« پرونده ویلموتس»، کوچک ترین شاهکار ظاهرالصلاح های مرعوب مافیای فوتبال است

*ارتقای جایگاه فوتبال ایران

یکی از لوازم پیشرفت و شرایطی که هموارکننده مسیر برای تحقق اهداف فردی و خاصه اجتماعی است، فراهم بودن زمینه مناسب و برقراری فضای سالم است. تا فضای سالم و زمینه مناسب و شرایط ، فراهم نشود، حرف زدن از پیشرفت و حرکت رو به سمت اهداف ، یا از سر جهل و خود فریبی و یا به قصد عوامفریبی و گمراه کردن افکار و اذهان عمومی است. فوتبال ایران، به گواه بسیاری از کارشناسان وطنی و حتی بیگانه و خارجی، از توانایی های بالقوه مناسب و ظرفیت های غنی ، به ویژه در ابعاد انسانی برخوردار است که اگر درست هدایت و مدیریت شود - به شکلی که این توانایی ها به فعلیت درآید و این ظرفیت های غنی از حالت نهفتگی خارج شود و عینی و آشکار شود - قادر خواهد بود جایگاه فوتبال ایران را ، چه در سطح قاره بزرگ و چه حتی در سطح جهانی ، ارتقاء بخشد.

*طرح دقیق و حساب شده

اما آنچنان که همه می دانیم ، این زمینه ، فراهم نیست و این فضا ، حاکم نیست و فوتبال ایران به شدت درگیر مسائل مخرب و آلودگی های فلج کننده ای است که همانطور که بارها و به کرات نوشته ایم این وضعیت اصلا طبیعی و اتفاقی نیست و دست برقضا خیلی هم حساب شده و براساس یک طرح و برنامه مشخص حاصل شده است. قبلا هم نوشته ایم حداقل 25 سال است که فوتبال ، گرفتار جریان خزنده ای شده که مثل میکروب در بدن آن ، نفوذ و رفته رفته، پیشروی کرده و حالا به امروز رسیده ایم که مثل سرطان ، پیکر این فوتبال را فرا گرفته و آن را سخت بیمار و ناکار ساخته است. البته، تا یادمان نرفته این را همینجا بگوییم که اصلا نباید نومید شد و احساس عجز و ناتوانی در درمان این بیماری کرد، چرا که به ضرس قاطع می گوییم که این بیماری ، قابل درمان است و این بیمار به شفا و سلامت کامل می رسد، به شرط آنکه کسانی که در قبال آن وظیفه دارند و به مردم احترام می گذارند و معنی " حق" را می فهمند، به وظیفه خود به درستی و با قاطعیت عمل کنند.

*انتظار منطقی

با توجه به این وضعیت مضر به حال فوتبال - که مانع پیشرفت بایسته این رشته مستعد ورزشی شده - خیلی بدیهی و عقلایی است که بگوییم باید به این وضعیت ، هرچه زودتر خاتمه بخشید و فضای سالم و محترمانه ای را بر آن حاکم کرد. خیلی طبیعی است که امروز سرتاپای جامعه فوتبال - از پیشکسوت و استخوان خرد کرده گرفته تا تماشاگران و علاقه مندان - انتظار داشته باشند که کسانی بر مسند امور بنشینند و سکان هدایت را در دست بگیرند که به قصد برهم زدن وضع موجود و ریشه کنی عوامل و علل اصلی آن باشند، نه اینکه بخواهند طریق سلامت وعافیت در پیش بگیرند و چند صباحی بر صندلی مدیریتی ورزش تکیه بزنند و از مواهب آن استفاده کنند و کم کاری ها ، غلط کاری ها و سازشکاری های خود را پشت همت و هنر وغیرت ملی پوشان و صعود به جام جهانی - که به تنها چیزی که ربط ندارد لیاقت و توان و برنامه ریزی ناداشته مدیریتی آنهاست - پنهان کنند و این طرف و آن طرف ، از طریق بلندگوها و سایت های اجیر شده و برنامه های fake ورزشی شبکه 3 و شبکه در خدمت دلالی " ورزش" تلویزیون و..." سریعترین صعود" را به نام خود ثبت کنند و بر سر عالم و آدم ، منت بگذارند و یکسره ، آن را توی سر بینندگان عزیز و ارجمند بکوبند و... که خلاصه " من آنم که رستم بود پهلوان"... فوتبال ایران دیگر بیش از این ، تحمل این همه دوشیده شدن و کولی دادن و سوءاستفاده و... را ندارد . باید این بازی هرچه زودتر تمام شود و فوتبال را نجات داد و آن را به اهلش سپرد تا آنها نیز طوری عمل کنند که فوتبال ، نه در خدمت منافع دلالی افسارگسیخته و مافیای روسیاه و رسوای سوار بر سرنوشت فعلی آن ، بلکه در خدمت مردم و جوانان و ارتقای روحیه همبستگی و نشاط و در خدمت فرهنگ و اخلاق عمومی جامعه باشد.

