فصل بره کشان دلالان
پول نجومی فوتبال محلی!
فصل نقل و انتقالات فوتبال در جریان است و گاهی حرارت این رشته را از دوره فعالیت مسابقاتی بالاتر هم می برد. زمانی انجام یک انتقال به در کردن بمب تشریح می شود اما در غالب اوقات ما با وجود پرداخت های کلان کیفیت مدنظر را شاهد نمی شویم. اختلاف سطح پرداخت ها عدم سیاست های درست در تقسیم بودجه بین اجزای مختلف کار نشان می دهد که یک جای فوتبال ما بدجوری لنگ می زند!
گاهی رقم پرداختی چنان خارج از ذهن و تصور است که حتی موجب دل نگرانی طرفداران تیم می شود. در تعیین نرخ ها که معلوم نیست چه پایه و اساسی دارد افرادی نقش آفرین هستند که خودشان هم ذینفع به شمار می روند. ناگهان با یک فضا سازی رسانه ای مبلغ قرارداد به شدت بالا می رود و زمانی یک بازیکن از حد معمولی به عالی ترقی می کند.
آنچه امروز به عنوان یک واقعیت محض به چشم می آید این که در بخش قراردادها ما با جریانی دلسوز و به دنبال کیفیت کار نیستیم. در این مسیر هر چه بیشتر بهتر مدنظر است. از این بده و بستان کسانی بیشترین سود را می برند که خیلی در بخش کیفیت پاسخگو نیستند. کیفیت کار روز به روز پایین می رود و این در حالی است که شاهد رشد عجیب و غریب پرداخت ها هستیم!
چه کسانی تعیین نرخ می کنند؟ از این رشد بی رویه چه کسانی سود بیشتر می برند؟ چرا در بخش پایه شاهد حمایت اندک هم نیستیم؟ چرا باید همه پول خود را هزینه فقط چند بازیکن محدود کنیم؟ مدیریت ها و تیم های خلق الساعه چرا باید مورد حمایت باشند؟ در قبال این پرداخت های غالبا از جیب مردم چه قوه نظارتی وجود دارد؟ چرا با خاطیان برخورد لازم صورت نمی گیرد؟
اهالی فوتبال بسیار نگران آینده این رشته هستند. بسیاری از باشگاه ها از چرخه فعالیت خارج شده اند و کوله باری از بدهی پدید آورده اند. این روال آینده فوتبال ما را با خطر جدی مواجه ساخته است. پای صحبت کارشناسان و بزرگان فوتبال که بنشینید اغلب آنها این را زنگ خطری جدی معرفی می کنند اما سال به سال این رویه ادامه دارد و بر ضریب پرداخت ها به شدت افزده می شود. باشگاه های اغلب بدهکار در فصل نقل و انتقالات باز هم به سیر صعودی قراردادها دامن می زنند. با هم پای صحبت اهل فن در این باره نشسته ایم. شما را به خواندن نظرات آنها جلب می کنیم:
*غفورجهانی
من حضور بودجه و پول در فوتبال ایران را مغتنم می دانم اما صادقانه باید گفت که در همه ابعاد این پول چاره ساز نیست و در بسیاری از مواقع حتی نقش منفی بازی می کند. این پول و هزینه کرد آن باید تابع اصول باشد تا ثمرات موثر خود را بروز دهد. پولی که هزینه می شود باید به اندازه خود بازدهی داشته باشد. پولی که امروز در فوتبال ما هزینه می شود برگشت لازم را ندارد و به گونه ای شده که انگار ما این پول را دور می ریزیم. گویا عده ای این را دوست دارند چون از محل همین دور ریزها برای خودشان بهترین بهره ها را می برند.
ما از محل این پرداخت ها به بازیکنان نخبه نمی رسیم. اگر این پرداخت ها درست و منطقی باشد قطعا ثمرات فنی آن را در فوتبال ایران خواهیم دید. حداقل شرایط ما بهتر از این خواهد شد. الان بازیکن پول نجومی می گیرد و هر طور دلش خواست بازی می کند. گاهی اصلا دوست دارد و بازی هم نمی کند! این چه نوع قراردادی است که هیچ چیز آن تابع اصول درست نیست؟
مشکل دیگر ما بحث اختلاف سطح بین بودجه تیم هاست. ملوان با کمترین بودجه ممکن بسته شده و باید با تیم های متمول مقابله کند. مدیران برخی از باشگاه ها با حمایت آن چنانی دنبال فوتبال نیستند و آنها فقط می خواهند برای خودشان وجهه کسب کنند. این چه عدالتی است که پول دولت و مردم باید به شکل ناعدالانه تقسیم شود. به تیم های ریشه دار پول ندهیم در عوض تیم های چند روز بودجه چند صد میلیاردی داشته باشند!
