از اشتباه کردن نمی‌ترسم

ترنت الکساندر آرنولد این روزها توانسته با سرعت به دستاوردهای زیادی برسد. او که تا چند سال پیش تنها یک نوجوان با استعداد بود، حالا کاپیتان دوم لیورپول محسوب می‌شود و مدال قهرمانی لیگ برتر و لیگ قهرمانان را نیز به دست آورده است و به زودی در یورو 2024 برای تیم ملی انگلیس به میدان خواهد رفت. او درباره مسیر رشدش در لیورپول و این که چه زمانی فهمیده به تیم اصلی این باشگاه تعلق دارد ، می‌گوید:«لحظات مختلفی بودند که در طرز تفکر من تاثیر گذاشتند. بعد از فینال کیف در سال 2018(که قرمزها مقابل رئال‌مادرید شکست خوردند) از پسربچه 19 ساله‌ای که در فینال لیگ قهرمانان بازی کرده ، تبدیل به کسی شدم که دوست دارد مجددا حضور در لیگ قهرمانان را تجربه کند. حس می‌کردم من به اینجا تعلق دارم. رسیدن به این سطح همیشه رویایم بود و انجام آن در چنین سن پایینی این حس را نداشت که خب ، به چیزی که می‌خواستم رسیدم. بیشتر این طور بود که باید تا جای ممکن در فینال‌های فراوان بازی کنم چون به دنبال تجربه مجدد این حس هستم. همین در من انگیزه زیادی ایجاد کرد و به نظرم فینال کیف لحظه خیلی مهمی بود.»

آرنولد آن شب در ورزشگاه ملی اوکراین، بازی در بزرگترین سطح فوتبال باشگاهی را تجربه کرد و در عین حال حس بد شکست در فینال را چشید. 12 ماه بعد، او به لیورپول کمک کرد تا شکست سه بر صفر خود در دیدار رفت مقابل بارسلونا را تبدیل به پیروزی 4 بر 3 کند. نقطه اوج آن دیدار ضربه کرنری بود که شاید تبدیل به مهم‌ترین ضربه کرنر تمام ادوار شد. آرنولد به جای این که صبر کند ویرجیل فن‌دایک جلو بیاید، به سرعت توپ را برای دیووک اوریگی فرستاد تا در غفلت مدافعین و دروازه‌بان بارسا، دروازه یاران مسی باز شود. ترنت در مورد این کرنر می‌گوید:«به نظرم آن دیدار مهم طرز فکر مرا تغییر داد یا شاید به شکلی متفاوت رویم تاثیر گذاشت. این در حالی است که وقتی در دیدارهای مهم به میدان می‌روم، حس می‌کنم به اینجا تعلق دارم و همین باعث می‌شود بهترین بازی ام را نمایش دهم. به جای این که نتوانم در سطح مورد انتظار بازی کنم، خودم را به سطح لازم می‌رسانم. در چنین بازی‌هایی باید بهترین عملکردت را داشته باشی و بتوانی در لحظه فکر کنی و لحظات فوق‌العاده‌ای بسازی و در آن لحظه توانستم این کار را انجام دهم.»

اما چه شد که ترنت در آن لحظه حساس و مهم تصمیم گرفت چنین حرکت پر ریسکی را انجام دهد؟ او می‌گوید:«پیش خودم فکر کردم بگذار انجامش دهم. من کسی نیستم که از اشتباه کردن بترسد. نمی‌گذارم ترس باعث شود روش بازی ام را تغییر دهم. اگر حس کنم فرصتی برای خلق موقعیت وجود دارد که می‌تواند به تیم برای پیروز شدن کمک کند، تردید نمی‌کنم. باید در کسری از ثانیه تمام گزینه‌ها را بررسی کنید. صبر کنید مدافعین میانی جلو بیایند، توپ را به محوطه جریمه بفرستید و امیدوار باشید ویرجیل ضربه سر بزند؟ یا به غریزه‌تان اعتماد کنید و به این فکر نکنید که اگر توپ را الان بفرستم و دیووک نبیند، بارسا توپ را دفع می‌کند و سایرین بر سرم فریاد می‌زنند ؟ چنین چیزهایی هیچوقت نحوه تصمیم‌گیری مرا تغییر نمی‌دهند.»

