کیمیش در گفت و گو با «فورفورتو»: بازی در استادیوم خالی حس خوب سابق را ندارد

خوشحال بودیم که دوباره فوتبال شروع شده است اما هرچقدر بیشتر بازی می‌کردیم، بیشتر متوجه می‌شدیم فوتبال بدون حضور هواداران چقدر متفاوت است. فوتبال ورزشی احساسی است و با حضور هواداران است که این حس تقویت می‌شود. امیدواریم خیلی طول نکشد تا همه چیز برای بازگشت هواداران به استادیوم‌ها مساعد و ایمن باشد.

*بازی در ورزشگاه خالی چقدر متفاوت است؟

از کجا شروع کنم؟ وقتی هواداران هستند، فضایی ایجاد می‌شود که بازسازی آن غیرممکن است. تمام وجودتان حسی متفاوت دارد اما حالا باید تلاش زیادی کنید تا در بالاترین سطح بازی کنید چرا که دیگر آن حس و حال سابق را ندارید. در رختکن زیاد در این مورد حرف می‌زنیم و بی‌صبرانه منتظر بازگشت هواداران به استادیوم‌ها هستیم.

*در نبود تماشاچی‌ها، صحبت کردن در زمین آسان‌تر نیست؟

چرا این یک نکته مثبت است که می‌توانید صدای هم‌تیمی‌ها، مربی و داور و حتی صحبت‌های بازیکنان حریف را بشنوید. تمرکز بیشتری نیز روی انجام مسابقه وجود دارد. وجود هواداران جو ویژه‌ای در مسابقه ایجاد می‌کند. گاهی اوقات آنها را تهییج می‌کردیم یا به ما انرژی می‌دادند اما در حال حاضر فقط تمرکزمان روی بازی است.

*بوندس‌لیگا اولین لیگی بود که مسابقات را از سر گرفت...

بازگشت به میادین برای ما، باشگاه و حتی جامعه اهمیت زیادی داشت. با این کار مردم می‌توانستند بر روی چیزی به جز ویروس کرونا تمرکز کنند. افتخار می‌کنم در لیگی بازی می‌کنم که الگویی برای سایر کشورها و ورزش‌ها بود تا مسابقاتشان را از سر بگیرند.

*از زمان ازسرگیری مسابقات چه تمهیداتی برای سنجش سلامت بازیکنان اندیشیده شده است؟

باشگاه‌ها برای شروع مجدد کار آسانی نداشتند. دیگر نمی‌شود در باشگاه دوش گرفت، همه جا باید ماسک بزنیم و در مواقع غیرضروری نباید همدیگر را لمس کنیم. مساله عجیبی است چرا که دوست دارید رابطه‌ای صمیمی با هم‌تیمی‌های خود داشته باشید، بعد از گل همدیگر را بغل کنید و... بعد از گل فقط می‌توانیم آرنج‌هایمان را به هم بزنیم. هنگام صرف غذا و در اتوبوس تیم هم همه دو متر از یکدیگر فاصله دارند.

*این که آن گل فوق‌العاده را مقابل بورسیادورتموند بزنید و بعد هیچ هواداری خوشحالی نکند، چقدر عجیب بود؟

اتفاق منحصر به فردی بود. درست جلوی دیوار زرد گلزنی کردم. نگاه به جایی کردم که معمولا هزاران هوادار آنجا می‌نشینند ولی هیچ کس آنجا نبود و مجبور شدم با هم‌تیمی‌هایم جشن بگیرم. پیروزی خاصی بود چرا که در مسیر قهرمانی نقش مهمی داشت اما در نبود هواداران، احساس همیشگی را نداریم حتی اگر مقابل بزرگترین رقیب‌تان بازی کنید.

*در قرنطینه روی زدن ضربان چیپ تمرین کرده بودید؟

(می‌خندد) نه ولی وقتی تمرینات مجددا از سر گرفته شد، تمرینات زیادی روی شوت زنی انجام دادیم. متوجه شدم اکثر دروازه‌بان‌ها وقتی می‌بینند می‌خواهید از میانه زمین شوت‌زنی کنید، از خط دروازه بیرون می‌آیند. فقط سعی کردم چیپ بزنم و امیدوار بودم کارم جواب دهد. می‌دانستم بورکی(دروازه‌بان دورتموند) همیشه دوست دارد از دروازه‌اش بیرون بیاید، به همین خاطر فک کردم شاید دو یا سه قدم از دروازه‌اش فاصله گرفته باشد. اندکی شانس هم آوردم. می‌دانستیم اگر آنها را ببریم، شانس‌مان برای قهرمانی خیلی بیشتر می‌شود.

