مهرداد مرادی: پاداش پای سکو نه؛ بگویید پاداش پای تابوت!

*فکر می کردید در اولین تجربه حضورتان در بازیهای پاراآسیایی هانگژو به دو مدال طلا دست پیدا کنید؟
 - بله، پیش بینی کسب مدال را کرده بودم چرا که در مسابقات انتخابی و تمرینات، رکوردهای خوبی را به دست آورده بودم. هرچند حریفان سرسختی داشتم اما می‌خواستم خودم را به مسئولان کمیته فنی پارالمپیک ثابت کنم که می توانم. یکی از حریفان من که مرداد ماه در مسابقات جهانی فرانسه، مدال برنز گرفته بود، در هانگژو بعد از من توانست مدال نقره را کسب کند. اما من می‌خواستم ثابت کنم که در سطح مسابقات جهانی هم هستم و می توانم مدال طلا را از آن خود کنم.
*از چه سالی به طور رسمی در دوومیدانی فعالیت می کنید؟
 - من از سال 1390 دومیدانی را شروع کردم و از سال 91 به اردوی تیم ملی هم دعوت شدم اما در روزهای آخر و در اردوهای متصل به اعزام به بازی‌های آسیایی جوانان مالزی خط خوردم. بعد از این اتفاق دلسرد شدم و یک مدت از ورزش دور شدم تا اینکه در سال 1396 و در بازی‌های جوانان جهان در سوئیس توانستم، یک مدال طلا و یک برنز در ماده 100 متر و 200 متر کسب کنم. پس از آن در بازی‌های 2017 جوانان در دبی توانستم یک مدال بگیرم. بعد از این مسابقات هم در رقابت های گرندپری مراکش توانستم یک طلا و یک نقره به دست آورم و با روحیه و انرژی مضاعفی در بازی‌های پارا آسیایی شرکت کنم و دو مدال طلا را تصاحب کنم.
*شما با اینکه در اصفهان زندگی می کنید اما از طرف هیات دو و میدانی همدان در مسابقات شرکت می کنید. دلیلش چیست؟
 - بله، من اصالتا بختیاری هستم، ولی متولد اصفهان هستم. بنا به دلایلی و با رضایت نامه هیئت ورزشی اصفهان در حال حاضر زیر نظر هیئت ورزشی همدان فعالیت می‌کنم! هیئت ورزشی اصفهان گفته بود که حتما باید با مربی هیئت کار کنم و نمی توانم با مربی شخصی در این هیئت فعالیتی داشته باشم. پس از این ماجرا با دوستان و بچه‌های تیم ملی رایزنی کردم که گفتند می‌توانی با هیئت همدان کار کنی و من هم این کار را انجام دادم. مربی شخصی من آقای مهدی رحیمی از قهرمانان دو و میدانی ایران هستند و طی چند سال اخیر زحمات زیادی برای پیشرفت من کشیده‌اند.
* در این خصوص با مسئولان کمیته ملی پارالمپیک صحبتی نکردید که مشکلتان را حل کنند؟
- متاسفانه کمیته فنی پارالمپیک به ما دونده‌ها روی خوش نشان نمی‌دهد. ورزش دو و میدانی ورزش ثانیه‌هاست و با بقیه ماده‌ها مثل پرتاب، پرش و سایر رشته‌ها فرق می‌کند. یک ورزشکار دوومیدانی شاید در یک مسابقه بدنش در شرایط نرمال نباشد و و نتواند مدال و حتی کسب سهمیه کند. کمیته فنی اما در چنین مواقعی به دید دیگری به ورزشکار نگاه می کند.
* برای کسب سهمیه پارالمپیک پاریس باید چه رکوردی به دست بیاورید؟
- از ما خواسته‌اند که رنکینگ سوم جهان را به دست بیاوریم تا بتوانیم به سهمیه پارالمپیک پاریس برسیم. در صورتی که اگر ورزشکاری تا رنکینگ 6 را هم به دست بیاورد، می‌تواند به پارالمپیک پاریس راه پیدا کند. الان من چهارم جهان هستم  و مشکل رنکینگ ندارم و اگر کمیته فنی لطف کنند و کمتر سخت‌گیری کنند، خیلی راحت در پارالمپیک پاریس حضور خواهم داشت.
 *در صورت حضور در پارالمپیک پاریس می توانید قول مدال بدهید؟
- از الان نمی‌توان قول داد. من تمام سعی ام را می‌کنم تا بهترین مدال پارالمپیک را کسب کنم ولی امیدوارم در روز مسابقات هم روز خوبی داشته باشم تا بتوانم به آرزویم که کسب مدال پارالمپیک است، برسم.
*تمرینات خود را شروع کرده اید؟
- بعد از بازی‌های هانگژو20 روز استراحت کردیم، چرا که در دو سال گذشته خیلی سختی کشیدم. الان 10 ماه تا بازی‌های پارالمپیک پاریس وقت داریم و تمریناتمان شروع شده است. انشالله که بتوانیم از این فرصت به نحو احسنت استفاده کنیم.
