کمیته ملی المپیک پاداش قهرمانی مرا پرداخت نمی کند!

کارگری کردم تا هزینه های ورزشی ام تامین شود

-رضا علیپور رکوردار رشته سنگ نوردی در جهان متولد قزوین است و در 9 فروردین 1373 دیده به جهان گشود:«خانه ما در شهرک مهدیه است ».

-او در خانواده ای قهرمان سنگ نوردی شد که فقط پسردایی اش ورزشکار حرفه ای بود:«خانواده ما اهل ورزش نبود و من از طریق پسردایی ام با سنگ نوردی آشنا شدم و او بود که مرا در 10 سالگی وارد رشته سنگ نوردی کرد.از 12 سالگی بطور جدی رشته سنگ نوردی را پیگیری کردم و تمریناتم را بطور منظم انجام دادم.»

-علیپور اضافه کرد:در آغاز مسیر سنگ نوردی از پسر دایی ام کمک می گرفتم اما پس از مدتی برای حضور جدی در این رشته سعی کردم که امکانات ورزشی را برای خود مهیا کنم. از این رو برای تامین هزینه های ورزشی ام بر سر کار رفتم . مسابقات در شهرهای دیگری بود و من برای تامین هزینه های سفر و تمرینات مجبور بودم کار کنم. از 15 سالگی کارهای سختی انجام می دادم مثل جوشکاری .در 15 سالگی خجالت می کشیدم از پدرم بابت حضور در مسابقات و سفرها پول بگیرم و از همین رو کارگری می کردم زیرا از همان ابتدا به اهداف بزرگ در زندگی ام فکر می کردم و دوست داشتم روی پاهای خودم باشم.

-درحال حاضر رضا دانشجوی تربیت بدنی است. او دیپلم پرورش شیلات دارد.

-رضا علیپور آتش نشان است و در تربیت بدنی آتش نشانی فعالیت می کند.

16 مدال جهانی و آسیایی دارم

-علیپور از نحوه ورودش به سنگ نوردی صحبت کرد و در این بخش از گفت و گو درباره عناوینی که در رقابت های معتبر خارجی کسب کرده توضیح داد و به کیهان ورزشی گفت:در سالهای آغازین مربیانی داشتم و در ادامه بدون مربی تمریناتم را پیگیری کردم و بدون مربی روانه مسابقات داخلی و خارجی شدم.ضمنا مربی بدنسازی هم داشتم ولی با تماشای فیلم های آموزشی در سنگ نوردی سعی کردم که تمریناتم به شکل اختصاصی و علمی انجام شود.در این خصوص مطالعه کردم و کتاب های علمی و درسی در زمینه سنگ نوردی خواندم. هدفم این بود که تمریناتم به روز وعلمی باشد و خوشبختانه بهترین خروجی را داشت زیرا توانستم مدال های زیادی کسب کنم.رکورد جهان را به دست آوردم و پانزده متر را با ثبت 5 ثانیه و 48 صدم ثانیه پشت سر گذاشتم.پس از کسب رکورد جهانی موفق شدم قهرمان بازیهای جهانی که شامل رشته های غیرالمپیکی است، بشوم.بازیهای جهانی مهم است و من به عنوان یک ایرانی برای اولین بار مدال طلای این رقابت های مهم را به دست آوردم. در سال 2017 طی اقدامی از جانب اتحادیه بین المللی بازیهای جهانی و به انتخاب کاربران موفق شدم ورزشکار برتر سال شوم. بیش از نود هزار کاربر به من رای دادند . ارزش این موفقیت جایی بود که من با رای مردم به عنوان ورزشکار سال 2017 انتخاب شدم.موفقیت ارزشمندی بود که برای اولین بار در تاریخ ورزش ایران رخ داد که برترین ورزشکار رشته های غیرالمپیکی جهان را ایران انتخاب شود.

