PDF نسخه کامل مجله
دوشنبه ۰۳ دی ۱۴۰۳ - December 23 2024
کد خبر: ۴۲۳۷۷
تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۳۹۷ - ۱۹:۳۴

«ساختار» علیه «ساختار»

کیهان ورزشی-

شکست تیم ملی ایران برابر ژاپن را مثل همه شکست های گذشته فوتبال ملی ایران می توان از دو زاویه نگریست.

یک زاویه کاملا احساسی و ناشی از غم و اندوه ما از بابت شکست و حسرت عمیق مان به خاطر نرسیدن به هدف خواهد بود. نگاه از این زاویه، ناگزیر مسیرمان را به سمتی می برد که از بین افراد مختلفی که در ویترین این شکست قرار دارند یک نفر را برگزیده و هجمه ناشی از باخت را به سوی او ببریم. اکنون نیز بعد از باختی که برابر ژاپن متحمل شده ایم، دم دستی ترین مهره برای آوار کردن انتقادات بر سر او، کارلوس کروش است. کروشی که طی ۸ سال فعالیت پر افت و خیز در فوتبال ایران، تاثیرات و کارکردهای مثبت او به مراتب بیش از نقاط ضعف بوده است. کروشی که اگر نقدی به رفتارهای گاها عجیب او شده است، در حقیقت نقش او کمینه داستان و بیشینه اش به آنهایی بر می گردد که ضعف مدیریتی شان از «کروش» و «کروش»ها افرادی عاصی و پرخاشگر می سازد لذا اگر هم قرار به هجمه و آوار است باید آن را متوجه جایی دیگر ساخت.

زاویه دوم و البته کلیدی برای نگریستن به باخت اخیر تیم ملی، بررسی عمیق و غیر سطحی علل این ناکامی ۴۳ ساله است. همان جایی که اشکالات تاکتیکی تیم ملی، عدم دعوت از برخی بازیکنان، اصرار عجیب به بهره بردن از یکی دو بازیکن و حتی مصاحبه های کارلوس کروش با آنکه مهم و قابل بررسی هستند، اما در پس یک مبحث مهم به نام «ساختار» قرار می گیرند؛ ساختاری که اگر معیوب نبود و ریشه هایش به موازات قدمت تاریخی این فوتبال قطور می شد امروز نه از بازیکنان تیم ملی اشتباهات بچه گانه سر می زد و نه سرمربی تیم ملی انرژی خود را صرف جدال با دشمنان فرضی و حقیقی می نمود.

شکست برابر ژاپن، در واقع شکست ساختار معیوب فوتبال ایران برابر ساختار قدرتمند و رو به پیشرفت فوتبال ژاپن بود.

اتفاقی که مصداق دیگرش، شکست چند ماه قبل نماینده فوتبال کشورمان(پرسپولیس) برابر تیمی از همین ژاپن در فینال لیگ قهرمانان آسیا بود.

بدیهی است تا زمانیکه سراغ درد بزرگ فوتبال مان نرویم، به اصول حرفه ای در وادی عمل –ونه شعار-احترام نگذاریم، اخلاق حرفه ای یا به تعبیر دیگر فرهنگ حرفه ای را نهادینه نکنیم، سر تا پای این فوتبال مثل تمام این چند دهه ویروسی خواهد بود و جمیع این نداشته ها که همان ساختار معیوب می شود، سر بزنگاهها رویاهایمان را به حسرت مبدل می سازد. اگر هم گاهی موفقیتی به دست آید، آن پیروزی نه از سر برنامه ریزی بلکه جرقه ای بوده است و تداوم نخواهد داشت.

*حمید ترابپور

برچسب ها: حمید ترابپور
پربازدید ها