جریانات فاسد به سادگی ، دست از خواسته های نامشروع خودبرنمی دارند

**ضرورت ایجاد تحول در ورزش**

امروز تقریبا بر همگان ثابت شده است که ظرفیت وتوان بالقوه ورزش ایران بسیار بالاست که در صورت استفاده صحیح از این ظرفیت و بهره برداری بهینه از داشته های غنی مادی و غیر مادی به ویژه انسانی،جایگاه بین المللی و جهانی ورزش ایران ارتقا خواهد یافت. این دیدگاه که نظر غالب در ورزش ماست و بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران در باره آن توافق دارند معتقد است با سازوکار فعلی و روند و شرایطی که بر ورزش حاکم است نباید بیش از این چیزی که در حال حاضر شاهد آن هستیم ، از ورزش توقع داشت. بنابراین اگر می خواهیم وضعیت ورزش از اینی که هست بهتر شود، جایگاه ملی و بین المللی آن ارتقا پیدا کند و ورزش ایران " قویتر" شود و بهتر و بیشتر مطالبات اهالی ورزش را پاسخ گوید و دل مردم را شاد کند باید به یک تحول اساسی و عمیق و نه سطحی و ظاهری در باره ورزش دست زد. طبیعی است که برای ایجاد تحول در هر زمینه و عرصه ای باید" موانع تحول" را شناخت و برای برداشتن و برطرف کردن آنها اقدام کرد.

**موانع دوگانه**

در یک بررسی کلی موانع پیش روی ورزش را می شود به دو دسته کلی تقسیم کرد: موانع ساختاری ریشه در مسائل بنیادی وریشه ای ورزش دارد و از همان ابتدای ورود ورزش مدرن به ایران در ابتدای دهه دوم سده فعلی تا امروز پابرجاست و...که بررسی این موضوع ،داستان مفصلی دارد ودیگر موانع ساختگی است که معلول عملکرد مدیریت های ورزش طی مقاطع و دوره های مختلف مدیریتی ورزش است که بررسی جزییات این یکی هم نیازمند یک مرور تاریخی و دقیق است که از وظیفه این نوشته و حوصله خواننده آن خارج است. عرض ما این است که تا این دو دسته مانع بر سر راه ورزش و مزاحم حرکت روبه جلوی آن است نمی توان به پیشرفت ورزش امیدوار بود و اصلا توقع اتفاق افتادن آن را داشت.

**مدیریت ورزش**

حالا سئوالی که مطرح است این است که چه کسی و‌کدام تشکیلات موظف است اولا ریز این دو دسته موانع را کارشناسانه و دقیق شناسایی و استخراج کند و ثانیا باز چه کسی و کدام تشکیلاتی باید تمام تلاش خود را به کار ببندد و برای پیشرفت ورزش ،موانع و تنگناهای اشاره شده بر سر راه آن را بردارد وریشه کن نماید؟ آیا به نظر شما خواننده گرامی پاسخ جز " مدیریت ورزش" ، چیز دیگری می تواند باشد؟

**ریشه همه مشکلات **

تمام‌مشکلات و گرفتاری های ورزش ما ریشه در این دودسته موانع دارد. اگر انحرافی و آفتی دامنگیر ورزش شده است اگر جریانات مخرب با نیات مختلف چه شخصی و منفعت طلبانه و چه سیاسی و مغرضانه به جان ورزش افتاده اند و در آن مفسده می کنند ، ریشه را باید در وجود این موانع دید و حالا اینجا این بحث مطرح می شود که اگر این موانع همچنان پابرجا هستند و نه تنها پابرجاهستند بلکه هرچه بیشتر زمان می گذرد برکمیت و کیفیت آنها افزوده می شود، علت آن چیست؟ آیا باز به نظر شما خواننده گرامی وفهیم پاسخ ، جز" مدیریت ورزش" چیز دیگری می تواند باشد؟! این مدیریت ورزش است که باید باشناخت موانع ساختاری ورزش که از گذشته و از بدو ورود ورزش مدرن در این کشور وجود داشته برای اصلاح و برطرف کردن آنها طرح و برنامه و مهمتر از همه اراده داشته باشد. به علاوه به گونه ای کار کند و برنامه های جاری خود رابه پیش ببرد که مشکل تازه ای برای ورزش نسازد و با دست خود مشکلات ساختاری را تقویت نکند و...

