بازگشت فضای اعتماد و آرامش به ورزش

با ایجاد تغییرات در مدیریت کلان ورزش ایران؛ این بخش فصل تازه ای را تجربه خواهد کرد. بعد از عدم کارایی لازم در مدیریت گذشته ورزش کشور، اکنون بسیاری از علاقه مندان منتظرند تا برنامه های جدید و البته کارسازی را برای بهبود اوضاع ورزش شاهد و ناظر باشند. این شرایط در حالی بر ورزش ما حاکم شده که بر خلاف انتظارها یک وزیر ورزشی نتوانست رضایت خاطر ورزشی ها را جلب کند. حمید سجادی تلاش بسیاری داشت و با سعه صدر در بخش های مختلف حوزه کاری خود، امور را به پیش برد اما به نظر می رسد اقداماتی کارسازتر برای سامان بخشیدن به فضای ورزش نیاز است که از عهده او برنمی آید.
در دوره مدیریت سابق ورزش آنچه به عنوان یک اشکال بیشترین نمود را داشت حضور افرادی به عنوان مسئول؛ خارج از بدنه این بخش و شاید حتی به گونه ای اشتیاق حمید سجادی بود. اتفاق تلخی که به زعم عده ای نه در این دوره بلکه در همه ادوار مختلف وجود داشته است. این که این شکل کار چه ضربه ای به امور مختلف می زند و فراز و فرود آن در دوره های مختلف چه شکلی داشته نیاز به بررسی جدی و رفع اشکالاتش دارد.
اکنون ما از آن دوره عبور کرده ایم و در فصلی دیگر قرار داریم. کیومرث هاشمی که با کش و قوس فراوان نیمی از راه نشستن بر صندلی ریاست ساختمان سئول را طی کرده برای قطعیت بخشیدن به حکم وزارت ورزش با دو موضوع مهم مواجه است. او شده باید ضمن بهبود مقطعی آلام ورزش بکوشد و در کنار آن نظر مساعد مجلس را به سوی خود جلب کند. چنین شرایط حساسی کار هاشمی و همکارانش را سخت می کند. همکارانی که شاید به سادگی راهی به وزارت ورزش هم نداشته باشند. هر تغییر و تحول در بخش معاونت ها و مدیران میانی گاه با بازتابی سخت روبرو خواهد شد و سابقه نشان داده که سرپرست تازه ورزش هم خیلی اهل تغییر و تحول نیروی انسانی نیست!
این که بدون چنین تغییراتی چگونه می توان در کارها و امور ورزش ایجاد تحول کرد خود سوال پیچیده ای به شمار می رود. اما شاید اهل فن نخستین اولویت کاری کیومرث هاشمی را ایجاد اقتدار و مرجعیت وزارت ورزش بدانند تا از این طریق متولی اصلی این بخش در کشورمان بتواند با احاطه بر آن جایگاه از دست رفته را بیابد. سهل انگاری و عدم ورود به بسیاری از ناهنجاری های ورزش به بهانه های مختلف نقش اصلی وزارت ورزش را زیر سوال برده و این امر باعث شده تا اشخاص و گروه ها با حربه استقلال عمل و سیاق انتخابی در ورزش کش و قوس فراوانی را ایجاد کنند!
از امور ریشه ای گرفته تا جزییات با تکیه بر بهانه عدم اعتماد دچار هرج و مرج؛ پیدا و پنهان شده اند. این که اولویت سرپرست فعلی و وزیر آینده باید چه باشد را با اهل فن مطرح کرده ایم که پاسخ و نظرات آنها را با هم مرور می کنیم.
کار را به اهالی هر رشته ورزشی بسپاریم
*مهرداد علیقارداشی
به نظر من اولویت امروز ورزش این است که هر چه سریع تر وزیر مدنظر به مجلس معرفی شود تا او با خیال آسوده برای تحقق برنامه ها و اهداف مورد نظر پیش از حضور کاروان ورزش در هانگژو کار جدی خود را آغاز کند. با این انتخاب باید به دنبال تشکیل یک گروه کاری متخصص باشیم چون بدون تعارف کار باید به شکل تیمی انجام شود که ارتباط لازم و اعتماد لازم بین آنها وجود داشته باشد.
