روحیه انقلابی مدیرجدید ورزش

اوایل هفته گذشته بازی های المپیک توکیو به پایان رسید و کاروان ورزشی ایران در مجموع با کسب ۷ مدال رنگارنگ در رده بیست وهفتم جدول نهایی قرار گرفت. از این ۷ مدال، ۴ مدال( یک طلا، یک نقره و دوبرنز) در رشته کشتی ( آزاد و فرنگی) و ۳ مدال در رشته های تیراندازی( طلا)، کاراته(طلا) و وزنه برداری( نقره) حاصل شد. در یک ارزیابی و برآورد کلی این نتیجه به دست می آید که در محکی که ورزش ایران در تازه ترین و بزرگترین میدان ورزشی جهان خورد معلوم شد، نسبت به سال ها و دوره های گذشته در این ورزش اتفاق خاصی که نشان از پیشرفت وتحول داشته باشد، رخ نداده است و علی رغم رفت و آمدهای دولت و عوض شدن مسئولان و... درِ ورزش کماکان بر همان پاشنه قبلی می چرخد. در این دوره هم معلوم شد که علی رغم بعضی از شعارها و حرف ها، واقعا اراده ای برای حل مشکلات دست وپاگیر ورزش و برداشتن موانع جلوی راه پیشرفت آن وجود ندارد و افرادی که مسئولیت اداره ورزش را بر عهده و سکان هدایت آن را در دریایی پرتلاطم ونا آرام در دست می گیرند، توان و همت و حوصله در افتادن با مشکلات رسوب شده و مشکل سازان را ندارند و به” هرآنچه که هست”، یعنی " وضع موجود” راضی هستند واصلا در اندیشه و کاروبار آنها، ایجاد تحولات ساختاری و اعمال مدیریتی جهادی و دلسوزانه و ایجاد تحول و حرکت به سمت” وضع مطلوب” جایگاهی ندارد.البته این موضوعاتی که المپیک در باره ورزش ما تبیین کرد، مسائل بکر و جدید ونوظهوری نیست، بسیاری از کارشناسان و نویسندگان و رسانه هایی که جز به سربلندی این کشور و پیشرفت ورزش آن فکر نمی کنند بر خلاف برخی از قلم به دستان و صاحبان رسانه و خبرگزاری ها و بعضی از برنامه داران و برنامه سازان و مجریان سیمایی که به خاطر منافع حقیر و پست( مثل دریافت کارت هدیه و چند روز مسافرت خارجی و....بدتر ازآن بک ناهار و یا افطاری!)، به جای پرداختن به واقعیات ورزش و حمله به مدیران عوضی آمده و مسئولان نالایق ورزش ، یا یکسره چاپلوسی می کنند ومجیز آنها را می گویند یا در برابر پلشتی ها و سوءمدیریت ها روزه سکوت می گیرند و یا با تحلیل های غلط وتحریف های تهوع آور ، سر و ذهن مردم را از مسائل اصلی و علت ها غافل وبه بحث های انحرافی و مسائل دست چندم و موضوعات فرعی متوجه می کنند، آری ، بر خلاف این به اصطلاح رسانه های ماله کش و رسانه ای های کاسب، کارشناسان درستکار و قلم به دستان متعهد هر روز و هرهفته ودر هرفرصتی در این باره، در باره رکود و رخوتی که ورزش به آن دچارشده ، در باره بی عملی و” ترک فعل” مسئولان و مدیران ارشد وغیر ارشد ورزش، در باره اینکه ورزش خیلی جاها به دکان دونبشی تبدیل شده برای پر کردن جیب وآخور شارلاتان ها و دلال ها و فرصت طلبان، و.... هشدار می دهند و درباره آینده ورزش اعلام خطر می کنند ، اما اولا در نزد این مدیران و مسئولان عوضی آمده واغلب ناشایست گوش شنوایی وجود ندارد؛و ثانیا به لطف سیاست های فرهنگی، انقلابی و ملی! این دسته