مظنون ترین لیورپول تاریخ لیگ برتر

بیش از سی گل با ده گلزن متفاوت. این چیزی است که داستان این فصل لیورپول و یورگن کلوپ را از همه فصول گذشته لیگ برتر که قرمزهای آنفیلد آنها را یکی پس از دیگری با حسرت پشت سر گذاشتند، متفاوت کرده است. لیورپول پس از مدت ها باردیگر به میان صدرنشینان لیگ برتر آمده و اگرچه رقابت میان مدعیان فشرده است، اما این توانایی را دارد تا در میان غول های لندنی و منچستری، خودش را حتی شده برای یک هفته در صدر جدول قرار دهد. جورجینیو وینلدام آخرین بازیکنی بود که در جمع گلزنانی لیورپول یعنی فیلیپه کوتینیو، روبرتو فرمینو، سادیو مانه، جیمز میلنر، آدام لالانا، امره چان، دژان لوورن، جردن هندرسون و ژوئل ماتیپ قرار گرفت؛ گروهی که به نظر می رسد یورگن کلوپ هر هفته می خواهد آنها را بیش از پیش تکثیر دهد و به جان لیگ برتری ها بیندازد. مانند همان بلایی که بر سر واتفورد آمد و شش بار دروازه این تیم باز شد. حالا آنها پس از گذشته یازده هفته، با ده گلزن بیشترین آمار را در لیگ دارند.این یعنی آنها در مقایسه با فصل قبل در همین مقطع زمانی تعداد گلزن هایشان دوبرابر شده است. شیوه هجومی بازی کلوپ تیمی را ساخته که می تواند از هرجایی بوسیله هر بازیکنی گل بزند. حریفان هم دربرابر این تیم ناآرام چاره ای جز دفاع کردن ندارند اما باید پذیرفت که کند کردن این تیغ برنده کلوپ نزدیک به محال است. چراکه تا اینجای فصل تنها برنلی و منچستریونایتد بودند که توانستند آنها را با تساوی بدون گل متوقف کنند.

یک لیورپول لوکس و تجملاتی

اگرچه لیورپول تا هفته یازدهم بیشترین گلزن را داشته اما آرسنال و چلسی با داشتن 9 گلزن متفاوت در تعقیب این تیم قرار دارند. در آخرین بازی این تیم مقابل واتفورد و در ترکیب ثابت کلوپ، تنها ناتانیل کلاین و لوکاس لیوا در این فصل موفق به گلزنی نشده اند. آماری که بعید است برای مدت زمان زیادی پایدا بماند و آنها هم خواه و ناخواه به این ویروس همه گیر دچار می شوند چراکه فلسفه بازی کلوپ این را از آنها می طلبد. همانطور که وینلدام در آخرین بازی برایش ورق برگشت، دیری نخواهد گذشت که برای آنها نیز این اتفاق رخ دهد. آمار منتشر شده از گلزنان لیورپول علاوه بر این تنوع گلزنی، تفکر هجومی بهترین گلزنان این تیم را هم نشان می دهد. کوتینیو، مانه و فرمینو 6 گل، میلنر و استوریج 4 گل و لالانا 3 گل تاکنون در همه مسابقات برای آنفیلدی ها زده اند. به همین خاطر کلوپ به راحتی می تواند به داشته هایش تکیه کند. او در ابتدای همین فصل از توانایی های تیمش در تمام نقاط زمین صحبت کرده و گفته بود"واقعا برایم اهمیتی ندارد که چه کسی گل می زند. وقتی بازیکنان این تحول و جابجایی را انجام می دهند، در این مسیرها حرکت می کنند، بدون شک آنها در موقعیت گلزنی قرار دارند". آمارها بیان کننده این واقعیت هستند که در این تیم همه بازیکنان قادر به اتکا به یکدیگر هستند و در نتیجه حریفان باید در همه مناطق زمین باید از آنها بترسند. این یک لیورپول تجملاتی و لوکس است که سالهای زیادی مشابه آن را نداشته ایم.

