یادداشت/آقای سلطانی فر،حافظه تاریخی ورزش قوی است!
کیهان ورزشی-
مسعود سلطانی فر وزیر ورزش در حالی وارد کابینه فعلی شد که از او به عنوان یک مطلع ورزش و یا لقب اطرافیانش کامپیوتر ورزش یاد می شد.
بی گمان با این تعریف همگان چشم انتظار بودند تا او با آشنایی به محیط ورزش دردهای گاه از سالیان قبل مانده را التیام بخشد. دردهایی که وزرای ناآشنا به امور ورزش با مرور زمان به آن احاطه می یافتند و در رفت آمدهای فراوان فرصتی برای درمان نمی یافتند.
با گذر زمان قابل توجه از وزارت سلطانی فر به نظر می رسد چنین باوری از اساس غلط بوده است. ظاهرا احاطه وزیر فعلی بر ورزش به آمار و اطلاعات سطحی یک هوادار عام ورزش منحصر بوده و تازه با قبول این مدعا نیز باید باور داشت که جناب وزیر قصد ندارد از همین اطلاعات هم بهره لازم را ببرد.
گویا آقای وزیر باور ندارند که حافظه تاریخی اهالی ورزش بسیار قوی است. به عنوان مثال هنوز یادمان نمی رود در سالهای ابتدایی انقلاب مرحوم مصطفی داودی با طرح 27 ساله ها در صدد جوانگرایی در تیم های ملی برآمد. اقدامی که به هیچ عنوان مبنای علمی نداشت. اگر در آن روزها چنین اقدامات احساسی تاحدودی قابل توجیه بود اکنون و بعد ازچهاردهه با انتقادات شدید روبروست. هنوز که هنوز است با گذر به آن روزها آن اقدام مرحوم مصطفی داودی با انتقاد روبروست تا باور کنیم حافظه تاریخی ورزش ما قوی است.
اکنون مسعود سلطانی فر با مهیا کردن شرایط حضور صالحی امیری در کمیته ملی المپیک ، سپردن امور شرکت توسعه به غیرورزشی ها ، میدان ندادن به مدیران ورزش مسیری را آغاز کرده که در سالهای نه چندان دور با قضاوت عمومی روبرو خواهد شد.
وزیر ورزش که خود را آشنا به امور می داند باید بداند که در ورزش مگسان دور شیرینی زیاد هستند. از چسبیده های به ورزش که اکنون به عنوان مشاور اطراف صالحی امیری هستند گرفته تا رسانه ای هایی که نوکر بند کیف هستند. همان هایی که الان گرد وزیر و صالحی امیری هستند و به به و چه چه می کنند و ازدادن مشاوره صحیح به دلیل ناراحتی احتمالی آنها طفره می روند.
ورزش ما به رفتن و آمدن پرتعداد مسئولان عادت دیرینه دارد. تا چشم برهم زنیم مسعود سلطانی فر و صالحی امیری هم خواهند رفت. فقط آنچه می ماند اقدامات این دونفراست که در حافظه تاریخی اهالی ورزش خواهد ماند.
باید دید در این فرصت اندک این دو مسئول ورزشی
دست به اقدامات ماندگار می زنند یا به جرگه مهمانان ناخوانده و بی ثمرو گاه آسیب
رسان ورزش می پیوندند.
بهمن اسدی