*چه اصراری دارند ؟

آقای اسمعیل پور که به همراه همکاران صمیمی و پر تلاش خود(‌مثل آقای معین و هوشمند و...) برنامه پرشنونده و سالم و صریح و انتقادی" آفساید" را در رادیو جوان اداره و اجرا می کند ، در یکی از روزهای هفته گذشته لطف کرد و تماس گرفت و با لحن خاص و اعتراضی خودش پرسید:" وقتی پیشکسوتان فوتبال، کارشناسان و وزارت( دولت) و مجلس و اهالی علاقه مند به فوتبال و ... به یک نفر که کاندیدای ریاست فدراسیون فوتبال شده می گویند آقا ! ما شما را نمی خواهیم... فوتبال ما به امثال شما نیاز ندارد و... این آقایان چه اصراری برای آمدن و رئیس شدن دارند ؟! "

عرض کردم پاسخ این سئوال را هیچکسی بهتر از خود این آقایان نمی توانند بدهند. واقعا جای سئوال است که با این همه مخالفت که از سوی شخصیت های حقیقی و حقوقی صورت می گیرد و تقریبا کسی نیست که از حضور مجدد این آقایان از فوتبال استقبال کرده باشد - یا اگر هم کسی هست، به خاطر عملکرد و کارنامه به جا مانده از ایشان، از ترس افکار عمومی جرات اظهار موافقت صریح و شفاف را ندارد - باز این طور افراد ، چرا این همه اصرار به آمدن دارند ؟ آیا نیت ، خیر است و هدف ، قربت الی الله و خدمت به جامعه و اصلاح وضع فوتبال بی صاحب ، و غرض ، نوکری مردم است ؟ دست شما درد نکند . خدا خیرتان بدهد، اما ملاحظه می کنید که قاطبه فوتبال ، شما و نیت خیر شما و خدمت خالصانه شما و اصلاحات شما و نوکری شما را، آن هم به طور یکصدا نمی خواهند! خب، دیگر چه می گویید؟! اگر هم هدف و غرض و منظور ، چیز دیگری است که امثال ما از آن سردر نمی آوریم و کشش و ظرفیت درک موضوع را نداریم، در این صورت ، قضیه چیز دیگری است و باید فقط خودتان توضیح دهید!

*از این افراد ، نباید توقع داشت

نکته بعدی اینکه ، همانطور که در فراز آغازین مطلب هم آوردیم، این فوتبال نیاز به آرامش و سلامت دارد که بتواند در مسیر رو به جلو و پیشرفت حرکت کند، اما همه داریم می بینیم بعضی از این افراد خیلی مصر برای شرکت در انتخابات، هنوز نیامده ، با خود کلی مساله و حاشیه و درگیری ، سوغات آورده اند و چند هفته ای است بخش عمده ای از وقت و سرمایه و انرژی و عمر این فوتبال، دارد صرف بحث درباره اعلام کاندیداتوری ایشان می شود! با این حساب ، شک نباید کرد که از امثال این افراد نمی توان انتظار داشت که با آمدن خود ، فضای پرحاشیه و تنش و مخرب فعلی فوتبال را دفع کنند و از بین ببرند و به جای آن فضای سالم و سازنده و محترمانه حاکم کنند.

