می‌خواهم برای بار پنجم به جام جهانی بروم
* چه شد در سال 2002 دستیار مربی در باشگاه منچستریونایتد شدید؟ از قبل با الکس فرگوسن آشنایی داشتید؟
در آن زمان سرمربی آفریقای جنوبی بودم. سر الکس فرگوسن یک دستیار می‌خواست که بتواند با بقیه ارتباط برقرار کند چرا که می‌خواست درهای باشگاه را به روی فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف باز کند. می‌توانستم انگلیسی و پرتغالی صحبت کنم و با زبان فرانسوی و ایتالیایی هم آشنایی داشتم. الکس فرگوسن از روش خاص خودش استفاده کرده بود و به چند نفر زنگ زده بود تا اطلاعات بیشتری در مورد من به دست بیاورد. یکی از این افراد کوانتین فورچون بود که برای آفریقای جنوبی بازی می‌کرد. سپس فرگوسن با من تماس گرفت و پرسید آیا می‌توانیم در منچستر دیداری داشته باشیم؟ به آنجا رفتم و صحبت کردیم، با هم دست دادیم و به توافق رسیدیم. کار کردن کنار او در تمام آن سال‌ها افتخار بود و امروز این افتخار را دارم که بگویم با هم دوست هستیم.
*کار کردن در کنار او چطور بود؟ خواسته‌های زیادی از دستیارانش داشت؟
با حضور الکس فرگوسن در منچستریونایتد، چیزی به اسم دوم شدن وجود نداشت. وقتی در چنین محیطی کار می‌کنید، می‌دانید چیزی به جز اول شدن قابل قبول نیست. وقتی می‌خوابید، می‌خورید و کار می‌کنید هم فقط بردن باید در ذهنتان باشد اما در مورد الکس فرگوسن باید بگویم که رئیسی فوق‌العاده داشتم. او از شما حمایت می‌کند و درها را برایتان باز می‌گذارد تا رویا پردازی کنید. هوش او منحصر به فرد است و فردی بسیار خردمند است.
* آیا آن روزی که فرگوسن با بکهام دعوا کرد در رختکن بودید؟ وقتی این اتفاق افتاد چه فکری کردید؟
به نظرم زمان آن رسیده که حقیقت این داستان را بگوییم. آن روز در رختکن بودم و بر عکس چیزی که همه می‌گویند فرگوسن هدف‌گیری خوبی نداشت. حقیقت این است کفشی که فرگوسن به سمت بکهام پرتاب کرد اول به یک میز خورد و بعد به سمت بکهام کمانه کرد.
*وقتی پیشنهاد رئال مادرید به دستتان رسید، فرگوسن چه گفت؟
وقتی رئال مادرید به شما پیشنهاد می‌دهد اول تصمیم می‌گیرید و بعد فکر می‌کنید اما اولین کاری که کردم برگزاری جلسه‌ای خصوصی با سر الکس بود. او تلاش کرد مرا منصرف کند. از من خواست به تصمیمی که می‌گیرم به شدت فکر کنم. فردای آن روز با او تماس گرفتم و گفتم باید بروم. این فرصتی فوق‌العاده برای من است. جوابی که به من داد را همیشه در خاطر دارم. او گفت: کارلوس به تو افتخار می‌کنم. اگر زنگ می‌زدی تا بگویی پیشنهاد رئال مادرید را قبول نمی‌کنی خیلی از تو ناامید می‌شدم.
* در رئال مادرید بازیکنان فوق‌العاده‌ای نظیر زیدان، رونالدو و فیگو زیر نظرتان بازی می‌کردند با این وجود در فصل 04-2003 به جایگاه چهارم رسیدید...
تیم توازن نداشت. در آن فصل فرناندو هیرو، فرناندو مورینتس و کلود ماکله‌له را از دست دادیم. در یک کنفرانس خبری گفتم: حتی اگر فراری هم داشته باشید، نمی‌توانید تنها به سه چرخ در مسابقه برنده شوید. برنامه بازی تیم من خیلی ساده بود. رونالدو را در خط حمله می‌گذاشتم تا رقبا مجبور شوند دو یا سه بازیکن اطراف او قرار دهند و سپس بقیه بازیکنان فضای خوبی در اختیار داشتند. ضمن این که بقیه بازیکنان حریف هم مجبور بودند با بازیکنانی نظیر سالگادو، کارلوس، فیگو، زیدان، رائول، گوتی، بکهام و... روبرو شوند. این تکنیک تا آوریل جواب داد اما نتوانستیم قهرمان شویم و همه تقصیرها گردن من افتاد.
* مدیریت کردن چندین فوق ستاره در یک تیم چقدر کار سختی است؟ آیا مشکلی بین شما و آنها پیش نیامد؟
نه مشکلی نداشتیم زیرا بازیکنان با اعتماد به نفسی داشتم که در ذهنشان باور داشتند قهرمان هستند. مدیریت رختکن رئال مادرید کار آسانی بود زیرا آنها بهترین بازیکنان حرفه‌ای دنیا بودند. به نظرم مسئولیت مربی رئال مادرید 20 درصد فوتبال و 80 درصد مدیریت کردن رسانه‌ها است. شاید هم 40 درصد مدیریت رسانه‌ها و 40 درصد هم کنار آمدن با مدیرعامل!
