PDF نسخه کامل مجله
يکشنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۳ - November 24 2024
کد خبر: ۷۴۹۶۷
تاریخ انتشار: ۰۸ مرداد ۱۴۰۱ - ۱۵:۳۸

آخرین نارنجی پوش

در طول سال‌ها، بوندسلیگا خانه 135 فوتبالیست هلندی بوده است که از مرز 350 مایلی مشترک بین کشورهای همسایه عبور کرده‌اند تا تجارت خود را در سطح برتر فوتبال آلمان انجام دهند. بسیاری در فوتبال آلمان اثر گذاشته و دارند که می‌تواند جدیدترین آنها ماتیاس دلیخت باشد ، بازیکنی که همین هفته قبل بایرن را مجاب کرد تا یکی از گرانترین بازیکنان خود را طی یک دهه گذشته، به خدمت بگیرد. او با قراردادی 5 ساله تا پایان سال 2027 به بایرن مونیخ پیوست. انتقال این مدافع 22 ساله 67 میلیون یورو برای بایرن آب خورده است و این تیم 10 میلیون یورو هم به عنوان پاداش پرداخت خواهد کرد. مقرر شده است 67 میلیون یورو به صورت قسطی در 4 سال پرداخت شود. دلیخت در سال 2019 با 75 میلیون یورو از آژاکس راهی یوونتوس شده بود و در آن زمان به یکی از گرانترین مدافعان تاریخ فوتبال بدل شد. حال به واسطه انتقال این بازیکن هلندی به بوندس لیگا، عملکرد پنج بازیکن بزرگ این کشور را که هر کدام میراث ماندگاری در بوندس لیگا از خود به جای گذاشته‌اند، مرور می‌کنیم:
آخرین نارنجی پوش

آرین روبن

تعداد بازی: 201 و تعداد گل: 99

باشگاه‌ها: بایرن مونیخ 2019-2009

عناوین: 8 قهرمانی بوندس لیگا، 5 قهرمانی جام حذفی، یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، یک سوپرجام اروپا و یک قهرمانی جام باشگاه‌های جهان

روبن که به طور عمده یکی از بهترین بازیکنانی است که هلند تا به حال رشد داده است، یک دهه را صرف ترساندن مدافعان کناری و آتش بازی در بایرن مونیخ کرد تا 10 فصل مملو از جام با سبک منحصر به فرد و تکرار نشدنی او برای باواریایی‌ها به دست آید؛ بازیکنی که اگرچه قابل پیش بینی به نظر می رسید، اما دفاع در برابر او عملا غیرممکن بود. «انجام دادن مثل روبن» به ترفند بزرگی تبدیل شد که در زمان کرایف افسانه‌ای به نام هموطنش یوهان کرایف نامگذاری شده بود. این کار ، ساده و شامل بریدن از جناحین و یک ضربه پیچ‌دار به گوشه دور دروازه بود. این ساده و در عین حال بسیار مؤثر بود. این قطعا راز درخشش روبن بود.

پس از اولین بازی خود مقابل وولفسبورگ در 29 اوت 2009، روبن - که از رئال مادرید به جمع باواریایی‌ها پیوست- بیش از 200 بار در بوندس لیگا بازی کرد و تنها یک گل کمتر از رسیدن به صد گل به ثمر رساند. مصدومیت‌ها باعث شد که او نتواند آمار چشمگیرتری ارائه دهد، اما زمانی که این هلندی بلند پرواز برای بازی آماده می‌شد، نام او به عنوان اولین نفر در برگه تیم دیده می‌شد. او اولین هت‌تریک خود را در پایان اولین فصل خود در بوندس لیگا به ثمر رساند و با 16 گل به بایرن کمک کرد تا عنوان قهرمانی را در بوندس لیگا به دست آورد؛ عنوانی که برای کسب جایزه بهترین بازیکن سال آلمان در سال 2010 کافی بود.

12 گل و 10 پاس گل تنها در 14 بازی در فصل دوم او که به دلیل مصدومیت شدید نصف شد، برای دفاع از عنوان قهرمانی بایرن کافی نبود. غیبت او در تمام نیم فصل اول و چند بازی ابتدایی از نیم فصل دوم، به طور غیرقابل انکاری به بروسیا دورتموند کمک کرد تا باواریایی‌ها را شکست دهد. او و بایرن انتقام خود را با یکی از نمادین‌ترین لحظات دوران حرفه‌ای روبن در سال 2013 گرفتند؛ گلی که او در ورزشگاه ومبلی به ثمر رساند، تیمش را در لیگ قهرمانان اروپا با پیروزی در مقابل دورتموند به قهرمانی رساند. این تنها باری بود که روبن مهمترین جایزه فوتبال اروپا را برد، اگرچه او کار خود را با هشت قهرمانی بوندس لیگا و پنج قهرمانی جام حذفی آلمان، علاوه بر یک سوپر جام یوفا و جام باشگاه‌های جهان به پایان رساند. عناوینی که متعلق به مجموعه غبطه برانگیز استعداد بی‌نظیر فوتبال هلند است.

