دیواری کوتاه از دیوار ما وجود ندارد!

اول داور شدم و بعد دبیر ورزش

-یاسر همرنگ داور ملی فوتبال متولد رشت و زادروزش ، 19 اردیبهشت 1360 است. وی در آغاز گفت و گو با کیهان ورزشی عنوان کرد:وقتی در رشت ساکن بودیم خانه ما در خیابان گلسار بود.پس از این که وارد کلاس اول در مدرسه ابتدایی شدم به علت تغییر مکان شغل پدرم به تهران آمدیم و دوران نوجوانی ام در تهران سپری شد. سالهاست که در خیابان نارمک تهران سکونت داریم. من همچنان در خدمت پدر و مادر هستم و در تهران فوتبالیست و داور شدم.

-داور لیگ برتر فوتبال در خانواده ای علاقه مند به ورزش پرورش یافت. وی در این خصوص گفت:پدر و مادرم از دوران کودکی همواره طرفدار ورزش بودند و مرا تشویق می کردند که ورزش کنم و به محیط های ورزشی بروم.پدرم به فوتبال علاقه مند است و در جوانی فوتبال بازی می کرد.پدرم در مسابقات آموزشگاه ها پابه توپ می شد و یکی از افرادی بود که از من در مسیر داوری حمایتم کرد.تشویق پدر و مادر در این خصوص اهمیت بالایی دارد و به نوجوانان روحیه می دهد.خوشحالم که در خانواده ای داور شدم که حامی ورزش هستند.-وی ادامه داد:پدرم بازنشسته است و یک برادر بزرگتر از خود دارم که ایشان نظامی است.-همرنگ درباره شغل دوم خود و تحصیلاتش به کیهان ورزشی گفت: من فوق لیسانس رشته تربیت بدنی هستم و به عنوان دبیر ورزش در آموزش و پرورش فعالیت می کنم. من قبل از آن که دبیر ورزش شوم داور بودم. حضور مستمر در محیط های ورزشی باعث شد تا شغل معلم ورزش را انتخاب کنم.من از 20 سالگی در میادین فوتبال سوت می زنم و همیشه در ورزش بوده ام و خوشحالم که امروز به عنوان یک معلم در خدمت نوجوانان و جوانان هستم.

گفتند فحاشی و تهدید کردند ناراحت نشو

-یاسر همرنگ درباره این که چه شد سر از داوری در فوتبال درآورد در بخش دوم صحبت های خود به کیهان ورزشی گفت:من از نوجوانی در رده های پایه فوتبال تهران بازی می کردم. در تیم شهید فهمیده در منطقه شرق تهران بازی می کردم.حضور مستمری داشتم و یک روز در یکی از مکان های ورزشی با آقای حسین رفیعی داور فوتبال آشنا شدم. آقای رفیعی در آن برهه مسئول داوران هیات فوتبال تهران بود.علاقه ام به داوری را در حضور آقای رفیعی بیان کردم و ایشان پس از شنیدن صحبت هایم نکاتی را بازگو کرد و گفت که در کلاس های داوری ثبت نام و شرکت کنم. ایشان راهنمایی ام کرد و خلاصه این که مسیر رسیدن به داوری را به شکل پدرانه برایم شرح داد. لازم است از آقای رفیعی داور بازنشسته فوتبال سپاسگزاری کنم.-وی اضافه کرد:ضمنا آقای رفیعی هم اکنون نیز به تمامی شاگردان شان تماس می گیرند و نکاتی را درباره داوری به آنها می گویند. اگر بازی داوران را دیده باشند به آنها بازگو می کنند و اگر ندیده باشند نکاتی را درباره بازی می پرسند.

-همرنگ ادامه داد: سال 1379 وارد حرفه داوری شدم و تاکنون در خدمت داوری هستم.20 سال است که در مسابقات رده های پایه ،لیگ دسته اول و لیگ برتر سوت می زنم.

-همرنگ داور ملی اضافه کرد: نخستین کلاس داوری را به یاد دارم. آقای حسین عسگری داور بازنشسته مدرس کلاس بود. ایشان در آغاز کلاس نکاتی به ما گفتند که تا امروز به خاطر داریم. ایشان گفتند که اگر به عنوان داور وارد زمین بازی شدید هر کدام از بازیکنان به داور فحاشی کرد یا در جریان بازی قصد تهدید داشت هرگز ناراحت نشوید و کارتان را باجدیت ادامه دهید.ایشان گفتند که اگر به فحاشی و تهدید در داخل زمین بی توجه باشید راحت تر قضاوت می کنید.طی 20 سال گذشته مواردی اتفاق افتاده که بنده براساس تجربیات و مواردی که مدرسان داوری در گذشته گفته اند مدیریت کرده و بازی را بدون جنجال به پایان رسانده ام.

