فوق‌ستاره بودن حتی بدون توپ طلا

دنیا برای توصیف رابرت لواندوفسکی باورنکردنی حرفی برای گفتن ندارد. این مهاجم لهستانی یکی از بزرگترین گلزنانی است که تاریخ فوتبال تا به امروز به خود دیده است. اعداد به خوبی می‌توانند از سال‌هایی که او در اوج فوتبال سپری کرده، صحبت کنند و کیفیت واقعی این بازیکن تمام عیار را بیان نمایند. او سال قبل به دلیل شیوع بیماری کرونا و لغو مراسم بهترین‌های سال دنیا، شانس رسیدن به توپ طلا را از دست داد اما با اینکه لوا در این فصل عملکرد به مراتب بهتری نسبت به سال‌های قبل داشت، باز هم مورد کم لطفی دنیای فوتبال قرار گرفت تا او هم در دسته بازیکنان پرشماری قرار بگیرد که زیر سایه رونالدو و مسی نتوانستند به حق واقعی خود از فوتبال برسند. ستاره بایرن مونیخ در سال‌های گذشته همواره بهتر و بهتر شده و یک اسلحه همیشگی در خط حمله تیمش بوده است. لواندوفسکی در فصل گذشته از رکورد گرد مولر افسانه‌ای در بوندس لیگا عبور کرد و با زدن 41 گل رکورد بیشترین گل زده در یک فصل را از آن خود کرد. زدن 48 گل در تمامی مسابقات باعث شد تا او کفش طلای فصل 2020-2021 را بدست آورد.

او در فصل قبل هم یک شروع انفجاری دیگر داشت و از سال 2020 هم اوضاع بهتری داشت تا جایی که در پایان سال برای دومین سال متوالی با 47 گل زده بهترین گلزن اروپا لقب گرفت که البته از 54 گل زده او در سال 2019 کمتر بود. او کمک کرد تا بایرن به سه گانه قهرمانی دست پیدا کند تا یوفا او را به عنوان بهترین بازیکن سال انتخاب کند و در میان بهترین‌های سال فیفا قرار بگیرد. شاید اگر ویروس کرونا در دنیا دچار همه‌گیری نمی‌شد، لواندوفسکی می‌توانست به دومین بازیکنی از سال 2007 تبدیل شود که به غیر از رونالدو و مسی به توپ طلا دست پیدا می‌کند. او قطعا از این بدشانسی خود که بخشی از این دوران فوتبال بوده، متاسف است و شاید به سختی بتواند این رقابت دو قطبی میان رونالدو و مسی را که منجر به نادیده گرفته شدن وی شده، هضم کند. او مقهور و بازیچه این رقابت گاها نابرابر بوده و آنقدر تلاش‌هایش نادیده گرفته شده که اکنون فقط به فوتبال خود فکر می‌کند. لواندوفسکی 33 ساله هیچ وقت نتوانسته در لیست 3 نفره نهایی خودش را جای دهد. اما تاسف بیشتر برای جایی است که او حتی به اندازه دیگر بازیکنان هم نسل خودش هم دیده نشد و مورد احترام قرار نگرفت. اگر حتی مسی و رونالدو را هم کنار بگذاریم، اینکه آمار و ارقام او در این سالها دیده نشده، بخشی از آن شاید به کوتاهی‌های بایرن مونیخ برمی‌گردد. او این شانس را نداشته که به اندازه باقی ستاره‌های دنیا فوتبال مورد توجه رسانه‌ها قرار بگیرد و رسانه‌ها اگرچه اولویت‌های اول و دومشان مسی و رونالدو بوده، اما در اولویت سوم جایی برای لواندوفسکی نگذاشته‌اند. هواداران و رسانه‌ها همواره درباره مسی و رونالدو بحث کرده‌اند و همین باعث شده تا لواندوفسکی بیش از پیش نادیده گرفته شود.