این اتفاق برای فوتبال ما سم است. این بودجه و نرخ های تعیین شده از سوی افراد ناشناخته و از جیب مردم دستاورد فنی لازم را ندارد تا فوتبال ما روز به روز شرایط بدتری تجربه کند. فوتبال امروز ما بر پایه پول است و به جایی هم نمی رسد. در گذشته بحث تعصب باشگاهی اولویت فوتبال بود و ما کیفیت بهتری را شاهد بوده ایم. کجا شما تعصب را مشاهده می کنید؟ ما باید به بخش استعدادها و حمایت از آنها هم توجه کنیم. نباید همه پول خود را صرف تعدادی محدود از بازیکنان بزرگسال کنیم. باید گستره فعالیت و حمایت را بیشتر کنیم تا بازدهی بهتری داشته باشیم.
چرا به اندازه دخل خود خرج نمی کنیم؟
*هادی آهنگران
پرداخت های امروز فوتبال ما هیچ تناسبی با بخش فنی کار ندارد. دلیل این اختلاف هم به بحث مدیریت برمی گردد. مدیریت های ناکارآمد برای توجیه عملکرد ضعیف خود تلاش دارند با استفاده از پول مردم برای خودشان جایگاه بسازند. آن قدر این ارقام بالا رفته و عادی شده که برخی از افراد این ارقام را برای خودشان بسیار هم پایین فرض می کنند. من واقعا متاسف می شوم که یک بازیکن و یک مربی دهها برابر ارزش خود پول می گیرند و به نوعی آن را حق خود می دانند.
ما سالها پیش در پست های مختلف مثل دروازه بانی نفراتی داشتیم که کیفیت کارشان از امروزی ها به مراتب بالاترهم بود کجا در این اندازه به آنها حقوق دادند. آن روزها مدیرانی سرکار بودند که پول مفت به کسی نمی دانند. فوتبال به این شکل زنده بود و این همه مخارج نداشت. مدیران ناکارآمد آمدند با پول های باد آورده و از جیب مردم کاری کردند که روز به روز شاهد نازل شدن کیفیت و ایجاد بستر بی احترامی شده اند. این ها مگر از جیب خرج می کنند که چنین ارقامی را پرداخت می کنند؟
به نظرم همه اهالی فوتبال را سرکار گذاشته اند. این ارقام را چه کسی تعیین می کند؟ امسال پرداخت شد سال بعد تا کجا قرار است نرخ ها بالا برود؟ تا کی این رشد پرداخت و عدم درآمدزایی ادامه خواهد یافت؟ این همه باشگاه نابود شدند ، قرار است بقیه هم نابود شوند؟ چرا به اندازه دخل خود خرج نمی کنیم؟ از این بازار آشفته چه کسانی سود می برند؟ فوتبال ما را به کجا می برند؟
میلیون شد میلیارد و ظاهرا قرار است تا بیلیون پیش برود! این در حالی است که ما در بخش پایه و بازیکن سازی هیچ سرمایه گذاری نداریم. بازیکن نوجوان امروز با فیش واریز میلیونی امکان بازی و تمرین پیدا می کند و ما فقط برای بزرگسالان آن هم به تعداد محدود پول گزاف هزینه می کنیم. این فاجعه است. بازیکن نوجوان تا یک جایی امکان هزینه کردن، دارد. این را باید رسانه های آزاد و مستقل فریاد بزنند. مدیرعاملی آمده و میلیاردی هزینه کرده و رفته، کسی هم کاری به کارش ندارد. این روال فقط باعث نابودی فوتبال است و بس!
پول می دهیم اما کیفیت نیست!
*محمود معمار
این اعتقاد اغلب اهالی فوتبال است که ارقام پرداختی حداقل به برخی از بازیکنان واقعا زیاد است و این اتفاق خوبی برای فوتبال ما نیست. ما قطعا با روال درست و پرداخت های منطبق بر اصول صحیح می توانیم خروجی بهتری داشته باشیم و باعث رشد کیفی کار شویم. وقتی این اصول رعایت نشد شکی نیست که نه تنها از آن بهره لازم را نمی بریم بلکه به شکل برعکس باعث لطمه خوردن به بحث کیفی کار هم خواهیم شد.
شما به برخی از بازیکنان قدیمی توجه کنید. واقعا کیفیت کار آنها با برخی از بازیکنان امروز قابل مقایسه نیست. ما به آنها چه دادیم و به امروزی ها چه ارقامی پرداخت می شود. جدای از بحث مالی ما باید به موضوع کیفیت فنی کار هم توجه جدی داشته باشیم. به عبارتی ما پول هزینه می کنیم که شاهد کیفیت خوب باشیم. آیا بابت این پرداخت های کلان شاهد کیفیت خوب هستیم؟
شاید برای اهل معنا همین توجه به کیفیت کار گویای هزینه های بی حاصل ما باشد. من وقتی به دروازه بانان دوره خودم نظر می کنم واقعا یک کیفیت عالی را تجسم می کنم اما امروز شاهد چنین اتفاقی نیستیم. این که چه کسانی امروز در خصوص تعیین نرخ بازیکن تصمیم می گیرد خود بزرگترین سوال ممکن است که شاید همه ما را با یک خنده تلخ مواجه کند. این نرخ ها هرگز معیار درست ندارد و نیاز به بازنگری از سوی اهل فن و حتی مقابله با آن دارد.
