فوتبال حق تمامی رشته ها را خورده است!

متولد پایتخت و دانشجوی تربیت بدنی

-مهسا میرزا طبیبی ملی پوش تیم ملی دوومیدانی در ماده پرش با نیزه متولد تهران است.

-زادروز رکوردار پرش با نیزه ایران در بخش بانوان ،۱۵ آذر ۱۳۷۷ ثبت شده است.

-خانم میرزا طبیبی می گوید:خانه ما در منطقه چهار تهران واقع شده است. تنها یک پیست در منطقه چهار پایتخت و نزدیکی خانه مان وجود دارد که در باشگاه واقع است که پیست دوومیدانی اش شرایط مناسبی ندارد .امکانات خوبی برای دوومیدانی کاران در منطقه چهار موجود نیست.

-رکورددار پرش با نیزه دوومیدانی ایران در بخش بانوان در خانواده ای ورزشکار شد که تمامی اعضای خانواده اش سابقه ورزشی دارند. خانم میرزا طبیبی در این خصوص به کیهان ورزشی می گوید:پدرم در گذشته فوتبالیست بود و الان هم مربی تیم پیشکسوتان پاس است. مادرم در گذشته والیبال بازی می کرد و خواهرم نیز والیبالیست است.من در خانواده ای ورزشکار شدم که همیشه در محافل خانوادگی مان صحبت از ورزش است.ورزش جزیی از خانواده ما است و من در چنین محیطی بزرگ شدم و به ورزش کردن گرایش پیدا کردم.

-وی ادامه داد: بدون شک تشویق ها و حمایت های پدر و مادرم عاملی شد تا ورزش کردن را جدی بگیرم و به سمت ورزش قهرمانی بروم. حمایت های پدرومادرم در ورزش قهرمانی تاثیرگذار بوده است. بخصوص من در رشته ای حضور دارم که نسبت به سایر رشته ها از نظر امکانات وضعیت قابل توجهی ندارد و می بایست با حمایت خانواده مراحل پیشرفت را طی کرد.پدرومادرم در این مسیر همواره حمایتم کرده اند و لازم است از آنها تشکر کنم.

-در حال حاضر دانشجوی رشته تربیت بدنی است:«ابتدا در رشته مهندسی قبول شدم اما با توجه به شرایطی که در ورزش دارم تصمیم گرفتم در رشته تربیت بدنی ادامه تحصیل بدهم از این رو تغییر رشته دادم و الان ترم اول رشته تربیت بدنی هستم.ضمنا به ورزش علاقه دارم و دوومیدانی را بطور تخصصی دنبال می کنم.»

ژیمناستیک را به علت بی توجهی کنار گذاشتم

-مهسا میرزا طبیبی رکورد دار پرش با نیزه تیم ملی دوومیدانی می گوید: پیش از آن که دوومیدانی کار شوم در رشته ژیمناستیک حضور داشتم. مدتها در این رشته ورزشی فعالیت می کردم اما به جهت بی توجهی به ژیمناستیک تغییر رشته دادم . بااحترام به تمامی ورزشکاران این رشته کشورمان باید بگویم که ورزشکارانش آینده ای در ورزش ایران ندارند و من هم به این دلیل رشته دیگری را انتخاب کردم.ژیمناستیک کاران به مسابقات برون مرزی اعزام نمی شوند و آنها با شرایط دیگری مواجه هستند.سه سال پیش بود که تمرینات پرش با نیزه را زیرنظر خانم ربانی شروع کردم. مربی من همسر آقای محسن ربانی رکورددار پرش با نیزه کشور است که سالهاست مربیگری هم می کند.خانم ربانی پس از چند جلسه تمرین تشخیص دادند که من در پرش با نیزه استعداد دارم و می توانم در این ماده دوومیدانی مراتب ترقی را پشت سر بگذارم.من براساس نگاه کارشناسی وارد دوومیدانی شدم .

-وی ادامه داد:استعدادیابی در ورزش ایران محسوس نیست و ورزشکاران براساس سیستم استعدادیابی جذب رشته های ورزشی نمی شوند. همانطور که در بخش قبلی گفتم من بنا به علاقه خودم وارد دوومیدانی شدم و در تمریناتش شرکت کردم.استعدادیابی در ورزش مهم است و سبب می شود تا استعدادهای ورزشی به مقاصد خود برسند.امیدوارم سیستم استعدادیابی در ورزش ما به شکل محسوسی عمل کند تا استعدادها مسیر واقعی شان را پیدا کنند.

