«نتوانسته ایم» ورزش را درست کنیم یا «نخواسته ایم» ...؟!

*مفاخر کشتی در خدمت کشتی

وقتی در لابلای اخبار ورزشی به این خبر برخوردیم که علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی برای همراهی ملی پوش المپیکی از بزرگان کشتی ایران و قهرمانان المپیک و جهان به عنوان مفاخر کشتی ایران دعوت کرده است تا با حضور خود در اردوهای تیم ملی به افزایش روحیه و انگیزه ملی پوشان در آستانه حضور در المپیک ۲۰۲۱ توکیو کمک کنند، با خود گفتیم چقدر آنجاهایی که کار دست کاردان است، خیال آدم راحت است و اخبار خوشایند به گوش می رسد‌. ای کاش در همه جای مملکت، نه فقط ورزش و رشته ها و فدراسیون های ورزشی، کار دست کاردان باشد، و ملاک گزینش افراد برای تصدی پست هاو مقام ها و مسئولیت هایی که مستقیم و غیر مستقیم با امور مردم سروکار دارد شایسته سالاری باشد و قوم و خویش سالاری و باند بازی و جناح گرایی و اینطور ملاک های مخرب و آزار دهنده نباشد. در ورزش هم همه حرف ما و هرکسی که دلسوز ورزش است، این است که در اینجا هم‌مکانیزم جذب و دفع افراد را اصلاح کنید. عناصر و افراد فرصت طلب و عوضی آمده و منفعت جو را از دورو بر ورزش پراکنده نمایید و افراد کاربلد، پیشکسوتان خوشنام و چهره های دوست داشتنی و محبوب مردم را جذب کنید ، چهره هایی که با دیدن آنها ده ها خاطره خوش وشیرین ورزش در اذهان و یادها زنده می شود.

*اصالت کشتی حفظ شده است

به کشتی نگاه کنید‌، جایی که یک چهره خوشنام، قهرمان المپیک و جهان سکان مدیریت آن را در دست دارد و فدراسیون را به محلی برای جذب اهالی شناخته شده کشتی و پاتوق گوش شکسته ها تبدیل کرده است ، در اینجا بر خلاف رشته بخت برگشته و گرفتار دست نا اهلان یعنی فوتبال به جای اینکه آدم های غریبه و مجهول الهویه و بعضا شارلاتان مسلک و فرصت طلب و حتی رمال و جادوگر و شعبده باز و...! در آن جولان دهند، آدم های خوشنام وافتخار آفرین دعوت و جذب می شوند تا در کنار کشتی و کشتی گیران باشند، افرادی مثل محمد ابراهیم سیف پور، ابراهیم جوادی، منصور برزگر، امیر ورسول خادم، اکبر فلاح، برادران محبی، علیرضا حیدری، علیرضا رضایی و... این اواخر از سوی فدراسیون دعوت شده اند تا با حضور در خانه کشتی شهید سرفراز مصطفی صدر زاده ضمن انتقال تجربیات گرانبهای خود به ملی پوشان ، موجب افزایش روحیه و انگیزه آنها برای حضور قدرتمند در آوردگاه المپیک واهتزاز پرچم سه رنگ وزیبای کشورمان و ترنم سرود مقدس ایران اسلامی باشند.اینطوری است که هیج وقت در کشتی با اخبار عجیب و غریب وحرمت شکنی های رایج و ماجراهای خیانت گونه ای مثل افتضاح " ویلموتس" و... مواجه نیستیم. می دانیم کشتی هم مشکلات خودش را دارد، در آنجا هم همه چیز روبراه نیست و مسئولان آن با انواع و اقسام مسائل و موانع دست به گریبان هستند، اما این را هم می دانیم که با همه اینها کشتی اصالت و هویت خود را تا حد زیادی حفظ کرده است و اینجا بر خلاف مثلا فوتبال کسی که کو چکترین جایگاهی در ورزش و کشتی ندارد جرات نمی کند به ضرب لابی گری و بازی های سیاسی و ... بر صندلی ریاست آن تکیه بزند و آدم هایی از قماش و جنس خودش را به عنوان معاون و مسئول و مشاور و... به خورد آن دهد.

*جفا در حق ورزش

واقعیت ناخوشایند این است که ورزش ما خیلی جاها گرفتار نااهلان و نامحرمان است و عمر وسرمایه و انرژی های زیادی در آن نفله می شود و به بطالت می رود و انصافا این حق ورزش مستعد و توانای ما نیست و جفا و بی حرمتی بزرگی است که در باره علاقه مندان و جامعه بزرگ ورزش ایران صورت می گیرد‌‌. این وضعیت در مقطع فعلی و مدیریت حالیه - که با تمام شدن دوره دولت سیزدهم، خوشبختانه به زودی باید با ورزش وداع کند- بیشتر و بدتر از همیشه بوده است.تا وضع چنین است و کسانی که متولی اصلی ورزش هستند و برای آن خط وربط و مدیر و وزیر و... تعیین می کنند، به ورزش اهمیت لازم را ندهند ودر تعیین افراد برای مناصب مختلف و حساس ورزش، دقت لازم را نداشته باشند واصل شایسته سالاری را رعایت نکنند وعملا برای مردم و اهالی ورزش احترام قائل نباشند، انتظار تحول و بهتر شدن و ارتقاء جایگاه در ورزش امری غیر منطقی و توقعی بیجا خواهد بود.

