مطالبات به حق و تعلل بیجا!
وزیر ورزش مثل هر مسئول و مدیری با دو دسته مطالبات مواجه است. یک
دسته، مطالبات شخصی و خود خواهانه و منفعت
جویانه که کاری به سرنوشت و مصلحت ورزش ندارد و دنبال کار خودش و جیب و جایگاه
خودش است و دیگر آن دسته مطالبات که
به حق است و بیش از هر چیز مصلحت ورزش را در نظر دارد. اهالی ورزش خاصه کسانی که
مسائل و اخبار آن رابا دقت و حساسیت دنبال می کنند نیک می دانند که ورزش ما در سال
های اخیر بیش از آنکه به مطالبات مردمی و کارشناسی پاسخ دهد دنبال راضی کردن عناصر
وافرادی بوده که به دلایل و بهانه های مختلف از ورزش آویزان شده و بدون اینکه
سابقه ای در این حوزه و یا انگیزه و برنامه ای برای اداره و بهبود وضع ورزش داشته
باشند یکسره در پی حفظ جایگاه و تامین منافع شخصی بوده اند. این وضعیت تقریبا در
ورزش ما به صورت روال عادی و روند طبیعی در آمده و ذکر مثال برای اثبات آن لازم
نیست! کسانی که در این باره شک دارندکافی
است نگاهی دقیق و ژرف نگرانه به سرتا پای ورزش و فدراسیون ها و ادارات و گوشه کنار
آن بیندازند تا همه چیز دستگیرشان شود. با این اوصاف همواره یکی از انتظارات و
مطالبات به حق اهالی ورزش وعلاقه مندان به
بهبود و پیشرفت آن، تغییر این رویه و روال به نفع ورزش و در جهت مصالح آن بوده
است. اما همانطور که بالاتر اشاره شد این مطالبه به حق کمتر مورد توجه مسئولان
قرار گرفته و این روال غلط کماکان بر حال و روز ورزش ما حاکم بوده است. امروز هم
شاید اصلی ترین مطالبه جامعه ورزش ما همین است چرا که بر هم خوردن این روال و بی
اعتنایی به مطالبات ناحق و حتی بر خلاف مصالح ورزش ودست رد زدن به سینه کسانی که
قلدر مآبانه و با وصل شدن به این و آن مرکز قدرت و یا از قلم و میکروفون، قداره
باباشملی برای باجگیری ساخته اند، ودر عوض توجه به مطالبات به حق و انتظارات بجا و
منطقی اهالی اصیل ورزش و مهمتر از همه مردم علاقه مند، بی هیچگونه تردیدی ورزش را
در مسیر صحیح قرار می دهد و بر سرعت آن در این مسیر خواهد افزود. البته همه می
دانند که بر هم زدن روند فعلی و حاکم کردن روال منطقی یکشبه امکان پذیر نیست و
کاری زمانبر است که باید با طمانینه لازم و تدبیر منطقی رفته رفته صورت بگیرد. با
این حال باید توجه داشت این طمانینه و حرکت آرام به غفلت و اهمال و بالاخره تعلل
منجر نشود. مولا علی(ع) در این باره فرمایش جالب ودقیقی دارد:” بپرهیز از شتاب در
کارهایی که هنگام انجام آن نرسیده ، یا سستی در کاری که انجامش ممکن شده...” توصیه
امام علی(ع) طبق آموزه های دینی و اصولا عقلایی بر " اعتدال” و پرهیز از افراط
وتفریط مبتنی است. بار دیگر تاکید می کنیم نباید در انجام امور عجله کرد.
از اضطراب کار مهیا نمی شود
سیل از دویدن است که دریا نمی شود
اما این هم هست که تعلل و سستی در انجام بعضی از کارها هم به هیچ وجه به صلاح نیست. نه به صلاح مسئولان نه به صلاح ورزش و نه به صلاح علاقه مندان ورزش. از تعلل بیجا بازهم جریانات زیاده خواه و فرصت طلب منتفع می شوند. برای اینکه بحث و حرفمان انتزاعی و ذهنی به نظر می رسد به دو نمونه که امروز در ورزش ما مطرح است فقط اشاره می کنیم. اول اینکه چرا با وجود اینکه وزیر جدید ورزش چهار ماه است که کار خود را شروع کرده در تعیین معاونان اول و ارشد خود تعلل می کند؟ چراحالا که معاون قهرمانی وزارت قبلی بالاخره بعد از چهار ماه، خود استعفا داده است به موقع فرد جانشین برای این پست حساس معرفی نمی شود؟ آیا وزیر قدرت یا حق انتخاب ندارد؟ آیا وزیر ورزش از قبل در باره این موضوعات که از مسائل بدیهی است فکر نکرده و برنامه نداشته است و...؟ بعضی از تعلل ها و عدم اقدام به موقع خواه و ناخواه این سئوالات و شبهات را به همراه دارد. نمونه دیگر: چرا تکلیف مدیریت تیم پرسپولیس مشخص نشده و در این باره بدون توجیه منطقی وقت کشی و زمانسوزی می شود؟ آیا مدیریت جدید ورزش حساسیت و دغدغه ای در این باره ندارد؟ آیا فرد مناسب هنوز پیدا نشده ؟ آیا حالا که تیم رقیب یعنی استقلال چند ماهی است صاحب مدیر عامل شده مدیریت ورزش و مخصوصا وزیر محترم از سر عمد این کار را می کند ؟ آیا قرار است رفتارهای غلط و شبهه ناک مدیران قبلی و شخص وزیر سابق که به گمان ما بیش از هر چیز به ضرر تیم پرسپولیس تمام شد وزحمات و لیاقت های این تیم مردمی را لااقل در نزد بخش هایی از جامعه شبهه ناک ولوث کرد ، در دوره فعلی ادامه پیدا کند و...؟! آیا قرار نیست خط بطلان بر این رفتارهای غلط و کودکانه و حساسیت برانگیز و شبهه ناک کشیده شود؟ و بالاخره سئوال و درواقع نکته آخر: آیا بهتر نیست وزیر محترم ورزش و همکاران ایشان در باره مسائلی که زمان انجام آن همین حالا ( و بلکه زودتر از اینها)بوده قاطعانه و مدبرانه دست به اقدام بزنند و با پاسخگویی به یک دسته از مطالبات به حق، به نفع ورزش و به ضرر فرصت طلب های آویزان کار کنند؟
* سیدمحمدسعید مدنی