نویر، "غریبه آشنا"ی مونیخ

1-خون آبی سلطنتی

تازه روی نوک انگشت پاهایش ایستاده و به غذا خوردن افتاده بود که توانست ورزشگاه قدیمی شالکه را ببیند. ایستاد و " فلتینس آرنا " را از پنجره اتاقش تماشا کرد. در چهار سالگی برای باشگاه کودکان گلزن کرشن به میدان رفت و از همان ابتدا درون دروازه ایستاد – برخلاف قد 193 سانتیمتری الانش، در آن زمان از همه کوچکتر بود – و با پیشرفتی که در آکادمی "کناپن اشمیده" از خود نشان می داد، همیشه به عنوان یکی از هواداران شالکه در نظر گرفته می شد. در دوران مدرسه، بالاترین نمرات را می گرفت و زودتر از همه به تمرینات می رفت تا زمان کافی برای انجام تکالیفش داشته باشد و البته قهرمان دوران کودکی اش، ینس له مان، دروازه بان شالکه را هم ببیند.

2-تکلیف نقاشی

اگر پدر مانوئل، پیتر، که یک افسر پلیس بود، قبل از تولد پسرش از بادن-ورتمبرگ در جنوب غربی آلمان به گلزن کرشن منتقل نمی شد، باشگاه اشتوتگارت می توانست دروازه بانی بزرگ را در اختیار داشته باشد. مارسل ، برادر بزرگتر مانوئل برای وی شبکه حمایتی ترتیب داده بود و برای اینکه دروازه بان قهرمان جهان در سال 2014 را از مشکلات دور نگه دارد، این کار را با هماهنگی معلمان مدرسه وی انجام داد. مارسل که یک سال از مانو بزرگتر و اکنون در منطقه گلزن کرشن به داوری مشغول است، درباره اش می گوید: "او یک هنرمند به دنیا نیامده است. من تکلیف هنری و نقاشی او را به سرعت انجام می دادم و آن را به کلاسش می بردم و می گفتم که باز هم تکالیفت را در خانه جا گذاشتی."

3-فریب دادن

شاید نویر بهتر از هر فرد دیگری، دستکش به دست کند، چرا که به محض پوشیدن آن دستکش ها دیگر نیازی به هیچ کمکی نداشت. وقتی فرانک روست، دروازه بان اصلی شالکه دچار مصدومیت شد، نویر در تاریخ 19 آگوست 2006 در 20 سالگی اولین بازی اش را برای این تیم انجام داد. بله، او در آن بازی گل نخورد و در 18 بازی دیگر آن سال هم دروازه اش را بسته نگه داشت تا شالکه عنوان نایب قهرمانی را به دست آورد.

هشت ماه پس از آن شروع، در آخن او از جوانترین و پایین ترین دروازه بان تیم، تبدیل به بزرگترین و شماره یک شده بود و حتی رالف فارمن که بعدها کاپیتان تیم هم شد، از او حمایت می کرد. به نظر می رسید که در این تلاش همه چیز را به دست آورده است ولی همه چیز، آنچه به نظر می رسید، نبود. نویر در آن زمان می گفت: "واقعا عصبی بودم. فکر می کردم همه را گول زده ام!"

4-چهره و صدا

عملکرد نویر در زمین مسابقه و چهره سینمایی اش، باعث شد در بیرون از زمین مسابقه هم مورد توجه قرار گیرد. او که هر از گاهی برای خود می خواند و اتفاقا صدای خوبی هم داشت، در نسخه دوبله شده انیمیشن " دانشگاه هیولاها " در سال 2013 صحبت کرد و حتی در یک تبلیغ تلویزیونی برای یک نوشیدنی غیر الکلی حضور یافت که بعدها بسیار مورد توجه رسانه ها قرار گرفت. اگر هم وارد فوتبال نمی شد؟ "در یک مرکز بازپروری، تجربه ام را به کار می گرفتم، شاید یک فیزیوتراپ می شدم."