* کار کردن با پرز چطور بود؟ آیا بیشتر از چیزی که باید در امور مربی دخالت می‌کرد؟
فلورنتینو پرز کسی بود که شانس حضور در رئال مادرید را به من داد. هیچوقت این موضوع را فراموش نمی‌کنم و همیشه از او سپاسگزار خواهم بود. او یکی از بزرگترین مدیران عامل دنیا است و در دنیای فوتبال هم یکی از بهترین‌ها است. تنها مشکل فلورنتینو این است که باید قبول کند بی‌نقص نیست. وقتی باور دارد که فوتبال را بهتر از مربیانش می‌فهمد، این موضوع به باشگاه کمک نمی‌کند.
*بعد از یک سال حضور در رئال مادرید، به الدترافورد برگشتید. چطور این اتفاق افتاد؟
همه چیز در رئال مادرید داشت خوب پیش می‌رفت سپس ناگهان چندین بازیکن مصدوم شدند و تیم افت کرد. در نیمه نهایی لیگ قهرمانان مقابل موناکو شکست خوردیم. گل‌های موناکو را هم مورینتس زد که به طور قرضی از باشگاه خودمان به موناکو رفته بود. بعد از آن شکست، الکس فرگوسن با من تماس گرفت. به مادرید آمد و با هم غذا خوردیم. در مورد مشکلات من خوانده بود و گفت: می‌خواهم یک چیز را به تو بگویم. اگر اینجا اتفاقی افتاد، جایگاهت در یونایتد هنوز منتظر توست. در پایان فصل و بعد از برکنار شدن از رئال مادرید، چند پیشنهاد دیگر داشتم اما به سر الکس قول داده بودم. می‌خواستیم کارمان را تمام کنیم و قهرمان اروپا شویم و به همین خاطر به منچستر برگشتم.
* در آخرین فصل حضورتان در یونایتد، این باشگاه قهرمان لیگ برتر و لیگ قهرمانان شد. ترک باشگاه در اوج چه حسی داشت؟
ترک باشگاه در آن مقطع احتمالا سخت‌ترین تصمیمی بود که در زندگی حرفه‌ای گرفتم. دوران فوق‌العاده‌ای داشتیم و یونایتد یکی از بهترین باشگاه‌های دنیا بود. همین امروز هم از ترک باشگاه پشیمان هستم اما تیم ملی پرتغال با من تماس گرفت و رد کردن چنین پیشنهادی کار خیلی سختی بود. اگر می‌توانستم به عقب برگردم، هیچوقت یونایتد را ترک نمی‌کردم.
*آیا با روی کار آمدن خانواده گلیزر در منچستریونایتد، شرایط خیلی تغییر کرد؟
تا آنجا که به خاطر دارم، کار روزانه ما بهبود پیدا کرد. رابطه مستقیمی با هم داشتیم و خانواده گلیزر همیشه از سر الکس حمایت می‌کردند. از نظر شخصی، از آنها متشکرم که درک کردند چرا می‌خوام تیم را ترک کنم. هر کاری کردند مرا نگه دارند اما دیگر خیلی دیر شده بود و با فدراسیون پرتغال برای هدایت تیم ملی به توافق رسیده بودم.
*دومین دوره مربیگری در تیم ملی پرتغال از سال 2008 تا 2010 را چطور ارزیابی می‌کنید؟ در مورد نحوه پایان کارتان با تیم ملی چقدر ناراحت شدید؟
کار کردن برای تیم ملی کشورتان همیشه افتخار بزرگی است اما برای من هم فرصتی بود تا خودم را به عنوان سرمربی احیا کنم. هدف فدراسیون صعود به جام‌جهانی 2010 بود و این اتفاق افتاد اما این تازه شروع کار بود. می‌پرسید آیا پایانم با پرتغال ناراحت کننده بود؟ اما من ناراحت نبودم. همه چیز شخصی و سیاسی بود. افرادی پشت پرده بر علیه من تلاش کردند و به لطف ادعاهایی که بعدا خلافش ثابت شد، کارم را از دست دادم و محکوم شدم.(ادعاهایی مبنی بر این که کروش مانع انجام وظیفه کمیته ضد دوپینگ شده است و بعدها توسط دادگاه حکمیت ورزش تمام این ادعاها رد شد.) امیدوارم مسئولین فدراسیون فوتبال پرتغال و دولت از من عذرخواهی کنند.
*آیا دوست دارید به عنوان مربی به فوتبال انگلیس برگردید؟
الان زمان این است که با انجام تحلیل‌های گوناگون تشخیص دهیم فوتبال به کدام سمت می‌رود و بعد باید قدم بعدی خودم را بردارم. برگشتن به انگلیس همیشه در ذهن من بوده است و دوست دارم دوران مربیگری‌ام را آنجا تمام کنم اما همان طور که می‌دانید موقعیت‌های مربیگری گوناگونی در قسمت‌های دیگر دنیا برایم وجود دارد. رویای من صعود به جام جهانی برای بار پنجم است. این اتفاق منحصر به فرد خواهد بود. بعد از آفریقای جنوبی در سال 2002، پرتغال در سال 2010 و دو صعود با تیم ملی ایران در سال‌های 2014 و 2018، دوست دارم یک بار دیگر به جام جهانی بروم و امیدوارم این اتفاق با تیم ملی مصر برایم بیافتد.
*آرمین زمانی