از زمانی که او به بایرن آمده، این غول آلمانی قهرمانی‌های متوالی بوندس لیگا، جام حذفی، سوپرجام، لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان را بدست آورده و شاید بتوان گفت که بایرن بیشتر از لوا منتفع شده است اما این مهاجم لهستانی فقط دستاوردهای تیمی داشته نه چیز دیگری! او در هفت فصل حضورش در آلیانزآرنا تنها در یک فصل تعداد گل‌هایش زیر 40 بوده که به اولین فصل حضورش برمی‌گردد و در آن فصل 25 گل به ثمر رساند. او در همه این سالها به یک ماشین گلزنی حرفه‌ای و ترسناک برای بایرن تبدیل شد اما نباید فراموش کنیم که او پیش از انتقال به بایرن، چه عملکردی برای دورتموند داشت. حتما به یاد داریم که در فصل 2012-2013 او چه عملکرد فوق‌العاده‌ای برای دورتموند از خود بر جای گذاشت و در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سیگنال پارک مقابل رئال مادرید چه درخشش خیره‌کننده‌ای داشت.

یکی دیگر از عملکردهای ترسناک این شکارچی مخوف متولد ورشو، در ابتدای دوره دوم حضورش در بایرن بود، جایی که او در 9 دقیقه 5 گل مقابل وولفسبورگ به ثمر رساند و شهرت او را به عنوان یکی از فوتبالیست‌های نخبه جهان افزایش داد. در سال 2020 او موفق شد برای اولین بار به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا برسد. او در آن فصل بیشترین گل زده و بیشترین پاس گل را به ثبت رساند تا باواریایی‌ها به ششمین قهرمانی اروپایی خود دست پیدا کند و یک غرور و افتخار بیش از پیش را از آن خود کند. لواندوفسکی در آن سال بیش از هر بازیکنی شایسته کسب توپ طلا بود. او در این فصل هم 62 گل به ثمر رسانده بود و این امید را در دل هوادارانش به وجود آورده بود که به لطف این عملکرد، توپ طلا را بالاتر از مسی و رونالدو مال خود کند اما بازهم این اتفاق نیفتاد. شاید اگر مسی نتوانسته بود به اولین عنوان قهرمانی خود در سطح ملی با تیم ملی آرژانتین برسد، شرایط برای لواندوفسکی مهیاتر بود اما مسی 34 ساله برای هفتمین بار موفق شد که به توپ طلا دست پیدا کند. با این حال او در این دوره یک پیشرفت قابل توجه داشت و آن اینکه پس از مسی در رده دوم ایستاد اگرچه همه به خوبی می‌دانیم که هیچ یک از رقبایش به اندازه او در حفظ کیفیت فوتبال پایداری و مداومت نداشته‌اند.

لواندوفسکی یقینا شایسته‌ترین بازیکن برای کسب توپ طلا بود. ممکن است بر سر اینکه آیا او باید به مقام دوم پس از لیونل مسی بسنده کند یا خیر، بحث های زیادی وجود داشته باشد. او سال قبل به حقش نرسید و امسال هم اینگونه ناکام ماند. این در حالی است که حتی مسی، سال گذشته لب به ستایش از رقیب لهستانی‌اش گشود و گفت "رابرت لایق توپ طلاست. سال قبل همه این توافق را داشتیم که او بهترین است و برنده این جایزه خواهد بود اما مراسم لغو شد و شانس اش از بین رفت". رابرت در سطح باشگاهی به بایرن کمک کرد تا علاوه بر قهرمانی بوندس لیگا، قهرمانی اروپا را هم کسب کند و در سطح ملی هم در 12 بازی 11 گل برای کشورش به ثمر رساند که 3 گل آن در یورو 2020 بود.