مارک فان‌بومل

تعداد بازی: 123 و تعداد گل: 11

باشگاه‌ها: بایرن مونیخ 2011-2006

عناوین: 2 قهرمانی بوندس لیگا، 2 قهرمانی جام حذفی، 2 قهرمانی جام اتحادیه فوتبال آلمان

فان بومل که سابقاً در بارسلونا حضور داشت و به «مجازات‌گر» و «ویرانگر» شهرت یافته بود، پس از یک بازی دوستانه پیش فصل بین کاتالان‌ها و بایرن در آگوست 2006، تیم خود را تغییر داد. سبک متمرکز و تهاجمی او، قدرت مورد نیاز را به خط هافبک بایرن آورد. او پس از به ثمر رساندن سه گل در 6 بازی اولش و نشان دادن استقامت و توانایی خود، در 40 بازی در اولین فصل در ابتدا تحت هدایت فلیکس ماگات و سپس اوتمار هیتسفلد بازی کرد. او کمبود عناوین قهرمانی را در آن سال با دست زدن به جام نقره‌ای بوندس لیگا و جام DFB در فصل بعد جبران کرد و پس از آن جانشین الیور کان شد تا اولین کاپیتان غیرآلمانی بایرن شود. او بازیکنی بود که در پایان فصل بعدی، جام‌ها را به روی سر برد و با دو عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال هلند (2001 و 2005) با انجام 187 بازی در تمام مسابقات ، بایرن را ترک کرد. او به معنای واقعی ردپای خود را روی بسیاری از حریفان گذاشت.

کلاس یان هونتلار

تعداد بازی: 184 و تعداد گل: 84

باشگاه‌ها: شالکه 2017-2010 و 2021

عناوین: یک قهرمانی جام حذفی، یک قهرمانی سوپرجام

هونتلار قبل از اینکه در سال 2008 به رئال مادرید بپیوندد، ابتدا در سرزمین مادری خود در هرنوین و آژاکس نامی برای خود دست و پا کرد. او قبل از اینکه یک ساله ، قرضی به آث میلان بپیوندد و پس از آن مسیر خود را به سوی شالکه باز کند، فقط یک فصل در پایتخت اسپانیا بود و در 20 بازی لیگ 8 گل به ثمر رساند. حرکت به گلزنکرشن باعث شد که هونتلار در فاصله کوتاهی از ریشه هایش، با شهر زادگاهش هوملو درست در آن سوی مرز، قرار بگیرد. در واقع، هونتلار در دوران حضورش در شالکه در هلند زندگی می‌کرد و این ممکن است به او کمک کرده باشد که بهترین شکل دوران حرفه‌ای خود را در زمان حضور در بوندس لیگا ارائه دهد. سپس ماگات، سرمربی شالکه، که فصل قبل شاهد ربودن قهرمانی بایرن از دستانش بود، می‌دانست که بازیکنی را به دست آورده که در چهار فصل در آژاکس بیش از 100 گل به ثمر رسانده است. خرید جدید او یک ملی پوش هلندی در اوج دوران حرفه ای‌اش بود؛ کسی که لوئیس فن خال زمانی از او به عنوان "بهترین بازیکن جهان" در محوطه جریمه یاد کرده بود. هونتلار در طول اولین دوره حضورش با آبی‌های شالکه، 126 گل در 239 بازی به ثمر رساند که 8گل در 24 بازی اولش در لیگ وارد دروازه حریفان شد. اولین گل او در شهر آوردحساس وستفالن، مقابل دورتموند به ثمر رسید.

او به شالکه کمک کرد تا قهرمانی جام حذفی را در سال 2011 به دست آورند. او در پیروزی 5-0 فینال مقابل دویسبورگ یک گل به ثمر رساند و در راه رسیدن آبی‌ها به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان تاثیرگذار بود. سال بعد شرایط برایش بهتر بود؛ زمانی که او در فصل2012/ 2011 با 29 گل به عنوان بهترین گلزن بوندس لیگا انتخاب شد تا اولین و تنها بازیکن هلندی باشد که این کار را انجام داده است. هونتلار همکاری بسیار خوبی با ستاره اسپانیایی ، رائول شکل داد و شالکه را به بهترین جایگاه خود رساند. هونتلار دوباره در سال 2021 برای پایان دوران فوتبالش به شالکه بازگشت، اما نتوانست این تیم را با دو گل در 9 بازی پایانی، از سقوط نجات دهد.