**ورزش همیشه محروم از مدیریت کارآمد**

واقعیت تلخ و ناخوشایند این است که متاسفانه ورزش اگر نگوییم همیشه- که چندان غلط هم نیست- اما بدون تردید در اکثر دوره ها از داشتن چنین مدیریتی محروم بوده. واین دلیل اصلی همه مشکلاتی است که ورزش و علاقمندان ورزش از آن رنج می برند. در اکثر قریب به اتفاق دوره ها- از جمله امروز- کسانی سکاندار امر ورزش بوده اند که از ورزش شناختی نداشته و از بدحادثه از اینجا سر در آورده بودند و یا اگر هم شناخت داشته ، اراده ای برای اصلاح ورزش نداشته و خیلی زود با " وضع موجود" و طرفداران و مروجان وضع موجود کنار آمده و روزگار مدیریتی را با روزمرگی و سیاست «هرچه پیش آید خوش آید» و توجه افراطی به نتیجه گرایی وکسب چند مدال در میادین بین المللی و... سپری کرده اند و... از همه بدتر اگر اراده ای هم برای اصلاح داشته وحتی اقداماتی هم در این زمینه شروع کرده باشند از طرف مقامات بالاتر و مسئولان ارشد توی ذوق ایشان زده شده وآنها را از ادامه اقدامات بایسته و اجتناب ناپذیر اصلاحی منع کرده اند و... و همه اینها به نفع کسانی بوده که انگل وار به ورزش آویزان شده اند تا از مواهب آن حداکثر سود را به نفع خودشان ببرند و... حتی جریانات مخربی هم از این رها بودگی و جدی نگرفتن ورزش از سوی مسئولان سوء استفاده کنند و در جهت تخریب فکر و فرهنگ اخلاق وایجادروحیه یاس و دلسردی و نا امیدی نزد اهالی ورزش به ویژه مخاطبان اصلی ورزش یعنی نسل جوان از ورزش نهایت استفاده را به نفع اهداف پلید خود ببرند.

** متولی اصلی ، ورزش را جدی نمی گیرد **

واما یک سئوال دیگر والبته سئوال آخر. سئوال این است چرا وضعیت مدیریت ورزش چنین است؟ چرا با توجه به آنچه در باره موانع بر سر راه ورزش گفتیم و با توجه به اینکه برای برداشتن این موانع، ورزش ایران به مدیریتی با انگیزه، توانمند، آشنا با چم و خم های این حوزه وبالاخره مصمم و با اراده برای در افتادن با این موانع نیاز دارد، چرا تقریبا همیشه ورزش ما از داشتن مدیریتی با این خصلت ها و ویژ گی ها محروم بوده است؟ در این باره هم باز می شود مفصل صحبت کرد اما پاسخ کوتاه همان چیزی است که بارها مفصل به آن پرداخته ایم. پاسخ این است که چون متولیان اصلی و قانونی ورزش یعنی دولت ها- در دوره های مختلف- ورزش را آنطور که باید جدی نگرفته اند و برخلاف شعارهایی که می دهند آن را امری دم دستی و در حد " بازی کودکانه" و " مشغولیت آدم های خوش خیال" می دانند؛ درست به همین دلیل هم در باره اینکه اداره و مدیریت آن را دست چه کسی بسپارند وسواس و دغدغه ای ندارند و تقریبا آن را دست ضعیف ترین مدیران کابینه خود می سپارند. معلوم است چنین مدیریتی نه می تواند بر مشکلات ساختاری فائق آید و نه می تواند با مدیریت خودش بر مشکلات و گرفتاری های آن نیفزاید و...

**عین واقعیت**

آنچه به اختصار امد تقریبا شمایی از وضعیت کلی و موجود ورزش ایران است. وضعیتی که عین واقعیت است و دیگر نمی شود آن را نادیده گرفت ومنکر شد و یا اینکه به حساب بدبینی وسیاه نمایی و غرض ورزی گذاشت. وضعیتی که همانطور که در آغاز این نوشته آوردیم امروز حتی خوش بین ترین افراد هم به آن وقوف و اعتراف دارند و تنها کسانی که خود را به خواب زده اند و پنبه گوش خود گذاشته اندآن را انکار می کنند.

