبت شینجی کاگاوا رسید. در سال 2013 ماریو گوتزه و بدنبال وی رابرت لوواندوفسکی راهی مونیخ شدند. سال 2015 سال عجیبی بود چراکه دورتموند بازیکنان کلیدی اش را نفروخت اما حال هوملس، گوندوگان و میختاریان از وست فالن رفته اند. دورتموند اعتبار و وجهه ای چون رئال مادرید ندارد و بازی کردن برای توخل نمی تواند به اندازه گواردیولا جذابیت داشته باشد. آنها نمی توانند با میزان دستمزدی که باشگاه های بزرگ می دهند رقابت کنند و حتی زمانی که هم می توانند، این حقیقت که آنها نمی توانند به بازیکنی شانس قهرمانی بدهند، آنها را موقعیت ضعیف تری نسبت به تیم های دیگر قرار می دهد. بنابراین بازیکنانشان همچنان به ترک باشگاه ادامه می دهند. هوملس،گوتزه و لوواندوفسکی برای رسیدن به قهرمانی و پول بیشتر به مونیخ می روند و میختاریان و گوندوگان و کاگاوا با ثروت باشگاه های انگلیسی اغوا می شوند.

مورد گوندوگان

در مورد این بازیکن اصالتا ترک بوجود آمدن چنین شرایطی از سال 2014 امکان پذیر بود. او می توانست آن سال باشگاه را ترک کند اما مصدومیت، میزان علاقه به وی را کاهش داد. او هم طی دو سال اخیر قراردادش را تنها به مدت یکسال با دورتموند تمدید می کرد. اما در فصلی که گذشت وی به اندازه ای آماده و سرحال بود که توانست منچسترسیتی و پپ گواردیولا را جذب خودش کند. تصمیم گوندوگان خاطره واکنش کلوپ به جدایی گوتزه و پیوستنش به دورتموند را زنده کرد که به "دویچه وله" گفته بود "نمی تواند جیغ های 15 سانتیمتری بزند یا اسپانیایی صحبت کند تا مانند گواردیولا باشد و بازیکنانش را حفظ کند". اتفاقی که به نظر می رسد اکنون برای توخل رخ داده است.

مورد میختاریان

در مورد این بازیکن ارمنستانی شرایط مالی حرف اول را می زند. هفته گذشته بلید در یکی از گزارش های خود از درآمد سالانه 5/12میلیون یورویی این بازیکن در قرارداد 4 ساله اش با یونایتد خبر داد که به این می تواند پاداش 8 میلیون یورویی هم اضافه شود. حال برای باشگاهی که با استناد به مجله Deloitte 200 میلیون یورو کمتر از بایرن و پاری سن ژرمن، 240 میلیون یورو کمتر از یونایتد و تقریبا نصف یا بیشتر از آن از رئال مادرید و بارسلونا کمتر درآمد دارد، هیچ شانسی برای رقابت باقی نمی ماند. دورتموند باید بازیکنانش را بفروشد و متاسفانه این شرایط در آینده هم ادامه خواهد داشت تا بتواند در مقابل غول های اروپایی، وضعیت اقتصادی اش را قدرتمند نگه دارد.

مورد هوملس

تصمیم هوملس برای ترک وست فالن و پیوستن به جمع اصلی ترین حریف دورتموند، بیش از هر چیزی توانست باردیگر قلب هواداران دورتموند را هدف بگیرد چراکه به نوشته بیلد بایرن و دورتموند هر دو به وی دستمزد سالیانه 10 میلیون یورو را پیشنهاد داده بودند. بنابراین بحث پول در میان نبود. او در مصاحبه با ESPN دلیل جدایی اش را اینگونه عنوان کرده بود که "هر سال متوجه می شوم که نمی توانم عنوانی بدست بیاوریم و این در حالیست که به بازنشستگی نزدیک تر می شوم. قهرمانی در لیگ قهرمانان در هر شرایطی هدف اصلی من است. من می خواهم این جام را بدست بیاوریم". با آنکه نمی توان چند قهرمانی دورتموند در بوندس لیگا را فراموش کرد اما بازهم دورتموند آن تیمی نیست که همیشه در بالاترین سطح فوتبال آلمان حضور داشته باشد. اگرچه صحبت های هوملس ما را به سال 2014 می برد که گفته بود یک قهرماین با دورتموند به اندازه 6 قهرمانی با تیمی دیگر در لیگ قهرمانان ارزش دارد و نیازی برای بازی در تیمی بزرگتر نمی بیند.

متس هوملس، سومین ستاره دورتموند در بایرن مونیخ

متس هوملس در مونیخ احساس خوبی دارد، چون خانواده او دراین شهر زندگی می کنند، همسر او کتی یک مونیخی است و خود او نیز از دوستان و آشنایان فراوانی در مونیخ مرکز ایالت بایرن آلمان برخوردار است. متس هوملس در واقع از سن هفت سالگی در باشگاه بایرن مونیخ عضویت داشته و دوازده سال تمام در این باشگاه حضور داشته تا اینکه در زمستان 2007/08 و زمان مربیگری اوتمار هیتسفلد به صورت قرضی به دورتموند منتقل شده است. در فوریه سال 2009 میلادی نیز دو باشگاه بر سر انتقال نهایی وی به توافق دست پیدا نمودند، چون از نظر یورگن کلینزمن سرمربی آن زمان بایرن مونیخ، متس هوملس از کیفیت لازم برای حضور در بایرن مونیخ برخوردار نبود.