*راه به هیچ دِهی نمی بریم !

اتفاقا چند روز پیش آقای فروردین، رئیس فراکسیون مجلس شورای اسلامی نیز براین موضوع تاکید کرده است" چندین سال از انقلاب می گذرد وما تاکنون نتوانسته ایم مدیری تخصصی در سطح کلان ورزش داشته باشیم، تمام اتفاقات و چرخه های مدیریتی در ورزش ما حزبی و رابطه ای است که به ورزش آسیب می زند. تا زمانی که این راه را برویم، راه به جایی نمی بریم." این تقریبا مضمون عرایض بالاتر ماست. لُب کلام این است که با این وضعیت مدیریتی ورزش ما( به قول مرحوم دکتر باستانی پاریزی) راه به هیچ دهی نخواهد برد.

*نخواسته ایم یا نتوانسته ایم ...؟!

البته ما با اجازه آقای فروردین، می خواهیم یک کلمه از جمله ایشان را تغییر دهیم. ایشان می گوید"... ما تاکنون نتوانسته ایم مدیری تخصصی در سطح کلان ورزش داشته باشیم." ما می خواهیم این جمله را با تغییر یک کلمه اینگونه بیاوریم" ما تاکنون نخواسته ایم،..." به نظر ما بحث "نتوانستن"، نیست ، بلکه بحث" نخواستن" است... اگر کسانی که طبق قانون در باره ورزش تصمیم می گیرند و سرنوشت آن را تعیین می کنند،" بخواهند" حتما " می توانند" مدیران متخصص وکارآمد در سطح کلان ورزش داشته باشند.علاوه بر این خود مجلس شورای اسلامی که آقای فروردین از موضع آن صحبت می کند، اگر حتی دولت هم نخواهد فردی در شان مقام وزارت ورزش را برای ورزش تعیین کند، می تواند قرص و محکم جلوی آن دولت ورئیس دولت بایستد و با نحوه رای دادن خود به فرد معرفی شده به عنوان وزیر، به رئیس محترم دولت نشان دهد که مجلس چون ورزش راجدی گرفته، چون به موکلان خود یعنی مردمی که اکثر قریب به اتفاق ورزش را دوست دارند و خود ورزش می کنند و مسابقات و فعالیت ها و اتفاقات ورزشی را رصد وبا اشتیاق دنبال می کنند، احترام می گذارد، در باره فرد معرفی شده برای ورزش همانقدر حساس است که برای وزیران پیشنهادی وزارتخانه های دیگر‌. واقعیت این است که اگر ورزش ما علی رغم داشته ها و ظرفیت های غنی خود، نتوانسته از پیشرفت لازم و راضی کننده برخوردار باشد، برای این است که در درجه اول متولی اصلی ورزش یعنی دولت وبعد هم سایر دستگاه های ذیربط " نخواسته اند" ورزش را جدی بگیرند و برای آن اهمیت بایسته و کافی- نه بیش و نه کم- قائل شوند.

*«اهلیت داشتن» جرم است ؟!

در باره وزیر پیشنهادی ورزش یک بار در آغاز کار دولت یازدهم شاهد بودیم که مجلس وقت( مجلس نهم) حساسیت به خرج داد و حتی سه وزیر پیشنهادی دولت آقای روحانی نتوانستند رای اعتماد آن مجلس را به دست آورند و بالاخره نفر پیشنهادی چهارم( دکتر گودرزی) از آن مجلس به عنوان وزیر ورزش رای اعتماد گرفت، که البته ایشان هم حدود دوسال ونیم که بر صندلی وزارت ورزش تکیه زده بود در مجموع نشان دادکه سزاوار گرفتن آن رای بود و برای اداره ورزش" اهلیت لازم" را دارد و اتفاقا شاید به همین خاطر هم بود که با روی کار آمدن مجلس جالب! دهم، که در میان اهل سیاست به "مجلس الدوله" معروف بود ونه "مجلس المله"!دکتر گودرزی را محترمانه استعفا دادند! و همان فرد اولی را که مجلس نهم با قاطعیت رد کرده بود با همکاری مجلس دهم، بر صندلی وزارت نشاندند ...! ظاهرآ برای دولت فعلی و اکثر دولت های قبلی" اهلیت داشتن" فرد برای مدیریت کلان ورزش جرم محسوب می شود!! باری، این نکته هم البته ناگفته نماند که دلیل اصلی که موجب می شد مجلس نهم به وزرای پیشنهادی ورزش دولت یازدهم رای ندهد نه به خاطر ورزش و بر اساس ملاک و معیارهای ورزشی و چون آن سه نفر اولی از حیث ورزشی صلاحیت نداشتند- که اتفاقا سومی( سجادی) داشت- بلکه به خاطر متر و ملاک های سیاسی بود، که البته این هم در جای خودش مهم است ، اما به صلاحیت های ورزشی و قابلیت های مدیریتی هم باید در رای اعتماد دادن به کسی که می خواهد وزیر ورزش بشود، توجه داشت.