ما باید بین افراد مختلف در سطوح متفاوت تعادل پرداخت ایجاد کنیم و شک نداشته باشیم که این امر دستاوردهای زیادی برای فوتبال ما خواهد داشت. به نظرم قبل از باشگاه و فدراسیون این وزارت ورزش است که با تدابیر و قوانین لازم می تواند در این باره تعادل ایجاد کند. وقتی اغلب این پرداخت ها از طریق بودجه عمومی و توسط نهادهای دولتی صورت می پذیرد متولی ورزش و حلقه ارتباط مردم با دولت باید در این باره نقش آفرین باشد. اگر چنین نکنیم ما شاهد نا به سامانی ها امروزی خواهیم شد. نکته دیگر رقم خوردن شرایط غیر عادی در خصوص برخی بازیکنان است که با سرعتی عجیب ناگهان از بازیکن معمولی به بازیکن تراز اول تبدیل می شوند که واقعا جای تعجب دارد.
معیارهای پرداخت فنی نیست!
*ضیاء عربشاهی
قبل از ورود به بحث پول های کلان و هزینه کرد آن در فوتبال من باید به یک واقعیت تلخ اشاره کنم. این که این اعداد و ارقام را در وهله نخست یک بازی می دانم. بازیکنان برای عقد قرارداد هیچکدام این مبالغ را دریافت نمی کند و پای دلال و واسطه در میان است. وقتی چنین حقیقتی را باور کنیم آن وقت یقین می کنیم که آن واسطه و دلال برای بالا رفتن درآمد خود از این معامله قطعا تا حد ممکن ارقام را بالا می برد.
چنین است که ما بازیکنانی مثل محمد انصاری و فرهاد ربیع خواه را خیلی زود از چرخه فعالیت بیرون می بینم. چرا که بازیکنانی این چنینی حاضر نیستند تا با دلال و واسطه همراهی کنند. مدیر برنامه یک فوتبالیست امروزی آن قدر از حدود خود و جایگاهش بالاتر رفته که به بازیکنان دهه شصت ما بی احترامی می کند. او کجای فوتبال ما بوده؟ او از عشق به هوادار چه می داند؟ از گرد راه رسیده و پول هنگفت را می بیند و همه چیز را در مادیات دنبال می کند.
بازیکن آمده و شرط بیست میلیاردی برای پرسپولیس می گذارد. او یادش رفته که پرسپولیس او را مطرح کرده و به اینجا رسانده است. این فضا را " ایجنت" ها بر فوتبال ما حاکم کرده اند و درآمدهای نجومی را می برند. هر کدام ده ها بازیکن دارند و خدا می داند که بازیکنان برای همراهی با آنها باید چه کارها که نکنند. فوتبال ما را به بیراهه می برند.
بارها گفته ام که بازیکنان تیم های پایین و بالای جدول تفاوت چندانی با هم ندارند فقط این شرایط روحی و روانی است که آنها را از هم متفاوت می کند. آیا به چنین بازیکنانی باید با این اختلاف سطح پول پرداخت شود؟ شما به نتایج بازی ها توجه کنید به کیفیت تیم ها در بازی های مختلف نظری بیندازید. گاهی بازیکن میلیونی کیفیت کارش از بازیکن میلیاردی هم بالاتر است. چه کسی نرخ دستمزد آنها را تعیین کرده است؟ چه معیاری در این باره داریم؟ معیارها فقط فنی است؟
بازیکن ظرف یکسال از حد معمولی ناگهان تراز اول می شود و سال بعد بازهم به بازیکن معمولی بدل می شود. همین نکته کافیست تا بدانیم که این وسط اتفاقاتی رقم می خورد که ربطی به فوتبال ندارد.
حق فوتبالیست است که پول بگیرد اما نه به این اندازه!
*مهدی امیرآبادی
پرداخت های آن چنانی به شکلی عجیب و به سرعت در فوتبال ما نهادینه شد که شاید ما تاریخ آن را به یاد نیاوریم! ریشه این کار توسط مدیرانی باب شد که نه دانش این کار را داشتند و نه از اهل فن مشورت گرفتند. این روال امروز در فوتبال چنان جا افتاده که اگر مدیری چنین نکند محکوم به شکست قطعی است. حق فوتبالیست است که پول بگیرد اما نه به این اندازه!