-وی ادامه داد:زمانی که در رده جوانان مسابقه می دادم در مسابقات جهانی بزرگسالان شرکت کردم و قهرمان شدم. رییس فدراسیون جهانی سنگ نوردی به من لقب اعجوبه ورزش را داد . این افتخار در نوزده سالگی نصیبم شد. ایشان گفتند که رضا با سن کم موفق شد در رده بزرگسالان قهرمان جهان شود و این اتفاق مهمی است.تاکنون 16 مدال جهانی دارم که چهار مدالم آسیایی است .هشت مدال طلا دارم و و مابقی نقره و برنز است.واقعیت این است که من هدفم کسب مدال در آسیا نیست بلکه هدفم کسب عناوین و مدال های جهاین است. مدال جهانی ارزشمند است . قهرمانی در آسیا برایم ارزشی ندارد!

کمیته ملی المپیک به وعده خود عمل نکرد!

-علیپور که در 24 سالگی عناوین مهمی را کسب کرده و درحال حاضر دو شاگرد دارد:«بیشتر مشغول تمرینات انفرادی هستم با توان بالا و آمادگی در رقابت های بین المللی شرکت کنم اما طی سالهای گذشته سعی کردم تجربیاتم را به دو جوان علاقه مند به سنگ نوردی انتقال دهم و الان دو جوان مستعد هستند که تمرینات شان را زیرنظر من پیگیری می کنند. میلاد علیپور قهرمان آسیا است و آینده خوبی در سنگ نوردی دارد.»

-سوال بعدی ما از رضا علیپور درخصوص حمایت های وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک از سنگ نوردی بود که او با دلخوری به کیهان ورزشی می گوید:فدراسیون کوهنوردی از سنگ نوردی حمایت می کند و تا حد امکان به دنبال کار و بار ورزشکاران خود است.من برای سنگ نوردی زحمت کشیده ام. اگر امروز رشد کرده ام فقط بخاطر تلاش هایم در سنگ نوردی بوده است.گلایه ای از فدراسیون کوهنوردی ندارم ولی دوست دارم وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم به زحمات من توجه کند بخصوص کمیته ملی المپیک که می بایست حامی قهرمانان باشد. واقعیت این است که از کمیته ملی المپیک گلایه دارم.متاسفانه کمیته ملی المپیک به وعده خود در اهدای پاداش قهرمانی ام عمل نکرد!چرا کمیته ملی المپیک، پاداش قهرمانی نماینده ایران در بازیهای جهانی را نداد؟بازیهای جهانی هر چهار سال یکبار برگزار می شود و شامل رشته های غیر المپیکی است ولی تاکنون پاداش مرا به عنوان نماینده ایران نداده است! بازیهای جهانی پس از المپیک باارزش ترین مسابقات جهان است . پس از چهل سال به عنوان نماینده ایران در بازیهای جهانی مدال گرفتم اما کمیته ملی المپیک طوری رفتار کرد که ظاهرا قصد ندارد پاداش مرا بدهد.درحال حاضر منتظر اهدای پاداش هستم .امیدوارم هر چه زودتر کمیته ملی المپیک به وعده خود عمل کند. اگر پاداش های مرا پرداخت کنند بسیاری از مسائل مالی ام حل خواهد شد.

-وی ادامه داد:مگر عمر قهرمانی چند سال است؟دوران قهرمانی به پایان می رسد و یک ورزشکار حرفه ای می بایست به فکر آینده خود باشد.امیدوارم به وعده خود عمل کنند. حق یک ورزشکار حرفه ای نیست که منتظر پاداش خود بماند.اگر پرداخت کنند احتمالا فراموش خواهد شد و همه چیز به دوره بعدی بازیهای جهانی موکول خواهد شد.

روزی 10 ساعت تمرین می کنم

-علیپور قهرمان سنگ نوردی جهان درباره همتایان خارجی خود به کیهان ورزشی می گوید:کشورهایی که به ورزش قهرمانی اهمیت بالایی می دهند برای ورزشکاران خود در سنگ نوردی احترام قابل توجهی قائل هستند.هر ورزشکار در کنارش یک تیم حرفه ای است که ورزشکار را همراهی می کنند تا او قادر باشد با تمام توان در مسابقات جهانی حضور یابد.فدراسیون کوهنوردی و سنگ نوردی شان طوری برنامه ریزی می کند که همه چیز طبق برنامه پیش برود. اگر قرار است به ورزشکار روحیه دهند همه چیز به نحو احسن پیگیری می شود تا حرف و حدیثی باقی نماند.هزینه های ورزشکار تامین می شود.