ترکیب هوش فوتبالی و شجاعت لحظه‌ای فوق‌العاده ساخت و راهی شد تا لیورپول با نتیجه دو بر صفر در فینال مقابل تاتنهام به پیروزی برسد و قهرمان شود. این قهرمانی مرهمی بود بر دردی که شاگردان کلوپ سه هفته قبل و با واگذار کردن قهرمانی لیگ در هفته آخر تجربه کرده بودند. آنها با 97 امتیاز لیگ را به پایان رساندند که بیشترین امتیاز کسب شده توسط لیورپول در یک فصل بود اما منچسترسیتی با 98 امتیاز قهرمان شد. یک فصل قبل هم پپ با شاگردانش با 100 امتیاز قهرمان شده بود. آیا کلوپ و گواردیولا با رقابت با هم باعث شدند تیم‌هایشان به سطحی برسند که اگر یکی از این مربیان نبود، هیچوقت به این سطح نمی‌رسیدند؟ الکساندر آرنولد می‌گوید:«قطعا، قطعا. اتفاقی نیست که بیشترین امتیازات کسب شده در تاریخ لیگ برتر در چند سال اخیر به ثبت رسیده است. بدون ما، فکر نمی‌کنم منچسترسیتی دائما این آمار را به ثبت می‌رساند و مطمئنم بدون منچسترسیتی هم ما دائما به فکر کسب این همه امتیاز نبودیم. باید تلاش زیادی کنید تا به این آمار برسید. با شانس به چنین آماری نمی‌رسید. اگر سایر تیم‌ها کمتر از 80 امتیاز بگیرند هم رسیدن به این رکورد سخت است اما وقتی بدانید یک تیم می‌تواند 100 امتیاز بگیرد، شما هم باید دست کم 100 امتیاز بگیرید تا برای قهرمانی شانسی داشته باشید. باید به سختی با هم رقابت کنید. ما و سیتی دائما این کار را می‌کردیم.»

انگیزه‌ای که قهرمانی لیورپول در لیگ قهرمانان در این تیم ایجاد کرد، باعث شد " قرمزها " در فصلی که تحت تاثیر کرونا قرار گرفت، بعد از 30 سال در لیگ به قهرمانی برسند. آرنولد در این باره می‌گوید:«اگر کرونا نبود، از نظر کسب امتیاز و گل‌های زده، رکوردهای زیادی را می‌شکستیم اما قسمت نبود. آن فصل فوق‌العاده‌ بودیم. فکر نمی‌کنم دیگر چیزی مثل آن را ببینیم. توانستیم بازی‌های زیادی را ببریم و هیچ امتیازی از دست ندهیم و مطمئنم تیم‌های زیادی نیستند که قادر باشند این کار را تکرار کنند.»

همه‌گیری کرونا باعث شد " قرمزها " نتوانند قهرمانی را آن طور که دوست داشتند جشن بگیرند. مدافع کناری لیورپول می‌گوید:«از بخت بد ما بود اما از شرایط نهایت استفاده را بردیم و جشن قهرمانی هم گرفتیم. شبی باورنکردنی بود.» در آن فصل آرنولد جایزه بهترین بازیکن جوان فصل را گرفت. حالا با گذشت 4 فصل، آرنولد با عملکردی که دارد در رقابت برای گرفتن جایزه بهترین بازیکن بزرگسال فصل است تا به گروه معدودی از بازیکنانی مثل یان راش، استیون جرارد، کریستیانو رونالدو، رایان گیگز، وین رونی، گرت بیل و ادن هازارد بپیوندد که هر دو جایزه را کسب کرده‌اند.

با این حال الکساندر آرنولد روی انجام وظایفی که در تیم دارد تمرکز کرده است و نگران جوایز فردی نیست. قطعا او دوست دارد در آینده نزدیک جایزه بهترین بازیکن سال را ببرد اما در حال حاضر هیجان چندانی از این که نام او در میان مدعیان احتمالی کسب این جایزه در فصل جاری است، نشان نمی‌دهد و می‌گوید:«چنین مسائلی را زیاد می‌شنوید اما نه ، این چیزی نیست که دائم به آن فکر کنم. اگر تیم خوب کار کند و تو هم عملکرد خوبی داشته باشی، در پایان فصل جایزه می‌گیری. باید بتوانی به پیروزی تیم کمک کنی ، چون به ندرت می‌بینی بازیکنی که تیمش ششم یا هفتم شده، جایزه فردی بگیرد. این جایزه همیشه به بازیکنان تیم‌های اول یا دوم داده می‌شود. می‌خواهم بهترین بازیکنی باشم که در توانم هست و همیشه بر این باور بوده‌ام که جوایز فردی بعد از جوایز تیمی سر می‌رسند.»

