اعتماد و پیشرفت در ورزش

برای پیشبرد امور جمعی و اجتماعی در هر حوزه ای از جمله ورزش ، " اعتماد" میان اجزاء و عناصر تشکیل دهنده و فعال ، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. طبیعی است که در فضای بی اعتمادی و سوءظن و کدر ، انسجام و یکپارچگی بایسته چهره نمی بندد و تفرقه و باندبازی و بدگمانی و اتهام و ... به جای آن می نشیند. یکی از نکات و هشدارهایی که این مجله و این ستون برحسب وظیفه در قبال ورزش برای خود قائل بوده و بارها به مناسبتهای مختلف خطاب به مسئولان و مدیران ورزش به صراحت مطرح کرده ، همین موضوع اعتماد و اهمیت آن در تحقق اهداف جمعی بوده است. وقتی افراد به فرد یا مدیر یا مجموعه یا رسانه یا ... اعتماد کردند ، آن اعتماد به دنبال خود موجب اعتبار می شود و با فراهم آمدن چنین شرایطی، بر فضای ‌مناسباتی، " احترام" و رعایت حرمتها نیز حاکم می شود. بدون تعارف ، این اصل هم مثل خیلی از اصول و شرایط کارساز و گره گشا، در ورزش ما وعلی الخصوص از سوی مدیران و مسئولان آن ، یا اصلا رعایت نشده و نمی شود و یا خیلی کمرنگ و بی اهمیت است و البته از رهگذر آن ، ضربات زیادی - خاصه از حیث فرهنگی و اخلاقی - به ورزش ما وارد شده و شاهد حرمت شکنی ها و انگ و تهمت ها و... بوده ایم ، به طوری که همه می دانیم امروز جامعه ورزش ما از همبستگی و وحدت لازم و بایسته برخوردار نیست و خیلی از رفتارها و اتفاقات و انتصاب ها و انتخاب ها و حمایت ها و عزل ها و تصمیم گیری ها و... چون از شفافیت لازم برخوردار نیست، در ذهن علاقه مندان به ورزش علامت سئوال جدی به وجود آورده است. در مقابل ، می شود گفت که یکی از گمشده های ورزش ما " روراستی و صداقت" است، عنصر و شرطی که هر جا ، به ویژه از سوی مدیران و مسئولان رعایت شده ، باعث کم شدن مشکلات و تسهیل امور و هموار شدن راه شده است.

هفته گذشته رئیس محترم قوه قضائیه در دیدار با جمعی از نمایندگان مجلس ( اعضای کمیسیون امور داخلی کشور و شوراهای مجلس) گفت: " باید بررسی کنیم که تاکنون چه مسائلی به اعتماد مردم نسبت به نظام و سرمایه اجتماعی ما خدشه وارد کرده است و در صدد جبران برآییم ..." بدیهی است مخاطب این سئوال و سخن منطقی رئیس قوه قضائیه فقط آن نمایندگان محترم نبوده و همه، خاصه کسانی که اینجا و آنجا ردای مسئولیت بر تن دارند- به ویژه در شرایط کنونی جامعه - باید این سئوال را نزد خود و همکاران و مشاوران نزدیک خود مطرح کنند و درباره آن به بحث و نتیجه گیری بپردازند و تصمیمات عاجل و منطقی و کارآمد بگیرند. مسئولان ورزش هم در این باره نباید بیکار باشند و به وضع و شرایط موجود و حاکم بر ورزش ، دل خوش کنند و بدون احساس دغدغه نسبت به وظیفه و حوزه کاری ، به دنبال مشغولیت ها و سروکارهای شخصی و... خود باشند. همه می دانیم که از کارکردهای اجتماعی مهم ورزش، ایجاد حس دلگرمی و نشاط و امیدآفرینی و وحدت و انسجام ملی و ارتقای روحیه وعرق وطنی و... است. در کاروبار ورزشی که نتواند چنین کارکردهایی از خود بروز دهد و مثلا به وحدت و انسجام اجتماعی کمک نکند و بدتر از آن ، به تفرقه های رنگی و قومی و ... دامن بزند، حتما باید تجدید نظر کرد و در آن از حیث منش و روش دست به اصلاح و تغییرات بایسته زد. متاسفانه ورزش ما ، به ویژه در دوره مدیریت قبلی ، در این باره کوتاهی های بسیار داشته ، آنچنان که نتیجه بعضی از عملکردهای مشکوک و سئوال برانگیز بعضی از آن نامدیران به اصطلاح مسئول! موجب شده بود تا رقابت های سالم میان تیم ها و دوستداران آنها، به تهمت و تنفر منجر شود و... که داستان مفصلی دارد. بر مدیران فعلی ورزش است که در این باره جبران مافات کرده و با رفتار وعملکرد شفاف و صادقانه ، به نوبه خود اعتماد مردم و علاقه مندان ورزش را احیاء و بازسازی کنند و به معنای واقعی کلمه ، مسئولیت خود را جدی بگیرند‌. تنها در این صورت ( جلب حمایت و اعتماد علاقه مندان و خانواده ورزش) است که راه تحقق اهداف ملی ورزش هموار می شود.

در هر حال به گواه کارشناسان و اهل فن ، ورزش کشور ما از حیث عوامل و شرایط مادی و انسانی برای اینکه درمسیر پیشرفت با سرعت بیشتری حرکت کند، کمبودی ندارد، ولی آنچه که مانع از این حرکت می شود، عدم رعایت بعضی از اصول کارساز و ضروری مثل نظارت، شایسته سالاری، شفافیت ، صداقت و اعتماد و احترام است که بیش از هرکسی باید از سوی مدیران ورزش ، رعایت و اعمال شود.

* سیدمحمدسعید مدنی

برچسب ها: وزارت ورزش و جوانان ، مدیریت در ورزش ، مجلس شورای اسلامی