مشکلی که به نظرم همه فدراسیون ها و کلا ورزش با آن درگیر است کمبود بودجه و منابع مالی است که باید تلاش شود تا این اشکال اساسی به گونه ای برطرف شود و ورزش متناسب با نیازهایش حمایت مالی شود. عمده هزینه های ورزش به شکل ارزی است و ما با رقبایی روبرو هستیم که از این نظر قدرت زیادی دارند.
این مشکل مدیریت ها در ورزش است. ما در بخش ورزشکاران هم با مشکل آینده و بیمه و تضمین شغلی و درآمدی روبرو هستیم که به نظرم وزیر آینده باید این مورد را حل کند. دنیای قهرمانی کوتاه است و پس از آن قهرمان ما نباید دغدغه معیشتی داشته باشد. این در شان ورزشکار قهرمان نیست. استخدام قهرمانان در وزارتخانه های مختلف خیلی نباید سخت باشد. حضور این قهرمانان در چنین مشاغلی باعث رونق ورزش در آن ادارات هم خواهد شد.
کیومرث هاشمی در بدو ورود نقطه نظرات خوبی را مطرح کرده که موجب دلگرامی است. او به شدت به جای نگاه انتصابی به بحث انتخابات نظر دارد. پیشنهاد می کنم با تشکیل کارگروهی از افراد متخصص ورزش ما در این باره همگام با قوانین بین المللی باشد تا از این راه دچار دردسرهای احتمالی نشویم. ورزش ما باید تابع قوانین بین المللی متناسب با سیاست های داخلی باشد. ما در این باره افراد موفقی در ورزش جهان داشته ایم که می توانند به ورزش ما کمک کنند.
خوشبختانه آقای هاشمی به دلیل حضور در کمیته ملی المپیک با بخش دیپلماسی ورزشی آشنا هستند و قطعا این تجربه ارزنده و این نگاه درست می تواند به شدت به ورزش ما کمک کند. باید بپذیریم که اهالی هر رشته این تجربه و توان را دارند که بهترین انتخاب را داشته باشند و اگر خطایی صورت گرفت به سرعت در پی رفع مشکل باشند. اجازه بدهیم بدون دخالت عوامل بیرونی اهالی هر رشته برای خودشان تصمیم بگیرند.
اقتدار از دست رفته بود
*حسین فرکی
تغییرات به وجود آمده در مدیریت کلان ورزش نشان می دهد که ثبات تصمیم گیری و اقتدار لازم در کارآن نبوده تا منجر به شرایط فعلی شود. تصمیمات مهم وکلان ورزش باید توسط وزارت ورزش گرفته شود. متاسفانه ما شاهد چنین شرایطی نبودیم تا این وزارتخانه مرجعیت لازم را نداشته باشد. به دلیل اعتمادی که باید از سوی وزیر ورزش و مجموعه کاری او به اهالی ورزش داده می شد و نشد این اواخر کسی توجه کافی به دستورالعمل های صادره نداشت.
وقتی ایراد بزرگی به نام عدم ثبات در تصمیم گیری ها را شاهد بودیم این گرفتاری ها به بخش های مختلف ورزش سرایت می کرد و ما شاهد اتفاقات ناخوشایند بسیاری شدیم. در رشته تخصصی ما یعنی فوتبال شاهد اتفاقات ناگوار در خصوص نمایندگان آسیایی بودیم و حتی روی سکوهای هواداری شرایط بدی را شاهد شدیم. به این ترتیب باید امیدوار باشیم کسی روی صندلی وزارت ورزش بنشیند که ضمن ارائه برنامه های لازم و اجرا شدنی در امور اجرایی؛ برش لازم را در کابینه و دولت داشته باشد.
متاسفانه وزارت ورزش سابق در امور داخلی با مشکلات جدی مواجه بود. بودجه لازم را تامین نمی کرد با گرفتن چند کارت زرد از عهده تایید قوه نظارتی هم بر نیامد و به دلیل همین عدم کارآیی مجبور به کناره گیری وزیرش شد. من به شخصه با حضور حمید سجادی که یک قهرمان بزرگ بود و او را خوب می شناختم امیدوار بودم تا کارها سامان یابد اما او نتوانست انتظارها را برآورده کند.
