زبان سرخ / منافع ملی در سرزمین «قصاب بالکان» و«جنایتکاران جنگی»!

بالاخره پرونده یوروبسکت 2022 با صعود تیم‌های فرانسه و اسپانیا به فینال بسته خواهد شد و این دو قدرت بزرگ بسکتبال جهان ، امشب برای قهرمانی رقابت خواهند کرد ؛ اما مقوله ای که به آن خواهیم پرداخت حذف شطرنجی پوشان از گردونه این رقابت ها است.

تیم ملی بسکتبال کرواسی در مرحله یک هشتم نهایی مسابقات یورو 2022 با شکست مقابل فنلاند از صعود به یک چهارم نهایی بازماند و همین باعث شد رئیس فدراسیون این کشور ، اعضای کادر فنی و خیلی های دیگر از مسئولین فدراسیون، بدون در نظر گرفتن منافع شخصی و بر اساس آن چه که از سوی آن ها «مصالح ملی» اعلام شد ، با عذرخواهی از مردم و هواداران کناره گیری کنند .

«استویکو ورانکوویچ»، رئیس فدراسیون کرواسی از بازیکنان سرشناس و محبوب تیم های ملی بسکتبال کرواسی و یوگسلاوی سابق بود و سابقه بازی در تیم های«بوستون سلتیکس»، «مینه سوتا تیمبرولوز» و«لس آنجلس کلیپرز» را در کارنامه دارد. او زمانی که برای باشگاه پاناتینایکوس یونان نیز بازی می کرد، در اروپا بسیارمحبوب بود و با «سبزها» اولین قهرمانی این باشگاه در یورولیگ را به دست آورد. غول بلندقامت(218 سانتی متری) و 58 ساله «درنیش» در دوران فعالیت خود دو مدال نقره المپیک کسب کرده است. اولین مورد در سال 1988 با تیم ملی یوگسلاوی و چهار سال بعد با تیم ملی کرواسی بود که در سال 1992 ، کرواسی در فینال مسابقات المپیک با (تنها) تیم رویایی آمریکایی روبرو شد. وی در مسابقات جام جهانی ، یورو بسکت و... نیز عنوان دار بوده است .او که برای دومین بار ، رئیس فدراسیون بسکتبال کرواسی شده بود ، 24 ساعت پس از حذف تیم ملی کشورش یک بیانیه چند سطری نوشت و از مردم عذرخواهی کرد :« پس از شکست تصمیم گرفتم از سمت ریاست فدراسیون بسکتبال کرواسی استعفا دهم و از این طریق مسئولیت باخت را برعهده می‌گیرم. برای هوادارانی که از تیم ملی حمایت بی پایان می‌کنند ناراحتم، اما در حال حاضر راه حلی پیدا نمی‌کنم که شرایط را بهتر کند. »

«دمیر مولاومروویچ»، سرمربی 48 ساله و باسابقه تیم ملی کرواسی و دستیارانش «ولادیمیر کرستیچ» و «دراژن اورشکوویچ» نیز از سمت هایشان کناره گیری کردند .

بسیاری از رسانه ها و کاربران شبکه های اجتماعی کرواسی بعد از این ناکامی ، حسابی به رئیس فدراسیون و سرمربی این تیم تاختند و با کلماتی چون «دیوانه» ، «ابله» و... آن ها را آماج حملات بیرحمانه قرار دادند .

برای مثال روزنامه قدیمی Slobodna Dalmacija کرواسی بعد از استعفای «استویکو ورانکوویچ» در مطلبی با تیتر «رئیس و افرادش رفتند» می نویسد : « این وضعیت پوسیده ما در بسکتبال قابل توجیه نیست . استعفای استویکو ورانکوویچ هرچند کاملاً قابل انتظار و اخلاقی بود، اما دردی را دوا نمی کند . ناکامی های ما مستمر شده و مشکلات ،عمیق تر و ریشه دارتر شده است.آقای رئیس ! دستیاران دمیر مولاومروویچ (ولادیمیر کرستیچ، دینو رپسا و دراژن اورشکوویچ) در طول بازی ها چه چیزی را با او زمزمه می کردند؟ آن ها اصلا مربی نیستند و پتانسیل این کار را ندارند. شاید انتظار دارند هیچ کس عصبانی نشود،اما این شدنی نیست زیرا عدم انتقاد از خود، ما را به وضعیتی رسانده که بسکتبال امروز کرواسی با آن دست به گریبان شده است . در همه سطوح، انتخاب درست مهم است و معیارهایی باید تعیین شود، نه این که افراد توسط مادر بزرگ و عمو انتخاب شوند و.... »

