ورزش ایران در آزمون کرونا
شیوع بیماری کرونا در بسیاری از کشورهای جهان، سبب شده تا مسابقات ورزشی تحت الشعاع قرار گرفته و لغو شود.
در کشور ما نیز از روزی که این بیماری خطرآفرین شد، مسابقات مختلف لغو و یا بدون حضور تماشاگران برگزار شد.
البته برگزاری بدون تماشاگر مسابقات، حواشی فراوانی را داشت و این بحث را به دنبال خود آورد که مگر جان ورزشکاران در خطر نیست و چنین تبعیضی از کجا می آید؟ اوج این حواشی را در دیدار برگزار نشده سپاهان و پرسپولیس شاهد بودیم؛ جائیکه نماینده و ناظر فدراسیون فوتبال با دستکشی که در دست داشت تا از کرونا در امان بماند، جست و خیز فراوانی می نمود تا مسابقه لغو نشود و در انتها رای کمیته انضباطی، برنده را تعیین کرد و ...
با توجه به نگرانی های جامعه از شیوع بیشتر بیماری
کرونا و در راستای حفظ سلامت مردم و ورزشکاران در حوزه های مختلف، انتظار تعطیلی
مسابقات از سوی مسئولان می رفت اما در همین حال برخی مدیران لایه های میانی
فدراسیون فوتبال بودند که در برابر این خواسته منطقی مقاومت
می کردند و حتی پس از اعلام رسمی تعطیلی
مسابقات لیگ برتر فوتبال، در مصاحبه های خود این امیدواری را داشتند که مسابقات هر
چه سریعتر از سر گرفته شود!
نمونه چنین مقاومت هایی را در ماجرای آلودگی هوا نیز شاهد بودیم؛ جایی که تمام شاخص ها موید خطرناک بودن فعالیت ورزشی برای ورزشکاران و حضور تماشاگران در برخی ورزشگاهها بود، اما برخی از همین مدیران پا را در یک کفش کرده و اصرار داشتند تا مسابقات در آن هوای آلوده برگزار شود و البته در پاره ای اوقات حرف شان را به کرسی نشاندند و مسابقات مهمی را برگزار کردند!
این مقدمه نشان می دهد که برگزاری مسابقات فوتبال بویژه در سطح لیگ برتر نزد عده ای به دلیل دلسوزی آنان برای فوتبال مملکت نیست و این سوال را مطرح می کند که؛ چه دلایلی باعث می شود تا فوتبال که ماهیت آن باید بهره رسانی به جامعه باشد، برای این عده حتی فراتر از جان و سلامت انسان ها قرار بگیرد؟
شاید اگر همین الان از یک نفر از این افراد بپرسیم که؛ این همه اصرارشان برای برگزاری رقابت های لیگ برتر در هر شرایطی ریشه در چه تفکری دارد، فی الفور از تقویم فشرده فوتبال کشور و ترس از به پایان نرسیدن مسابقات در موعد مقرر سخن بگویند!
این نگرانی از دید آنها می تواند عاملی شود که حتی وقتی آلودگی هوا و ویروس کرونا جان افراد را تهدید می کند نیز مسابقات بی وقفه دنبال شود!
اصرار این جماعت دلسوز(!) برای برگزاری مسابقات، در حالیست که بسیاری از کشورهای سطح بالا در زمینه ورزش، در مواجهه با شیوع بیماری کرونا، بی درنگ مسابقاتشان را تعطیل کردند.
همین هفته گذشته بود که وزیر المپیک ژاپن از احتمال به تعویق افتادن المپیک 2020 توکیو خبر داد. این در حالیست که گفته می شود برای سازماندهی بازیهای المپیک توکیو ۱۲.۵۱ میلیارد دلار هزینه شده است.
ضمنا بسیاری از مسابقات معتبر جهانی و گزینشی المپیک در رشته های دیگر نیز طی هفته های گذشته لغو شد.
فوتبال به عنوان مهمترین و تاثیرگذارترین رشته ورزشی در جهان و در ایران زمانی می تواند کارکرد اصلی خودش را داشته باشد که در مسیر منافع مردم و علاقهمندان حرکت کند اما آنچه از رفتارهای برخی مدیران ورزشی کشورمان برداشت می شود در تضاد با این مسئله مهم است.
این مسائل نشان می دهد که منافع علاقه مندان به ورزش و اساسا مردمی بودن این پدیده برای عده ای معنا و مفهومی ندارد و حتی جان مربیان و ورزشکاران و دست اندرکاران باشگاه ها برایشان فاقد ارزش است.
از طرفی این شائبه مطرح می شود که؛ برگزاری مسابقات فوتبال تحت هر شرایطی منافعی برای عده ای در این کشور دارد! این چه سودی است که سلامت افراد را با آن معامله می کنند؟
فوتبالی که بارها و بارها به فضای ناسالم ، بده و بستان های پشت پرده و وجود جریانات فاسد دلالی در آن اشاره کرده ایم، اگر مدتی کوتاه تعطیل شود، چه ضرری خواهد کرد؟ اگر به زعم مدیران آن، تعویق مسابقات، تقویم داخلی را فشرده و مشکلاتی را در آینده ایجاد می کند که ،باید اشاره کنیم همین حالا نیز به سرانجام رسیدن رقابت های لیگ قهرمانان آسیا در هاله ای از ابهام قرار دارد و حتی صحبت از برگزاری مسابقات مقدماتی جام جهانی در پائیز سال 99 است، لذا دیگر هیچ بهانه ای برای به خطر انداختن جان تماشاگران و اعضای باشگاه ها نزد آقایان باقی نمی ماند.
خوشبختانه هفته گذشته مقاومت های برخی ازفدراسیون نشینان عقیم ماند و با دستوری که برای تمام بخش های ورزشی کشور صادر گردید، بازی های لیگ در رده های مختلف لغو شد.
ان شاالله با تلاش همه جانبه در سطوح مختلف کشور، هر چه سریعتر سایه بیماری کرونا از سر جامعه دور می شود و زندگی مردم به حالت عادی برمی گردد، اما برخی اتفاقات در همین مدت کوتاه، نشان داد که عده ای جایگاه مردمی ورزش را نمی شناسند و تفکرات شان چه در روزهای بحرانی -مثل این روزها- و چه در شرایط عادی، آسیب رسان است و تا زمانی که این افکار بر تار و پود ورزش و بویژه فوتبال حاکم باشد، نمی توان به بهبود اوضاع و احوال فعلی امیدوار بود.
* تحریریه کیهان ورزشی