قانونمداری و قانون شکنی در ورزش

در هفته" قانون" بسر می بریم. به همین مناسبت عرض می کنیم که یکی از عوامل امنیت و پیشرفت جوامع در هر عرصه و حوزه ای، قانون و عمل به آن است. علمای تاریخ و تمدن معتقدند جوامع به میزانی که قانونمدار باشند، " متمدن" هستند. به دیگر سخن ، تمدن با ادا و اطوار و ظاهر سازی و " برند" بازی و ... ساخته نمی شود . عوامل و اصولی مثل قانون و عمل و احترام به آن است که جوامع و ملت ها را پیشرفته کرده و تا مرز" تمدن" ارتقاء می دهد.

یکی از معضلات ورزش ما - و علی الخصوص رشته هایی مثل فوتبال - قانون گریزی ، ضعف در اجرای قانون و بالاخره جولان دادن و شلتاق کردن جریانات مخرب دلالی و باج خواه در آن است. این درست مغابر با آن چیزی است که در بالاترین سطح ورزش حرفه ای دنیا می گذرد . اهالی ورزش خوب می دانند که این سخن ما به هیج وجه مبالغه و از سر بدبینی نیست. نمونه ها و شواهد زنده و غیر قابل انکاری وجود دارد که به روشنی این سخن نه چندان خوشایند ما را تایید می کند. ضمن اینکه این فقط حرف ما هم نیست . هرکسی که چشم های خود را عمدا و به دلایل مختلف بر واقعیات نمی بندد و دلش برای ورزش مستعد و جوانان برومند ورزشکار می سوزد ، از این وضعیت و شرایط دل پری دارد و به آن معترض است. الان در خیلی از جاهای ورزش ما، اوضاع به گونه ای درآمده که تقریبا هرکسی هر کاری دلش بخواهد انجام می دهد و هر حرفی دلش می خواهد می زند، و به هیچ کسی یا مرکز و تشکیلاتی هم پاسخگو نیست. برای مثال در همین روزهای اخیر شنیدیم و خیلی ها دیدند که در پایان فینال جام حذفی کمک داور مسابقه جلوی چشم حیرتزده دهها هزار تماشاگر با همان لباس داوری با تیم برنده آن بازی و قهرمان جام حذفی عکس یادگاری گرفت یا در فینال جام" کافا" از طریق تلویزیون دیدیم که مدافع اخراج شده تیم ملی چهار زانو وسط زمین نشست و از زمین بیرون نمی رفت ! نه به حکم قانون تمکین کرد و نه به فرمان( یا بهتر بگوییم خواهش و تمنای) کادر مربیگری تیم ملی که از او می خواستند از زمین بیرون بیاید و وضع را بدتر از این نکند، وقعی می نهاد! باز خیلی از علاقه مندان ورزش حرف های سه تن از مربیان لیگ برتری را که در یک برنامه ورزشی تلویزیونی شرکت کرده بودند دیدند یا شنیدند که چگونه جریان افسار گسیخته و باندهای سرکش دلالی در فوتبال ما تحت عناوین مشاور رسانه ای و مدیربرنامه!! و... جولان می دهند و به نفع جیب گشاد و خواسته های نامشروع خود برای تیم ها و مدیران و ... خط وربط تعیین و بازیکن تحمیل می کنند و نرخ قرارداد ها را افزایش می دهتد و ... خلاصه فوتبال ما و احساسات و علائق مردم را قربانی منافع و زیاده خواهی های خود می کنند و ... البته از این مثال ها و نمونه ها در ورزش و فوتبال ما بسیار است. باز برای مثال و جهت اطلاع مسئولین ارشد ورزش کشور عرض می کنیم که مسئولان یکی از فدراسیون های پرحرف و حاشیه ما یعنی فدراسیون بسکتبال که خود باید به عنوان یک سازمان رسمی و ملی بیش از دیگران به قانون احترام بگذارد و بر طبق موازین قانونی عمل کند، خود در بسیاری از جاها پیشتاز قانون شکنی هستند و به فدراسیون نه به عنوان یک سازمان ملی و رسمی بلکه به عنوان" میراث باندی و خانوادگی" نگاه و خودکامانه و غیر قانونی عمل می کنند و مثلا برای نشریه ای خوشنام و معتبر مثل کیهان ورزشی، چون مجیز اینان را نمی گوید و حرف حق می زند و مسائل بسکتبال را نقد و تحلیل منصفانه می کند، چون محترم است و اهل باجگیری و باج خواهی و باج دادن نیست، کارت ورود به سالن مسابقات را - که حق قانونی هر رسانه صاحب مجوز و صدور آن وظیفه قانونی فدراسیون است - برای این نشریه و خبرنگار آن صادر نمی کنند و علی رغم دعوت همگانی - حتی از نشریات زرد و بعضی از کانال های تلگرامی - آن را به هیچ جلسه و نشست مطبوعاتی دعوت نمی کنند و... خلاصه مسئولان(؟!) این فدراسیون علنا و عملا در روز روشن ، روش قلدری و گردنکشی در برابر قانون پیشه کرده اند، غافل از آنکه عمر این پست ها و دوام این صندلی ها خیلی کوتاه و سست است و دیر یا زود آن را باید به بعدی هایی که در صف هستند ، تحویل دهند و فقط کارنامه مردود و بدنامی را تا آخر عمر به دوش بکشند و ...

وضعیت قانون و اعمال آن در بعضی از جاهای ورزش ما به صورتی در آمده که اگر مدیر و مسئولی و ... خواست قانونی عمل و با قانون شکنان برخورد کند با هجمه و هو و جتجال جریانات هوچی و دلالیسم رسانه ای مواجه می شود و انگار اوست که دارد خلاف و هنجار شکنی می کند و در بسیاری از رسانه ها و ... از عناصر و افراد هنجار شکن و بعضا مفسد یا مدیران بزدل و منفعل حمایت می کنند و با آنها مصاحبه های مکرر و "تابلو "- که در واقع دهن کجی به قانون و مردان قانون و دلسوزان ورزش است - انجام می دهند و ...!

در هر حال، آنچه در آن تردیدی نیست این واقعیت است که " قانون" در ورزش ما از جایگاه بایسته برخوردار نیست و خیلی از جاها قربانی منافع شخصی یا مصلحت های باندی و سیاسی و البته به تازگی گرابش های رنگی و ... می شود. این در حالی است که آنچنان که در آغاز مطلب آوردیم " قانون" و " قانونمداری" از رموز پبشرفت و تحول و بهتر شدن است . هر جمع و جامعه و هر عرصه و حوزه ای به میزانی که به قانون و اصول و حساب و کتاب در کارهای خود پایبند باشد و از هرج ومرج و آنارشی و شلخته بازی و خودکامگی و ... ‌پرهیز کند و عاملان به آن را با قاطعیت و شجاعت سرجای خود بنشاند، حتما و بدون شک به بسیاری از اهداف و ایده آل های خود دست پیدا خواهد کرد . ورزش نیز به عنوان سروکاری جمعی و حوزه ای اجتماعی، از این قانون و قاعده مستثنی نیست ...

* سیدمحمدسعید مدنی