بله ما شاهد تورم اقتصادی هستیم. من با مردم سرو کار دارم. همه این مردم از این حجم پرداخت متعجب و منتقد هستند. تازه فوتبال امروز ما حتی با دیروز قابل قیاس نیست. خودمان را گول نزنیم. فوتبال ما هر سال در حال نزول و پسرفت است. برای این فوتبال باید این همه هزینه کرد؟ در دوره های گذشته فوتبال ما در هر سال چندین پدیده معرفی می کرد. طی سال گذشته ما چند بازیکن نخبه و موثر معرفی کردیم؟ پس حاصل این همه ولخرجی چه شد؟
ما در فصل گذشته یکی دو نفر را از لیگ مطرح کردیم که آنها را هم به امان خدا رها کردیم و معلوم نیست در ادامه کارشان به کجا برسد. آیا با مطرح شدن بازیکنان پدیده ما نیاز به پرداخت آن چنانی به بازیکنان خارجی خواهیم داشت؟ چرا به این مسیر نمی رویم؟ قطعا افراد فرصت طلب و سود جو دنبال نفع فوتبال نیستند. آنها فقط منافع خود را جستجو می کنند و این منافع در پرداخت های کلان به ویژه در بخش بازیکنان نه چندان مطرح خارجی پدید می آید.
آقای مدیرعامل چرا به تیم پایه خودتان رسیدگی نمی کنی و دنبال بازیکن بنجل خارجی می روی؟ جز این است که آنجا منفعت به تو می رسد؟ یک صدم پرداخت ها را برای استعدادها هزینه کن. اصلا در تیم خودت پول تنها یک بازیکن بزرگسالان را به پایه ها اختصاص بده. شک نکن که بهترین بازدهی را خواهی داشت. سال آخر فوتبالم در فولاد دیدم که آنها با استفاده از پیشکسوتان به تیم های پایه توجه می کنند. در فاصله ای کوتاه همان بازیکنان در بالاترین سطح فوتبال ما چهره شدند. چرا باشگاه های ما نباید چنین کنند؟
ما با وجود چنین پرداخت هایی برای صعود تیم نوجوانان به جام جهانی به آنها صد دلار جایزه داده ایم! این خجالت آور نیست؟ ما دلمان می سوزد و دوست داریم فوتبالمان رشد کند. ای کاش مسئولان امر گوش شنوا در این باره داشته باشند.
با سقف قرارداد به جایی نمی رسیم
*حسن خان محمدی
امروزه مبلغ پرداختی در بخش فوتبال به برخی از بازیکنان و مربیان با انتقادات زیادی مواجه شده است که نمی توان آن را نادیده گرفت. ابتدا باید بگویم که تعداد چنین بازیکنانی زیاد نیست. بازیکن و مربی هر لحظه روی ریل خطر حرکت می کنند. آنها ثبات لازم را در شغل خودشان ندارند و هر لحظه ممکن است با یک اتفاق ساده از چرخه فوتبال خارج شوند. بحث من این نیست که باید به آنها پرداخت کلان داشت. من معتقدم اگر برای بازیکنان و مربیان از لحاظ مالی حاشیه امنیت طولانی مدت ایجاد کنیم لازم نیست در یک مقطع کوتاه به آنها پرداخت کلان داشته باشیم.
بازیکن به دلیل عمر کوتاه کارش و فرصت و زمان محدود باید به سرعت از لحاظ مالی برای خودش حاشیه امنیت بسازد. بیمه نداشتن و عدم ثبات کار و آینده تضمین نشده او را به سمت دریافت فراوان جلب می کند. باید این واقعیت را بپذیریم که همه این ارقام پرداخت نمی شود. بخش اعظم این پرداخت ها هم به سمت معشیت خانواده و اطرافیان می رود. وقتی یک بازیکن با شرایط اقتصادی نه چندان خوب به پولی رسید خیلی ها از او توقع کمک دارند. این خیلی ها غالبا خانواده درجه یک بازیکن هستند. همه این ها مشکلات پیش روی بازیکنان برای در آمدسازی تا حد امکان است.
فوتبال ما چون ساختار ندارد دچار اشکالات جدی است. یک فوتبالیست بزرگ با یک مصدومیت و خروج از چرخه فعالیت باید چکار کند؟ کجا می تواند یک شغل خوب برای تامین هزینه های زندگی داشته باشد؟ بازیکن حرفه ای فوتبال غالبا شغل دیگری بلد نیست. چه تضمینی برای او وجود دارد؟ ما ابتدا باید این مسایل را حل کنیم و بعد به سراغ کم کردن نرخ پرداخت ها باشیم. ما صحبت از فوتبال پایه می کنیم اما تا پای ای اف سی و ضرورت ها و قوانین آنها مطرح نشوند به این بخش توجه هم نمی کنیم.
ما باید برای اصلاح امور تدابیر همه جانبه داشته باشیم. قطعا الان ما تعادل درست بین پرداخت ها نداریم. بازیکنان با اختلاف سطح اندک فنی دریافت هایی با فاصله عجیب دارند. اگر ساختار به وجود آید و آینده همه بازیکنان را به گونه ای تضمین کنیم در آن صورت می توانیم به بازار مکاره پرداخت ها ورود و با آن مقابله کنیم. بعید است با موضوع سقف قراردادها به جایی برسیم. تجربه این را ثابت کرده است.
