ششمین حضور و فردای بهتر فوتبال ایران
از فردا شب با مصاف قطر- اکوادور، سوت آغاز بیست و دومین دوره جام جهانی به صدا در می‌آید و تنور فوتبال در جهان، داغ‌تر از همیشه
خواهد شد و دوستداران فوتبال در سراسر این کره خاکی با اشتیاق تمام به
تماشای چرخش توپ گرد و رقابت هنرمندانه بهترین «پا به توپ» های دنیا خواهند
نشست.
علاقه‌مندان به فوتبال در کشور ما هم در این هیاهوی توپ گرد و غوغای
مستطیل سبز- که این بار خاک همسایه جنوبی ما قطر را جولانگاه خود قرار
داده- سهمی قابل توجه دارند، چرا که علاوه‌بر عشق وعلاقه ذاتی به ورزش- و
آن هم رشته‌ای جذاب مثل فوتبال- ،« ایران» عزیز و سربلند نیز یکی از 32
تیم حاضر در این رقابت‌هاست و از این نظر نه فقط قلب دوستداران و طرفداران
فوتبال، که قلب یک ملت در جریان این مسابقات به شدت خواهد تپید.
فوتبال ایران با همه مشکلات و گرفتاری‌هایی که پیش از آنکه معلول
عوامل بیرونی و خارجی باشد، برآمده از درون است و ریشه در غلط کاری‌ها و
کفران نعمت‌ها و افکار فرصت‌طلب و دست‌های خطاکار دارد، به لطف هنر و توان
ذاتی و نهفته در وجود جوانان باانگیزه و غیرتمند ایرانی، توانست با
شایستگی و عبور از سد حریفان مصمم، جواز ششمین حضور خود در مرحله نهایی
جام جهانی را به دست آورد و بار دیگر جزو 32 تیم برتر جهان قرار گیرد و با
این صعود، دل هواداران خود را- که به بزرگی ملت بزرگوار ایران هستند- شاد
کند و کام دشمنان و بدخواهان قسم خورده و مزور این آب و خاک سرفراز را (که
بعضا شناسنامه ایرانی هم دارند!) به شدت تلخ نماید، دشمنانی که وقتی
نتوانستند در میدان مسابقه مانع از صعود ایران شوند تا همین روزهای اخیر به
دنبال آن بودند که با تمسک به هر نیرنگ و فریبی، نگذارند پرچم مقدس ایران
اسلامی در مهم‌ترین رقابت‌های بین‌المللی فوتبال و یکی از معتبرترین
عرصه‌های ورزشی جهان به اهتزاز درآید، حضوری که برای خیلی از کشورهای دنیا
علی‌رغم هزینه‌هایی که می‌کنند و پول‌هایی که بی‌حساب به پای فوتبال
می‌ریزند، کماکان حسرت است و به صورت آرزویی دست نیافتنی درآمده است.
ما نیز مثل بسیاری از کارشناسان و اهالی فن اعتقاد داریم که با توجه
به توان بالقوه و ذاتی که در بطن این فوتبال وجود دارد، صعود تیم ایران به
جمع بهترین‌های فوتبال دنیا حق بدیهی و مسلم آن است و اگر این اتفاق چهره
نبندد، باید سخت تعجب کرد و افسوس خورد. بنابراین بر خلاف نظر بعضی از
عناصر بی‌هنر و جریانات فرصت‌طلب که همواره و در همین دوره اخیر سعی
کرده‌اند صعود فوتبال ایران را به جام جهانی به حساب درایت و مدیریت خود
بگذارند، این صعود و سایر نتایج مثبتی که به پای فوتبال ایران نوشته می‌شود
اولا حاصل توان ذاتی و بخشی از قدرت پنهانی و بالقوه فوتبال ایران است که
اتفاقا بعضی از اوقات همین عناصر مزاحم و مدیرنما با رفتار و عملکرد غلط
خود حتی مانع از به فعلیت درآمدن آن شده‌اند! و ثانیا صعود به جام جهانی و
نظایر آن «کف» موفقیت‌های فوتبال ایران است که اگر عناصر کارساز و موثر
دیگری همچون مدیریت وظیفه شناس و کارآمد به میدان بیایند، بدون تردید سقف
پرواز فوتبال ایران فراتر از اینهاست و بی‌اغراق، اتفاقات و نتایج
درخشان‌تر در دسترس آن قرار دارد.
