داشتم به آرسنال می‌رفتم که مورینیو زنگ زد
از زمانی که مهاجم 25 ساله انگلیسی در تابستان 2021 تصمیم گرفت تا به قول مورینیو ، باران لندن را با آفتاب رم عوض کند، شرایط برای تامی آبراهام بسیار خوب بوده است. وفق پیدا کردن با تیمی جدید در لیگی تازه چندان برای آبراهام سخت نبود تا این بازیکن در فصل اولش با جیالوروسی 27 گل در تمام مسابقات بزند که بیشترین تعداد گل زده برای باشگاه رم توسط یک بازیکن تازه‌وارد محسوب می‌شود. آبراهام تنها از حضورش در زمین مسابقه برای رم لذت نمی‌برد. غذا، تاریخ و زبان خانه جدیدش نیز بخشی از ماجراجویی این مهاجم انگلیسی محسوب می‌شود. او می‌گوید:«پستو غذای مورد علاقه من است. یک غذای رمی نیست اما می‌توانم هر روز این غذا را بخورم. هیچوقت در انگلیس این غذا را نخورده بودم به همین خاطر برای اولین بار در اینجا آن را امتحان کردم.»
به عنوان مردی که ادعا می کند در مدرسه عاشق درس تاریخ بوده ، قطعا در جای خوبی است. او می‌گوید:«تماشای کولوسیوم حس فوق‌العاده‌ای داشت.» در مورد زبان نیز، مهاجم انگلیسی با هیجان و انگیزه زیادی با این چالش روبرو شده و احتمالا فیکایو توموری، دوستش که در میلان توپ می‌زند نیز به او کمک کرده است. توموری این روزها مصاحبه‌هایش را به زبان ایتالیایی انجام می‌دهد و آبراهام نیز در تلاش است کم‌کم این کار را شروع کند. او می‌گوید:«وقتی به رم آمدم، همه با من انگلیسی حرف می‌زدند اما با گذشت زمان بیشتر ایتالیایی با من صحبت می‌کنند. چند کلمه را یاد گرفته‌ام و هر چه را نمی‌فهمم، معنی آن را می‌پرسم. مقداری از صحبت‌ها را می‌فهمم و در تلاشم صحبت کردن را هم شروع کنم.»
آبراهام وارد دنیا و زندگی جدیدی شده است. این مهاجم در کمتر از دو فصل از یک نیمکت‌نشین در چلسی به ستاره باشگاهی تبدیل شده که یکی از پرشورترین هواداران را دارد و با فتح لیگ کنفرانس اروپا در فصل گذشته به 14 سال ناکامی این تیم در کسب جام پایان داده است. مهاجم شماره 9 رم، بهترین گلزن تیمش در این تورنمنت بود. با این حال اگر مورینیو تلفن را برنداشته بود تا مداخله‌ای جدی انجام دهد، شرایط به شکلی کاملا متفاوت پیش می‌رفت. آبراهام می‌گوید:«زمان رفتن از چلسی فرا رسیده بود و با چند باشگاه انگلیسی و اروپایی صحبت کرده بودم. تمرکزم روی یک باشگاه خاص لندنی بود. مجبور نمی‌شدم جایی بروم و با فضا آشنا بودم. این باشگاه آرسنال بود. پدرم هوادار آرسنال است و خیلی به انجام این انتقال علاقه داشت و همه چیز داشت خوب پیش می‌رفت. سپس مورینیو تماس گرفت. معمولا هیچوقت شماره‌هایی که در گوشی‌ام ذخیره نشده‌اند را جواب نمی‌دهم اما گوشی را برداشتم و او گفت: سلام تامی. خوزه هستم. خیلی تعجب کرده بودم. حال خانواده‌ام را پرسید. او را می‌شناختم چون از زمان کودکی‌ام در چلسی همدیگر را دیده بودیم. از من پرسید: آماده‌ای هوای بد را پشت سر بگذاری و به رم آفتابی بیایی؟ خندیدم. اندکی بیشتر حرف زدیم و او در مورد پروژه رم و جاه‌طلبی‌هایش صحبت کرد. خودش مدت کمی بود به آنجا رفته بود اما از چیزهایی که دیده بود حرف زد. با مدیر برنامه‌هایم صحبت کردم و گفتند مشکلی نیست. زمان مناسبی برای شروعی جدید و رفتن به خارج و یادگرفتن فرهنگی جدید بود. کاملا آماده‌اش بودم.»