انتخابات معاونان و مدیران در سطح وزارت ورزش خوب نبود و به نظر می رسد که شکلی تحمیلی داشت. وقتی این انتخاب ها خوب نبود در مقام عمل شاهد خروجی لازم نبودیم. اکنون با حضور کیومرث هاشمی که از تجربه مدیریتی خوبی هم در ورزش برخوردار است باید امیدوار باشیم که با درس گرفتن از آنچه رخ داد شرایط بهتری رقم بخورد. امیدوارم که همان کیومرث هاشمی که می شناسیم به شکل مستقل و با اقتدار عمل کند تا اوضاع ورزش بهتر از گذشته شود. این در حالی است که ما بازی های آسیایی را در پیش داریم که ورزش ما باید در این آزمون جدی قاره کهن خود را نشان دهد. همچنین باید امیدوار باشیم تا با عبور از بازی های آسیایی ما حرکت جدی و ثمر بخش را به سمت المپیک داشته باشیم و شرایط به گونه ای رقم بخورد که ورزشکاران ما در اوج آمادگی به کسب افتخارات بزرگ نایل شوند.
اولویت ورزش همگانی است
*مصطفی هاشمی
بدون تردید هر مدیری اگر در کار خود اقتدار لازم را در زیر مجموعه اش نداشته باشد شک نکنید که در هر بخشی هم باشد موفق نخواهد بود. در کنار آن اگر در یک مجموعه ؛ گروه کاری همراهی و همدلی لازم را با هم نداشته باشند بازهم کار سرانجام درستی نخواهد داشت. اختلاف نظر و انتصاب افرادی که مدیر اصلی با آنها همراه نباشد ضربه سختی به کار می زند. این درست است که شاید وزیر همه اختیارات لازم را برای تعیین همکاران خود نداشته باشد. اما در این باره باید تعادل وجود داشته باشد تا عنان کار از دست خارج نشود.
من خودم در بخش قهرمانی فعالیت می کنم اما به نظرم اولویت اصلی وزیر آینده باید به بخش ورزش همگانی باشد و نگاه جدی تر از گذشته به آن داشته باشد تا دامنه ورزش ما گسترش پیدا کند. این همه استعداد ورزشی با عدم توجه به ورزش همگانی پرورش نمی یابند و ما از این طریق لطمه شدیدی در بخش قهرمانی می خوریم. متاسفانه ما همیشه در فاصله کوتاه تا بازی های المپیک و بازی های آسیایی به یاد برخی از رشته ها می افتیم. رسانه ها هم در این باره مقصرند. آنها زمان بسیاری را صرف یک رشته می کنند و هنگامی که کاروان در بازی های آسیایی و المپیک مدال نگرفت در مقام پرسشگر و منتقد ظاهر می شوند.
ذائقه مردم را تنها به سمت یک رشته بردن و بعدها بابت عدم گرفتن مدال سایر رشته ها را به چالش کشیدن کار درستی نیست. این موضوعی مهم در باره اولویت های مدنظر وزیر آینده ورزش است. از سوی دیگر وزیر ورزش باید در خصوص معضل بزرگ این بخش یعنی انتخابات فدراسیون ها ورودی قاطعانه داشته باشد. الان در بحث انتخابات فدراسیون ها بیش از آن که منافع و مصالح آن رشته مدنظر باشد افراد و گروه ها منافع خودشان را در نظر می گیرند. به این ترتیب ما شاهد لطمات سنگین به کار هستیم. با شکل و رویه حاکم بر مجامع فعلی با انتخاب یک نفر گروه مخالف حتی اگر افراد صالح داشته باشند باید از چرخه کار کنار بروند.
این چالش بزرگ باید از بین برود تا بین خانواده آن رشته جدایی به وجود نیاید. وزیر آینده باید با تشکیل کارگروه های تخصصی متشکل از افراد با دانش با رصد اشکالات موجود بهترین راه حل ممکن برای برون رفت از آن را پیدا و اجرا کند تا ورزش به روزهای بهتر نظر کند.
به فکر شایسته سالاری باشیم
*احسان مهاجرشجاعی
ورزش ما سالهاست از طریق آزمون و خطا دچار مشکلات جدی می شود. با حضور یک چهره آشنا به مدیریت ورزش مثل کیومرث هاشمی ما باید امیدوار باشیم تا از این طریق دچار مشکلات قبلی نشویم. مدیری که قبلا آزمایش و مردود شده را نباید میدان داد. متاسفانه در گذشته برخورد لازم صورت نگرفته و چنین افرادی کماکان در حال جولان در ورزش هستند. این شاید بزرگترین اشکال در دوره مدیریت حمید سجادی بود.