تنها بودم و نتوانستم رکوردم را تکرار کنم

-اولین حضور مهسا میرزا طبیبی در رقابت های دوومیدانی در شانزده سالگی رقم خورد. ملی پوش پرش با نیزه دراین باره اظهار کرد:مسابقات آغاز فصل کشور بود.رقابت های کشوری در ورزشگاه آفتاب انقلاب تهران برگزار شد و من رکورد سه متر و ده سانت را در این رقابت ها ثبت کردم.این رکورد برای من در آن برهه خوب بود زیرا هشت ماه از حضورم در دوومیدانی می گذشت و برایم به عنوان یک نوجوان موفقیت ارزشمندی محسوب می شد.البته با تمرینات بیشتر توانستم رکوردم را به مرور زمان افزایش دهم و در ماده پرش با نیزه رکورددار شوم.در لیگ امسال دوومیدانی توانستم رکوردم را از سه متر و پنجاه سانت به سه متر و هفتاد سانت ارتقا دهم و از این رو پیشرفت کردم.

-صحبت بعدی ما با خانم مهسا میرزا طبیبی درباره مسابقات داخل سالن آسیا بود که اخیرا در ورزشگاه انقلاب تهران برگزار شد و تیم ملی دوومیدانی ایران به عنوان نایب قهرمانی رسید. میرزا طبیبی در خصوص حضورش در این رقابت ها می گوید:من یک ماه پیش از شروع مسابقات داخل سالن آسیا در تهران ،رکورد خوبی از خود بجا گذاشتم. توانستم در ماده پرش با نیزه ،سه متر و هشتاد سانت بپرم و رکورد خود را ارتقا دهم.رقابت های داخل سالن آسیا اولین تجربه بین المللی ام بود و یک مقدار از این بابت ضرر کردم.بی تجربگی عاملی شد تا نتوانم آخرین رکوردم را تکرار کنم و به مدال طلا برسم.من زیر نظر اقای محسن ربانی قهرمان پرش با نیزه کشورمان تمرین می کنم و در روز مسابقه اجازه ندادند که آقای ربانی وارد سالن ورزشگاه آفتاب انقلاب شود و من را هنگام پرش ها به عنوان مربی هدایتم کند.حضور مربیان مرد در سالن ممنوع بود .وقتی دیدم مربی ام در کنارم نیست و کسی نبود با او از نظر فنی صحبت کنم نتوانستم رکوردم را در سالن تکرار کنم.واقعا آن روز هنگام پرش ها تنها بودم. وقتی مربی کنار ورزشکاران باشد به آنها مشاوره می دهد و ورزشکار را از نظر روحی و روانی آماده مسابقه می کند.متاسفانه نبودن مربی در سالن به ضرر من تمام شد و من با کورد سه متر و پنجاه سانت به مقام دوم آسیا رسیدم. اگر آقای ربانی در سالن بود قطعا رکورد بهتری از خود بجا می گذاشتم. به هر روی بی تجربگی و پاره ای از مسائل مانع کارم شد.

رقیبان آسیایی باتجربه تر بودند

-خانم میرزا طبیبی اضافه کرد:بطوریقین ورزشکاری که تجربه حضور در میادین بزرگتر را ندارد بدون تردید دچار استرس می شود و نمی تواند کارش را به نحو احسن به پایان برساند. همانطور که خدمت شما گفتم مسابقات داخل سالن آسیا اولین حضورم در میدان بزرگی بود و به جهت این که با جو رقابت های آسیا آشنا نبودم نتوانستم پرش خوبی انجام دهم.کسانی که ورزش حرفه ای کرده اند بخوبی حرف مرا در این زمینه درک می کنند. یک ورزشکار حرفه ای می بایست سالی چند بار در مسابقات بین المللی حضور یابد تا اضطرابش رفته رفته در میادین بزرگ از بین برود. من از این بابت بی تجربه بودم و امیدوارم فدراسیون دوومیدانی در خصوص اعزام بانوان به مسابقات آسیایی برنامه ریزی کند تا ما در رقابت های بزرگتر بتوانیم از توان صددرصدی خود استفاده کنیم.

-وی ادامه داد: امسال در رقابت های داخل آسیا کنار بانوانی مسابقه دادم که همگی تجربه حضور در مسابقات آسیایی را داشتند و شرایط شان از نظر فنی و روحی بهتر بود.من در لیگ دوومیدانی رقیب جدی ندارم . تمامی رقیبانم از نظر رکورد با من فاصله دارند و در لیگ دوومیدانی با فاصله قهرمان می شوم و همیشه تنها هستم ولی در مسابقات داخل سالن آسیا چند رقیب آماده داشتم که همگی مدعی کسب مدال در آسیا بودند.من طی سه سال گذشته یکبار در مسابقات آسیا شرکت کردم در حالی که رقیبان به مراتب بیشتر از من در رقابت های برون مرزی حاضر می شوند و شناخت بیشتری از میادین بین المللی دارند.