گاهی رقم پرداختی چنان خارج از ذهن و تصور است که حتی موجب دل نگرانی طرفداران تیم می شود. در تعیین نرخ ها که معلوم نیست چه پایه و اساسی دارد افرادی نقش آفرین هستند که خودشان هم ذینفع به شمار می روند. ناگهان با یک فضا سازی رسانه ای مبلغ قرارداد به شدت بالا می رود و زمانی یک بازیکن از حد معمولی به عالی ترقی می کند.
آنچه امروز به عنوان یک واقعیت محض به چشم می آید این که در بخش قراردادها ما با جریانی دلسوز و به دنبال کیفیت کار نیستیم. در این مسیر هر چه بیشتر بهتر مدنظر است. از این بده و بستان کسانی بیشترین سود را می برند که خیلی در بخش کیفیت پاسخگو نیستند. کیفیت کار روز به روز پایین می رود و این در حالی است که شاهد رشد عجیب و غریب پرداخت ها هستیم!
چه کسانی تعیین نرخ می کنند؟ از این رشد بی رویه چه کسانی سود بیشتر می برند؟ چرا در بخش پایه شاهد حمایت اندک هم نیستیم؟ چرا باید همه پول خود را هزینه فقط چند بازیکن محدود کنیم؟ مدیریت ها و تیم های خلق الساعه چرا باید مورد حمایت باشند؟ در قبال این پرداخت های غالبا از جیب مردم چه قوه نظارتی وجود دارد؟ چرا با خاطیان برخورد لازم صورت نمی گیرد؟
اهالی فوتبال بسیار نگران آینده این رشته هستند. بسیاری از باشگاه ها از چرخه فعالیت خارج شده اند و کوله باری از بدهی پدید آورده اند. این روال آینده فوتبال ما را با خطر جدی مواجه ساخته است. پای صحبت کارشناسان و بزرگان فوتبال که بنشینید اغلب آنها این را زنگ خطری جدی معرفی می کنند اما سال به سال این رویه ادامه دارد و بر ضریب پرداخت ها به شدت افزده می شود. باشگاه های اغلب بدهکار در فصل نقل و انتقالات باز هم به سیر صعودی قراردادها دامن می زنند. با هم پای صحبت اهل فن در این باره نشسته ایم. شما را به خواندن نظرات آنها جلب می کنیم:
*بهمن اسدی
نقش منفی پول در فوتبال ایران*غفورجهانی
من حضور بودجه و پول در فوتبال ایران را مغتنم می دانم اما صادقانه باید گفت که در همه ابعاد این پول چاره ساز نیست و در بسیاری از مواقع حتی نقش منفی بازی می کند. این پول و هزینه کرد آن باید تابع اصول باشد تا ثمرات موثر خود را بروز دهد. پولی که هزینه می شود باید به اندازه خود بازدهی داشته باشد. پولی که امروز در فوتبال ما هزینه می شود برگشت لازم را ندارد و به گونه ای شده که انگار ما این پول را دور می ریزیم. گویا عده ای این را دوست دارند چون از محل همین دور ریزها برای خودشان بهترین بهره ها را می برند.
ما از محل این پرداخت ها به بازیکنان نخبه نمی رسیم. اگر این پرداخت ها درست و منطقی باشد قطعا ثمرات فنی آن را در فوتبال ایران خواهیم دید. حداقل شرایط ما بهتر از این خواهد شد. الان بازیکن پول نجومی می گیرد و هر طور دلش خواست بازی می کند. گاهی اصلا دوست دارد و بازی هم نمی کند! این چه نوع قراردادی است که هیچ چیز آن تابع اصول درست نیست؟
مشکل دیگر ما بحث اختلاف سطح بین بودجه تیم هاست. ملوان با کمترین بودجه ممکن بسته شده و باید با تیم های متمول مقابله کند. مدیران برخی از باشگاه ها با حمایت آن چنانی دنبال فوتبال نیستند و آنها فقط می خواهند برای خودشان وجهه کسب کنند. این چه عدالتی است که پول دولت و مردم باید به شکل ناعدالانه تقسیم شود. به تیم های ریشه دار پول ندهیم در عوض تیم های چند روز بودجه چند صد میلیاردی داشته باشند!