برای بهبود اوضاع ورزش ما باید به موضوع مهم شایسته سالاری توجه ویژه داشته باشیم. وقتی معاونان، روسای فدراسیون ها، مدیران ادارت کل ورزش و جوانان و روسای هیات های ورزشی بر اساس شایستگی انتخاب شوند اصلا مشکلی به وجود نمی آید که نیاز به ورود وزارت ورزش و وزیر داشته باشیم. این اصلی ترین اولویت وزیر ورزش آینده است. در کنار آن باید به بحث مهم مالی توجه داشت. باید دید که وزیر آینده چقدر قدرت تامین منابع مالی از طروق مختلف را دارد. در هیات دولت چقدر حرف او را خریدارند.
شما شک نکنید اگر در دولت با وزیر ورزش همراهی شود سرمایه های فراوانی برای صرف کردن در ورزش داریم. پول هایی در سایر بخش وجود دارد که صرف اندکی از آن در ورزش گره های بزرگ ما را باز می کند. تنها کافی است چند وزیر دیگر با وزیر ورزش همراهی و کمک کنند. نباید برای وزیر جایگاه و میز مهم باشد و برای حفظ آن زیر بار حرف غیر تخصصی برود. این اتفاقی بود که شاید برای وزیر قبلی رخ داد و لطمه اش را خورد.
سیستم ورزش به نظرم مستقل نیست و تابع برخی دخالت هاست. هنوز وزیر نیامده باید بدهکار افرادی باشد که به او رای می دهند. ای کاش همان شکل گذشته ورزش به عنوان سازمان تربیت بدنی بود تا بنا به دلایلی وزیر تحت فشار قرار نگیرد. اینجاست که بحث اقتدار وزارت ورزش در مسایل درون و برون سازمانی پیش می آید. وزارت ورزش باید ضمن ایجاد تعامل لازم با سازمان های بیرونی و نیز ایجاد فضای آرامش درون ورزش برای ارائه نظرات و پیشنهادات حتی مخالف نظرش بتواند با اقتدار عمل کند. داشتن دستورالعمل درست و تبیین آن و سپس جدیت در راه اجرای آن می تواند یکی از راههای پیشرفت ورزش باشد. بی گمان ما به این ترتیب فضای گرم و صمیمی هم به وجود خواهیم آورد تا توان ها در مسیر فنی و دور از حاشیه به کار گرفته شود و حاصل خوبی را شاهد باشیم.
خانه تکانی در مدیریت ورزش!
*احمد میرزاییان
با کنار رفتن حمید سجادی و معرفی کیومرث هاشمی به عنوان سرپرست وزارت ورزش و جوانان همه در انتظار تعیین تکلیف قطعی این وزارتخانه هستند. هاشمی طی دو هفته گذشته به اردوهای ورزشکاران اعزامی به بازیهای آسیایی سرکشی کرده تا مشکلات ورزشکاران اعزامی را از نزدیک مشاهده و کاستی ها را رفع و رجوع کند.او در اظهاراتش به مرجعیت و اقتدار وزارت تاکید داشته و سعی می کند تا با حفظ آرامش در وزارتخانه کارها را سامان دهد. تحقق این هدف در ورزش نیازمند تعیین تکلیف قطعی مدیریت وزارتخانه است. در این دوره گذار باید به مقوله مهم زمان و ضرورت ایجاد ثبات در مدیریت ورزش توجه ویژه داشت. متاسفانه مدیریت ورزش به دلیل سهم خواهی عناصری خارج از حوزه ورزش و مداخله سازمانها و نهادها در سنوات گذشته آسیب جدی دیده است. این موضوع در دوره گذشته به وضوح دیده و موجب بروز خسارات فراوان در مدیریت کلان ورزش ما شد.به نظرم دولت برای معرفی جانشین سجادی تصمیمی خوبی گرفته است. تجربه حضورهاشمی در کمیته ملی المپیک، تربیت بدنی آموزش و پرورش و سالها حضور در بدنه وزارتخانه بر کسی پوشیده نیست. بنابراین شرایط حکم می کند تا در اولین فرصت، دولت وی را برای پست وزارت ورزش به مجلس معرفی کند. درنشست های مختلف به نظر می رسد که برخی افراد اثر گذار در پی آن هستند تا حضور هاشمی تا پایان بازیهای آسیایی به صورت سرپرست باقی باشد و پس از آن در باره معرفی او تصمیم قطعی گرفته شود.