آغاز عصر اندی ماری

وقتی یک تنیسور به جایگاه اول رنکینگ برترین تنیسورهای جهان می رسد، همانطور که به سختی آن را بدست می آورد به سختی هم آن را رها می کند. پس بیراه نیست که به این صدرنشینی معمولا طولانی مدت، عصر یا دوران گفته شود. حال این دوران برای بعضی از آنها مانند راجر فدرر یا کمی قدیمی تر آندره آغاسی طولانی تر و برای برخی دیگر مانند رافائل نادال کوتاه تر می شود. اینکه اندی مورای اسکاتلندی که پس از سالها تلاش بالاخره توانست به این مسند تکیه بزند، در کدام دسته جای می گیرد، فقط زمان می تواند به این سوال پاسخ بدهد. با این حال می توان با قاطعیت اعلام کرد که عصر اندی ماری هم در دنیای تنیس آغاز شد و در سال آینده میلادی باید بیش از این در انتظار درخشش او باشیم.

مرد شماره یک

فصل خوب ماری با قهرمانی در رقابت های تور جهانی ATP در لندن کامل شد؛ جایی که در صدرنشینی ماری یا ژوکوویچ در پایان سال 2016 میلادی تاثیرگذار و تصمیم گیرنده بود. با این حال ماری همچون چند ماه گذشته توانست بر نوواک ژوکوویچ صرب غلبه کند و روزهای صدرنشینی اش در پایان سال 2016 را به روزهایی ابتدایی سال 2017 وصل کند. روزهای ابتدایی سال جدید میلادی بدبینانه ترین حالت تداوم صدرنشینی ماری خواهد بود اما هیچ تضمینی هم برای فراتر رفتن این مدت صدرنشینی وجود ندارد چراکه ژوکوویچ، نادال و فدرر که چندین ماه را با مصدومیت سپری کرده، در کنار تعداد زیادی از چهره های جوان که در حال رشد هستند، می توانند همان روزهای ابتدایی سال را در مسابقات گرنداسلم استرالیا برای مورای دشوار کنند. با این وجود هر چقدر هم که بر این باور باشیم که مورای توانایی حفظ این صدرنشینی را ندارد اما باید اکنون برای او لقب مرد شماره یک تنیس جهان را به کار ببریم تا در سال جدید مسابقات مهم تنیس دنیا آغاز شود.

دلایلی برای تنفر

حتی اگر فدرر و نادال دیگر در دوران اوج خود قرار نداشته باشند، نمی توانید به صعود و ترقی مورای غبطه نخورید؛ اتفاقی که بر پایه سخت کوشی، پایداری و انعطاف اش شکل گرفت و او را در دوران بازیکنان افسانه ای تاریخ تنیس، به بهترین تنیسور دنیا تبدیل کرد. با این حال همچنان نمی توان به هواداران این ضمانت را دارد که همچون تماشای بازی نادال و فدرر یا پادشاه اخیر دنیای تنیس، نوواک ژوکوویچ از تماشای بازی مورای هم گرم شوند و به سر ذوق بیایند. اگرچه مورای در همه دنیا مورد احترام و در سالهای اخیر عامل دوست داشته شدن خود را ارتقا داده است اما با این وجود مورد اقبال همه نیست و همین مساله دفاع از عنوانش در سال 2017 را سخت می کند. در یک دهه گذشته بیشترین کلماتی که برای مورای استفاده شده، کلماتی چون کسل کننده، منزجر کننده، بداخلاق یا خسته کننده بوده که البته مورای با این کلمات فاصله زیادی نداشته و معمولا این کلمات بر کیفیت بازی وی سایه انداخته است. مورای با وجود داشتن شخصیتی عجیب، توانسته در این سالها دوبار عنوان شخصیت ورزشی بریتانیا را بدست بیاورد که با توجه به موفقیت اخیرش، رسیدن به سومین جایزه دور از ذهن نیست. دیگر انتقادی که به این تنیسور اسکاتلندی می شود، رفتار و منش اوست که به باور منتقدانش رفتار او از بازیکنان شماره یک دنیا فاصله دارد. مورای در سالهای اخیر همواره تند مزاجی خود را به شکل های مختلف نشان داده و هنوز رفتارش در مسابقات اوپن استرالیای امسال را از یاد نبرده ایم. او معمولا نظرات سیاسی خود را بی پرده بیان می کند و خودش را با بسیاری از هوداران انگلیسی بر سر مواضع سیاسی مانند حمایت از جنبش استقلال اسکاتلند از انگلستان، درگیر کرده است.