-وی ادامه داد: من سالهاست که بیشتر کارهای مربوط به ورزش قهرمانی ام را به تنهایی انجام داده ام .من بدون آن که یک تیم حرفه ای کنارم داشته باشم سهمیه ورودی به بازیهای جهانی را کسب کرده ام و از بین صد ورزشکار حرفه ای از سراسر جهان به روی سکو رفته ام.بیشتر شرکت کنندگان در این دوره با یک تیم حرفه ای حاضر شدند اما من با زحمات خود مراحل اماده سازی را سپری کردم و به مسابقات اعزام شدم و به روی سکو رفتم.

-قهرمان سنگ نوردی جهان در خصوص زمان استراحت خود می گوید: معمولا فرصت استراحت آنچنانی ندارم.اصلا اوقات فراغت ندارم. من برای ان که به فرم آمادگی برسیم روزی سه جلسه تمرین می کنم. گاهی تمرینات روزنه ام 10 ساعت طول می کشد و زمانی که به خانه می رسم آنقدر خسته هستم که گزینه ای غیر از خواب ندارم.تمرینات سنگ نوردی سنگین است و ما هر گاه وقت خالی داشته باشیم فقط استراحت می کنیم.

ترس از مصدومیت

-رضا علیپور مدتی است که هزینه های ورزش قهرمانی اش توسط حامی مالی تامین می شود. سنگ نورد کشورمان در این باره می گوید:داشتن اسپانسر کارها را سهل و آسان می کند. به هر حال تامین هزینه ها برای یک ورزشکار مهم است و کارخانه شیشه قزوین مدتی است که اسپانسر من شده است.زمانی که اسپانسر دارم از نظر ذهنی شرایطم بهتر است و می توانم با فکر آزاد ورزش کنم. سال گذشته با حامی مالی خود مشکل پیدا کردم و با مشکل مالی مواجه شدم.حضور در مسابقات 2017 حدود 150 میلیون تومان هزینه داشت و فدراسیون کوهنوردی در این زمینه کمک کرد اما داشتن اسپانسر برای یک ورزشکار حرفه ای اهمیت زیادی دارد.

-از علیپور پرسیدم که او رشته ورزشی دیگری را دنبال می کند که وی به کیهان ورزشی گفت:از ترس آسیب دیدگی سراغ رشته دیگری نمی رویم حتی برای سرگرمی!زیرا می ترسم در حین بازی مصدوم شوم و آمادگی ام را از دست بدهم . مصدومیت سبب عقب افتادن ما می شود.مدتی است که مصدومیتی دارم که همین موضوع مانع کارم شده است. ما باید مراقب خودمان باشیم تا مصدومیت گرفتارمان نکند.

-وی درباره حریفان خود در عرصه جهانی می گوید:حریفان پرقدرتی از فرانسه و روسیه دارم که معمولا رقیبان اصلی من در بازیهای جهانی این دو نفر هستند.رشته سنگ نوردی سنگین است و خستگی اش نابودکننده می باشد اما هدف بزرگ سبب می شود که فقط به قهرمانی فکر کنم و با تمام توان در رقابت ها تلاش نمایم.

-علیپور ادامه داد: همان طور که گفتم تمرینات روزانه ما سنگین است.شاید باورتان نشود من برای حضور مقتدرانه در بازیهای جهانی به عروسی خواهرم نرسیدم. زمانی که مراسم عروسی شروع شد من بر سر تمرینات بودم . 12 روز تا برگزاری مسابقات جهانی باقی مانده بود من هم راهی نداشتم غیر از آن که تمریناتم را جدی بگیرم.

فلپس الگوی ورزشی ام است

-الگوی ورزشی علیپور کسی نیست غیر از پرافتخارترین ورزشکار المپیک که شهره عالم ورزش است:«مایکل فلپس شناگر آمریکایی و پرافتخارترین ورزشکار المپیک الگوی ورزشی من است.فلپس 28 مدال در تاریخ بازیهای المپیک کسب کرده و آمار خیرکننده ای دارد.هرگاه به او فکر می کنم تمامی مشکلاتم در زندگی و ورزش را به دست فراموشی می سپارم.هرگاه به کسب مدال هایش در تاریخ بازیهای المپیک فکر می کنم روح و روان آرام می شود و دوست دارم بیشتر تلاش کنم و انگیزه ام در ورزش دوچندان می شود. فلپس الگوی هر ورزشکاری است که می خواهد برای کشورش افتخار کسب کند و برای کسب موفقیت هیچ مرزی قائل نیست.