برخی تیم ها در لیگ بدقولی می کنند

-خانم میرزا طبیبی در خصوص حضور مربی تخصصی هنگام پرش های خود می گوید:به هر حال مربی ای که بطور تخصصی در ماده پرش با نیزه فعالیت می کند به تمامی تکنیک های پرش آگاهی دارد و نحوه مربیگری اش با یک مربی معمولی متفاوت است.وقتی یک مربی تخصصی کنار یک ورزشکار باشد بطوریقین ارتقای رکورد و پرش را امکان پذیر می کند. پرش خوب با اجرای تکنیک صحیح انجام می شود.مربی تخصصی با مشاوره های خود قادر است ورزشکار را در مسیر کسب مدال و موفقیت قرار دهد.اینها بخشی از دوومیدانی است و ورزشکاران حرفه ای دراین خصوص دقت بیشتری دارند.

-صحبت بعدی ما با رکورددار پرش با نیزه بانوان ایران درباره پاداش های دوومیدانی کاران بود:«تاکنون پاداش کسب مدال ها را دریافت نکرده ام.رکورد ملی پرش با نیزه بانوان را جابجا کردم اما خبری از پرداخت پاداش ها نیست ولی گفته اند که پاداش ها به کسانی که مدال کسب کرده اند تعلق می گیرد. حالا نمی دانم چه زمانی به ما پاداش خواهند داد.

وی ادامه داد:مبلغ قرارداد دوومیدانی کاران برای حضور در لیگ خیلی پایین است.من عضو تیم دوومیدانی بانوان دانشگاه آزاد هستم و تاکنون مبلغ قراردادهایم را از دانشگاه آزاد دریافت کرده ام اما برخی تیم های حاضر در تیم یک ریال به دوومیدانی کاران تحت قراردادشان پرداخت نمی کنند و از این بابت بدقول هستند.الان ورزشکارانی داریم که در لیگ امسال برای تیم های خود مسابقه دادند اما تاکنون مبلغی دریافت نکرده اند. مبلغ قراردادشان با دوومیدانی کاران نسبت به سایر رشته ها ناچیز است اما همان مبلغ ناچیز را هم به ورزشکاران پرداخت نمی کنند. دوومیدانی کاران در لیگ فقط مسابقه می دهند و برایشان از نظر مالی اتفاق خوبی رخ نمی دهد.وقتی به مبالغ قراردادها نگاه می کنند واقعا مبالغ نسبت به وضعیت امروز جامعه ناچیز است و گره ای از مشکل شما را باز نمی کند.

فدراسیون به دوومیدانی دختران اهمیت دهد

-میرزا طبیبی درباره کیفیت لیگ دوومیدانی به کیهان ورزشی می گوید:لیگ برای بانوان خوب است و تنها میدانی است که ما می توانیم خودمان را محک بزنیم ولی میدان لیگ برایم عادی شده است.کیفیت لیگ دوومیدانی بخصوص در ماده پرش با نیزه برای من تعریفی ندارد زیرا فاصله رکوردم با نفر دوم ماده پرش با نیزه حدود یک متر است . من در لیگ تنها هستم و رقیب جدی ندارم . البته ناگفته نماند که کیفیت لیگ امسال نسب به سال گذشته بهتر بود و سطح فنی شرکت کنندگان نسبت به سال گذشته بهتر بود.من در لیگ رقیبی ندارم و این برای من که به مسابقات خارج از کشور اعزام نمی شوم خوب نیست .

-میهمان این هفته «نگاه چند بعدی» درباره آینده خود در رشته دوومیدانی می گوید:در وهله نخست امیدوارم رکورد حد نصاب برای ورود به بازیهای آسیایی جاکارتا را کسب کنم تا به عنوان پرش با نیزه بانوان به جارکاتا اعزام شوم.تنها مسابقات مهم پیش روی من در آغاز سال ۱۳۹۷ برگزار می شود. امیدوارم در مسابقات آغاز فصل سال ۹۷ بتوانم با آمادگی کامل در رقابت ها شرکت کنم و بتوانم از رکوردم دفاع نمایم.همانطور که خدمت تان در بخش های قبلی گفتم بانوان دوومیدانی کمتر به مسابقات برون مرزی اعزام می شوند و این برای ما یک چالش است و از این بابت در مسابقات رسمی بین المللی لطمه می خوریم. اگر در مسابقات بیم المللی حضور داشته باشیم قطعا تجربه مان بالا می رود. به هر روی ورزشکاری که به مسابقات خارجی اعزام نشود بطورحتم از رقبای خارجی خود عقب خواهم افتاد .

