برخی مسئولانی که حضورشان در اندونزی ضرورتی نداشت و سیاهی لشکر بودند!

هجدهمین دوره بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا ، در پاره ای از موارد کم حاشیه نبود. میزبان در برگزاری مسابقات با کاستی و ضعف مواجه بود و کاروان ورزشی ایران هم حواشی غیرمنتظره ای داشت که اینک جای بررسی دارد.مثل اعزامی معاونان و مشاوران فدراسیون های ورزشی به جاکارتا که توجیه منطقی نداشت! و بیشتر به نظر می رسید که ترتیبی داده شده تا معاونان و مشاوران در جاکارتا و پالمبانگ حاضر شوند.وزیر ورزش به بازیهای آسیایی نیامد ولی معاونان و مشاوران در بیشتر محل مسابقات نمایندگان ایران دیده می شدند که بیشترشان در طول برگزاری بازیهای آسیا در حال رفت و‌ آمد از تهران به جاکارتا بودند.بهانه بیشترشان هم همراهی کاروان ورزشی ایران بود.عدم حضور وزیر ورزش در بازیهای آسیایی مشخص نبود و شاید علتش نزول جایگاه کاروان ورزشی ایران در جدول رده بندی مدال باشد!

وزیر ورزش به هر دلیلی به اندونزی نرفت اما برگزاری بازی های آسیایی بهانه خوبی بود برای اینکه برخی مسئولان در وزارت ورزش و فدراسیون های ورزشی، بهانه پیدا کنند و به اندونزی عزیمت نمایند. حالا به چه قصدی و چه هدفی مشخص نشد؟! البته ناگفته نماند حضور برخی معاونان وزارت ورزش در اندونزی که در مقام پاسخگویی حاضر هستند مورد بحث ما نیست اما معاون یا مسئولی که وظایفش ارتباط مستقیم با بازیهای آسیایی ندارد برای چی به اندونزی آمد و أصلا این افراد در بازیهای آسیایی از نظر فنی و کارشناسی چه ضرورتی داشت؟این افراد در اندونزی غیر از تماشای مسابقات، چه مسئولیتی داشتند و در روند کار کاروان چقدر تاثیرگذار بودند؟ أصلا چطور می شود مسئولی که وظایفش ارتباطی به بازیهای آسیایی و کاروان ورزشی ایران ندارد 10 روز در اندونزی حضور می یابد و از این سالن به آن سالن می رود و تماشاگر ثابت مسابقات است! واقعا مسئولان ورزشی ما این قدر وقت خالی دارند که می توانند با کمترین دغدغه به اندونزی سفر کنند و کاروبارشان برای بیش از یک هفته رها نمایند؟مسئول غیر ورزشی که در وزارت ورزش به هر دلیلی پست گرفته و تخصصی در ورزش ندارد و قرار نیست درباره نتایج نمایندگان کاروان ورزشی ایران پاسخگو باشد چطور می شود یک هفته در تمامی سالن های مسابقات حضور می یابد . این دسته از مسئولان که از نزدیک شاهد تماشای مسابقات بودند در سالن بازیها متوجه قوانین حاکم در رشته های ورزشی می شدند و البته مسئولانی هم بودند که به هر دلیلی از دیدن این افراد ذوق می کردند و سیر تا پیز رشته های زیرمجموعه شان را برای آنها تعریف می کردند!