این اتفاق برای فوتبال ما سم است. این بودجه و نرخ های تعیین شده از سوی افراد ناشناخته و از جیب مردم دستاورد فنی لازم را ندارد تا فوتبال ما روز به روز شرایط بدتری تجربه کند. فوتبال امروز ما بر پایه پول است و به جایی هم نمی رسد. در گذشته بحث تعصب باشگاهی اولویت فوتبال بود و ما کیفیت بهتری را شاهد بوده ایم. کجا شما تعصب را مشاهده می کنید؟ ما باید به بخش استعدادها و حمایت از آنها هم توجه کنیم. نباید همه پول خود را صرف تعدادی محدود از بازیکنان بزرگسال کنیم. باید گستره فعالیت و حمایت را بیشتر کنیم تا بازدهی بهتری داشته باشیم.
چرا به اندازه دخل خود خرج نمی کنیم؟
*هادی آهنگران
پرداخت های امروز فوتبال ما هیچ تناسبی با بخش فنی کار ندارد. دلیل این اختلاف هم به بحث مدیریت برمی گردد. مدیریت های ناکارآمد برای توجیه عملکرد ضعیف خود تلاش دارند با استفاده از پول مردم برای خودشان جایگاه بسازند. آن قدر این ارقام بالا رفته و عادی شده که برخی از افراد این ارقام را برای خودشان بسیار هم پایین فرض می کنند. من واقعا متاسف می شوم که یک بازیکن و یک مربی دهها برابر ارزش خود پول می گیرند و به نوعی آن را حق خود می دانند.
ما سالها پیش در پست های مختلف مثل دروازه بانی نفراتی داشتیم که کیفیت کارشان از امروزی ها به مراتب بالاترهم بود کجا در این اندازه به آنها حقوق دادند. آن روزها مدیرانی سرکار بودند که پول مفت به کسی نمی دانند. فوتبال به این شکل زنده بود و این همه مخارج نداشت. مدیران ناکارآمد آمدند با پول های باد آورده و از جیب مردم کاری کردند که روز به روز شاهد نازل شدن کیفیت و ایجاد بستر بی احترامی شده اند. این ها مگر از جیب خرج می کنند که چنین ارقامی را پرداخت می کنند؟
به نظرم همه اهالی فوتبال را سرکار گذاشته اند. این ارقام را چه کسی تعیین می کند؟ امسال پرداخت شد سال بعد تا کجا قرار است نرخ ها بالا برود؟ تا کی این رشد پرداخت و عدم درآمدزایی ادامه خواهد یافت؟ این همه باشگاه نابود شدند ، قرار است بقیه هم نابود شوند؟ چرا به اندازه دخل خود خرج نمی کنیم؟ از این بازار آشفته چه کسانی سود می برند؟ فوتبال ما را به کجا می برند؟
میلیون شد میلیارد و ظاهرا قرار است تا بیلیون پیش برود! این در حالی است که ما در بخش پایه و بازیکن سازی هیچ سرمایه گذاری نداریم. بازیکن نوجوان امروز با فیش واریز میلیونی امکان بازی و تمرین پیدا می کند و ما فقط برای بزرگسالان آن هم به تعداد محدود پول گزاف هزینه می کنیم. این فاجعه است. بازیکن نوجوان تا یک جایی امکان هزینه کردن، دارد. این را باید رسانه های آزاد و مستقل فریاد بزنند. مدیرعاملی آمده و میلیاردی هزینه کرده و رفته، کسی هم کاری به کارش ندارد. این روال فقط باعث نابودی فوتبال است و بس!
پول می دهیم اما کیفیت نیست!
*محمود معمار
این اعتقاد اغلب اهالی فوتبال است که ارقام پرداختی حداقل به برخی از بازیکنان واقعا زیاد است و این اتفاق خوبی برای فوتبال ما نیست. ما قطعا با روال درست و پرداخت های منطبق بر اصول صحیح می توانیم خروجی بهتری داشته باشیم و باعث رشد کیفی کار شویم. وقتی این اصول رعایت نشد شکی نیست که نه تنها از آن بهره لازم را نمی بریم بلکه به شکل برعکس باعث لطمه خوردن به بحث کیفی کار هم خواهیم شد.
شما به برخی از بازیکنان قدیمی توجه کنید. واقعا کیفیت کار آنها با برخی از بازیکنان امروز قابل مقایسه نیست. ما به آنها چه دادیم و به امروزی ها چه ارقامی پرداخت می شود. جدای از بحث مالی ما باید به موضوع کیفیت فنی کار هم توجه جدی داشته باشیم. به عبارتی ما پول هزینه می کنیم که شاهد کیفیت خوب باشیم. آیا بابت این پرداخت های کلان شاهد کیفیت خوب هستیم؟
شاید برای اهل معنا همین توجه به کیفیت کار گویای هزینه های بی حاصل ما باشد. من وقتی به دروازه بانان دوره خودم نظر می کنم واقعا یک کیفیت عالی را تجسم می کنم اما امروز شاهد چنین اتفاقی نیستیم. این که چه کسانی امروز در خصوص تعیین نرخ بازیکن تصمیم می گیرد خود بزرگترین سوال ممکن است که شاید همه ما را با یک خنده تلخ مواجه کند. این نرخ ها هرگز معیار درست ندارد و نیاز به بازنگری از سوی اهل فن و حتی مقابله با آن دارد.