آنهایی که مورای را دوست دارند

طرفدارانش می گویند او سخت کوش و حقیقتا در تنیس خوب است و به نوعی از جنس خاک تنیس است؛ سخت و پر قابلیت. گراهام اسپایرس نویسنده مجله تایمز درباره ماری می گوید"اندی ماری تنها یک ورزشکار درخشان نیست بلکه او دوست داشتنی، محجوب و جالب توجه است. روزهایی را به یاد بیاورید که تایگر وودز نفر اول دنیا در گلف بود. در آن زمان کسی را پیدا نمی کردید که هم برای تماشای بازی او صف بکشد و هم شخصیتش. همه برای دیدن بازی وودز صف می بستند و به شخصیت وی کاری نداشتند. حقیقت آن است که هیچ یک از زنان و مردان بزرگ ورزش شخصیت هایی فاسدی نداشتند. بنابراین اطمینان داشته باشید که درون ماری هم یک الماس نهفته است که به زودی آن را نشان می دهد".

صبوری ماری

تنیسور بریتانیایی و یکی از مهم ترین افتخارات ورزشی دهه اخیر بریتانیا بزرگ، در حالی مسابقات پایان فصل لندن را با قهرمانی به پایان رساندکه احتمالا در حال سپری کردن با شکوه ترین روزهای دوران حرفه ای اش است. او رقابتی را در خانه و در برابر دیدگان هوادارانش قهرمان شدکه برای اولین بار در آن به عنوان مرد شماره 1 تنیس کره خاکی شناخته می شد. صبر، صبر و باز هم صبر. این همان واژه کلیدی برای اندی ماری است. واژه ای که او سال های سال در حال معنا کردنش بوده است. قهرمان 3 گرنداسلم دنیای تنیس توانست در حضور ابر تنیسورهایی همچون راجر، رافا و نوواک، مرد شماره 1 تنیس دنیا شود و ارزش این مساله حتی برای او از فتح گرنداسلم های دیگر نیز می تواند بیشتر باشد. ماری که سال ها با بهت و حیرت به بخت بدش برای هم دوره شدن با بیگ 3 لعنت می فرستاد، توانست با تلاشی مثال زدنی اهالی تنیس را به ستایش از خود وادار کند. همیشه وقتی کوچک تر بودیم پدر بزرگ ها یا مادربزرگ هایمان می گفتند که با صبر می شود به همه چیزدست پیدا کرد، خوب، حالا دیدیم که واقعا می شود.

مقایسه با دیگر شماره یک ها

ماری بیست و ششمین نفری است که به عنوان مرد شماره یک تنیس جهان معرفی می شود. او پس از صدرنشینی اندی رادیک در سال 2004، اولین تنیسوری است که خارج از مثلث رافائل نادال، نوواک ژوکوویچ و راجر فدرر به این عنوان می رسد. این در حالی است که در دو دهه گذشته بازیکنان قابل توجهی چون آغاسی، لیتون هیوئیت و مارات سافین در صدر رنکینگ تنیس دنیا قرار گرفته بودند. با این حال بسیاری مورای را با پت سمپراس بزرگ مقایسه می کنند؛ تنیسوری که همچون مورای بازی هایش کسل کننده بود و با وجود قهرمانی های بسیار، نتوانست درام بزرگی از خود بر جای بگذارد. به همین خاطر می توان تصور داشت که در زمان پیش رو، مورای نیز همچون سمپراس دوست داشته شود و مورد احترام باشد. همانطور که رقابت سمپراس با آغاسی برای تنیس خوشایند بود، مجادله مورای با رقبای سرشناس اش می تواند دوران نسل طلایی تاریخ تنیس را امتداد دهد.