لیونل مسی از بزرگ ترین بازیکنان تاریخ فوتبال است. کسی شکی ندارد و او به راحتی در جمع سه بازیکن برتر تاریخ فوتبال قرار دارد اما برای اثبات این مساله هیچ نیازی به جوایز سالانه ای ندارد که مستحق آن نیست. لیونل مسی در سالی موفق به کسب هفتمین توپ طلای خود شده که نزدیک به سه ماه از آن را در باشگاه جدیدش به هر دلیلی اصلا محلی از اعراب نداشته. باقی دوران باشگاهی سال گذشته اش نیز در بارسلونایی طی شده که نیازی به توضیح درباره آن وجود ندارد. تنها نقطه پررنگ کارنامه تیمی لیونل مسی در بازه زمانی مورد بررسی،قهرمانی در کوپا آمریکایی بود که دیگر بیشتر شبیه به یک لیگ شده تا تورنمنت جذابی همچون جام ملت‌های قاره‌ای که چندین سال یک بار برگزار می‌شود. آیا واقعا قهرمانی در کوپا آمریکا برای نادیده گرفتن دستاوردهای تیمی بازیکنان دیگر برای بازیکنی مثل لیونل مسی کافی است؟

از لحاظ انفرادی وضعیت از روز هم روشن‌تر است. چندین بازیکن هستند که از لحاظ انفرادی نیز وضعیت بهتری نسبت به لیونل مسی داشتند. از این سه ماه اول فصل که چشم‌پوشی کنیم، در ماه‌های دیگر هم بازیکنانی بودند که از لحاظ انفرادی از لیونل مسی بهتر بودند. چه از لحاظ داده‌های فنی آماتور همچون گل و پاس گل و چه از لحاظ داده های فنی پیشرفته. حتی از لحاظ کارهای تکنیکی انفرادی و زیبایی‌های بصری فوتبال نیز اگر بازه زمانی مورد نظر را بررسی کنید، چندین بازیکن را پیدا خواهید کرد که از این حیث نیز وضعیت بهتری از لیونل مسی داشتند. از محمد صلاح گرفته تا همین رابرت لواندوفسکی و کیلیان ام‌باپه و دیگر بازیکنان. هر کجای ماجرا را که نگاه می کنیم، به سختی می‌توان منطقی را پیدا کرد که برنده شدن لیونل مسی را در مراسم توپ طلا توجیه کند. تنها منطق موجود برای آنهایی که رای دادند اسم لیونل مسی است و برای فرانس فوتبالی که صحنه گردانی می کند حضور مسی در باشگاهی از شهر پاریس!

در ماجرای توپ طلای امسال، توماس مولر، اتفاقی که افتاد را یک ناامیدی مطلق نامید. یورگن کلوپ گیج و مبهم شد. لوتار ماتئوس گفت دیگر این کارهای دنیا را درک نمی کند. حتی خود لیونل مسی هم در سخنرانی پیروزی اش در توپ طلای 2021 گفت فرانس فوتبال باید توپ طلای 2020 را به رابرت لواندوفسکی اختصاص دهد. نظر شما درباره توپ طلای امسال هر چه که باشد،دیدید که لیونل مسی توانست بر رابرت لواندوفسکی غلبه کند و این ماجرا ارزش بحث دارد. می توان گفت وقتی فرانس فوتبال تصمیم گرفت سال گذشته مراسم را لغو کند، یک سرقت از رابرت لواندوفسکی انجام شد و دلیل پیشنهاد سخاوتمندانه لیونل مسی هم همین بود. در سال 2021، لواندوفسکی در تمام مسابقات 53 گل زد و این یعنی او حداقل 15 گل بیش از هر کس دیگری به ثمر رسانده است. علاوه بر این لواندوفسکی رکورد گلزنی در یک فصل بوندسلیگا را شکست و یک قهرمانی دیگر با بایرن مونیخ در بوندسلیگا کسب کرد. تمام این ها باعث می شد مهاجم لهستانی بایرن مونیخ را شایسته کسب توپ طلای 2021 بدانیم. این در حالی است که او فصل گذشته سه گانه برده بود. البته همه ما می‌دانستیم که لواندوفسکی برنده نمی‌شود. جایزه‌های نمایشی به کسانی که شایستگی آنها را دارند تعلق ندارد. اگر این جایزه بر اساس شایستگی بود، مسی شاید تمامی توپ طلاهای 12 سال گذشته را از آن خود می‌کرد. اما امسال برای اولین بار پس از مدت‌های طولانی، واقعا می‌شد ادعا کرد که بازیکن دیگری شاید بهترین بازیکن روی کره زمین بود.

*عرفان خماند