**القای«فایده ای ندارد»**

مطالبه بزرگ و اصلی ورزش تغییر این وضعیت است. درست نقطه مقابل کسانی که مسببان اصلی وضع موجود هستند و با همه توان و قلدری و استفاده از ابزار آشکار و پنهان در اختیار می خواهند این وضعیت ، که هرچقدر به نفع اهداف کوچک و منافع پست آنها است به ضرر ورزش است ،حفظ شود. اینها همان افراد و جریاناتی هستند که امروز با توجه به اظهارات و اقداماتی که اینجا و آنجا در باره ضرورت اصلاح ورزش و مبارزه با رخنه فساد و مفسدان در آن می شود سخت ترسیده و به دست و پا افتاده اند و ازیکسو و از طرق مختلف به ویژه رسانه های اجیر شده وافراد ظاهر الصلاح و... می خواهند چنین القا کنند که این اقدامات اصلاحی و تحرکات تازه در این باره هم مثل دفعات قبلی به جایی نخواهد رسید و خلاصه این بار هم" فایده ای ندارد". و از سوی دیگر با استفاده از ابزار کارسازی که همواره در اختیار داشته یعنی حربه" نفوذ" روی تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها و در یک کلمه محاسبه مسئولان و مدیران تاثیر بگذارند و مثل اکثر موارد آن را به نحوی سامان دهند که در نهایت به حفظ وضع موجود ودر واقع حفظ منافع خودشان تمام شود.

**خطر نفوذ و انحراف**

در چنین شرایطی افراد و رسانه ها ودستگاه هایی که واقعیات را می شناسند و به تغییر وضع موجود در ورزش باور دارند و به دنبال ایجاد بستر و شرایطی سالم هستند که در آن ورزش بتواند در مسیری هموار ، شتابان به سوی جایگاه حقه خود حرکت کند، با قدرت و وحدت و همچنین هماهنگی با دستگاه های نظارتی مثل مجلس و وزارت اطلاعات و سازمان بازرسی کل کشور و...باید هدف مردمی و مبارک خود راتا رسیدن به مقصد ادامه دهند.باز تاکید می کنیم خطری که این حرکت مبارک و اصلاحی و ضد فساد را در ورزش تهدید می کند خطر" نفود" و انحراف در مسیر منتهی به هدف است.

**مسیر مبارزه بافساد منحرف نشود**

تردیدی وجود ندارد جریاناتی که سال ها در سایه وادادگی و بی نظارتی افراد و دستگاه های ذیربط و در راس همه سازمان و امروز وزارتخانه اداره کننده ورزش خود را صاحب ورزش و بهره مند از مواهب و منافع آن می دانند به سادگی و راحتی حاضر نیستند عقب نشینی کنند ودست از خواسته های نامشروع و منافع غیرقانونی خود بردارند. به همین دلیل تمام تلاش خود را به کار خواهند بست تا این جریان ضد فساد در ورزش را شروع نشده متوقف کنند و در این باره علاوه بر نیشخندهای مسخره آمیزی که برخلاف درون به هم ریخته خود برلب دارند و تلاش برای القای بی فایده بودن اقدامات جریان ضد فساد، با نفوذ نزد وزیر و وکیل و مدیر و...و گرفتن قیافه حق به جانب دلسوزانه و... بزرگ کردن مسائل فرعی و نشاندن آنها به جای مسائل اصلی و متن را در سایه حاشیه قرار دادن و... حواس مسئولان و حتی توجه علاقمندان به ورزش را باز به مسائل دست چندم و موضوعات گذرا مشغول کند وخلاصه جریان و مسیر مبارزه را منحرف کنند. هفته پیش هم در این باره تحت عنوان" منحرفان، منحرف نکنند" در همین صفحه به سهم خود به مسئولان ودست اندرکاران هشدار دادیم. باز تاکید می کنیم که جریان ضد فساد مواظب نفود و تاثیرگذاری منحرفان باشند تا حرکت آغاز شده نه تنها متوقف نشود و ازنفس نیفتد بلکه تا آخر و ریشه کن کردن ریشه جریان فساد و انحراف که در همه جای ورزش نفوذ کرده است و به ویژه رشته های پرطرفداری مثل فوتبال را تقریبا به طور کامل به تسخیر خود در آورده ، ادامه داشته باشد.