همه آمارها به نفع لیورپول

در فصل 2013-2014 که لیورپولی ها با داشتن لوئیز سوارز امید زیادی به قهرمانی پیدا کرده بودند، در این برهه زمانی تنها 8 گلزن متفاوت در تیم خود داشتند. این در شرایطی است که در 5 سال گذشته نتایجی مشابه به همین و حتی کمتر برای این تیم ثبت شده است. شاید این روزها رسانه های بی رحم انگلیسی ضعف در خط دفاعی را به رخ بکشند اما آنها نمی توانند این واقعیت را کتمان کنند که با بهترین خط حمله لیگ در این لحظه از فصل مواجه هستند و همین فقدان عدم اتکا به توانایی فردی بازیکنان می تواند بهترین چیز برای ورود تیم به ماه های زمستانی سال باشد. این در حالیست که چلسی از غیبت طولانی دیگو کاستا، منچسترسیتی برای از دست دادن ناگهانی سرخیو آگوئرو و آرسنال از مصدومیتی احتمالی که ممکن است گریبان الکسیس سانچز را بگیرد، باید بترسند. با نتایج کنونی می توان لیورپول را بیش از هر تیم دیگری در این فصل به قهرمانی نزدیک دانست، وقتی بدانیم در فصل گذشته لسترسیتی در حالی به قهرمانی رسید که تنها 13 گلزن متفاوت در تیم خود داشت و از سال 1992 تاکنون اکثر تیم هایی که به قهرمانی دست یافته اند، بین 12 تا 16 گلزن متفاوت داشته و تنها یکی دو مورد استثایی در میان آنها داریم. مانند قهرمانی منچستر در سال 2013 که با 20 گلزن متفاوت بدست آمد یا قهرمانی همین تیم در سال 2003 که تنها با داشتن 9 گلزن متفاوت رقم خورد. در دو فصل ماقبل قهرمانی لستر هم منچسترسیتی و چلسی به ترتیب با داشتن 14 و 13 گلزن متفاوت قهرمان جزیره شده بودند.

مسیری عکس تاریخ

گلزنی در لیورپول در شرایط در حال انتشار است که نباید فراموش کنیم بازیکنانی چون دنیل استوریج و دیووک اوریگی تاکنون در لیگ پایشان له گل باز نشده است. این دو مهاجم هر دو در خشکسالی گلزنی قرار دارند که می توانست فشار زیادی به آنها وارد کند اما وقتی هم تیمی هایتان جور شما را می کشند، فشار از روی شما هم برداشته می شود. در این وضعیت لیورپولی ها که در دوران لیگ برتر 5 گلزن متفاوت در یک بازی را از تیمشان ندیده بودند، می توانند به راحتی عدم گلزنی استوریج و اوریگی را از یاد ببرند. برای آنها این بهترین لیورپول تاریخ لیگ برتر و یقینا مظنون ترین آنها برای رسیدن به قهرمانی است. کلوپ ترجیح می دهد از مقایسه ها با گذشته فرار کند اما نمی توان میل سیری ناپذیرش را برای رفتن مسیری مخالف با آن چیزی که لیورپول در 26 سال گذشته رفته و در آن حتی به یک قهرمانی لیگ برتر نرسیده و همواره بخاطر آن تحت شدیدترین انتقادات قرار گرفته، نادیده گرفت.

قهرمانی؛ رویا یا توهم

لیورپول فصل را عالی شروع کرده. مخصوصا اگر به برنامه سخت بازی های آن ها نگاه کنیم. آن ها تابحال به امارات، استمفورد بریج و وایت هارت لین رفته اند و در خانه هم با منچستر و لستر روبرو شدند. بازی هجومی شناور و سریع آن ها در لحظاتی بی نظیر بوده، و وقتی همه چیز برای آن ها درست کار می کند، کمتر تیمی در اروپا توانایی مقابله با لیورپول را دارد. قرمز های آنفیلد تابحال بازی های مهمی را برده اند و از بابت صدر نشینی مشترک با سیتی در شادی به سر می برند.

دفاع شکننده هنوز باعث نشده لیورپول در نتیجه گیری تاوانی بدهد، اما سخت است که احساس نکنیم در نهایت این مساله به شانس های قهرمانی آن ها ضربه خواهد زد. یک فاکتور غافلگیری و ایجاد هرج و مرج در یک سوم دفاعی حریفان به آن ها کمک کرده تا اینجا موفق باشند، اما همین احتمال وجود دارد که آن ها در یک سوم دفاعی خودشان هم غافلگیر شوند و شاهدِ هرج و مرج باشند. سوال جالب این است که خودِ کلوپ تا چه حد از این مساله آگاهی دارد. آیا او از عمد تیمش را به این شکل ساخته تا با دفاع ضعیفش مقابله کند؟ معمولا وقتی یک تیم در دفاع مشکلاتی دارد، راه حل سنتی این است که خط دفاع را به دروازه خودی نزدیک تر و در خط هافبک، پوشش بیشتری برای دفاع ایجاد کنیم. این یعنی تعداد نفرات حاضر در حملات کمتر خواهد بود. معمولا هدف اصلی کنترل در میانه میدان است، می خواهیم از یک نتیجه نزدیک محافظت کنیم و پاس های عمودی و مستقیم جایشان را به پاس های افقی و مطمئن تر می دهند. این گونه توپ هم کمتر لو می رود.

