ورزش جانبازان و معلولین نیاز به رنسانس دارد
کیهان ورزشی-
الف: ساختاری، ب: محتوایی، که خود نیاز به توضیح تفصیلی دارند.
در جامعه جانبازان و معلولین ابتدا دستگاه های متولی نسبت به دستگاه ورزش و فدراسیون که جنبه فرا دستگاهی و منبع اصلی دارند باید مد نظر قرار گیرد و برای این دستگاه ها باید وظایف اختصاصی با مسئولیت اجرایی آن در نظر گرفت و از آنها دعوت به عمل آورد که در کنار و به عنوان پشتیبان تعیین کننده ورزش جانبازان و معلولین قرار گیرند.
بدین معنی که حلقه اتصالی بین بنیاد شهید و امور ایثارگران، سازمان بهزیستی، آموزش و پرورش استثنایی در کنار وزارت ورزش و جوانان وجود داشته باشد تا این سازمان ها هماهنگ شوند و در شناسایی، توانمندسازی، آموزش، استعدادیابی، قهرمانی و مدیریت مشارکت داشته باشند. وزارت ورزش و جوانان هنوز جانبازان و معلولین را در حوزه ورزش نشناخته است و در ساختار وزارت جایگاهی شایسته برای این قشر دیده نشده است و در بخش های دولتی، خصوصی و دستگاه های اجرایی کمک کننده ورزش، باشگاه ها فضای قانونی و مطابق با مقررات و آئین نامه ها وجود ندارد.
بیش از 90 درصد اماکن ورزشی حاضر در سطح کشور به خصوص اماکن حوزه وزارت ورزش و جوانان برای این گروه مناسب سازی نشده است و دسترسی برای جانبازان و معلولین بسیار مشکل است. بخش های خصوصی بسیار علاقه مند به همکاری با ما هستند اما ابزارهای انگیزشی و تشویقی لازم برای کمک به آنها وجود ندارد بنابراین برای ایجاد دسترسی معلولین ترغیب نخواهند شد.
متاسفانه علیرغم اینکه جداسازی کمیته ملی پارالمپیک از المپیک از بعضی جهات تاثیر مناسبی برای ورزش جانبازان و معلولین داشته است، ولی شیوه مدیریت، نگرش و روند دخالت در رشته های ورزشی و تیم های ملی باعث کند شدن سرعت رشد و توسعه شده است.
در حوزه توسعه ورزش باید آموزش کادر مدیریتی، سرپرستی، مربیگری و داوری در سطوح مختلف رشته ها در برنامه اصلی قرار گیرد. پس از آموزش در این سطوح، در به کارگیری آن باید با برنامه عمل کرد که عموما کمیته های مسابقات پاراآسیایی و پارالمپیک سرمربی و مربی را مختص افراد خاص می کنند و از ورود افراد جدید با توانایی بالا ممانعت می کنند و هر جا که مباحث فنی قابل دفاع نباشد با تهیه آئین نامه های خاص ایده و نظر خود را تحمیل می کنند که نمونه هایی در این مورد وجود ندارد.
بحث انحصار ورزش جانبازان و معلولین به افراد خاص با این عنوان که صرفا آنان خبره، مطلع و کارشناس هستند و دیگران حق اظهار نظر ندارند، آسیب زننده است که می بایست در این تغییر و تحول به آن پرداخته شود. به افراد انحصار طلب باید گفت، قدری به کارشناسان فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین و نابینایان فرصت داده شود چرا که آنها نیز از نخبگان ورزشی هستند و از توانایی های خوبی برخوردارند و حتما می توانند کمک کنند.
ورزش برای جانبازان و معلولین واجب است. در منشور وزارت ورزش، کمیته توسعه ورزش معلولین در بخش همگانی دیده شده و سپس آموزش و توانمند سازی در نظر گرفته شده است و بعد از آن به ورزش قهرمانی پرداخته می شود.
مدتی است ورزش همگانی کمتر مورد توجه است در حالی که پایه ورزش قهرمانی است و بحث امید به زندگی را هم در خود دارد و در نهایت باعث توانمند شدن، فتح قله های ورزشی و کسب افتخار خواهد شد.
ورزش برای افراد دارای معلولیت و خانواده های آنها پر هزینه است. وظیفه دولت و ساختار دولتی است که در این بخش کمک کنند تا افراد توانمند شوند و پس از آن عامل تولید درآمد و توفیق برای خود باشند.
خرید تجهیزات، تردد، رفت و آمد، تغذیه و... در این حوزه پر هزینه است که شاید محاسبه ای برای آن وجود نداشته باشد.
باید به جای انتقال رشته ها، در دولت و دستگاه ها بودجه ای به این حوزه اختصاص داده شود تا سیستم ورزش جانبازان و معلولین مختل نشود.
در بودجه بندی نگاه همه جانبه نیاز است که ما در این مدت از دستگاه ها ندیدیم. ان شاالله در فرصت دیگری به صورت تخصصی به نیازهای این حوزه خواهم پرداخت. نگاه صرفا مدال آوری به این حوزه اشتباه است و هر اندازه که به قله ها نگاه می کنیم باید به قاعده هم بپردازیم تا اصل موفقیت تداوم و استمرار گیرد. علم و دانش باید به همراه تجربه به روز شود تا شاهد موفقیت ها باشیم و در این راستا باید از کارشناسان بهزیستی، آموزش و پرورش، بنیاد امور شهید و ایثارگران که 40 سال زحمت کشیده اند بهره ببریم.
در پایان یاد جهان پهلوان گمنام جانباز، آزاده و پدر دو شهید حاج محمد مهر آئین و جهان پهلوان و پدیده ی ورزش جانبازان و معلولین سیامند رحمان را گرامی می دارم.
*دکترحمید علی صمیمی – رئیس سابق فدراسیون جانبازان و معلولین
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