*بایرن اوایل فصل به مشکل خورده بود. چطور همیشه موفق می‌شوید به فرم خوب خود برگردید؟

لایپزیش قهرمان نیم فصل شد و فصل پیش هم در نیم فصل دورتموند صدرنشین بود. می‌دانستیم لایپزیش امتیاز از دست می‌دهد و از رقابت با آنها لذت بردیم. صدرنشینی برای تیم‌های دیگر سخت است. ما تجربه زیادی از حضور در صدر داریم اما برای سایر تیم‌ها فشار زیادی ایجاد می‌کند. چرا که باید همه مسابقات را ببرند و تجربه این کار را نداشته‌اند.

*در اشتوتگارت به شما گفته شد قدرت بدنی کافی ندارید و سپس در بایرن جایگاه ثابت خود را تحت هدایت آنچلوتی از دست دادید. روبه‌رو شدن با این چالش‌ها از نظر ذهنی چقدر سخت بود؟

نکته مهم این است به خودتان باور داشته باشید. به کیفیت و قدرت بدنی خودتان، به خصوص وقتی که در تیمی مثل بایرن مونیخ بازی می‌کنید. اینجا بیش از هر باشگاه دیگری باید از نظر شخصیتی قوی باشید. هر طرف رختکن را که نگاه کنید، بازیکنان باکیفیتی نشسته‌اند. وقتی به بایرن آمدند، ژابی آلونسو، آرتورو ویدال، تیاگو آلکانترا، خاوی مارتینز و فیلیپ لام اینجا بودند. تمام این بازیکنان در دوران بازی خود قهرمانی‌های زیادی به دست آورده بودند. باید باور داشته باشید که به این تیم تعلق دارید. گاهی اوقات وفق پیدا کردن با شرایط آسان نیست اما اگر به سختی تلاش کنید، همه چیز ممکن است.

*چقدر اهمیت دارد که در طول مسابقه خود واقعیتان باشید؟

خیلی زیاد. باید تمرکز داشته باشم زیرا تنها در صورتی می‌توانم به تیم کمک کنم که در بهترین شرایط خودم باشم. چند هفته اول حضورم در بایرن خیلی سخت گذشت. می‌توانستم ببینم که همه هم‌تیمی‌های جدیدم لمس توپ خوبی دارند و من در سطح آنها نبودم. می‌دانستم باید خیلی زود پیشرفت کنم. به زمان نیاز داشتم تا بتوانم خودم باشم و اعتماد به نفسم بیشتر شود. هر چقدر نمایش‌های بهتری داشته باشید، بازیکنان بیشتر شما را در کنار خودشان قبول می‌کنند. در نیم فصل دوم اولین سال حضورم در کنار پپ، در پست مدافع میانی بازی کردم و باید چیزهایی یاد می‌گرفتم که اصلا از قبل بلد نبودم. آن موقع بود که حس کردم بخشی از تیم هستم چرا که هم‌تیمی‌هایم می‌توانستند سخت‌کوشی مرا ببینند.

*حمیدزیچ مدیر فوتبالی فعلی و بازیکن سابق بایرن، شما را «بازیکنی در کلاس جهانی در تمامی پست‌ها» نامیده است اما در کدام پست بهترین عملکرد را دارید؟

قطعا هافبک دفاعی. از بچگی در این پست بازی می‌کردم. در طول چند فصل اخیر، ثابت کرده‌ام که توانایی بازی به عنوان مدافع راست و همچنین دفاع سه نفره را دارم. نکته کلیدی این است که بتوانم ریتم خوبی به دست بیاورم و 6 یا 7 بازی در همان پست بازی کنم. تغییر دائمی پست کار آسانی نیست. برایم دشوار است که دو بازی دفاع راست باشم، در سه دیدار به عنوان هافبک به میدان بروم و سپس در یک مسابقه در پست مدافع میانی بازی کنم اما وقتی در آن پست جا افتادم، این توانایی را دارم که در هر یک از این پست‌ها در بالاترین سطح بازی کنم.

*چطور می‌توانید وظایف پست جدیدتان را انقدر زود یاد بگیرید؟

همیشه سعی کرده‌ام از چالش استقبال کنم زیرا می‌دانم چالش‌ها مرا تبدیل به بازیکنی بهتر می‌کند. باید مسابقات را از زاویه‌ای دیگر ببینید و نقاط ضعفتان را پیدا کنید.این موضوع به شما کمک می‌کند پیشرفت زیادی داشته باشید و روش جدیدی برای بازی در آن پست پیدا کنید. به خاطر قد کوتاهم، ذاتا یک مدافع میانی نیستم اما در نهایت می‌توانید راهی پیدا کنید که به شکلی موثر در آن پست به میدان بروید.