داوری که فوتبال بازی کرده در قضاوت موفق تر است

-داور ملی فوتبال ایران در بخش دیگر صحبت های خود درباره این که چطور شد فوتبال را کنار و داوری را شروع کرد به کیهان ورزشی گفت:من تا سال 1379 فوتبال بازی کردم و تا رده امیدهای تهران ادامه دادم و زمانی که بطورجدی وارد عرصه داوری شدم فوتبال را کنار گذاشتم.فکر کنم 19 ساله بودم که با دنیای بازیگری در فوتبال خداحافظی کردم. می خواستم تمرکزم روی داوری باشد.البته ناگفته نماند که داورانی که فوتبال بازی کرده اند به زعم کارشناسان بهتر می توانند قضاوت کنند و در داوری موفق هستند زیرا داوری که سابقه بازی دارد نحوه خطاها و زمین خوردن بازیکنان را می شناسد و کمتر مرتکب اشتباه می شود. قطعا داوری که سابقه بازی دارد خیلی از شناختش نسبت به فوتبال کمک می گیرد و در تشخیص ها کمتر اشتباه می کند.فوتبال بازی کردن به داور کمک می کند.

داور به اندازه یک ورزشکار حرفه ای باید تمرین کند

-یاسر همرنگ در خصوص نحوه آماده سازی داوران می گوید:به نظر من داوری فوتبال یک رشته ورزشی به شمار می آید و داور باید به اندازه یک ورزشکار حرفه ای تمرین کند تا بتواند در میادین فوتبال پابه پای فوتبالیست ها بدود و به صحنه ها نزدیک باشد.آماده سازی جسمانی داوران در قضاوت فوتبال اهمیت ویژه ای دارد. داوری که از نظر بدنی آماده باشد قطعا به صحنه های که توپ است نزدیک تر است و بهتر می تواند بازی را داوری کند.من مثل تمامی همکارانم به تمرینات آماده سازی اهمیت می دهم و ما تا قبل از شیوع کرونا ویروس به اتفاق چند داور در پارک جنگلی سرخه حصار جمع می شدیم و در روزهای فرد تمرینات آماده سازی را به شکل جدی برگزار می کردیم.متاسفانه پس از شیوع کرونا مجبور شدیم که تمرینات مان را تعطیل کنیم و تمرینات را در قرنطینه انجام دهیم.الان تمریناتم را در باشگاه یکی از دوستانم برگزار می کنم.بطور منظم تمرین می کنم و مراقب خود هستم تا از نظر فیزیکی دچار مشکلی نشوم.ظاهرا بازیهای فوتبال، اوائل خرداد ماه امسال برگزار خواهد شد و ما هم باید آمادگی مان را تا شروع بازیها حفظ کنیم.

درگیری دربی جوانان را مدیریت کردم

-یاسر همرنگ همزمان که در لیگ برتر قضاوت می کند در مسابقات فوتبال پایه تهران نیز سوت می زند. اخیرا همرنگ قضاوت تیم های جوانان استقلال و پرسپولیس را داوری کرد که بازی در دقایق پایانی وارد حاشیه شد. بازیکنان جوان دو تیم در یک صحنه باهم درگیر شدند. البته همرنگ به موقع وارد صحنه شد و درگیری بازیکنان و دخالت کادرفنی را مدیریت کرد. صحنه ای که برای داوران جوان جنبه آموزشی دارد . یاسر همرنگ در خصوص صحنه دربی جوانان تهران به کیهان ورزشی گفت:من به اندازه سن بازیکنان حاضر در زمین داوری کرده ام. 20 سال از همه بزرگتر بودم و از این صحنه ها و موارد زیاد دیده ام.سعی کردم در آن صحنه ها مدیریت کنم و درگیری بازیکنان را با حضور به موقع و تذکر جدی جمع نمایم. درگیری کوچکی بود و ما بدتر از این را هم دیده بودیم و به این موارد در فوتبال عادت کرده ام.در آن صحنه فکر کردم بهتر است کمتر از کارت هایم استفاده کنم و با روش همیشگی جوبازی را آرام کردم.مدیریت کردن بازی بدون خرج کردن کارت را بلد هستم.