آیا برای کسی که مسئولیتش در وزارت ورزش پیگیری مسائل اداری است و به همین دلیل کمتر پاسخگوی رسانه هاست،چه لزومی دارد به اندونزی سفر کند؟ اینکه لزوم این سفر چه بوده و دستاوردش چیست، مشخص نیست!بهتر نبود به جای بریز و بپاش و هزینه برای اعزام این افراد که هیچ ضرورتی هم نداشت، افرادی اعزام می شدند که حداقل حضورشان برای ورزشکاران تاثیرگذار بود و می توانستند مانع از برخی فاجعه ها شوند.تیم ژیمناستیک ایران بطور کامل به جاکارتا اعزام نشد. به گفته رضا خیرخواه مربی تیم ملی ژیمناستیک درخواست اضافه شدن یک ژیمناست به تیم اعزامی به کمیته ملی المپیک اعلام شد ولی آخرسر با کامل شدن تیم ژیمناستیک به جاکارتا مخالفت گشت تا تیم ایران با یک نفر کمتر از سایر تیم ها به بازیهای آسیایی اعزام شود.ژیمناستیک با مصدومیت یک نفر از نفراتش نتوانست در فینال عنوان دوره های قبلی خود را ارتقا دهد .یا در دیگر رشته ها دیدیم که مربی ورزشکاران به دلیل کسر بودجه و پایین آوردن هزینه ها به جاکارتا اعدام نشد در حالی که حضور یک مربی به مسابقات و قرار گرفتنش کنار ورزشکار چقدر می تواند در نتیجه گیری اثرگذار باشد و راندمان کار را بالا ببرد.چه بسا اگر به جای چنین اعزام بی‌ربط و فاقد تخصص، افرادی اعزام می‌شدند که می‌توانستند برنامه مسابقات ورزشکاران را مدیریت کنند ،فاجعه تیروکمان و زهرا نعمتی اتفاق نمی‌افتاد..حضور سیاهی لشکرها در این دوره جای بحث و بررسی بیشتر دارد ! در مجموع اینکه تعداد افرادی که در جایگاه مدیر و مسئول کاروان ایران در بازی های آسیایی را همراهی کردند، کم نبودند. برای این بازی ها کادر سرپرستی کاروان ایران متشکل از نصرالله سجادی به عنوان سرپرست و پنج همراهش به اندونزی رفتند. برای اسکان اعضای کاروان در داخل و خارج از دهکده افرادی مسئول شده بودند. تیم های حاضر در پالمبانگ سرپرست جداگانه ای داشتند و مسئول تشریفات در مالزی و اندونزی هم مشخص بودند. ضمن اینکه روسای زیادی از فدراسیون ها هم در جریان بازی های آسیایی به اندونزی رفتند و البته در هتلی خارج از دهکده مستقر بودند.در حضور همه این مدیران اما کاروان ایران نتوانست در حد دوره قبل بازی های آسیایی مدال طلا بگیرد و در نهایت هم به یک پله پائین تر بسنده کرد. این نتیجه بی ربط با برخی سوءمدیریت ها در ورزش نیست. به هرحال جاماندن زهرا نعمتی از مسابقه، پاره شدن زنجیر چرخ و ترکیدن لاستیکدوچرخه سواران، نتایج ضعیف تیم امید و باخت مصلحتی مقابل میانمار به خاطر همین سوءمدیریت ها بوده است.امیدواریم مسئولان که با ناکامی ورزشکاران در بازیهای آسیایی ارتباط دارند و بخشی از وظایف شان پاسخگویی است دراین خصوص پاسخگو باشند و تقصیرات به گردن افراد دیگری مثل خارجی در تیرو کمان نیندازند و ورزشکاران ما هم بجای مصلحت اندیشی و آینده نگری خود ضعف ها را برای رفع نواقص و سومدیریت ها در رقابت های آینده بیان کنند و حقایق را به زبان آوردند.