هر کسی باد بکارد توفان درو می کند

-وی ادامه داد:جوانان بااستعدادی در کشورمان وجود دارند که هر کدام شان می توانند قهرمان شوند و برای کشورشان در عرصه های گوناگون افتخارآفرین باشند.به عنوان یک ورزشکار از تمامی جوانان مستعد و زحمتکش کشورمان بخصوص ورزشکاران می خواهم که در زندگی به پیشرفت فکر کنند و همیشه به دنبال قله ها در هر عرصه ای باشند.اگر ذهن مان هدفی را قبول کند و قلب مان هم هدف را باور کند رسیدن به هدف آسان خواهد شد.گاهی از شدت تمرینات بدنم خالی می کند اما از آن جا که به هدف بزرگی می اندیشم خستگی برایم معنایی ندارد و دوباره به تمرینات ادامه می دهم.اعتقاد دارم کسی که باد می کارد بدون شک توفان درو خواهد کرد.هر کسی را بهر کاری ساخته اند و میل آن را در دلش انداختند.هر فردی می تواند برای جامعه خود مفید باشد . اگر رفتگرهای زحمتکش شهرمان نباشد شهر کثیف می شود. اگر مسئول تدارکات سالن ورزش را تمیز کند سالن کثیف می ماند. جوانان ما باید برای رسیدن به موفقیت به اهداف بزرگ فکر کنند تاقادر باشند قدم به قدم پیش بروند.هر جوانی می بایست به درد جامعه خود بخورد حالا در هر عرصه ای که باشد باید تلاش کند.

برای سفر به مسابقات خارجی قرض کردم

-علیپور به روزهای سخت نوجوانی خود اشاره می کند. روزهایی که کارگری می کرد و سپس بر سر تمرین حاضر می شود. رضا در این خصوص به کیهان ورزشی می گوید:اعتقاد قلبی دارم که هر انسانی برای برداشتن گام های بلند باید هدف داشته باشد. من در نوجوانی خیلی سختی کشیدم زیرا می خواستم روی پاهایم باشم و هزینه ای را برای ورزش کردن به پدر وخانواده ام تحمیل نکنم کارگری می کردم.با وجود خستگی محل کارم را ترک می کردم بر سر تمرین شرکت می کردم و فقط به ورزش فکر می کردم.

-وی ادامه داد:طی سالهای گذشته برای رسیدن به هدفم در ورزش مجبور شدم زیربار قرض بروم. هر طوری بود می بایست به مسابقات خارجی اعزام می شدم و از این رو راهی نداشتم غیر از آن که قرض کنم و به اروپا سفر نمایم.

-رضا اضافه کرد: از بچگی دوست داشتم قهرمان جهان شوم. با دیدن افراد پیروز ورزشکار دوست داشتم یک روز موفقیت های آنها را تکرار کنم. خوشبختانه این رویا به حقایق پیوست. من از 10 سالگی سنگنوردی می کنم و همه آرزویم این بود که رکورددار جهان شوم و شدم. ضمنا در سنگ نوردی رکوردشکنی بالاتر از قهرمانی است. من یک بار روی سکو می روم، اما رکورد به اسم من ثبت می شود و سالها به اسم ایران و من باقی می ماند.

-وی در پایان یادآور شد: بعد از هر مسابقه ای صدایم می زنند و می گویند بیا به تو پاداش بدهیم. از کسی توقع ندارم و مشکلات مالی فدراسیون را هم درک می کنم و می دانم در حد توانش از من حمایت می کند، اما واقعا این طرز برخورد با من که برای اولین مرتبه به مدال طلای سرعت رسیدم، کافی است؟ از طرفی این در مقایسه با قهرمانان جهان که حمایت می شوند ناچیز است. در سنگن وردی ایران بر عکس همه جهان یک اتفاق رخ داد که موجب شد من مطرح شوم. باور نمی کنید من اول رکوردشکنی کردم و بعد ازآن همه یادشان افتاد که علیپور علاوه بر اینکه مدال گرفته، رکوردشکنی هم کرده است!