-از میرزا طبیبی سئوال کردیم که درحال حاضر از فدراسیون دوومیدانی چه توقعی دارد که ویبه کیهان ورزشی گفت:فدراسیون از بسیاری جهات هدفش ارتقای دوومیدانی بوده است و اینها بر کسی پوشیده نیست ولی من از فدراسیون دوومیدانی توقع دارم که به ما اعتماد کند و فرصت حضورمان در میادین بزرگتر را مهیا نماید. درست مثل آقایان که هر سال به مسابقات برون مرزی اعزام می شوند و تجربه شان نسبت به بانوان بیشتر است.فدراسیون به دوومیدانی دختران بیشتر اهمیت دهد تا ما در میادین بین المللی افتخارآفرین ظاهر شویم.

همه در خدمت فوتبال هستند!

-وی ادامه داد:من برای پیشرفت فنی خود حاضرم از جیبم هزینه کنم تا سطح فنی ام بالا برود.این درست است که هزینه های آماده شدن ورزشکاران دوومیدانی نسبت به گذشته دوچندان شده اما من برای پیشرفت حاضرم از جیبم هزینه کنم.

-میرزا طبیبی اضافه کرد:تنها رشته موردعلاقه ام دوومیدانی است و رشته ورزشی دیگری را بطور حرفه ای دنبال نمی کنم.البته رشته شنا را بطورحرفه ای یاد گرفته ام اما الان وقتم را روی دوومیدانی گذاشته ام.در حال حاضر می توانم در رشته شنا شرکت کنم و این رشته را بطور حرفه ای تعقیب نمایم.

-رکورددار ماده پرش با نیزه بانوان درباره فوتبال کشورمان می گوید:اعتقاد دارم که فوتبال حق بیشتر رشته های ورزشی را خورده است.بیشتر بودجه ورزش کشور صرف فوتبال می شود در حالی که این رشته ورزشی یک عنوان جهانی ندارد و سالهاست در جام ملتهای آسیا قهرمان نشده است.فوتبال در لیگ قهرمانان آسیا هم موفقیت چشمگیری کسب نکرده اما بودجه ورزش را می بلعد.الان یک فوتبالیست به اندازه بودجه سالانه دوومیدانی پول می گیرد اما خروجی ندارد.مبالغ قرارداد فوتبالیست ها نسبت به سایر رشته های ورزشی بسیار بالاست . رسانه ها به فوتبال می پردازند. یک فوتبالیست معمولی معروف تر از یک دوومیدانی کار موفق در آسیا است. چنین نگرشی به سایر رشته ها لطمه زده است.

-وی ادامه داد:دوومیدانی کاران حامی مالی ندارند و از این بابت ضربات سنگینی خورده اند.اسپانسرها در دوومیدانی سرمایه گذاری نمی کنند .

-میرزا طبیبی در خصوص هزینه های پرش با نیزه به کیهان ورزشی گفت:هزینه وسایل ما بسیار گزاف است.من یک نیزه شخصی دارم اما بسیاری از ورزشکاران هستند که نیزه ندارند و در شرایط غیرحرفه ای تمرینات خود را ادامه می دهند.قیمت نیزه من حدود پنج میلیون تومان است و تولید خارج از کشور است.ضمنا وزن نیزه و جنس اش باتوجه به افزایش رکوردها تغییر می کند و این طور نیست که با یک نیزه بتوانیم سالها پرش داشته باشیم.

-وی در پایان به کیهان ورزشی گفت:برنامه ام برای آینده این است که رکوردم را بالا ببرم .من هجده ساله هستم و فرصت دارم که رکوردم را افزایش دهم و در مسابقات بسیاری شرکت کنم.من با خانم سپیده توکلی تمرینات مان را ادامه می دهیم و در بیشتر اوقات باهم هستیم.ما برای پیشرفت در دوومیدانی تمامی سختی ها را به جان خریده ایم تا بتوانیم نماینده شایسته ای برای ایران در آسیا باشیم. هم چنین لازم است از اقای ربانی مربی ام تشکر کنم. همین طور از پدرومادرم بابت حمایت های بی دریغ شان ممنون هستم.از کیهان ورزشی هم برای پوشش خبری مسابقات دوومیدانی و گفت و گو با ورزشکاران پایه تشکر می کنم. رسانه های ورزشی به ورزش مادر اهمیت لازم را نمی دهند در حالی که دوومیدانی ورزش پایه است.

* کیوان طباطبایی