تیمی در حد جهانی، مدیریتی در سطح ...!

کیهان ورزشی-

حمید ترابپور- آیا اینکه تیم ملی فوتبال کشورمان در مسابقات مقدماتی جام جهانی قطر نتایج خوبی کسب کرده و مدعی اصلی صعود به حساب می آید، می تواند عاملی باشد تا بر تمام مشکلات موجود در فوتبال و بخصوص بخش ملی آن چشم ببندیم؟ اجازه بدهید درباره یک اتفاق مهم نکاتی را مطرح کنیم؛ موضوعی به نام «جام جهانی» که با تمام ارزشمندی هایش، اما برای فوتبال ایران شبیه به «شمشیر داموکلس» می ماند و هرگز به اندازه تاثیرات مثبتی که این صعودها بر روح و روان جامعه داشته است، نتوانسته ایم اوضاع و احوال فوتبال کشورمان را سر و سامان بدهیم. به تعبیر ساده ترو افسوسمندانه، جام جهانی رفتن برای فوتبال ایران، بیش از آنکه عاملی در جهت پیشرفت باشد، سرپوشی بر اشکالات مدیریتی و ساختاری آن بوده است . چند سال قبل در یک نشست هم اندیشی ویژه نمایندگان رسانه ها با رییس وقت فدراسیون فوتبال حضور داشتیم و به عنوان نمایندگان «کیهان ورزشی» وقتی این صحبت که: «ما باید هر طور شده به جام جهانی برویم»! را از زبان جناب رییس شنیدیم، سوالی را طرح کردیم با این مضمون:« اگر نرویم چه می شود؟» آن روز بیان کننده دیدگاه این نشریه درباره جام جهانی بودیم. دیدگاهی که می گوید: اگر مقرر است که صعود به جام جهانی کاوری باشد بر ضعف های فوتبال کشور و آورده ای برایمان نداشته باشد، نرفتن به آن نیز نمی بایست «فاجعه» تلقی شود .

باید ابتدا از خودمان بپرسیم: ما از جام جهانی چه می خواهیم؟ این را نیز بپرسیم که؛ صعودی که بر پایه ساختاری مستحکم بنا نشده نباشد و به بهبود اوضاع فوتبال مان کمک نکند و صرفا در انجام سه بازی و حذف در مرحله گروهی خلاصه شود، برای چه کسانی سودآور است؟ مدیری که همان صعود را پتکی کند و بر سر منتقدان شکل مدیریت خود بکوبد؟ یا بازیکنی که به دلیل انجام یکی دو بازی در آن آوردگاه مهم، مبلغ قراردادش را بالا ببرد؟

البته تاثیرات اجتماعی آن صعود و شور و نشاطی که رفتن تیم ملی به جام جهانی نزد جامعه ایجاد می کند، غیر قابل کتمان است اما این نیز نباید بهانه به دست مدیرانی بدهد که نگاه شان به جام جهانی، ابزاری و صرفا کسب اعتباری کاذب برای خودشان است.

جالب و قابل انتظار بود واکنش آن رییس فدراسیون به پرسش این مجله! ایشان و برخی دیگر از حاضران در آن نشست، این پاسخ را دادند:« نرفتن به جام جهانی یعنی ناامیدی جامعه و ...»!

حالا می رسیم به تیم ملی کنونی که از بازیکنانی توانمند تشکیل شده است؛ تیمی که تا اینجای کار برای جهانی شدن گام های بلندی را برداشته است. باید به تک تک بازیکنان تیم ملی که در بعد نتیجه گیری بسیار موفق عمل کرده اند خسته نباشید گفت، اما در عین حال نمی بایست چشم بر برخی اتفاقات پیرامون همین تیم بست؛ اتفاقاتی که بار دیگر نشان می دهد ما - منظور مدیران ورزش و فوتبال - جام جهانی را برای خودمان می خواهیم. چند روز قبل بود که بازیکنان تیم ملی در پستی مشترک به برخی مشکلات خود در بحث تدارکات اشاره کردند و مدعی شدند که باید از البسه کهنه استفاده کنند! آنچه از نظرات آنان بر می آمد، وجود اشکالاتی اساسی در بدنه فدراسیون بود؛ فدراسیونی که رییس آن، قبل از رسیدن به این صندلی و در مناظره های انتخاباتی اش، از توسعه فوتبال و طرح و برنامه های مدرن(!) سخن می گفت و حالا حتی در رفع ابتدایی ترین نیاز بازیکنان تیم ملی که همان البسه است عاجز مانده است. رییسی که از برنامه های فوق تخصصی(!) خود برای درآمدزایی فوتبال، آنهم از نوع پایدارش صحبت می کرد اما چند ماه بعد، از مصائب مالی فدراسیون می نالید و ...!

درباره این مسئله که گفته های بازیکنان تیم ملی پیرامون مشکلات شان – مثلا نداشتن البسه نو - چقدر با واقعیت منطبق است، همه چیز را به مرور زمان می سپاریم اما قطعا وقتی این حجم از دلخوری در تیمی که نتایج خوبی هم کسب کرده وجود دارد، یک جای کار می لنگد و فقدان سازمانی که بتواند برای تیم ملی یک کشور که چشم مردم به ساق های بازیکنانش دوخته شده، امکاناتی آبرومند فراهم کند، احساس می شود. همین نیز نشانه ای است برای پی بردن به نوع مدیریت حاکم بر فوتبال و تفاوت آن، با آنچه قبل از انتخابات فدراسیون ادعا شده بود و ...

اکنون بار دیگر خطر سرپوش گذاشتن یک صعود بر اشکالات ساختاری و مدیریتی احساس می شود و این را ثابت می کند که؛ قرار نیست برای پیشرفت فوتبال کشور و رساندن آن به موفقیت های پایدار –شبیه آنچه درژاپن و کره جنوبی و برخی دیگر از کشورهای موفق آسیایی در زمینه فوتبال اتفاق افتاده است- کاری صورت بگیرد و ...

صعود این تیم به جام جهانی قطر که سزاوار آن نیز هست، آرزوی هر دلسوزی بوده و ما هم مثل تمام مردم از تحقق آن خرسند خواهیم شد اما ایکاش آنهایی که تصمیم سازان ورزش کشور هستند یکبار از خود بپرسند: تیمی که می خواهد جهانی شود، آیا مدیریتی در آن سطح نمی خواهد؟ مدیریتی که در تهیه حداقل هایی چون لباس و ... عاجز نماند و سبب خدشه به آبروی تیم محبوب یک ملت نشود و ...! تا امروز که چنین نبوده است.

برچسب ها: حمید ترابپور ، تیم ملی فوتبال ایران