**معاونت فرهنگی همچنان ساکت و خاموش ! **

در این باره نکته ای به نظرمان رسید که بد نیست به آن هم اشاره ای ولو مختصر داشته باشیم. خوانندگان عزیز و علاقمندان ورزش می دانند که طی هفته های اخیر مسئولان ورزش و شخص وزیر ورزش در باره موضوع مبارزه با فساد در ورزش صریحا تاکید داشته اند و همین چند روز پیش هم معاون قهرمانی در این باره گفت که درمبارزه با فساد در ورزش خط قرمزی وجود ندارد و این مبارزه که تازه آغاز شده است تا آخر ادامه خواهد داشت البته لازم به ذکر است که معاونت فرهنگی این وزارتخانه که در این باره باید نقش اصلی را بازی کند کماکان و به روال هفت سال گذشته سکوت و خاموشی پیشه کرده است که مبادا بعضی از دوستان!! ناراحت و گله مند شوند حالا چه بر فرهنگ و ورزش مملکت می آید، اصلا مهم نیست!!- ما به سهم خود خیلی خوشحال هستیم که بالاخره مسئولان اصلی ورزش وارد بحث مبارزه با فساد شدند وخوشحالتر هم از اینکه این آقایان برصوری و نمایشی نبودن این ماجرا تاکید و بر تداوم آن تا آخر اصرار می ورزند.

**چرا در سال آخر؟!**

البته در این باره علاوه بر خوشحالی، حرف های دیگری هم هست که در فرصت مناسب اگر عمری باقی بود به آن خواهیم پرداخت.اما عجالتا به دو نکته بسنده می کنیم. یکی اینکه ای کاش وزیر محترم و وزارتخانه متبوع ایشان از همان آغاز مسئولیت در ورزش، مبارزه با فساد و قلع و قمع کردن مفسدان را آغاز می کردند نه در سال و ماه های آخر عمر دولت کنونی. به گمان مامبارزه با فساد و برداشتن موانع اشاره شده بزرگترین و مهمترین و حیاتی ترین وظیفه مسئولان ورزش است خیلی مهمتر از تمرکز بر نتیجه گرایی و کسب سهمیه المپیک و رفتن به جام جهانی فوتبال و... که متاسفانه هوش و حواس مسئولان امروز و دیروز ورزش به آن معطوف بوده است. نکته بعدی اینکه مسئولان ورزش اگر واقعا در مبارزه با فساد و جریانات، مفسد در ورزش جدی هستند مراقب باشند که این جریانات به ویژه از طریق نفوذ، عزم و اراده دیر به کار افتاده آنها را در مبارزه با فساد سست نکنند و به انحراف نکشانند و...

**سپیدرود در «ته چاه»!**

خواننده قدیمی و عزیزی از دیار سرسبز گیلان در تماس تلفنی که هفته گذشته با مخلص داشت ضمن تشکر از مطالب و محتویات شماره های اخیر مجله که بیش از گذشته و صریحتر از همیشه به مساله فساد در ورزش پرداخته است می گفت تیم سپیدرود رشت هم ازهمین ناحیه ضربه خورده و به چنین وضعی دچار و به تعبیر ایشان دوباره به" ته چاه" گرفتار شده است. به ایشان عرص کردیم و درپایان مطلب باز تاکید می کنیم که همه گرفتاری ها و مشکلات ورزش ریشه در عملکرد جریانات منفعت جو و فرصت طلب دارد که برای" چند دلار بیشتر"! از نابود کردن تیم ها و کل فوتبال و ورزش مملکت و بازی با احساسات مردم ابایی ندارند. البته همه می دانیم که برد و باخت و صعود و سقوط جزو ذات ورزش قهرمانی است و در همه جای دنیا در هرفصل تیم هایی موفق می شوند و تیم هایی صعود می کنند، در این باره بحثی وجود ندارد اما باز همه می دانیم که در ورزش و به ویژه فوتبال آفت زده ما خیلی از اتفاقات را نمی توان" ورزشی" تحلیل کردبلکه ریشه ان را باید در زشتی ها و پلشتی ها و اتفاقات پشت پرده جستجو نمود...

*سیدمحمدسعید مدنی