بارها از اعتراض به داور لطمه خورده ایم

-متاسفانه اهانت به داوران فوتبال سالهاست که در میادین مسابقات دیده می شود.گاهی برخی مربیان و بازیکنان در لیگ های پایین به داور حمله می کنند و حتی داور را کتک می زنند و داور دچار جراحت می شود و سلامتی اش به خطر می افتد.کمیته انضباطی فوتبال در این خصوص هزاران بار ورود کرده و افراد متخلف را به دلیل اهانت به داور و جایگاهش جریمه و محروم کرده است اما کماکان شاهدیم که اهانت به داور در فوتبال ما، اتفاقی عادی است و هر تیمی که می بازد ابتدا داور و تصمیماتش را نشانه می گیرد و باختش را به گردن داور می اندازد.اعتراض به داور اپیدمی شده است.البته داوران هم اشتباه می کنند اما بدین معنا نیست که هر فردی در مستطیل سبز مجوز توهین به داور را داشته باشد و دست به بی نظمی بزند. یاسر همرنگ داور ملی دراین باره توضیح مفصلی داد و به کیهان ورزشی گفت:متاسفانه دیواری کوتاه از دیوار داوران در فوتبال وجود ندارد.هر تیمی که نتیجه نمی گیرد تقصیرات را به گردن داور می اندازد در حالی که اگر تیم ها از نظر فنی شرایط مطلوبی داشته باشند و با تمرینات مفید قوی تر شوند آن وقت به دنبال مقصر نمی گردند و بهترین نتایج را کسب می کنند.البته اعتراض به داوری در فوتبال ما ریشه دارد. بازیکنان در رده های پایه آموزش لازم را نمی بینند و یاد نمی گیرند که نباید تحت هر شرایطی به داور اعتراض کنند ! بازیکن در رده پایه یاد نمی گیرد که نباید در جریان بازی به داور و تصمیماتش کاری داشته باشد و یاد نمی گیرد که تمرکزش روی کار خود در زمین باشد. ما باید در فوتبال پایه به بچه ها یاد بدهیم که حواس شان به کار خودشان در زمین باشد.اعتراض به داور ،یک بحث فرهنگی و اخلاقی در فوتبال است که می توان با فرهنگ سازی و آموزش صحیح در فوتبال پایه به مرور زمان رفع شود.بالاخره برای چنین موردی می بایست کار فرهنگی کنیم .فوتبال ما در رده ملی بارها از اعتراض به داور لطمه خورده است و مهم ترین ضربه این بود که تیم ملی در جام ملت های آسیا بخاطر اعتراض به داور و رها کردن بازی برابر ژاپن ، گل خورد و نتیجه بازی را در مرحله نیمه نهایی جام ملت های آسیا واگذار کرد.امیدوارم که از اتفاقات تلخ گذشته درس بگیریم و برای معضل اعتراض به داور سراغ کار فرهنگی برویم.تاکی می خواهیم از اعتراض بی جا به داور ضربه بخوریم و نتیجه بازی را واگذار کنیم!

تحمل اعتراض در زمین را ندارم

-داوران در فوتبال با سه روش قضاوت می کنند. دسته اول داورانی هستند که طاقت شنیدن اعتراض بازیکن و مربی را ندارند و از همان ابتدا با خرج کردن کارت های رنگی خود بازیکن و مربی را جریمه می کنند. دسته دوم داورانی هستند که بجای خرج کردن کارت های رنگی خود دنبال مدیریت کردن بازی هستند و دسته سوم داورانی هستند که با آوانتاژ دادن به بازی از کنار اعتراض ها عبور می کنند. از یاسر همرنگ دراین باره سئوال کردیم و وی به کیهان ورزشی گفت:هر انسانی از نظر رفتاری حاصل یک تربیت مشخص است و این که انسان تابع إحساس است.من جزو داوران دسته اول هستم و طاقت اعتراض و بی نظمی بازیکنان در زمین را ندارم. اگر مشاهده کنم بازیکنی خشونت به خرج می دهد یا به داور اعتراض می کند همان ابتدا وارد صحنه می شوم و به بازیکن خاطی تذکر می دهم تا بازی سمت حواشی نرود.اصلا تحمل اعتراض و بی نظمی بازیکنان را ندارم و در اجرای قانون بسیار سخت گیر هستم.البته برخی داوران جزو دو دسته دیگر هستند و یکسری رفتارها را تحمل می کنند ولی من طاقت بی نظمی و اعتراض را ندارم.

قضاوت در لیگ برتر راحت تر است

-یاسر همرنگ درباره راحتی قضاوت در لیگ برتر عنوان کرد:از 8 آذر 1394 در لیگ برتر قضاوت می کنم.داوری کردن در لیگ برتر راحت تر است زیرا همه به وظایف خود آشنا هستند و طبق قانون عمل می کنند. بازیکنان کار خود را در زمین انجام می دهند. نیروی انتظامی وظیفه اش را به نحواحسن انجام می دهد و تماشاگر بر روی سکو وظیفه اش را می داند و همه چیز روی روال است .در لیگ دسته اول و پایین تر اوضاع کاملا متفاوت است. لیگ دسته اول دنیای متفاوتی دارد و اتفاقاتش منحصر به فرد است.قضاوت در فوتبال پایه هم سخت است زیرا شرایط طوری دیگری است.هر چه به دسته های پایین تر می رویم داوری دشوارتر می شود.