*بعد از نمایش‌های ضعیف تیم ملی آلمان در جام جهانی 2018، نمایش‌هایتان دائما بهتر و بهتر شده است. از ناکامی در جام‌جهانی چه درسی گرفتید؟

مهمترین نکته این است که در قالب یک تیم کار کنید. برای داشتن تیمی ویژه الزاما نیاز به ستاره‌های بزرگ ندارید. باید یک برنامه مدون داشته باشید و در کنار هم آن را اجرا کنید. آلمان همیشه مدعی قهرمانی همه تورنمنت‌ها است به همین خاطر همیشه برای موفق شدن روی بازیکنان فشار وجود دارد. مردم از ما می‌خواهند همیشه به فینال برسیم و وقتی به عنوان یک تیم در زمین به شکلی متحد بازی نکنید، انجام این ماموریت کار آسانی نخواهد بود. باید در هر مسابقه مانند یک تیم متحد بجنگیم تا به قهرمانی برسیم.

*چقدر طول کشید تا با کنار رفتن از جام جهانی در مرحله گروهی کنار بیایید؟

خیلی زیاد. بعد از حذف و وقتی در تعطیلات بودیم، ادامه مسابقات را در حالی تماشا می‌کردیم که دیگر در تورنمنت حضور نداشتیم.حس می‌کردم تمام مردم کشورمان را ناامید کرده‌ایم و حس شرم‌ساری داشتم. بیرون رفتن از خانه برایم آسان نبود چرا که می‌دانستم مردم در موردمان صحبت می‌کنند.

*شما و سرژ گنبری هر دو تیم‌های پایه اشتوتگارت بازی کرده‌اید. او چقدر عوض شده و نقشش در تیم ملی و باشگاهی چقدر مهم است؟

در اشتوتگارت او در همه رده‌های سنی پایه بهترین بازیکن بود. در تمام مسابقات عملکردی باورنکردنی داشت. ناراحت شدم که مرا تنها گذاشت و به آرسنال رفت اما کار درست برای او همین بود. سرژ در حال سپری کردن فصل فوق‌العاده‌ای است. در تیم ملی تازه حدود یک سال است که تبدیل به بازیکنی ثابت شده اما این روزها در تمام مسابقات به میدان رفته و گلزنی می‌کند که اتفاقی باورنکردنی است. سرژ در بایرن بیشتر بال هجومی است اما در تیم ملی در پست مدافع نوک بازی می‌کند. او توانایی انجام هرکاری را دارد. می‌تواند برای توپگیری به عقب بیاید و بسیار سریع است و توانایی حضور در فضای خالی پشت مدافعان حریف را نیز دارد. برخی اوقات با هم در این مورد حرف می‌زنیم که از 14 سالگی در کنار هم بازی کرده‌ایم و حالا بعد از گذشت 10 سال و طی کردن مسیرهایی کاملا متفاوت، باز در کنار هم در بایرن مونیخ هستیم.

*آیا هنوز هم شما را با فیلیپ لام مقایسه می‌کنند؟

بله(می‌خندد). در آغاز و وقتی بازی در دفاع راست را شروع کرده بودم، این مقایسه‌ها خیلی زیاد بود. لام به ندرت مرتکب اشتباهی می‌شد و چون سبک بازی من تهاجمی‌تر است، احتمال خطا کردنم بیشتر است. بیشتر از لام دوست دارم در حملات شرکت کنم. در حالی که او دوست داشت صبر کرده و جریان بازی را پیش‌بینی کند. فیلیپ یک رهبر واقعی بود. قهرمان جام‌جهانی و لیگ قهرمانان شد و همه چیز برد.

*فتح لیگ قهرمانان برایتان چقدر ارزش داشت؟

یکی از بزرگترین اهداف دوران حرفه‌ای من بود. در شرایط عجیبی این جام را بردیم و پیش‌بینی شرایط خیلی سخت بود. برای تمام رقبا آماده بودیم و برایمان اهمیت نداشت مقابل چه تیمی بازی می‌کنیم. برای حضور در بایرن داشتن چنین ذهنیتی واجب است.