ما باید بین افراد مختلف در سطوح متفاوت تعادل پرداخت ایجاد کنیم و شک نداشته باشیم که این امر دستاوردهای زیادی برای فوتبال ما خواهد داشت. به نظرم قبل از باشگاه و فدراسیون این وزارت ورزش است که با تدابیر و قوانین لازم می تواند در این باره تعادل ایجاد کند. وقتی اغلب این پرداخت ها از طریق بودجه عمومی و توسط نهادهای دولتی صورت می پذیرد متولی ورزش و حلقه ارتباط مردم با دولت باید در این باره نقش آفرین باشد. اگر چنین نکنیم ما شاهد نا به سامانی ها امروزی خواهیم شد. نکته دیگر رقم خوردن شرایط غیر عادی در خصوص برخی بازیکنان است که با سرعتی عجیب ناگهان از بازیکن معمولی به بازیکن تراز اول تبدیل می شوند که واقعا جای تعجب دارد.
معیارهای پرداخت فنی نیست!
*ضیاء عربشاهی
قبل از ورود به بحث پول های کلان و هزینه کرد آن در فوتبال من باید به یک واقعیت تلخ اشاره کنم. این که این اعداد و ارقام را در وهله نخست یک بازی می دانم. بازیکنان برای عقد قرارداد هیچکدام این مبالغ را دریافت نمی کند و پای دلال و واسطه در میان است. وقتی چنین حقیقتی را باور کنیم آن وقت یقین می کنیم که آن واسطه و دلال برای بالا رفتن درآمد خود از این معامله قطعا تا حد ممکن ارقام را بالا می برد.
چنین است که ما بازیکنانی مثل محمد انصاری و فرهاد ربیع خواه را خیلی زود از چرخه فعالیت بیرون می بینم. چرا که بازیکنانی این چنینی حاضر نیستند تا با دلال و واسطه همراهی کنند. مدیر برنامه یک فوتبالیست امروزی آن قدر از حدود خود و جایگاهش بالاتر رفته که به بازیکنان دهه شصت ما بی احترامی می کند. او کجای فوتبال ما بوده؟ او از عشق به هوادار چه می داند؟ از گرد راه رسیده و پول هنگفت را می بیند و همه چیز را در مادیات دنبال می کند.
بازیکن آمده و شرط بیست میلیاردی برای پرسپولیس می گذارد. او یادش رفته که پرسپولیس او را مطرح کرده و به اینجا رسانده است. این فضا را " ایجنت" ها بر فوتبال ما حاکم کرده اند و درآمدهای نجومی را می برند. هر کدام ده ها بازیکن دارند و خدا می داند که بازیکنان برای همراهی با آنها باید چه کارها که نکنند. فوتبال ما را به بیراهه می برند.
بارها گفته ام که بازیکنان تیم های پایین و بالای جدول تفاوت چندانی با هم ندارند فقط این شرایط روحی و روانی است که آنها را از هم متفاوت می کند. آیا به چنین بازیکنانی باید با این اختلاف سطح پول پرداخت شود؟ شما به نتایج بازی ها توجه کنید به کیفیت تیم ها در بازی های مختلف نظری بیندازید. گاهی بازیکن میلیونی کیفیت کارش از بازیکن میلیاردی هم بالاتر است. چه کسی نرخ دستمزد آنها را تعیین کرده است؟ چه معیاری در این باره داریم؟ معیارها فقط فنی است؟
بازیکن ظرف یکسال از حد معمولی ناگهان تراز اول می شود و سال بعد بازهم به بازیکن معمولی بدل می شود. همین نکته کافیست تا بدانیم که این وسط اتفاقاتی رقم می خورد که ربطی به فوتبال ندارد.
حق فوتبالیست است که پول بگیرد اما نه به این اندازه!
*مهدی امیرآبادی
پرداخت های آن چنانی به شکلی عجیب و به سرعت در فوتبال ما نهادینه شد که شاید ما تاریخ آن را به یاد نیاوریم! ریشه این کار توسط مدیرانی باب شد که نه دانش این کار را داشتند و نه از اهل فن مشورت گرفتند. این روال امروز در فوتبال چنان جا افتاده که اگر مدیری چنین نکند محکوم به شکست قطعی است. حق فوتبالیست است که پول بگیرد اما نه به این اندازه!