خوشبختانه آبراهام دوست‌های خوبی داشت تا از آنها مشورت بگیرد و به همین خاطر با جورجینیو، ملی‌پوش ایتالیایی و آنتونیو رودیگر، بازیکن سابق رم صحبت کرد. او می‌گوید:«به من گفتند رم باشگاهی عالی است و استادیوم و هواداران فوق‌العاده‌ای دارد. بازی‌های رم در لیگ قهرمانان را تماشا کرده بودم و به طور کلی این تیم را می‌شناختم اما آمدن به اینجا تجربه دیوانه‌واری بود. حتی وقتی تازه به فرودگاه رسیده بودم، هواداران منتظرم بودند. با پرواز خصوصی به رم رفتم و نمی‌دانستم چه ساعتی فرود می‌آییم. هواداران حتما از صبح در فرودگاه منتظرم بودند. چنین خوش‌آمدگویی غیرمنتظره بود.»
آبراهام می‌توانست از توموری هم کمک بگیرد که بعد از یک نیم فصل موفق در میلان به طور قرضی، قراردادش با این تیم دائمی شده بود. او می‌گوید:«توموری یکی از بهترین دوستانم است. با من تماس گرفت و گفت شنیده که می‌خواهم به ایتالیا بیایم. گفت هواداران بسیار پرشور هستند و فوتبال را دوست دارند. آماده بودم. زیاد به این موضوع فکر نکردم چون ترس برم می‌داشت. فقط گفتم زمان مناسبی است، در سن درستی هستم و آماده‌ام تا فوتبال را در کشوری خارجی تجربه کنم. تا به حال از تک‌تک لحظه‌های آن لذت برده‌ام.»
مورینیو قطعا در این انتقال نقش مهمی داشت. " آقای خاص " با پرداخت 34 میلیون پوند آبراهام را به رم برد و از آن زمان به بعد رابطه خوبی با هم دارند. آبراهام می‌گوید:«خوزه یک ستاره است. اگر می‌خواستم بعد از فوتبالم مربی شوم، دوست داشتم شبیه او باشم. انرژی او را دوست دارم. یک رئیس واقعی است. وقتی حرفی می‌زند، گوش می‌دهید. یکی از بهترین مربیان دنیاست و می‌داند چطور هدایت‌تان کند. حتی اگر عملکردتان خوب باشد هم باز تلاش می‌کند بازدهی بیشتری از شما بگیرد. هیچوقت راضی نمی‌شود و همیشه بهترین‌ها را برایتان می‌خواهد. قبل از نیمه‌نهایی لیگ کنفرانس مقابل لستر، در لیگ بازی کردیم و فکر می‌کردم بازی فوق‌العاده‌ای داشته‌ام. پر از اعتماد به نفس بودم. فردای آن بازی، خوزه مرا به دفترش فرا خواند. دو روز بعد با لستر بازی داشتیم و او گفت: تامی، فکر نمی‌کنم به اندازه کافی خوب باشی. پیش خودم گفتم من که تازه یک عملکرد عالی داشتم. گفت فکر می‌کنم می‌توانی بهتر باشی. وقتی او حرف می‌زند به نصحیت‌هایش گوش می‌کنم. گفت که به نظرش به اندازه کافی از روی ضربات سر و کرنرها گلزنی نمی‌کنم. نکته جالب این است که در بازی با لستر از روی کرنر با ضربه سر گل زدم! به این فکر می‌کردم که چطور باعث چنین اتفاقی شده است. عجیب بود. دو روز پیش در موردش حرف زد و حالا با ضربه سر گلزنی کرده بودم!»