*بایرن بعد از قهرمانی در سال 2013، در چهار نیمه‌نهایی حذف شده بود. این موضوع برایتان دردناک بود؟

بله خیلی زیاد. نشان می‌داد که چقدر ثبات بالایی داریم و هر سال به مراحل پایانی این تورنمنت می‌رسیم. به خصوص نسل قبل از من که هر سال یا در نیمه نهایی یا در فینال بودند. در تیم ملی آلمان هم شرایط همین است. بعد نوبت بازی به من رسید و دیگر به خوبی قبل نبودیم!(می‌خندد)

*چرا بایرن نمی‌توانست قدم آخر را بردارد و قهرمان شود؟

سال گذشته، لیورپول به وضوح بهتر از ما بود. در سال 2018 با بدشانسی نتوانستیم رئال را حذف کنیم. در هر دو دیدار خوب بازی کردیم(کیمیش در هر دو مسابقه گلزنی کرد) اما یک اشتباه کردیم و بهای سنگینی به خاطرش پرداختیم. حالا نسل جدیدی از بازیکنان آمده‌اند که آرزویشان قهرمانی در لیگ قهرمانان بود. تنها چند نفر از تیم فعلی سابقه قهرمانی در لیگ قهرمانان را داشتند. بازی در زمین بی‌طرف قطعا روی عملکردمان تاثیر گذاشت اما چون بازی‌های کمتری انجام می‌دادیم شانس قهرمانی‌مان بیشتر بود. به شدت دنبال جام قهرمانی بودیم.

*در مورد دوران قرنطینه صحبت کنید...

در آغاز خیلی برایم سخت بود چرا که برنامه روزانه خاصی نداشتم. این شانس را داشتم که بیشتر کنار پسرم باشم. بعد از چند روز به همراه لئون گروتسکا، هم‌تیمی‌ام، کمپین کرونا را شکست می‌دهیم را راه انداختیم. با این کار مردمی که می‌خواستند در طول دوران کرونا به سایرین کمک کنند، در کنار هم جمع شدند. هدفمان فقط جمع کردن پول نبود. می‌خواستیم کمک کنیم. مردم زیادی این روزها تحت تاثیر این بیماری هستند و می‌خواستیم با استفاده از قدرتمان تغییری ایجاد کنیم ولی فقط ما نبودیم. رابرت لواندوفسکی و تیاگو نیز کمک کردند و تا به حال بیش از 5 میلیون یورو جمع کرده‌ایم که فوق‌العاده است.

*کار دیگری هم انجام دادید؟ مثل یاد گرفتن زبان جدید یا ...

نه زیاد. بیشتر اوقات در حیاط خانه بودم و به همراه همسرم یک صندلی چوبی ساختیم که واقعا به این کارم افتخار می‌کنم.

*شما در جریان کمپین جان سیاه‌پوستان هم اهمیت دارد نیز یکی از افراد پیش‌رو بودید...

مجبوریم. فوتبال این قدرت را دارد که روی مردم زیادی اثرگذار باشد. باید الگوی سایرین باشیم. کافی است نگاهی به بایرن یا تیم ملی آلمان بیاندازید. از هر نژاد، کشور و مذهبی در این تیم‌ها وجود دارند و هیچکس متفاوت از بقیه نیست. دنیا یک تیم بزرگ است. اگر در استادیوم یا خیابان یا در زندگی روزمره شاهد چیزی بودید که از نظرتان درست نیست، برای اتفاق درست بجنگید. همه باید همین کار را بکنند و نه فقط فوتبالیست‌ها.

*چقدر ناراحت شدید که جام ملت‌ها به تعویق افتاد؟

وقتی تاریخ برگزاری مسابقات را دیدم، پیش خودم گفتم:«زمان بسیار خوبی برای بازی است.» مسابقه‌مان مقابل ایتالیا در یک چهارم نهایی یورو 2016 را مجددا تماشا کردم. این بازی به ضربات پنالتی کشید و در نهایت ما پیروز شدیم. این موضوع احساسات زیادی را مجددا زنده کرد. چنین تورنمنت‌هایی برای فوتبالیست‌ها خیلی اهمیت دارند. به همین خاطر امیدوارم در سال 2021 مسابقات برگزار شود و تیم ملی بتواند از این زمان استفاده کند تا قوی‌تر و بهتر شود. شاید سال بعد و وقتی اولین مسابقه‌مان را در آلیانز آرنا مقابل فرانسه برگزار می‌کنیم، بتوانم به این فکر کنم که پارسال همین موقع در حال ساختن یک صندلی چوبی بودم!

*آرمین زمانی