تکرار موفقیت ها و امیدواری در چند رشته

هجدهمین دوره بازیهای آسیایی برای کاروان ورزش ایران هرچند با سقوط یک پله ای و کسب یک مدال طلای کمتر نسبت به دوره قبل همراه بود اما اتفاقات مثبتی هم در آن رخ داد.حضور کاروان ایران در هجدهمین دوره بازی های آسیایی در کنار بسیاری از حاشیه ها و ناکامی هایش، اتفاقات مثبتی هم داشت که شادی های را موجب شدند و امیدها را مضاعف کردند.کاروان ایران در بازی های آسیاییصاحب 62 مدال شد. البته به جز 7 مدال که تاریخی شدند، سایر مدال ها در ورزش ایران دارای پیشینه بودند و از جمله طلای والیبال و نقره بسکتبال.کشتی هم در جاکارتاهشت مدال برای کاروان ایران کسب کرد تا مثل همیشه سهم قابل توجهی در عملکرد کلی کاروان داشته باشد،مجموع بیست مدال هم در رشته های رزمی به دست آمد، در وزنه برداری طلا و نقرهسنگین وزن بازهم از آنِ ایران شد و در رشته هایی دیگر همچون قایقرانی، دوومیدانی، تیروکمان، تیراندازی وشمشیربازی مدال هایی برای ورزش ایران به دست آمد.البته که مدال این رشته ها و ورزشکاران شانقابل توجه است اما اینگونه موفقیت ها در این رشته ها دوره به دوره تکرار می شود و این اثبات می کند پیشرفت آنها که از خیلی وقت پیش آغاز شده،همچنان در حال ادامه مسیراست و اینگونه در کسب جایگاه ششمی ایران تاثیرگذار بوده اند. در این میان مهمترین موضوع در رابطه با کاروان ایران، اتفاقاتی بود که برای اولین بار یا به واسطه طلسم شکنی رقم خورد و امیدها را برای درخشش در رشته هایی جدید زنده کرد.در مجموع و در یک ارزیابی از عملکرد کلی کاروان اعزامی به اندونزی هم می توان به این نتیجه رسید که همین اتفاقات، نقاطمثبت مجموعه کاروان ایران را موجب شدند و آن را از انتقادِ محض در امان نگاه داشتند و گرنه همین رضایت نسبی هم از این کاروان و عملکردش ایجاد نمی شد.

بانوان سهمی در کسب طلا نداشتند

شاید اولین نقطه مثبت در مورد کاروان ورزش ایران در خصوص حضور بانوان بود که با 105 ورزشکار رکوردی تاریخی را به ثبت رساند.گرچه هیچ یک سهمی از مدال های طلای توزیع شده نداشتند. از طرفی چند رشته هم در بازیهای روند روبه رشدشان مشخص شد و با درخشش نمایندگانش می توان اینطور برداشت کرد که چند رشته با حمایت بیشتر قادر هستند در رویداد بزرگی چون بازیهای آسیایی روی سکو بروند و به رشته هایی که هر دوره موفقیت هایش تکرار می شود ملحق شوند. در نتیجه گیری دلگرم کننده ظاهر شدند وثابت کردند که کسب موفقیت هایشان به واسطه بدون دادن مسابقه و حاضر نشدن حریف نبوده است!در هفدهمیندوره بازی‌های آسیایی 2014 که به میزبانی اینچئون و در کره‌جنوبی برگزار شد بانوان ایران 57 شرکت کننده داشتند که حمیده عباسعلی و نجمه خدمتی دو بانوی طلایی کشورمان بودند. کیمیا علیزاده نیز بخت نخست تکواندو در اینچئون بود که به دلیل کم بودن سن اجازه حضور در رقابت ها را نیافت.درحالی که انتظار می رفت با افزایش تعداد ورزشکاران زن در بازیهای آسیایی جاکارتا تعداد و کیفیت مدال ها در این بخش نیز افزایش یابد اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه برخی ورزشکارانی که در دوره قبل مدال آوری کرده بودند هم موقعیت خود را از دست دادند!طلای اینچئونِ حمیده عباسعلی در جاکارتا به برنز تبدیل شد، طلای خدمتی نه تنها از دست رفت بلکه مدال دیگری نیز جایگزین آن نشد و حضور دو فینالیست تکواندو به تک مدال برنز کیانی ختم شد اما باز هم در کنار این ناکامی‌ها ستاره‌های جدید ظهور کردند تا کام ورزش زنان تلخ نشود، زهرا کیانی با تاریخ سازی نخستین مدال نقره تالو زنان ایران در بازی‌های آسیایی را دریافت کرد و تیم ملی کبدی با شکست هندِ پرقدرت طلا گرفت.