به نظرم  حضور هاشمی در حوزه مدیریت ورزش را نباید به بازیهای آسیایی گره زد. زیرا موفقیت یا عدم موفقیت کاروان اعزامی به هانگژواساسا ربطی به عملکرد کیومرث هاشمی ندارد. این نگاه فرد گرایانه به مدیریت ورزش غلط و از پایه مطرود است. ورزش ما طی سالیان متمادی از این نگاه یکسویه و برخی ملاحظات جناحی و گروهی ضربه دیده و مداخله عناصر سیاسی و طیفی از نهادها و سازمانها به ارکان ورزش کشور آسیب زده است. آنهایی که نیروهای غیر متخصص را به بهانه تعهد به حمید سجادی تحمیل کردند، باید این رویه را پیش از این می گرفتند. هفته گذشته کیومرث هاشمی و مسئولان کمیته ملی المپیک با اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی نشستی داشتند. در این جلسه مهم اگر چه در باره شرایط تیمهای اعزامی به هانگژو بحث شد، اما فرصتی بود تا نمایندگان مجلس با برنامه های سرپرست وزارت ورزش آشنا شوند.
اولویت جا به جایی مدیران ناکارآمد است
*هادی ساعی
اولین نکته ای که در بحث تغییرات مدیریت کلان ورزش می توان گفت این که خوشبختانه آقای کیومرث هاشمی ورزش و آدم های ورزش را خوب می شناسد و ما از این نظر کلی جلو هستیم. در آستانه بازی های آسیایی هستیم. کاروان تقریبا بسته شده و شاید ارزیابی کار سرپرست وزارت را اگر کارش ادامه یابد را باید در المپیک انجام داد. با این حال به نظرم نتایج بازی های آسیایی هم به نوعی به پای آقای هاشمی نوشته می شود و نمی توان از این مسئولیت شانه خالی کرد. امیدواریم که نتایج خوبی بگیریم تا پشتوانه خوبی برای ثبات کاری او ایجاد شود.
ما برای المپیک پاریس زمان مناسبی پیش رو داریم که با مدیریت و برنامه ریزی خوب می توان آنجا نتایج خوبی گرفت. اگر چه بخش اعظم فعالیت ها در رویدادهای برون مرزی بر عهده کمیته ملی المپیک است اما این وزارت ورزش است که در اغلب امور باید پاسخگوی مسئولان دولت و حتی افکار عمومی باشد. ارزیابی کار وزارت در بازی های آسیایی و المپیک است و مجلس هم در این باره حساس است.
آقای سجادی هم در دوره کاری خود زحمات بسیاری کشید ولی به نظرم بیشتر از اطرافیان خود که نتوانستند همراهی لازم را داشته باشند ضربه خورد. سجادی از بدنه ورزش کشورمان بود که نتوانست انتظارات را برآورده کند. جالب این که اطرافیان سجادی هنوز بر سر کار خود هستند و این نشان می دهد که منتصب وزیر قبلی نبودند و از طریق دیگر به او تحمیل شده بودند!
به نظرم اولویت اصلی جا به جایی افرادی است که بی دلیل پست هایی در ورزش را اشغال کرده اند. با توجه به آشنایی کیومرث هاشمی به این موارد شک نداریم در اولین فرصت ممکن شاهد این جا به جایی خواهیم بود تا ورزش از این مشکل بزرگ فاصله بگیرد. این تجربه بزرگی برای افراد ورزشی بود تا از فضایی که در آن بزرگ شده اند حفاظت کنند. خوشبختانه ما در حال حرکت به سمت مسیری هستیم که قهرمانان برجسته در بخش مدیریت ورزش ورود پیدا می کنند و آنها به دلیل اشراف به زوایای ورزش زیر بار حرف غیر تخصصی نمی روند. کار درستی نیست که حق و بودجه مختص ورزشکار را صرف امور دیگر کنیم. من هرگز از حقوق ورزشکار کم نمی کنم. شک نکنید هر گونه اتفاقی خارج از ضوابط ورزشی در کسب مدال و حتی رنگ آن تاثیر دارد. نباید از سهم ورزشکار کم کرد.