فوتبال ایران در پنج دوره حضور قبلی در مرحله نهایی جام جهانی هر چند
به توفیقات بزرگی نائل نیامده و حتی موفق به صعود از گروه مقدماتی نشده،
ولی در یک سنجش منصفانه، حضوری آبرومند و راضی‌کننده داشته و حتی یکی دو
بار به مرزهای شگفتی‌آفرینی هم نزدیک شد که مصاف پایاپای آن با آرژانتین
(در 2014 برزیل) تا آخرین ثانیه‌ها نمونه روشن آن است و جهان فوتبال دید که
فقط شانس حریف، کمک تیر دروازه، کم لطفی داور و بالاخره حضور اعجوبه‌ای
در تیم آمریکای لاتینی (که در لحظه پایانی با شلیکی دقیق از باریک‌ترین
روزنه‌ها توپ را به تور دروازه تیم کشورمان دوخت) بود که مانع از شگفتی
سازی فوتبال ما شد. علاوه‌بر این، تساوی(1-1) با اسکاتلند (در 1978
آرژانتین)، آن هم اسکاتلندی که از صاحب نامانی چون آلن راف، کنی دالگلیش،
جو جردن، استراچان، آرچی گمیل و... بهره می‌برد، پیروزی(2-1) به یادماندنی
بر آمریکا (در1998 فرانسه) و بالاخره تساوی(1-1) مقابل پرتغال(در 2018
روسیه) که فوق ستاره‌ای به نام کریس رونالدو داشت، از نتایج خوب تیم ملی
فوتبال ایران بود که توجه اهالی فوتبال را در دنیا جلب کرد و تحسین پاره‌ای
از کارشناسان خارجی را برانگیخت.
انتظار طبیعی و توقع منطقی این است که تیم ملی ایران – که اکنون یک
تیم باتجربه جهانی محسوب می‌شود- در ششمین دوره حضور خود، حداقل چون
دوره‌های قبلی ظاهر شود و با نتایجی قابل قبول و آبرومند از حیثیت فوتبال
کشورمان به شایستگی، دفاع و دل مردم عزیز میهن و دوستداران کم توقع و نجیب
فوتبال را شاد کند. در این باره خوشبختانه، ملی‌پوشان و کادر فنی با
حرفهای محکم و امیدوارکننده خود، به مردم و طرفداران اطمینان بخشیده و
امید داده‌اند و حتی از آن هم فراتر رفته و با روحیه و اعتماد به نفس، حرف
از صعود به مرحله بعدی و حضور در جمع 16 تیم دور دوم می‌زنند، وعده‌ای که
به هیچ وجه جاه طلبانه نیست و با توجه به جمیع جهات، مثل وجود کادر فنی
کارکشته - و در راس آن یک مربی کاربلد و کاملا آشنا با فوتبال دنیا و
سازوکار حریفان-، یک تیم هماهنگ با انگیزه و با تجربه که از بازیکنانی
مطرح در سطح لیگ‌های اروپایی سود می‌برد و نام و سابقه حریفان و بالاخره دو
بازی امیدوارکننده تدارکاتی در اردوی اخیر اتریش مقابل تیم‌های صاحب نامی
چون اروگوئه و سنگال، دور از دسترس فوتبال ایران نخواهد بود.
درباره حضور فوتبال ایران در مرحله نهایی جام جهانی که به خودی خود
پیام‌های قابل تاملی دارد، سخن فراوان است که بسیاری از آنها پیش از این
بارها نوشته و گفته شده و پاره‌ای از آنها هنوز به میان نیامده و این‌جا هم
قصد نداریم به آنها که غالبا کسالت بار است بپردازیم، چون هم در این مقال
مختصر نمی‌گنجد و هم با حال و هوای شاد و فانتزی این شماره- که به همت
همکاران عزیز و خدمتگزاران شما، ویژه جام جهانی منتشر می‌شود- نمی‌سازد،
اما دریغمان می‌آید که در پایان به این نکته که به گمان ما از مهم‌ترین
مسائل فوتبال است حداقل اشاره‌ای نداشته باشیم. نکته‌ای که تردید نداریم
حرف قاطبه اهالی و علاقه‌مندان به فوتبال است و سخنی که مخاطب اصلی آن
مدیران ورزش و مسئولان فوتبال است به‌طور مختصر این است که آقایان محترم!
لطفا بیش از این و بعد از این، خودخواهانه به ورزش و فوتبال طمع نکنید،
دوستداران آن را آزار ندهید و با رفتار غلط خود مانع از پیشرفت آن نشوید.
رفتار و مدیریت صحیح و صادقانه داشته باشید و کفران نعمت نکنید. فوتبال
ایران به لطف سرمایه‌های ذاتی و استعداد وغیرت جوانان ایرانی ششمین دوره
حضور در جام جهانی را تجربه می‌کند. بیایید شما هم پس از این، نقش و وظیفه
ملی و حرفهای و وجدانی خود را در قبال ورزش و فوتبال مملکت ایفا کنید. شک
نداریم در این صورت، روزهای روشن‌تر و نتایج درخشان‌تر و حضورهای
پرافتخارتر در انتظار فوتبال مستعد و جوانان برومند و نجیب این آب و خاک
سربلند خواهد بود. چنین باد. ان‌شاءالله.
* سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