اما در سال های اخیر هیچ تردیدی در کیفیت بالا و قدرت رهبری متس هوملس وجود ندارد و بعد از فتح جام جهانی 2014 سران باشگاه بایرن مونیخ بازگرداندن متس هوملس به شهر مونیخ را یکی از اولویت های کاری خود قرار دادند. در واقع می توان مدعی شد که مونیخی ها، به نوعی ایده اولی هوینس مدیر ورزشی سابق خود مبنی بر تبدیل FC Bayern München بهFC Bayern Deutschland را به شدت دنبال می کنند و برای ماتیاس سامر مدیر ورزشی فعلی باشگاه نیز چنین فلسفه ای مبنی بر ترجیح دادن بازیکنان آلمانی، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. سامر در همین زمینه در ژانویه سال 2013 مدعی شده بود:"کیفیت ورزشی و کاراکترهای فوتبال آلمان برای ما بسیار مهم است، به همین دلیل تمرکز ما بیشتر بر روی بازیکنان آلمانی قرار خواهد داشت و این استراتژی را با شدت بیشتری در باشگاه دنبال خواهیم نمود. با این وجود در سال های اخیر و به ویژه بعد از عهده دار شدن هدایت بایرن مونیخ توسط پپ گواردیولا، سران این باشگاه همواره به خاطر فاصله گرفتن از ارزش های قدیمی و سنت های باشگاه و به نوعی اسپانیایی شدن، مورد انتقادات گرفته اند، به طوری که کارل هاینتس رومنیگه رئیس باشگاه در دفاع از سیاست های بایرن مونیخ به ویژه در مورد نقل و انتقالات گفته است:"برای ما کیفیت تعیین کننده است، نه ملیت". جذب متس هوملس به سومین خرید ستاره های دورتموند توسط بایر مونیخ بعد از ماریو گوتسه و روبرت لواندوفسکی بدل کرد و بی تردید انتقادات فراوانی را نیز مبنی بر ضعیف کردن هدف دار رقبا برای این تیم به همراه داشت. توماس مولر اما در این مورد معتقد است:"تبدیل FC Bayern München به FC Bayern Deurschland همیشه از رویاهایی اولی هوینس بوده است." رویایی که حال در مونیخ همه به دنبال تقویت آن هستند.

با جذب متس هوملس توسط بایرن مونیخ، این تیم با حضور مانوئل نویر و ژروم بوآتینگ محور دفاعی مانشافت را نیز در اختیار دارد و با اضافه کردن توماس مولر، هولگر بداشتوبر، یوشوآ کیمیش و همچنین ماریو گوتسه به این جمع باز هم فراکسیون مونیخی های تیم ملی آلمان از قدرت بسیار زیادی برخوردار خواهد شد، فراکسیونی که در این اواخر با جدایی تونی کروس، باستین شواین اشتایگر و وداع فیلیپ لام اندکی ضعیف به نظر می رسید.

تابستان گذشته گمانه زنی ها در خصوص جذب هوملس توسط بایرن مونیخ در حقیقت با مصاحبه مبهم متس هوملس بعد از پیروزی دورتموند مقابل هرتابرلین و صعود به دیدار نهایی DFB Pokal که به آخرین حضور وی در تیم دورتموند بدل گردید، شروع شد و با صحبت های پدر هوملس در زمینه احتمال حضور فرزندش در یایرن مونیخ به اوج خود رسید، متس هوملس در این باره بعد از بازی مقابل هرتابرلین مدعی شده بود:"اگر من زمانی تصمیم خود را علنی سازم، همه خواهند فهمید که چرا اتخاذ چنین تصمیمی برای من تا این حد مشکل بوده است. فکر به این مسئله چند هفته است که خواب را از من گرفته، چون به زودی همه چیز مشخص خواهد گردید." حال پرسشی که مطرح می گردد این است که در صورتی که هوملس تمایل داشت به باشگاهی خارج از بوندسلیگا بپیوندد، وی نیازی به چنین اظهار نظر پر معنایی داشت؟ هوملس برای آینده فوتبال خود از گزینه های فراوانی برخوردار بود، وی می توانست در ساده ترین حالت ممکن قرارداد خود با دورتموند که تا سال 2017 اعتبار دارد را تمدید نماید و به اسطوره این باشگاه بدل گردد، به یکی از پیشنهادات تیم خارجی برای جذب خود پاسخ مثبت دهد و یا اینکه به بایرن مونیخ بپیوندد و با عملکرد خود به سران باشگاه بایرن مونیخ اثبات کند که بر سر انتقال او به دورتموند در سال 2009 اشتباه بسیار بزرگی مرتکب شده اند.