پی نوشت : کرواسی ، یک کشور صاحب بسکتبال در دنیا به حساب می آید و در آخرین رنکینگ فیبا در رده بیست و یکم (دو رده بالاتر از ایران) قرار دارد اما از لحاظ توسعه یافتگی و موقعیت ژئوپلتیکی جزو کشورهای درجه دو و بعضا درجه سه اروپا محسوب می شود . کشوری با کمتر از 4 میلیون نفر جمعیت که اقتصاد و صنعتش به شدت آسیب دیده، شمار بیکاران افزایش یافته و سامان اجتماعی آن در حال فروپاشی است. کرواسی پس از رومانی و بلغارستان ،سومین کشوری است که بیشترین فقر را در اتحادیه اروپا دارد.

دیکتاتوری مثل«اسلوبودان میلوشوویچ» معروف به«قصاب بالکان»، «اسلوبودان پرالیاک» و «اسلاوکو دوکمانویچ»(جنایتکاران جنگی) از آدم های تاثیرگذار یوگسلاوی سابق و کرواسی بودند که فکر می کنیم همین امر، مساله را تاحدود زیادی تبیین می کند و...

تا جایی که اطلاع داریم مسئولان ورزش این کشور هیچ وقت ادعای معنویت و اخلاق اعتقادی نداشته اند و وقتی رسانه هایشان تیغ تیز انتقادات را می کشند ، برای چهره محبوبی مثل«استویکو ورانکوویچ» هم مصونیت قائل نیستند که نمونه اش را در بالا هم ذکر کردیم اما مع الاسف درکشوری انقلابی مثل ایران، بسیاری از رسانه های بسکتبالی تا مرتبه «پادویی» تنزل یافته و سکوتی مخوف و شائبه برانگیز را پیشه کرده اند که همین باعث زبان باز کردن آقایان و اعوان و انصارشان شده و کار به جایی رسیده که تشنگان خدمت ( که شیفتگان میز و صندلی از آب درآمده اند) استعفا که نمی دهند هیچ ، به لطایف الحیل، منتقدین را دایه مهربانتر از مادر هم خطاب می کنند ! مسببان وضع موجود ، به محض این که تنابنده ای لب به انتقاد بگشاید ، با ترساندن از جانب «برخی مقامات بالا» ٰ، طرف را تحت فشار قرار می دهند تا هر طور شده او را از صحنه روزگار محو کنند .

روی سخنمان با رسانه هایی است که بسکتبالی بودن برخی از مدیران فعلی را لقلقه زبانشان کرده اند ؛ مگر حسین سرودی ، کاظم رهبری، ضیاالدین شادمان ، علی مقدسیان ، ناصر بیگلری ، مهرداد آگین ، کمال مشحون ، محمود مشحون ، فریدون صادقی، رامین طباطبایی و... ورزشکاران «منچ و مار وپله» بوده اند که این موضوع برایتان تازگی دارد؟! پروپاگاندای رسانه ای با رمز «فرصت دادن» هم دیگر نخ نما شده و وقتی فدراسیونی در 8 ماه چنین کارنامه ای را از خود بر جا می گذارد باید فهمید که جلوی ضرر را هروقت بگیریم ، منفعت است و...

آقایان! هیچ کس و هیچ چیز از تیم ملی و پرچم یک کشور، بزرگ تر نیست و زمانی که می بینیم سیاستهای خاصی که به آن اصرار می ورزیم در عمل جواب نمی دهد، عقلایی است که با استفاده از نظرات کارشناسان امین و دلسوز در آن ها تجدید نظر کرده و راهی را در نظر بگیریم که هم به سود خودمان باشد و هم به نفع آینده بسکتبال کشور .

نکته آخر این که فقط کاش تَه وتوی این قضیه را هم در می آوردیم که مسئولین فدراسیون بسکتبال کرواسی، منتقدین را به شورای حل اختلاف «زاگرب» و کمیته انضباطی کشانده اند یا خیر ؟!

* کامران خطیبی