چرا به عراق باختیم؟
ما در زمان کروش در دو دوره به جام جهانی صعود کردیم و تیمهای آسیای کار سختی مقابل تیم ملی ایران داشتند و حتی کره و ژاپن هم از پس تیم ملی ما برنمیآمدند اما الان شرایطمان به شکلی است که نگران شدهایم. شاید زدن 14 گل به کامبوج باعث غرور شده بود اما ما باید احساس خطر کنیم چون اشتباهاتمان در این دو بازی کاملا نگران کننده است.
من وقتی ترکیب تیم ملی را دیدم هاج و واج ماندم، شجاعی یکی از بهترین بازیکنان فوتبال ما بوده و زحمات زیادی کشیده اما الان زمانی نیست که او در ترکیب تیم ملی آن هم به صورت ثابت بازی کند. در نیمه دوم تصور میکردم ویلموتس یک هافبک بیاورد که میانه زمین را از رقیب بگیریم اما هر چه بازی جلوتر میرفت این تعویض صورت نمیگرفت و خود شجاعی هم در کورسها عقب میماند و آنقدر او تعویض نشد که عملا بدنش تحلیل رفت و داور به او کارت قرمز نشان داد.
ما بعد از اخراج شجاعی کاملا بازی را به حریف دادیم اگرچه معتقدم قبل از اخراج هم بازی در اختیار عراق بود. در این بازی هیچ موقعیتی برای آزمون و طارمی خلق نکردیم و انصافا عراق در خلق موقعیت عالی کار کرد. واقعیت این است که اگر میخواهیم از این وضعیت خارج شویم باید مشکلات را حل کنیم.
در تفکراتی که ویلموتس دارد مطمئنا کار ما سخت خواهد شد. ما سه بازی در ایران داریم و قطعا این بازیها را میبریم و از این مرحله صعود میکنیم اما این شکستها باید برای ما درس عبرت شود. به خصوص وقتی به آمار بازی و حفظ توپ و خلق موقعیتها نگاه میکنیم. معتقدم اگر اتفاقات فوتبالی رقم بخورد حتی میتوانیم به عنوان تیم اول صعود کنیم ولی بحث من نوع فوتبال تیم ملی و شرایطی است که در این چند بازی گذشته داریم و این همه را نگران کرده است.
اگر به قضایا حرفهای نگاه کنید ما به تیمی باختیم که حتی در کشورش اجازه بازی ندارد و به هر حال رقابت چندین ساله ما با عراق اینجا باعث شد تا ضرر کنیم و آنها از ما پیش بیفتند اما سؤالی که من دارم این است که برای خروج از این وضعیت باید چه کار کرد؟
باز هم میگویم ما صعود میکنیم اما تیم ملی با اسپانیا و پرتغال نتایج تاریخی کسب کرد اما وقتی الان شرایط را با آن تیم قیاس میکنیم نگرانی به وجود میآید که چه بلایی بر سر فوتبال ما آمده است و باید چه کار کنیم به آن جایگاه برگردیم. رقبای آسیایی ما در حال کار هستند و تلاش میکنند و اگر ما استپ کنیم عقب خواهیم افتاد.
*مجید نامجو مطلق