از طرفی ورزش بانوان ایران در هر دوره تک ستاره هایی داشتند که توانستند مدال طلا کسب کنند اما بعد از آن یا به دلیل عدم توجه کافی مسئولان و یا هر دلیل دیگری دچار افت شدند و از صحنه اول ورزش خارج شدند. به همین خاطر نیاز است تا از ورزشکارانی که در این دوره نشان دادند پتانسیل موفقیت در دوره های بعد را دارند حمایت ویژه کنند.

نگاهی به عملکرد بانوان ایران در یک قدمی طلا نشان می دهد آنها برای رسیدن به طلای ناب باید تلاش بیشتری داشته باشند و مسئولان هم حمایت بیشتری از آنها داشته باشند. در این دوره که نشان دادند خیلی طلا را دوست نداشتند! هر چند اطمینان داریم در صورت حمایت ویژه این نقره ها در دوره بعد به طلا تبدیل خواهد شد.

قهرمانی کبدی آنهم همزمان در هر دو بخش مردان و زنان که در حضور مدعی قدیمی این رشته یعنی هند و برای اولین بار به دست آمد، یکی از مثبت ترین اتفاقات ورزش ایران در این دوره از بازی های آسیایی بود به خصوص اینکه در یک رشته گروهی به دست آمد و تاحدی کمبودهای ورزش ایران در مدال گروهی را جبران کرد. بعد از آن هم که واترپلو با ایستادن روی سکوی سوم و طلسم شکنی 44 ساله ادامه دهنده این راه بود. مدال برنز واترپلو در شرایطی به دست آمد که آخرین مدال این رشته در بازی های آسیایی 1974 که ایران میزبان آن بود، به دست آمده بود. در این بین از دیگر مدالی که برای اولین بار و بازهم در رشته گروهی به دست آمد هم نباید غافل شد یعنی مدال برنز بسکتبال سه به سه.مدال زهرا کیانیدر تالو هم که در فینال اما به رنگ نقرهبه دست آمد، طلسم بی مدال بانوان در این رشته را شکست.

مدال های ارزشمند پینگ پنگ،دوومیدانی،واترپلوو صخره نوردی

از دیگر طلسم شکنی های ایرانی ها در بازی های آسیایی مربوط به مدال طلای ارزشمندی می شود که توسط رضا علیپور و در صخره نوردی به دست آمد و جزو اولین ها بود.قهرمانیحسین کیهانی در دوی استقامت هم هیچ حرف و حدیثی برای این ورزشکار باقی نگذاشت چرا که باعملکردشطلسم تاریخی طلا و طلسم بیست ساله مدال را در این ماده بازی های آسیایی شکست و علاوه بر این از رکورد ایران در این رشته که متعلق به خودش بود هم یازده ثانیه کم کرد. صعود نوشاد عالمیان به نیمه نهایی مسابقات تنیس روی میز و مدال آوری اش هم تاریخی تر از آن بود که به این راحتی قابل چشم پوشی باشد به خصوص اینکه بعد از نیم قرن و با از سرِ راه برداشتن مدعیان بالانشین رنکینگ جهانی حاصل شد. مدال نوشاد در پینگ پنگ ارزش بالایی داشت و البته بسیار امیدوارکننده بود که نماینده ای از ایران در جمع برترین های آسیا در پینگ پنگ صاحب مدال شود.پینگ و پنگ و واترپلو طلسم شکنی کردند و از این رو بسیار امیدوارکننده ظاهر شدند. در واترپلو شاهد یک روند رو به جلو هستیم .گرچه واترپلو در ضربات پنالتی بر چین در مسابقه رده بندی غلبه کرد و به مدال برنز رسید ولی همین که واترپلو از سد پنالتی ها در تورنمنت عبور کرده و قادر است به مدال برسد نشانه ای از یک روند است. البته واترپلو با قزاقستان و ژاپن از نظر فنی فاصله دارد ولی با ایجاد روند در این رشته آبی می توان به آینده امیدوار بود که از این سد هم عبور نمایند هر چند که قزاقستان برای افزایش اختلافش از لحاظ فنی با رقبا سه بازیکن صربستانی جذب کرده و برنامه هایی دارد که اجرایش مفید است و موفقیت های این تیم در واترپلو را تکرار می کند.

*کیوان طباطبایی