*دست بردار نیستند !

در صحبت های اشاره شده رئیس فراکسیون ورزش نکته ای هم باعث تاسف و تعجب می شود و هم اینکه این آگاهی و اطلاع را می دهد که اگر واقعا روزی قرار شود در ورزش هر چیزی سر جای خودش باشد، یعنی عدالت برقرار شود وریشه های فساد خشکانده و به کروفر مفسدان و عوضی آمده ها پایان داده شود، جریان چنبره زده در ورزش وصاحب منافع و نفوذ در آن به راحتی عقب نخواهد نشست و به شدت مقاومت خواهد کرد. بگذارید این جمله را عینا از قول آقای فروردین بیاوریم، حتما شما هم عرض ما را تایید خواهید فرمود. ایشان در باره ماجرای ویلموتس می گوید" ... تا آنجایی که دست ما بود، مقصران را شناسایی کردیم، اسناد را تحویل دادیم،... پرونده باز است و به زودی هم به آنها رسیدگی می شود..."، ایشان در این باره توضیحی می دهد که منظور نظر ماست"مسببان این پرونده از چرخه فوتبال بیرون رفتند، اما هنوز هستند نفراتی از آنها که به صورت مخفیانه کار می کنند و خط می دهند واین به فوتبال آسیب می زند..." توجه فرمودید؟! کسانی که به این فوتبال از همه نظر آسیب و خسارت اقتصادی سنگین به مملکت می زنند، پای ورزش ایران را به دادگاه های بین المللی باز می کنند، حیثیت ایران را- که دشمنانی ناجوانمرد و کینه توز دارد- در مجامع جهانی به خطر می اندازند، از حیث فنی دو شکست تلخ را به فوتبال ما تحمیل و روح پاک و احساسات ناب ایرانیان ورزشدوست را خدشه دار می کنند، و... بعد از این همه وقتی مشت شان رو و افتضاحی که بالا آورده اند "افشا" می شود و‌‌...خلاصه حرف محاکمه و مجازات آنها مطرح می شود و... باز دست بردار نیستند و طبق گفته آقای فروردین و شواهد غیرقابل انکار- که گوشه ای از آن در انتخابات اخیر فدراسیون فوتبال به روشنی به نمایش در آمد و باز غیر فوتبالی های رخنه کرده مجهول الهویه و فاقد هرگونه مشروعیت فنی و تخصصی و مدیریتی با لابی گری وهزار پشت هم اندازی بر فوتبالی های شناخته شده پیروز شدند و...-" به صورت مخفیانه کار می کنند و خط می دهند و".‌‌..

*عدالت و مبارزه با فساد در ورزش

بنابراین روشن است که ورزش و خاصه رشته هایی مثل فوتبال اگر می خواهد نجات و از دست نا اهلان و عاشقان نان ونام رهایی پیدا کند و به " مردم" بازگردد و کار وبار ومدیریت آن به دست کاردان بیفتد و مثل کشتی که بهانه طرح این مسائل شد یک کارشناس عنان کار را به دست بگیرد و مکانیزم جذب و دفع را اصلاح کند و مردان خوشنام و محبوب و افتخار آفرین را جانشین شارلاتان ها و قالتاق ها و دلال ها و رمال ها( پدیده رمالیسم را هم از این به بعد به پدیده دلالیسم در فوتبال گرفتار چنگال غریبه ها اضافه کنید!) نماید، خیلی کارها باید انجام دهد و خیلی از موانع رسوب کرده و جریان های مخرب مقاوم را باید در هم بشکند، اگر قرار است با روی کار آمدن دولت سیزدهم، بحث حاکمیت عدالت و مبارزه با فساد، در عمل جدی گرفته شود ، ورزش هم نباید از این قاعده و جریان کلی مستثنی شود. در اینجا نیز مردان مرد، سالم و پاکدست، مخلص و شجاع، کاربلد و صاحب تدبیر وهنر باید بر راس هرم وررش گمارده شوند، تا جریان اصلاح و فساد زدایی بتواند به بدنه و قاعده آن سر ریز شود. در این باره حرف های دیگری هم هست که باشد برای بعد!

*سید محمد سعید مدنی