*جاده صاف کن های ظاهرالصلاح

در آن برنامه رادیویی گفته شد و اینجا باز تاکید می کنیم فردی که امروز فوتبال ما احتیاج دارد ، کسی است که شجاع و با انگیزه و همت بوده و مرعوب این فضا و فضا سازان نباشد اما در کمال تاسف و تعجب می بینیم کسانی خیلی برای نشستن بر صندلی ریاست فوتبال ، خودشان را به آب و آتش می زنند که نه تنها مرعوب هستند و در عمل ، ثابت کرده اند که سخت از جریانات بدنام مافیایی و رسانه ای می ترسند که اصولا " محصول" و " معلول" این جریانات هستند. در واقع ، اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم بعضی از این افراد ، علی رغم ظاهری که برای خود می سازند و شعارهای قدسی و باارزشی که چهره واقعی خود را پشت آن پنهان کرده اند و ادعایی که درباره انقلابیگری و حتی رزمندگی دارند، اما عملا جاده صاف کن عناصر بی شخصیت، لاابالی، هرهری مسلک وفرصت طلبی هستند که اولا سخت از عقب ماندگی فرهنگی در رنج هستند و ثانیا به هیچ ارزش و باور و مسلک و مکتبی به جز منفعت نامشروع و شیادی اعتقادی ندارند! بنابراین ، چنین افراد وعناصر جاده صاف کنی که عملشان با گفتارشان از خاک تا افلاک فاصله دارد و ماجرایی مثل" پرونده ویلموتس" فقط یکی از شاهکارهایشان است، در ضرباتی که در سال های اخیر( حداقل یک ربع قرن اخیر) ، چه از حیث فنی و چه مخصوصا از نظر فرهنگی و سقوط اخلاقی و... به فوتبال ما وارد شده ، تقصیرکار و متهم درجه اول به حساب می آیند.

*میز محاکمه

اگر تحقیق دقیق و تحلیل علمی و منصفانه ای برای کشف ریشه های خرابی های فوتبال و دردها و آفاتی که امروز سخت این رشته ورزشی به آن مبتلا شده و خیل طرفدارانش را آزار می دهد و " لذت بردن از فوتبال" را به بی معنی ترین عبارت درباره فوتبال ایران تبدیل کرده، صورت گیرد، بی تردید این نظر و تحلیل ما اثبات خواهد شد و ردپای عناصر و افراد ذکر شده که سابقه ای در فوتبال ندارند اما از قِبل آویزان شدن به آن، صاحب همه چیز شده و حتی به مناصب بین المللی نان و آب دار رسیده اند، به شکل بیّن و آشکاری دیده می شود. اگر واقعا روزی قرار باشد که برای اصلاح این فوتبال آفت زده که به طور حساب شده تحت شعارهای مزورانه ای مثل حرفه ای گری به بیراهه افتاده است، دردها و مشکلات و آفات ، شناسایی و یا درمان و یا از بیخ و بن ریشه کن شوند، مطمئنا نام این افراد در لیست مقصران ، خودنمایی خواهد کرد. افرادی که با عملکرد خود تحت عناوین مختلف، فوتبال ایران را به روز سیاه نشانده اند و هنوز هم دست بردار نیستند و چرب و شیرین آن ، حسابی زیر زبان خودشان و رفقایشان مزه کرده و به دنبال ریاست مجدد بر فوتبال و تداوم بخش و حافظ وضع موجود هستند، باید هرچه سریع تر به پای میز محاکمه کشیده شوند ، در آن صورت بدون کوچکترین تردیدی اولا خیلی از مسائل و ابهامات ، حل و روشن می شود و ثانیا پای خیلی از اشخاص دیگر به میان می آید که کسی تصورش را نمی کند که اینان تا این حد در پشت پرده فوتبال موثر بوده اند!