بله ما شاهد تورم اقتصادی هستیم. من با مردم سرو کار دارم. همه این مردم از این حجم پرداخت متعجب و منتقد هستند. تازه فوتبال امروز ما حتی با دیروز قابل قیاس نیست. خودمان را گول نزنیم. فوتبال ما هر سال در حال نزول و پسرفت است. برای این فوتبال باید این همه هزینه کرد؟ در دوره های گذشته فوتبال ما در هر سال چندین پدیده معرفی می کرد. طی سال گذشته ما چند بازیکن نخبه و موثر معرفی کردیم؟ پس حاصل این همه ولخرجی چه شد؟
ما در فصل گذشته یکی دو نفر را از لیگ مطرح کردیم که آنها را هم به امان خدا رها کردیم و معلوم نیست در ادامه کارشان به کجا برسد. آیا با مطرح شدن بازیکنان پدیده ما نیاز به پرداخت آن چنانی به بازیکنان خارجی خواهیم داشت؟ چرا به این مسیر نمی رویم؟ قطعا افراد فرصت طلب و سود جو دنبال نفع فوتبال نیستند. آنها فقط منافع خود را جستجو می کنند و این منافع در پرداخت های کلان به ویژه در بخش بازیکنان نه چندان مطرح خارجی پدید می آید.
آقای مدیرعامل چرا به تیم پایه خودتان رسیدگی نمی کنی و دنبال بازیکن بنجل خارجی می روی؟ جز این است که آنجا منفعت به تو می رسد؟ یک صدم پرداخت ها را برای استعدادها هزینه کن. اصلا در تیم خودت پول تنها یک بازیکن بزرگسالان را به پایه ها اختصاص بده. شک نکن که بهترین بازدهی را خواهی داشت. سال آخر فوتبالم در فولاد دیدم که آنها با استفاده از پیشکسوتان به تیم های پایه توجه می کنند. در فاصله ای کوتاه همان بازیکنان در بالاترین سطح فوتبال ما چهره شدند. چرا باشگاه های ما نباید چنین کنند؟
ما با وجود چنین پرداخت هایی برای صعود تیم نوجوانان به جام جهانی به آنها صد دلار جایزه داده ایم! این خجالت آور نیست؟ ما دلمان می سوزد و دوست داریم فوتبالمان رشد کند. ای کاش مسئولان امر گوش شنوا در این باره داشته باشند.
با سقف قرارداد به جایی نمی رسیم
*حسن خان محمدی
امروزه مبلغ پرداختی در بخش فوتبال به برخی از بازیکنان و مربیان با انتقادات زیادی مواجه شده است که نمی توان آن را نادیده گرفت. ابتدا باید بگویم که تعداد چنین بازیکنانی زیاد نیست. بازیکن و مربی هر لحظه روی ریل خطر حرکت می کنند. آنها ثبات لازم را در شغل خودشان ندارند و هر لحظه ممکن است با یک اتفاق ساده از چرخه فوتبال خارج شوند. بحث من این نیست که باید به آنها پرداخت کلان داشت. من معتقدم اگر برای بازیکنان و مربیان از لحاظ مالی حاشیه امنیت طولانی مدت ایجاد کنیم لازم نیست در یک مقطع کوتاه به آنها پرداخت کلان داشته باشیم.
بازیکن به دلیل عمر کوتاه کارش و فرصت و زمان محدود باید به سرعت از لحاظ مالی برای خودش حاشیه امنیت بسازد. بیمه نداشتن و عدم ثبات کار و آینده تضمین نشده او را به سمت دریافت فراوان جلب می کند. باید این واقعیت را بپذیریم که همه این ارقام پرداخت نمی شود. بخش اعظم این پرداخت ها هم به سمت معشیت خانواده و اطرافیان می رود. وقتی یک بازیکن با شرایط اقتصادی نه چندان خوب به پولی رسید خیلی ها از او توقع کمک دارند. این خیلی ها غالبا خانواده درجه یک بازیکن هستند. همه این ها مشکلات پیش روی بازیکنان برای در آمدسازی تا حد امکان است.
فوتبال ما چون ساختار ندارد دچار اشکالات جدی است. یک فوتبالیست بزرگ با یک مصدومیت و خروج از چرخه فعالیت باید چکار کند؟ کجا می تواند یک شغل خوب برای تامین هزینه های زندگی داشته باشد؟ بازیکن حرفه ای فوتبال غالبا شغل دیگری بلد نیست. چه تضمینی برای او وجود دارد؟ ما ابتدا باید این مسایل را حل کنیم و بعد به سراغ کم کردن نرخ پرداخت ها باشیم. ما صحبت از فوتبال پایه می کنیم اما تا پای ای اف سی و ضرورت ها و قوانین آنها مطرح نشوند به این بخش توجه هم نمی کنیم.
ما باید برای اصلاح امور تدابیر همه جانبه داشته باشیم. قطعا الان ما تعادل درست بین پرداخت ها نداریم. بازیکنان با اختلاف سطح اندک فنی دریافت هایی با فاصله عجیب دارند. اگر ساختار به وجود آید و آینده همه بازیکنان را به گونه ای تضمین کنیم در آن صورت می توانیم به بازار مکاره پرداخت ها ورود و با آن مقابله کنیم. بعید است با موضوع سقف قراردادها به جایی برسیم. تجربه این را ثابت کرده است.
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