از رسانه ها وکارشناسان در اقلیت و بایکوت هستند و نوشته ها وصدایشان در هیاهوی کرکننده متملقان و تحریف گران وماله کشان رسانه ای و برنامه های انحرافی سیما و... دیده نمی شود و به گوش نمی رسد و...! باری، آنچه در المپیک توکیو برای ورزش ما اتفاق افتاد، وآنچه المپیک توکیو در باره ورزش ایران عیان و بیان کرد، برای آنهایی که این ورزش را و واقعیت های حاکم برآن را می شناسند، اصلا چیز غریب وتازه ای نبود، چیزی بود که سال ها ست در باره ورزش ما در میادین مختلف و المپیک ها تکرار می شود، مهم این است که برای تغییر این ساختار غلط و متصلب، این افکار و دیدگاه های غلط سیاستگذاری در باره ورزش، این مناسبات و سازوکارهای مغایر با مصالح ورزش و منافع ملی وتا دلتان بخواهد فرصت طلبانه و منفعت جویانه، اراده ای به میدان بیاید و برای شکوفایی ورزش مستعد و باظرفیت ایران طرحی نو دراندازد وتدبیری کارساز بیندیشد. تا این اتفاق نیفتد وضع ورزش درآینده و در بهترین شرایط همین خواهد بود که امروز هست. به گمان ما و خیلی از اهالی ورزش در آستانه شکل گیری دولت جدید ، فرصت مناسبی به وجود آمده تا همراه باتغییرات و اصلاحاتی که "دولت مردمی” برای انجام آنها مصمم است ، این دولت برای ورزش هم طرحی نودراندازد در چند شماره اخیر به سهم خود چندبار براین نکته تاکید کرده ایم که اهالی محترم و فهیم ورزش به عنوان کسانی که در این جامعه زندگی می کنند از مشکلات و سختی هایی که دولت جدید به ویژه در ابعاد اقتصادی با آنها دست به گریبان است آگاه هستند ، اما حداقل توقع آنها از دولت محترم جدید این است که ورزش رابه اهلش بسپارد و در باره مدیریت و وزیر ورزش، حساسیت و دقت لازم را به خرج دهد. تردیدی وجود ندارد اگر به این خواسته حداقلی و منطقی جامعه ورزش احترام گذاشته وعمل شود، بسیاری از مشکلات ورزش خود به خود حل می شود چون بسیاری از مشکلات ورزش ناشی از ضعف و ناشایستگی مدیریتی است. بدون اینکه قصد پیشداوری ومته به خشخاش گذاشتن داشته باشیم، صرفا از سر انجام وظیفه عرض می کنیم و هشدار می دهیم کسی که می خواهد اداره ورزش را برعهده بگیرد و بر صندلی وزارت تکیه بزند ، مهمتر از ورزشی بودن وتخصص داشتن، باید دارای روحیه انقلابی باشد. کسانی که شجاعت و جسارت لازم برای درافتادن با مشکلات و رفع موانع وجریانات فاسد و اخلالگر و سالم سازی فضای ورزش را ندارند و مرعوب جریانات باج خواه و بابا شمل های رسانه ای هستند و این را تجربه و کارنامه قبلی آنها داد می زند و یا کسانی که از اداره مجموعه های کوچکتر در مقایسه با حوزه کلی ورزش( وجوانان) عاجزبوده و مطیع وگوش به فرمان دلالان، پول های گزاف به پای مربیان بی خاصیت خارجی ریخته و محرومیت های جزایی و قانونی و... در کارنامه خود دارند و... به هیچ وجه شایسته نشستن بر مسند مدیریت ورزش در دولت مردمی و شایسته سالار سیزدهم نیستند ودر این صورت هرگز قادر نخواهند بود به مطالبات به حق جامعه ورزش پاسخ مناسب بدهند...

*سیدمحمدسعیدمدنی