لیورپول این فصل مجددا در میان مدعیان قهرمانی است ، در حالی که فصل پیش پنجم شد و نتوانست به لیگ قهرمانان صعود کند و حالا با خبر شوکه‌کننده جدایی کلوپ از جمع " قرمزها " در پایان فصل، تلاش برای قهرمانی در این فصل اهمیت بیشتری هم پیدا کرده است. آرنولد در مورد مسابقات این فصل می‌گوید:«دوباره ثبات پیدا کرده‌ایم. به جز یک یا دو فصل، تیم همیشه ثباتی عالی داشته است. فصل قبل نشان دادیم که در روز خوبمان توانایی شکست دادن هر تیمی را داریم اما باثبات نبودیم. فصل گذشته هر وقت عملکرد خوبی داشتیم، نمی‌توانستیم آن را تکرار کنیم و بعد از آن یک نتیجه ناامیدکننده می‌گرفتیم. به نظرم تفاوت بزرگمان در این فصل همین است. می‌توانیم در مسابقات پیروز شویم و نتیجه مورد نیازمان را بگیریم. می‌دانیم تا پایان فصل کار سختی داریم اما می‌دانیم باید چه کار انجام دهیم.»

شکست دادن گواردیولا و منچسترسیتی مهم‌ترین کاری است که " قرمزها " باید انجام دهند. آرنولد می‌گوید:«کار سختی است. باید مقابل ماشینی قرار بگیرید که برای پیروزی ساخته شده. این ساده‌ترین تعریف از تیمی است که پپ گواردیولا ساخته. اگر چه آنها قهرمانی‌های بیشتری از ما به دست آورده‌ و موفق‌تر بوده‌اند اما با توجه به شرایط مالی دو باشگاه، قهرمانی‌های ما ارزش بیشتری دارد. از شروع سال جدید، سیتی موتورش روشن شد و نگه داشتن ماشین آنها کار سختی است اما در گذشته نشان داده‌ایم که توانایی انجام این کار را داریم و دلیلی ندارد که نتوانیم این فصل آنها را متوقف کنیم. مطمئنم آنها هم به اندازه ما انگیزه دارند. به نظرم پایان فصل جذابی در پیش خواهد بود.»

با جدایی میلنر و هندرسون از لیورپول در فصل جاری، فن‌دایک بازوبند کاپیتانی تیم را بر بازو می‌بندد و الکساندر آرنولد نیز کاپیتان دوم تیم است و کلوپ در تور پیش فصل این موضوع را به ترنت اطلاع می‌دهد. مدافع " قرمزها " در این باره می‌گوید:«نمی‌دانم چرا کلوپ تصمیم گرفت آنجا به من بگوید. فکر می‌کنم می‌خواست زودتر به ما بگوید تا سپس آن خبر را رسانه‌ای کند. لحظه خیلی خیلی مهمی برایم بود.»

گویا شوکه کردن ، یکی از خصوصیات‌ کلوپ است. آرنولد می‌گوید تا زمان اعلام خبر جدایی کلوپ از لیورپول در پایان فصل، اصلا از این موضوع خبر نداشته است. او می‌گوید:«من هم مثل بقیه شوکه شدم. برای همه ما شوکه‌کننده بود اما این تصمیم شخصی مربی است و باید به آن احترام گذاشت. از تک‌تک دقیقه‌های کار کردن با او لذت بردم.»

" کاپیتان دومی " یک هدیه‌ خداحافظی عالی از سوی تنها مربی ای است که ترنت در لیورپول تحت نظرش کار کرده است. او می‌گوید:«برای رسیدن به این هدف به سختی تلاش کردم. مدتی بود به دنبالش بودم ولی خجالت می‌کشیدم در موردش صحبت کنم. دوست دارم به روش خودم تیم را هدایت کنم. بدون ترس. امیدوارم میل به پیروزی که در تمرین‌ها و مسابقات به تیم می‌آورم به سایر بازیکنان هم سرایت کند.»

با توجه به سن فن‌دایک، به نظر می‌رسد آرنولد در آینده‌ای نه چندان دور تبدیل به کاپیتان اول تیم شود. او در مورد این که آیا برای بالا بردن جام‌های قهرمانی تمرین کرده است یا نه با لبخند می‌گوید:«نه ، به این موضوع فکر نکرده‌ام اما مساله فقط بالا بردن جام قهرمانی نیست. باید به تیم کمک کرد که به قهرمانی برسد و باید پشت صحنه کارهای فراوانی به عنوان رهبر انجام دهید. کمک کنید بازیکنان با هم دوست باشند و برای هم فداکاری کنند. کارهای زیادی باید انجام دهید و بالا بردن جام آخرین کار است. امیدوارم روزی این موضوع برای من تبدیل به واقعیت شود.»