رویکرد لیورپول کاملا برعکس است. زمانی که از حریف جلو هستند، جای کشتنِ بازی و بستن فضا ها، به بازی هجومی و باز خود ادامه می دهند. احتمالا با این دانش که آن ها این توانایی را دارند تا در هر حالتی از حریف بیشتر گل بزنند، حتی اگر یک یا دو گل راحت هم دریافت کنند. پرس سنگین آن ها در بالای زمین حریف را از منطقه خطر آن ها دور نگه می دارد. و این تلاش پرشتاب لیورپول، به محض گرفتن توپ با تلاش برای گلزنی دنبال می شود. معنای ساده آن چرخش های فراوان و خلق موقعیت های خطرناک زیاد است. موفقیت پرس آن ها باعث شده تا در جدول مالکیت توپ هم بعد از سیتی با 56% در رده دوم قرار بگیرند.

عقل می گوید اگر لیورپول رویکرد فعلی را ادامه دهد، جام قهرمانی به آن ها نخواهد رسید. حتما این را بار ها شنیده اید که حملات می توانند بازی هایی را ببرند، اما این دفاع است که در نهایت جام ها را می برد. برای هر تیمی که به دنبال قهرمانیست، کلین شیت به عنوان اصلی ترین خصوصیت آن ها نگاه می شود. البته باید بدانید آمار به طور کامل این را تایید نمی کنند. در 10 فصل گذشته، بهترین خطوط حمله فصل 7 بار قهرمان شده اند، و بهترین خطوط دفاعی فصل تنها 4 بار. شاید این یعنی اولویت گذاری لیورپول بر حمله بازدارنده قهرمانی آن ها نباشد. اشتباه لورن در بازی این هفته یا پاس لوکاس لیوا به واردی برابر لستر برای هیچ مربی توجیه پذیر نیستند. اما جالب است که پاسخ کلوپ به بزرگترین نقطه ضعفشان، این است که نقطه قوت تیم را به قوی ترین نقطه ممکن برساند.

اما، لیورپول قبلا اینجا بوده. در فصل 2013/14، مثلث لوییز سوارز، دنیل استوریج و رحیم استرلینگ به لیورپول کمک کرد تا در یک فصل، 101 گل بزنند. مشکل اینجا بود که آن ها 50 گل هم دریافت کردند. تیم قهرمان یعنی منچستر سیتی تنها 37 گل خورده بود، و تازه 6 تیم از سیتی در آن فصل کمتر گل خورده بودند. یکی از آن تیم ها کریستال پالاس بود که کامبک آن ها برابر لیورپول در آن بازی معروف 3-3 شانس های لیورپول را به طور کامل از بین برد. وضعیت در این فصل هم مشابه است. لیورپول در کنار سیتی در صدر قرار دارد، اما آن ها بعد از 10 بازی 13 گل خورده اند. 1.3 گل به ازای هر بازی، و با همین رکورد آن ها در پایان فصل 49.3 گل خواهند خورد. هیچ تیم قهرمانی از 1961/62 به اینور، چنین خط دفاع بدی نداشته. در 21 سال اخیر هم متوسط گل های خورده تیم های قهرمان، 32.2 گل بوده است.

بازی هایی را خواهیم دید که لیورپول به خاطر عدم کنترل در آن ها تاوان خواهد داد، اما فعلا کلوپ ایجاد هرج و مرج در حمله را ترجیح می دهد. آیا این رویکرد قهرمانی را بعد از 27 سال به آنفیلد باز می گرداند؟ مشخص نیست. اما تماشای لیورپول در این مسیر دیدنی خواهد بود.

کمی طنز

از آخرین قهرمانی لیورپول در لیگ انگلیستصاویر مشخصى در دسترس نیست ولى نوشته ها و روایت ها نشان مى دهد آخرین قهرمانى لیورپول مربوط مى شود به اواخر قرن ١٩ جایى که فوتبال یک ورزش تازه شناخته شده در بین مردم جهان بود. در آن زمان که مردم درگیر جنگ جهانى بودند و در حال بازسازى خانه هاى جنگ زده بودند که لیورپولتوانسته قهرمان لیگ برتر انگلیس شود. پدربزرگ خدابیامرزم میگفت که پدربزرگش تعریف میکرده در آن روزها مرحوم ناصرالدین شاه کمپ هوادارى لیورپول رو در ایران برپا کرده و براى قهرمانى لیورپول به جشن و سرور پرداخته. حال از آن سال روزها و شب ها میگذرد و نسل ها عوض شده و دوباره لیورپول در مسیر قهرمانى لیگ برتر انگلیس قرار گرفته و در صدر جدول لیگ جزیره قرار گرفته است. اینکه لیورپول قهرمان بشود ، تاریخ را به دو دسته قبل قهرمانى لیورپول و بعد قهرمانى لیورپول تقسیم میکند و هواداران این تیم میتوانند پس از پایان لیگ و قهرمانى تاریخ خودشان را به "هجرى قهرمانى” تغییر بدهند.