-وی در خصوص مهم ترین داوری اش در لیگ برتر به کیهان ورزشی گفت:اولین بازی من در تهران بود . البته تمامی بازی ها در لیگ برتر مهم است و قضاوتش را نباید ساده پنداشت.هر بازی حساسیت خودش را دارد .مهم ترین بازی که در لیگ برتر قضاوت گرفتم دیدار 2 تیم بالانشین و قعرنشین، سپاهان اصفهان و ماشین سازی تبریز بود. سپاهان برای قهرمانی می جنگید و ماشین سازی برای بقا در لیگ برتر بازی می کرد. بازی بسیار حساسی بود و تیم داوری در میدان جای اشتباه نداشت.اگر دو تیم متحمل اشتباهات داوری می شدند قطعا روی سرنوشت شان تاثیر مستقیم می گذاشت.

داور ملی باقی ماندم...

-از یاسر همرنگ درباره صمیمتش با سایر داوران سئوال کردیم و وی به کیهان ورزشی گفت:البته با تمامی داوران روابط خوبی دارم ولی با آقایان کوپال ناظمی،علی میرزابیگی ،جواد مداح و محمد عطایی هم دوره هستم و روابط صمیمی تری دارم.ما با هم داوری را شروع کردیم.برای تمامی داوران آرزوی موفقیت می کنم.

-داوران به منظور دایر کردن کلاس های آموزشی برای کادرفنی و بازیکنان به باشگاه ها دعوت می شوند و قوانین داوری را طی جلساتی برای نفرات تیم ها شرح می دهند :« بسیاری از تیم ها برای آموزش از ما دعوت می کنند و من هم چند بار برای آموزش داوری به باشگاه های تهرانی مراجعت کرده ام. بحث آگاه سازی مربیان و بازیکنان است تا از آخرین قوانین داوری مطلع شوند.»

-یاسر همرنگ داور ملی است. از او درباره آینده داوری اش سئوال کردیم و وی درباره مرتبه داوری خود عنوان کرد:من از مرز 35 سالگی عبور کرده ام و داور ملی باقی مانده ام.من بخاطر آن که از مرز 35 سالگی گذشته ام باتوجه به آیین نامه دیگر نمی توانم داور بین المللی شوم.داوران تا قبل از 35 سالگی می توانند به مرتبه بین المللی دست پیدا کنند.

دلمشغولی های یاسرهمرنگ

-از بحث داوری فوتبال خارج شدیم و از آقای یاسرهمرنگ درباره دلمشغولی هایش خارج از زمین فوتبال سئوال کردیم که وی در پاسخ به کیهان ورزشی گفت:من از کودکی به ورزش علاقه مند بوده ام.همیشه رویای کودکی ام این بود که روزی داور فوتبال شوم و از این طریق نیز به ثروت برسم.ضمن آن که دلمشغولی غیر از داوری و آموزش بچه ها در مدرسه ندارم.خداراشاکرم که سلامت هستم و داوری می کنم و درحال حاضر از زندگی کنونی ام رضایت دارم.

-همرنگ با شیوع ویروس کرونا مثل بسیاری خانه نشین شده است. مدارس و فوتبال تعطیل است و او در قرنطینه ورزش می کند:«همانطور که گفتم با تعطیلی فوتبال و مدارس راهی ندارم غیر از آن ورزش کنم. من در باشگاه خصوصی یکی از دوستانم تمریناتم را برگزار می کنم. وزنه می زنم و تمرینات هوازی را انجام می دهم.فعلا می بایست شرایط کنونی را پشت سر بگذاریم تا کرونا ویروس ریشه کن شود.»

-یاسر درباره الگوی فنی خود در داوری گفت: آقای حسین رفیعی داور بازنشسته الگوی من در داوری است . ایشان شخصیت خوبی دارد و همواره از آقای رفیعی آموخته ام.ایشان هرازگاهی به من زنگ می زند و نکاتی را یادآوری می کند.

-وی در پایان گفت:از کیهان ورزشی قدیمی ترین نشریه ورزشی کشور تشکر می کنم.کیهان ورزشی یکی از نشریاتی است که به فوتبال پایه بها می دهد و از دیرباز در این زمینه کوشا بوده است.چاپ کردن عکس نوجوانان و جوانان ورزشکار اقدام مفیدی است که کیهان ورزشی از قدیم الایام به نحو احسن انجام داده است که جای تقدیر دارد.

*کیوان طباطبایی