اگر چه فصل اول آبراهام کاملا موفق بود اما افت او در نیم فصل اول 2023-2022 در نهایت باعث شد در لیست تیم ملی انگلیس برای جام‌جهانی قرار نگیرد. اگر این تورنمنت مثل همیشه در تابستان برگزار می‌شد، نادیده گرفتن او کار سختی بود اما زدن تنها 4 گل در 20 بازی تا تعطیلات زمستانی، باعث شد وقتی نام گرت ساوتگیت روی تلفنش می‌آید، آبراهام شک اندکی داشته باشد. او می‌گوید:«او یک روز قبل از اعلام لیست با من تماس گرفت و گفت در زمانی نامناسب دچار افت شده‌ام و نبردن بازیکنانی که دارد به جام‌جهانی می‌برد، بی‌انصافی است چون آنها عملکرد خوبی داشته‌اند. فقط باید به فرم خوبم برمی‌گشتم تا در لیست بعدی قرار بگیرم. تقریبا از قبل و در پس ذهنم می‌دانستم که دعوت نخواهم شد. در مقطعی نبودم که اعتماد به نفس بالایی داشته باشم یا گل های زیادی زده باشم و به همین خاطر انتظارش را داشتم اما مشخص است که شنیدن چنین چیزهایی حس خوبی ندارد.»
آبراهام از این فرصت استفاده کرد تا در تعطیلات اندکی آفتاب بگیرد و بازی‌های تیم ملی کشورش را از دور تماشا کند و با بازگشت به مسابقات، اندکی به فرم خوب سابقش برگشت. او می‌گوید:«هنوز داشتم به تغییرات عادت می‌کردم و در آغاز تمرکزم روی خودم نبود. اگر چیزی بد پیش می‌رفت، به جای این که فکر کنم چه باید بکنم تا بهتر شوم و به بقیه کمک کنم، دیگران را ملامت می‌کردم. گاهی اوقات اگر بازیکنی مثل مرا ببینید که سرش را پایین انداخته و اعتماد به نفس ندارد، این موضوع روی اعتماد به نفس تیم هم تاثیر می‌گذارد. باید از این شرایط بیرون می‌آمدم و می‌گفتم: بازیکن بزرگی هستم و تیمم نیاز دارد شاد، دلگرم‌کننده و با اعتماد به نفس باشم تا همه این حس را دریافت کنند. وقتی این موضوع را درک کردم، دوباره به روزهای خوب فوتبالم برگشتم.»
آبراهام در 6 بازی اول بعد از تعطیلات سه گل زد و دو پاس گل به پائولو دیبالا داد که این روزها تبدیل به زوج خوبی برای آبراهام شده است. این مهاجم می‌گوید:«هر روز با هم تمرین می‌کنیم و می‌خندیم و این کارها در مسابقات نتیجه داده است.»
آبراهام تنها انگلیسی شاغل در ایتالیا نبود که در فهرست ساوتگیت جای نگرفت. بازی در ترکیب ثابت رم برای حضور کریس اسمالینگ در فهرست تیم ملی انگلیس نیز کافی نبود و توموری هم با وجود این که در قهرمانی فصل گذشته میلان نقش زیادی داشت، نادیده گرفته شد. آیا حضور در تیم ملی در حالی که در لیگ انگلیس بازی نمی‌کنید کار سخت‌تری است؟ آبراهام می‌گوید:«این طور فکر می‌کنم. انگلیسی‌ها با لیگ برتر خو گرفته‌اند چون به طور زنده پخش می‌شود. مسابقات سری آ به آن اندازه پخش نمی‌شود. وقتی در انگلیس بودم، به خاطر ندارم بازی‌های زیادی از سری آ را تماشا کرده باشم. باید عملکردتان خوب باشد تا مردم در موردتان حرف بزنند و شاید آن موقع برای دعوت شدن شانس داشته باشید.»