باالا بردن جام قهرمانی به عنوان کاپیتان دوم لیورپول می‌تواند مثل یک رویا باشد. در سطح ملی اما همه چیز آنقدر رویایی پیش نرفته است. برای بازیکنی با استعداد ترنت، انجام تنها 23 بازی ملی اندکی کم به نظر می‌رسد. دکلان رایس و میسون مانت با 25 سال سن 48 و 36 بازی ملی دارند. البته مسائلی مانند مصدومیت، تفاوت‌های تاکتیکی بین تیم باشگاهی و تیم ملی و تعداد بازیکنان خوب زیاد در دفاع راست تیم ملی انگلیس نیز در تعداد بازی ملی کم ترنت بی‌تاثیر نبوده است. او در این باره می‌گوید:«به نظرم بخش زیادی از این موضوع به زمان‌بندی مربوط است. در زمان و نسلی دیگر، قطعا خیلی بیشتر برای تیم ملی بازی می‌کردم اما عمیقا به توانایی‌های خودم، چیزی که به تیم می‌آورم و قدرتم در زمین مسابقه باور دارم. هنوز بر این باورم که نقشی مهم در تیم ملی انگلیس دارم و می‌خواهم به تیم برای کسب جام کمک کنم. فرقی ندارد که در تمام دقایق به میدان بروم یا اصلا بازی نکنم. در رده باشگاهی عملکرد خوبی داشته‌ام و می‌دانم در اکثر بازی‌ها به میدان خواهم رفت و مربی به من اعتماد دارد و خوش‌شانسم که در رده باشگاهی لازم نیست به این مسائل فکر کنم و فقط بازی خودم را انجام می‌دهم.»

ترنت در جام های ‌جهانی 2018 و 2022 همراه " سه‌شیرها " بوده اما تنها 112 دقیقه بازی کرده و در برخی از اوقات دیگر هم به طور کامل از فهرست تیم ملی خط خورده است که آخرینش در همین ماه مارس گذشته بود. گرت ساوت‌گیت همیشه به عنوان کسی شناخته شده که رفتاری محترمانه با بازیکنانش دارد و صحبت‌های آرنولد در مورد او نیز همین موضوع را انعکاس می‌دهد. او می‌گوید:«فرقی ندارد که خبر خط خوردن شما چگونه به گوشتان برسد. همیشه از این بابت ناراحت می‌شوید اما من در مورد این مسائل عکس‌العملی منطقی دارم. می‌دانم چقدر سخت است. باید تصمیمات زیادی گرفته شود، گزینه‌های زیادی دارید و ... هیچوقت بابت این جور تصمیمات از دست مربی ناراحت نمی‌شوم. همه بازیکنان دوست دارند فیکس باشند و این طبیعی است. همه فکر می‌کنند که می‌توانند به تیم کمک کنند. به همین خاطر فرقی ندارد چه کار کنید یا چه کسی را انتخاب کنید، همیشه کسی هست که ناراحت شود.»

مشخصا بازی برای تیم ملی اهمیت زیادی برای آرنولد دارد. او می‌گوید:«بله. خیلی زیاد. از بچگی در رویای بازی برای تیم ملی و کسب جام برای کشورم بودم. می‌خواستم بخشی از تیمی باشم که قهرمان می‌شود. هنوز هم این رویا را دارم و هر وقت می‌توانم پیراهن تیم ملی را بر تن کنم، نمی‌توانم حسی که دارم را با کلمات عنوان کنم.»

تحقق این رویا در یورو 2024 انتظار آرنولد را می‌کشد ، به خصوص که هافبک - مدافع بودن آرنولد می‌تواند شانس او برای بازی در آلمان را برایش بیشتر کند. ساوت گیت در بازی‌های اخیر از آرنولد به عنوان هافبک استفاده کرده است. چند ماه آینده برای آرنولد بسیار اهمیت خواهد داشت و مصدومیتی که از ژانویه زمان بازی این بازیکن را محدود کرده نیز کمک چندانی به او نکرده است. به عنوان آخرین سوال از آرنولد می‌پرسیم در 5 سال آینده خودش را کجا می‌بیند و او با لبخندی می‌گوید:«30 سالم می‌شود و فکر کردن به آن ترسناک است: بردن جوایز انفرادی مهم، تبدیل شدن به بهترین بازیکن جهان، کاپیتانی، ایفا کردن نقشم در کسب قهرمانی به همراه تیم ملی، محکم کردن جایگاهم به عنوان یک اسطوره در دنیای فوتبال» .

*آرمین زمانی