روی ماکای

تعداد بازی: 129 و تعداد گل: 78

باشگاه‌ها: شالکه 2007-2003

عناوین: دو قهرمانی جام حذفی، دو قهرمانی بوندس لیگا، دو قهرمانی جام اتحادیه فوتبال آلمان

رودلفوس آنتونیوس ماکای، یا به اختصار " روی" ، در سن 15 سالگی یک فوتبالیست حرفه‌ای شد. او با رد شدن توسط باشگاه نایمیخن، دست از تلاش نکشید و در نهایت توسط باشگاه ویتسه انتخاب شد؛ باشگاهی که او در آن به طور متوالی در صدر جدول گلزنان هلند قرار گرفت. این باعث شد فن خال که در آن زمان سکان هدایت آژاکس را برعهده داشت، با وی تماس بگیرد، اما یک ماکای بالغ در برابر پیشنهادهای او مقاومت کرد تا در یک فصل دیگر 22 گل دیگر را در 39 بازی برای ویتسه به ثمر برساند. ماکای با پیشنهاد یوپ هاینکس، به تنریف رفت و با رسیدن ماکای، هاینکس به رئال مادرید رفت. پس از دو فصل حضور در جزایر قناری، ماکای به سرزمین اصلی ایبری نقل مکان کرد تا بخشی از مسلماً بزرگترین تیم دپورتیوو لاکرونیا در تاریخ را تشکیل دهد؛ تیمی که به لطف 26 گل ماکای عنوان قهرمانی لالیگا را بر خلاف پیش‌بینی‌ها کسب کرد. او پس از به ثمر رساندن 38 گل که بیش از هر بازیکن دیگری در قاره در فصل 2003/2002 بود، به بایرن رفت. فرانتس بکن باوئر، رئیس وقت بایرن، در سپتامبر 2004، پس از اینکه این ناوشکن هلندی اولین هت تریک خود در لیگ قهرمانان اروپا را برای بایرن انجام داد، گفت: "تاثیرگذاری " روی" را می‌توان با گرد مولر مقایسه کرد." ماکای در اولین فصل حضورش در بایرن 31 گل به ثمر رساند. او در چهار فصل حضورش در بایرن به راحتی بهترین گلزن بایرن بود، در طول مسیر شش جام تصاحب کرد و لقب "فانتوم" را به خاطر شیوه عجیب و غریبش در زدن گل‌های متوالی به دست آورد.

رافائل فن‌درفارت

تعداد بازی: 152 و تعداد گل: 45

باشگاه‌ها: هامبورگ 2008-2005، 2015-2012

زمانی که رافائل فن‌درفارت برای اولین بار در سال 2005 به هامبورگ پیوست، ملی پوش هلندی که به عنوان یکی از آینده دارترین بازیکنان اروپا شناخته می شود، در حال پیوستن به تیمی بود که آخرین موفقیت قابل توجه آن - دابل در بوندس لیگا و جام باشگاه‌‌های اروپا در سال 1983 - در سال تولد فن‌درفارت رقم خورده بود. او که کاپیتان غول‌های هلندی بود، از آژاکس آمد و خیلی زود به بازیکن محبوب مردم در شمال آلمان تبدیل شد. 29 گل و 35 پاس گل او در 74 بازی بوندس لیگا به هامبورگ کمک کرد تا سه فصل موفق داشته باشند ، از جمله صعود به لیگ قهرمانان اروپا در پایان اولین سال حضور فن‌درفارت. در حالی که او در انگلیس چندی با تاتنهام هاتسپر همکاری داشت، به رئال مادرید رفت، اما هامبورگ همیشه باشگاهی بود که در قلب او حضور داشت و وقتی فرصت بازگشت به باشگاه سابقش در تابستان 2012 فراهم شد، همه چیز را جمع کرد، کیف هایش را برداشت و با استقبال زیادی به هامبورگ بازگشت. فن‌درفارت پس از قرارداد مجدد با هامبورگ اظهار داشت: بازگشت من به هامبورگ برای من و خانواده‌ام رویایی است که به حقیقت پیوسته است. من می‌خواهم به تیم کمک کنم تا اعتماد به نفس خود را دوباره کشف کند، اما من سوپرمن نیستم."

*عرفان خماند