زندگی حرفه‌ای یک فوتبالیست می‌تواند مسیری پر پیچ و خم باشد که او را به جهت‌هایی غیرمنتظره می‌برد. این همان اتفاقی بود که برای آبراهام افتاد. در طول 7 سال، او برای 5 باشگاه بازی کرده، از چندین باشگاه پیشنهاد داشته و مجبور شده برای بازی بین دو تیم ملی تصمیم بگیرد. بعد از گذر از تیم ملی نیجریه در دوران نوجوانی، مسیر آبراهام از همان روزهای اول حضورش در آکادمی چلسی، اگر مربیانش پست او را عوض نکرده بودند، می‌توانسته کاملا متفاوت باشد. او می‌گوید:«فکر نمی‌کنم هیچوقت بهترین بازیکن تیمم بوده باشم. همیشه بازیکنانی بودند که در سطحی بالاتر از گروه سنی‌شان بازی می‌کردند و من هیچوقت آن بازیکن نبودم. فقط من و توموری بودیم. از 7 سالگی در کنار او بزرگ شدم و رده‌های سنی را بالا آمدیم. کارم را به عنوان مدافع شروع کردم و هیچوقت فکر نمی‌کردم یک مهاجم شوم. وقتی 15 یا 16 سال داشتم به پست حمله منتقل شدم. در یک بازی به عنوان وینگر بازی کردم و مربیانم دیدند از گلزنی لذت می‌برم. در نهایت از من در پست مهاجم استفاده کردند.»
برای بازیکنی که از بچگی پیراهن چلسی را بر تن کرده، الگوی دوران کودکی‌اش اندکی عجیب به نظر می‌رسد. او می‌گوید:«خانواده‌ام طرفدار آرسنال بودند و با تماشای بازی این تیم بزرگ شدم. اگر نگویم تیری هانری بزرگترین الگویم بود، دروغ گفته‌ام. عاشق او بودم و به خاطر او می‌خواستم فوتبالیست شوم. حتی روش کفش پوشیدنم هم هنوز شبیه او است. او بازیکنی بود که الگوی خودم قرار داده بودم و دوستش داشتم.»
آبراهام در مورد اولین ملاقاتش با هانری می‌گوید:«او داشت قبل از یک مسابقه برنامه تلویزیونی ضبط می‌کرد و من داشتم خودم را گرم می‌کردم. از قصد توپ را نزدیک او شوت کردم و به آن سمت رفتم. مرا بغل کرد. فکر نمی‌کنم آن پیراهن را دیگر شسته باشم! آن را نگه داشتم. یک رویا بود.»
اگر چه آبراهام در رده‌های پایه بازیکنی بااستعداد محسوب می‌شد اما باید درست مثل بسیاری از ستاره‌های جوان دیگر استمفوردبریج، با چند انتقال قرضی جایگاهش در ترکیب اصلی را به دست می‌آورد. او در عرض سه سال به سه باشگاه مختلف فرستاده شد تا این که جایش را در برنامه‌های مربی جدید و ستاره باشگاه یعنی فرانک لمپارد باز کرد. مهاجم انگلیسی می‌گوید:«انتقال‌های قرضی من ناراحت‌کننده نبودند و هر یک را به چشم یک چالش و مسیری برای یادگیری می‌دیدم. تجربه‌های خوبی بودند. اول به بریستول‌سیتی رفتم دائما بازی داشتیم ولی تجربه خوبی بود و مرا تبدیل به یک مرد کرد. سپس حضور در سوانسی اولین تجربه من در لیگ برتر بود. خیلی سخت بود و چیزهای جدیدی یاد گرفتم. در آکادمی چلسی همیشه صاحب توپ بودیم در سوانسی هیچوقت صاحب توپ نبودیم. خیلی سخت بود و باید یاد می‌گرفتم. سپس فصلی فوق‌العاده با استون‌ویلا داشتم و به لیگ برتر صعود کردیم که یکی از بهترین حس‌های فوتبال است.»