*تکلیف نهایی کسب سهمیه پارالپیک پاریس کی مشخص می شود؟
- اردیبهشت ماه سال آینده باید در مسابقات قهرمانی جهان که در ژاپن برگزار می‌شود، شرکت کنیم. اگر به این مسابقات اعزام شویم، سهمیه ما در این مسابقات مشخص خواهد شد. اگر هم اعزام نشویم، در مسابقات قهرمانی کشور که زیر نظر آی پی سی برگزار خواهد شد، تکلیف حضورمان و کسب سهمیه پارالمپیک نهایی می شود.
* پس از بازگشت از هانگژو با مسئولان ورزشی همدان یا اصفهان هم دیدار داشتید؟
- اصلا. من از دست مسئولان همدان و اصفهان واقعا گله مند هستم. در یک ماه گذشته حتی یک زنگ هم به ما نزدند. بپرسند چه کار می‌کنی؟ زنده‌ای؟ یک ریال پول در جیبت هست؟ در سایر استان‌ها از ورزشکارانشان هم تجلیل به عمل آورده‌اند و پاداش‌هایشان را هم پرداخت کردند اما اینجا هیچکس حتی جواب تلفن ما را هم نمی‌دهد! متاسفانه شغلی هم که ندارم و پدرم جور ما را می‌کشد و هزینه‌های من را تقبل کرده است. ورزشکار حرفه‌ای در حد ماهی 15 تا 20 میلیون تومان، باید هزینه کند. یک کفش تخصصی 300 دلار هزینه‌اش است.هزینه‌های مکمل پروتئینی ما ماهی 6 تا 7 میلیون هزینه دارد اما، هیچکس این مشکلات و هزینه ها را نمی‌بیند. مسئولان فقط در روز بدرقه و استقبال می‌آیند، یک عکس می‌گیرند و می‌روند. تمام این مسائل کاررا برای ورزشکاران سخت می‌کند. من توقع بیشتری از مسئولان همدان و اصفهان داشته و دارم.
* پاداش پای سکو را که گرفته اید؟
- بله. فعلاً فقط پاداش یک مدال طلا را داده‌اند. معلوم نیست پاداش طلای دوم ما به چه صورت پرداخت خواهد شد؟ می‌گویند 50 درصد آن را می‌دهند. یک سری می‌گویند کمتر و یک سری دیگر می‌گویند بیشتر. به نظرم اسم این هدایا را نباید بگذارند پاداش مدال پای سکو، باید بگویند پاداش پای تابوت! حالا خدا می‌داند که الان جایزه وزارت ورزش چه زمانی نقد خواهد شد.یک سال دیگر و پس از کسر مالیات و ... پرداخت می کنند. ما که طلا گرفتیم تکلیفمان این است. وای به حال ورزشکاران نقره و برنزی که اصلاً هیچ پولی نگرفته‌اند و حتی مربیان آنها هم منتظر دریافت پاداش هستند. آنها از ما 100 پله عقب‌تر هستند. سازمان برنامه و بودجه، برای کمیته ملی المپیک بودجه دارد اما برای کمیته ملی پارالمپیک بودجه‌ ندارد و به ما که می‌رسد بودجه‌شان تمام می‌شود.
* در مراسم دیدار ورزشکاران و مدال آوران بازی های آسیایی و پاراآسیایی با رهبری هم ایشان روی رسیدگی به ورزشکاران تاکید داشتند تا مشکل شغل،مسکن،پاداش و... ورزشکاران برطرف شود. ان شااله پس از سالها این دغدغه مدال آوران برطرف شود.
- من هم در این مراسم شرکت کردم. اول از همه باید بگویم برای من که برای اولین بار بود وارد چنین محفلی شده بودم، جو فوق العاده‌ای را تجربه کردم که قابل وصف نبود. با اینکه جلو نشسته بودیم، خیلی خواستم و تلاش کردم که از حضرت آقا یک انگشتر بگیرم اما قسمت نشد. اما امیدوارم صحبت‌های ایشان برای مسئولین ورزشی کشورمان فصل الخطاب باشد و از لحاظ مالی و شغلی شرایطی ایجاد شود تا دغدغه ورزشکاران برای همیشه برطرف شود. راحت بگویم ازمسئولان ورزشی که انتظاری نمی‌رود، چون آنها فقط قول می‌دهند و کاری نمی کنند. اما امیدوارم حضرت آقا با دستوری که دادند مشکل بیمه شغل و معیشت ورزشکاران برای همیشه حل شود.
* و حرف پایانی تان؟
- باید از خانواده پدر و مادرم تشکر ویژه‌ای داشته باشم و همچنین از مربی زحمتکشم آقای مهدی رحیمی که برای من سنگ تمام گذاشته‌اند. ان شاالله توانسته باشم با کسب دو مدال طلای بازی‌های پاراسیایی هانگژو، گوشه‌ای از زحمات ایشان را جبران کرده باشم. امیدوارم با کسب مدال پارالمپیک به آرزویم برسم و خستگی این چند سال از تنم بیرون بیاید. از مجله کیهان ورزشی هم تشکر می‌کنم که در این هیاهو و شرایطی که هیچکس به فکر ورزشکاران توان‌یاب و کم بینا و نابینا نیست پای صحبت های ما می نشینید و مشکلات و معضلات ما را منعکس می‌کنید.