داستان استقلال و یک شیروانی داغ

نتایج ناامید کننده استقلال در هفته های گذشته لیگ برتر بار دیگر یک پرونده کهنه و تکراری را پیش روی هواداران این مجموعه گشود؛ بایدها و نبایدهای رجوع به مربی خارجی.

باشگاه استقلال در طول تاریخ خود بارها و بارها با این پرسش روبرو بوده که؛ آیا دوای دردهای فنی این تیم، استخدام یک مربی غیر وطنی است ؟

افسوسمندانه، استقلال ضربات مهلکی از عدم درک درست بایدها و نبایدهای این موضوع در برخی مقاطع پذیرا شده و در واقع کلاه گشادی سر آنها رفته است.

این روزها بسیاری با مصداق قرار دادن موفقیت تیم رقیب با برانکو ایوانکوویچ خواستار جذب یک خارجی بجای علیرضا منصوریات هستند و این نگاه و این خواسته البته ناشی از تاثیر گذاری یک خارجی دیگر بنام کارلوس کروش بر فوتبال ما نیز هست اما در دل این فضا باید نکات مهمی را یادآور شد و زنگ خطری را به صدا درآورد.

باشگاه استقلال به لطف پروسه ای که سالها خواسته یا ناخواسته پیموده، دارای پتانسیلی بوده که همان پتانسیل بار این مجموعه را چندین دهه به دوش کشیده است.

نگاهی به لیست سرمربیان این تیم در سه دهه اخیر موید این مسله است که استقلال بر خلاف رقیب سنتی خود همواره مردانی از جنس آبی را در راس کادر فنی داشته و همه موفقیت ها و افتخارات با آنان رقم خورده است.

این روند و این زنجیره ناشی از شخصیت دادن به بازیکنان دهه های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ استقلال از سوی مردان بزرگ و در راس همه آنها زنده یاد منصور پورحیدری بوده است.

به موازات برخوردهای خاص و بعضا تحقیر آمیزی که در دهه های گذشته با برخی بازیکنان دیگر تیم ها صورت می گرفت و اجازه شکل گیری شخصیت آنها را در حوزه مربیگری نمی داد، در اردوگاه آبی مردی بنام منصورپورحیدری بود که بر مبنای احترام، مربیان آینده استقلال را شکل می داد و حاصل همان دیدگاه، ظهور مظلومی ها، زرینچه ها، قلعه نویی ها، مرفاوی ها و منصوریان ها بود لذا باشگاه استقلال در کنار باشگاه پاس- که دیگر اثری از آن نیست- مکاتب مربی ساز بوده اند و امروز به رغم اشکالات فنی استقلال منصوریان، نباید تحت تاثیر جوسازی های برخی که مرعوب خارجی های ناکارآمد و متصل به دلال ها هستند این مهم را نادیده گرفت.

نگاهی به تیم های دسته های پایین تر نیز گواه این است که مردان استقلالی در قیاس با بسیاری از همدوره های خود در دیگر تیم ها مربیان قابلی هستند.

مهمترین دیدار هفته گذشته لیگ دسته اول- دربی مازندران- نقش افرینانی از جنس آبی داشت( پاشازاده و نکونام).

محمود فکری سرمربی آماده ترین تیم این روزهای لیگ دسته اول است و علی سامره در مس رفسنجان فعالیت می کند. بسیاری دیگر از این مثال ها سراغ داریم.

امروز در کنار بسیاری از مربیان مطرح و موفق لیگ برتر بازیکنان دیروز استقلال بعنوان کمک مربی نشسته اند و ...حتی شاهد بودیم که چهره جوانی چون برهانی فردای وداع با مستطیل سبز جامه سرمربیگری بر تن کرد و مردان دیگری را نیز که داعیه هدایت استقلال را دارند می توان به این فهرست بلند و بالا اضافه کرد و در راس همه آنها فرهاد مجیدی قرار دارد.

باری، کسی منکر اشتباهات منصوریان و نتایج مایوس کننده وی نیست اما نباید در آشفته بازار اجازه داد تا دلال های در کمین نشسته، با استفاده از جوزدگی و کم سوادی- سواد فوتبالی- برخی مدیران استقلال مربیان ناکارآمد خارجی را غالب کنند.

بدیهی است که کسی نمی تواند منکر دانش مربیان بزرگ خارجی شود اما اگر قرار است سکان هدایت آبی پوشان به یک مربی خارجی سپرده شود، آن مربی باید به معنای واقعی بزرگ باشد و برای تحقق چنین امری، هم بودجه هنگفت لازم‌است و هم مدیرانی با شناخت بالا و غیر متصل به شبکه دلالی که متاسفانه هیچکدام از این موارد در باشگاه استقلال دیده نمی شود.

این موضوع ،حرف ما نه فقط درباره باشگاه استقلال بلکه در تمام حوزه های ورزش است و بر آن تاکید داریم اما آنچه به جایی نرسد فریاد است.

سالهاست که از صدقه سری برخی مدیران کم اطلاع و بی اطلاع که اسیر دست دلال ها بوده اند، انواع و اقسام مربیان ناکارآمد خارجی به فوتبال ایران آمده اند و به رغم برداشت پول های قابل توجه از جیب این فوتبال، تاثیر گذاری فنی نداشته اند.

اکنون نیز هیچ عقل سلیمی منکر این مسئله نمی شود که مربیان خارجی بزرگ با حضورشان می توانند مسیر حرکت فوتبال باشگاهی ایران را هموار سازند؛ مربیانی نظیر کارلوس کروش و حتی همین برانکو ایوانکوویچ که نقش شان در بهبود اوضاع تیم ملی و پرسپولیس غیر قابل انکار است و دوست و دشمن لب به تحسین کارکرد فنی آنها می گشایند اما مسئله مهم این است که شرایط امروز باشگاه استقلال و گزینه هایی که از گوشه و کنار می شنویم مدیران این باشگاه مدنظر دارند، جز نگرانی از فرو رفتن این تیم به گرداب ندارد لذا بهترین اقدام در شرایط فعلی ابتدا فرصت دادن به منصوریان است و اگر هم بحث تغییر در مراحل بعدی به میان آمد، آن تغییر باید بدور از جو زدگی و طغیان احساسات آقایان مدیر باشد و ابتدا داشته های خود را بنگرند و سپس اگر بهتر از آنها را در این مرز و بوم ندیدند سراغ خارجی ها بروند؛ خارجی هایی همردیف با کروش و برانکو.

* حمید رجبی