*موضوع ، فراتر از فوتبال است

عرض کردیم موضوع و دغدغه مهم ، فوتبال نیست، موضوع اصلی و حساسیت ماجرا وقتی بیشتر روشن می شود که می بینیم این جریانات فرصت طلب و کلک، از طریق فوتبال، دانسته و بعضا نادانسته همراه و مطابق خواسته بدخواهان این ملک و ملت دارند به فرهنگ و اخلاق و باورها و ارزش های مورد قبول جامعه ضربه می زنند و حتی خیانت می کنند و از طرق مختلف و اشاره کردیم پشت شعارهای فریبنده ومقبول - مثل حرفه ای گری و ملزومات آن - هرهری مسلکی ، اباحه گری، قبح شکنی فرهنگی، بداخلاقی، بی تربیتی، حرمت شکنی و... را ترویج و تشویق می کنند. این افراد بعضا ظاهرالصلاح، جاده صاف کن اینگونه جریانات ضدفرهنگی و ضد ایرانی هستند و ضرباتی را از این طریق به فوتبال و فراتر از آن ، فرهنگ ما وارد آورده اند که نقش آنها در پرونده ننگین ویلموتس مقابل این ضربات، تقریبا هیچ است. منتها چه باید گفت ؟ وقتی در جامعه ای" پول سالاری" حاکم می شود و همه چیز" پول" می شود، آن وقت طبیعی است که شاخک مسئولان قضایی و ذیربط ما در برابر پرونده ویلموتس و ضرر و زیان مالی که به بیت المال وارد شده، تکانکی بخورد و حداقل سروصدایی راه بیندازند( حالا عمل و برخوردی هم صورت می گیرد یا نه و این مورد هم می رود وردست پرونده ها و تخلفات قبلی در بایگانی ها و..‌. سئوالی است که پاسخش معلوم نشده، چون همه چیز در مرحله حرف است ) و... اما دربرابر تهاجم و ضرباتی که این افراد و جریانات مطابق میل دشمنان ایران، سال هاست به فرهنگ این مردم و ارزش های منبعث از آن وارد می آورند ، ککشان هم نمی گزد و معترضان و نقادان و هشدار دهندگان را خیلی روشنفکرمآبانه و با لحنی سانتیمانتال،آدم های احساسی و البته خوبی! می دانند که در سال های جنگ و دهه 60 توقف کرده و از مسائل روز!! و فوتبال علمی!! دنیا و پیشرفت هایی !!که در عرصه مدیریت حرفه ای رخ داده ، بی اطلاع هستند و فقط" نق" می زنند و می نالند! بله، موضوع ، فراتر از فوتبال است( که البته در جای خود مهم است) . خطر ، تهاجمی است که از طریق فوتبال و ورزش به فرهنگ و باورهای جامعه و جوانان می شود.