وقتی اعلام شد که بالاخره شانس بازی در چلسی به او رو کرده ، مهاجم جوان متعجب شد. آبراهام می‌گوید:«هیچوقت نمی‌دانستم قرار است بمانم یا قرض داده شوم. با مسئولان ویلا صحبت کردم و آنها گفتند بعد از این انتقال قرضی، در تابستان برای خریدت اقدام می‌کنیم. پیش خودم فکر می‌کردم در این فصل در ویلا خواهم بود اما در پیش فصل فرانک لمپارد پیشم آمد و پرسید آیا پیراهن شماره 9 را می‌خواهم یا نه. خیلی تعجب کرده بودم. فکر می‌کردم قرض داده می‌شوم و سپس به این باور رسیدم که شاید این سال همان سالی است که در چلسی می‌مانم.»
آبراهام از فرصتش استفاده کرد و در لیگ برتر 15 گل زد تا برترین گلزن فصل تیمش شود اما تصمیم سران تیم لندنی مبنی بر اخراج لمپارد و آوردن توخل در میانه فصل بعد، پایانی بود بر کار این مهاجم در چلسی. اگر چه آبراهام فصل را با قهرمانی در لیگ قهرمانان و عنوان آقای گلی مشترک باشگاه به پایان رساند، فرصت بازی‌اش زیر نظر توخل کمتر و کمتر می‌شد. آبراهام بعد از رهایی از بند یک مصدومیت دیگر نتوانست به ترکیب برگردد و در پایان فصل حتی برای فینال لیگ قهرمانان یا " اف ای کاپ " روی نیمکت هم قرار نگرفت. او می‌گوید:«به نظرم اندکی بدشانس بودم. وقتی توخل آمد، در چند بازی اول حضور داشتم سپس دچار مصدومیت شدم. مصدومیت بدی بود که به سختی خوب شد. در دوران مصدومیت من، شرایط تیم خوب بود و بازی‌هایش را می‌برد. برگشت بازیکن مصدوم به ترکیب برنده همیشه کار سختی است. اگر چه خوب شدم اما روی نیمکت می‌نشستم و تنها چند دقیقه بازی می‌کردم. هیچوقت بعد از مصدومیت نتوانستم جایگاهم را پس بگیرم. اواخر فصل پیش خودم فکر کردم که شاید زمان رفتن فرا رسیده است. به قدری که می‌خواستم بازی نمی‌کردم و نمی‌توانستم آن طور که می‌خواهم توانایی‌هایم را نشان دهم. می‌دانستم وقت رفتن است.»
این روزها دوباره گمانه‌زنی در مورد آینده تامی آبراهام شروع شده است. گفته می‌شود چلسی در فکر فعال کردن بند باز خرید این بازیکن است و منچستریونایتد نیز نیاز به یک مهاجم جدید دارد و به همین خاطر در ماه‌های اخیر صحبت‌های زیادی در مورد بازگشت آبراهام به لیگ برتر به گوش می‌رسد. آیا این شایعات برای آبراهام آزاردهنده هستند؟ وی می گوید : «چنین چیزهایی هیچوقت آزارم نمی‌دهند. به عنوان بازیکن وقتی می‌شنوید تیم‌های دیگر به شما علاقه دارند، انگیزه می‌گیرید. این مسئله نشان می دهد که دارید کارتان را درست انجام می‌دهید و چندین تیم از سراسر جهان به شما علاقه دارند. پس به جای این که آزاردهنده باشد، انگیزه‌بخش است.»
برگشت به تیم سابق، به ندرت در دنیای فوتبال موفقیت‌آمیز بوده است. با این حال آبراهام احتمال برگشت به استمفوردبریج را رد نمی‌کند و می‌گوید:«در فوتبال هیچوقت نمی‌توانید بگویید هیچوقت. در حال حاضر تمرکزم روی رم است. می‌خواهم پایان خوبی در این فصل داشته باشم. هنوز به هیچ چیزی به جز داشتن بهترین عملکرد در رم فکر نکرده‌ام. نمی‌گویم کار ناتمامی در انگلیس دارم. عجله‌ای ندارم. فوتبال متعلق به مکان خاصی نیست و می‌تواند هر جایی باشد. شاید یک دهه دیگر در رم بمانم. شاید هم نمانم. هیچوقت نمی‌دانید چه چیزی در انتظارتان است.»
*آرمین زمانی