*خانه سست عنکبوت

بعضی از دوستان و یا خوانندگان عزیز کیهان ورزشی در صحبت هایی که مطرح می کنند یا تماس هایی که دارند، از امکان حل مشکلات فوتبال اظهار نگرانی می کنند و حرفشان هم البته درست است . آنها می گویند با این وضع و اوضاعی که جریان مافیایی و دلالی افسارگسیخته برای فوتبال ایران ساخته و پرداخته کرده اند، حتی اگر مسئولان بخواهند برای حل این مشکلات و کوتاه کردن دست های آلوده این جریانات مخرب ، قدمی بردارند با مشکلات عدیده و موانع خیلی سخت روبرو خواهند شد چون این جریان رسوا، طی این بیست و پنج ساله اخیر ، حسابی برنامه هایش را پیش برده و مهره هایش را چیده، بعضی از رسانه ها را به تسخیر خود درآورده ، حتی بعضی از برنامه های تلویزیونی را به سازشکاری و مجیزگویی واداشته و...عرض کردیم اصل حرف ، درست است اما باید حتما به این نکته هم توجه داشته باشیم که خود القای این مسئله که مشکلات فوتبال ، غیرقابل حل است وکسی حریف مافیای پشت پرده فوتبال و دلالی رسوا و سایت های وابسته آنها نمی شود و... خلاصه ، دیگر نمی شود کاری انجام داد و چاره ای نیست و باید به وضع موجود ، تسلیم شد و رضایت داد و... آری، باوراندن این مسئله به اهالی فوتبال نیز یکی دیگر از " تروک "ها و القائات همین جریانات آلوده و پیشانی سفید است و نباید تحت تاثیر آن قرار گرفت و جا خورد وعقب نشست. این ملت بزرگ ، پوزه قدرت هایی که ادعای سیادت و آقایی بر کل جهان را دارند، بارها به خاک مالیده و قرص ومحکم 43 سال است پای آرمان ها و استقلال وعزت ایران عزیز ایستاده و جمع کردن بساط مشتی بی سر و پای حرامخوار در فوتبال ، برای او به راحتی آب خوردن است و این کار ، البته به راحتی شدنی است، به شرط آنکه هرکسی وظیفه خودش را درست انجام بدهد و رسانه ها و روزنامه ها و همین کیهان ورزشی کهنه کار تا می توانند بنویسند و دردهای تکراری و مزمن فوتبال را بارها و بارها و به کرات تکرار کنند، سایر تشکیلات و دستگاه های ذیربط، دولت، مجلس و قوه قضاییه، پای کار باشند و مرعوب القائات و تبلیغات سمی و لجن پراکنی و فحاشی و... این جریانات تبهکار نشده و از وظیفه خود غافل نشوند و به وظیفه خود با جدیت و شجاعت عمل کنند و‌‌‌... در این صورت ، کسی شک نکند که بساط این شبکه های سست و باندهای عنکبوتی به راحتی در فوتبال جمع و شرشان از سر این رشته پرطرفدار ، کم می شود که فرمود:"... و ان اوهن البیوت لبیت العنکبوت"، سست ترین خانه ها ، خانه عنکبوت است!

*خیانت در امانت

در ماجرای اصلاح فوتبال ، باز اگر علاوه بر آنچه بالاتر آمد مراکز مهمی مثل کمیته های مختلف فدراسیون - مثل کمیته اخلاق یا کمیته بدوی و علی الخصوص مجمع فدراسیون فوتبال - به وظیفه خود از سر عرق ملی، شرافت انسانی، تعهد حرفه ای و ... عمل کنند ، مشکلات فوتبال بسیار راحت تر از حد تصور، قابل حل است اما اگر می بینیم مشکلات فوتبال کماکان حل نشده و موجب اذیت و آزار طرفداران آن می شود و کام دوستداران اصیل را تلخ و دل عده ای اراذل و اوباش آویزان و دلال های افسار گسیخته را شاد می کند، دلیل بزرگش ، نه قدرت و قوت این جریانات مخرب، بلکه عدم انجام درست وظیفه ، و راحت تر و صریح تر بگوییم ، خیانتی است که برخی در مقام مسئول و صاحب رای و تعیین کننده، به امانتی می کنند که به عنوان مسئولیت ، چند صباحی در اختیار آنهاست . این است که بارها گفته ایم در این فوتبال ، نه فقط یک نفر ، که خیلی ها باید به خاطر ترک فعل ها و وادادگی ها و سازشکاری و سکوت و بالاخره خیانت های خود ، محاکمه شوند .

*سیدمحمدسعید مدنی