5-قهرمان محلی

در پنج فصل موفقیت آمیز در باشگاه خانگی اش، از یک جوان آینده دار به یک قهرمان اصیل در سطح جهانی تبدیل شد و برای این مهم وقت خود را هم تلف نکرد. پس از آن نمایش های به یاد ماندنی، در فصل 2008-2007 کاری انجام داد که همگان متحیر شدند و یک صدا گفتند "ما اینجا چه داریم؟" او که در بوندسلیگا بی رقیب به نظر می رسید، در رقابتهای اروپایی هم فوق العاده بود. در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان در مصاف با پورتو، خیره کننده ظاهر شد.

6-تونی باعث شد ...

برای این ساخته شده بود که دستکش های اولیور کان را به دست کند و حتی از او هم پیشی بگیرد. انتقال نویر به باواریا اگر چه منطقی به نظر می رسید، ولی کاملا نامطلوب بود. در حالی که هواداران شالکه او را خائن در نظر می گرفتند، دو آتشه های بایرن هم شادی وی پس از برتری 1-0 در آوریل 2009 در مونیخ به سبک اولیور کان را برنمی تافتند. او همچون " اولی " ، پرچم کرنر را بالای سر خود می چرخاند! مارسل، برادرش، در این خصوص می گوید: "مانوئل این موضوع را اینگونه برایم توضیح داد. برای او فوتبال یک شغل است. می تواند همین فردا به پایان برسد و همه تلاش می کنند که کارمندان خوبی باشند."

ایوان راکیتیچ در سال 2011 گفته بود: "بایرن می تواند به دلیل یک قرارداد عالی به خود تبریک بگوید." نه، هافبک سابق سویا، شالکه و بارسلونا در مورد به دست آوردن هم تیمی سابقش، نویر، صحبت نمی کرد، بلکه از تونی تاپالوویچ می گفت. نامش را نشنیده اید؟ بیشتر هواداران بایرن هم نشنیده بودند. اما دروازه بان ذخیره سابق شالکه و ماینس و مربی دروازه بان های بایرن، نقش بسیار پررنگی در رسیدن نویر به قله هایش در این تیم داشت تا اینکه در فصل 2023-2022 مونیخ را ترک کرد.

7-شماره یک

تاپالوویچ از زمان حضور در گلزن کرشن، به نویر در حرفه ای شدن کمک کرد و در نهایت می دید که شاگردش به یک استاد تبدیل شده است. یوپ هاینکس ، مربی وقت بایرن می گفت: "من با نویر صحبت کردم. به دروازه بانی با کلاس و شخصیت او احتیاج داشتم که استدلال های خود را در خصوص مربی دروازه بان ها مطرح کند. وقتی مانوئل به من گفت که باید در چند مورد پیشرفت کند و این کار تنها با تاپالوویچ ممکن است، احساس کردم که به نتیجه رسیده ایم."

آلمان همواره دروازه بانان بزرگی داشته است، از سپ مایر و بودو ایلگنر تا کان و له مان. نویر تنها 24 سال داشت که پس از دو نفر آخر اعلام شده، پیراهن شماره یک را در جام جهانی 2010 بر تن کرد. این یعنی او سومین دروازه بان جوان تاریخ آلمان در جام های جهانی لقب گرفت . ایلگنر در جام جهانی 1990 تنها 23 سال داشت و ولفگانگ فارین در جام 1962، 20 ساله بود.

8- همه جام ها

او در عملکرد درخشان خود تاکنون، تقریبا هر عنوان ممکن را در فوتبال اروپا به دست آورده است : 11 قهرمانی بوندسلیگا، شش قهرمانی جام حذفی، دو لیگ قهرمانان اروپا، یک جام باشگاه های جهان، دو سوپر جام اروپا، شش سوپر جام آلمان و بالاتر از همه قهرمانی در جام جهانی 2014.

تنها جامی که حسرتش را می خورد، قهرمانی یوروست که آلمان به همراه نویر دو بار تا مرحله نیمه نهایی آن رسیده است. البته این بار یورو 2024 در خاک کشورش برگزار می شود و او این شانس را دارد که آخرین جام باقیمانده را هم تصاحب کند.

9-کاتولیک معتقد

او را به عنوان یک سوپر استار در سطح جهان می شناسند ولی نویر هرگز اجازه نداده که پول و شهرت، او را تغییر دهد. به عنوان یک کاتولیک مذهبی، از موسسه کودکان مانوئل نویر استفاده می کند تا زندگی کودکانی را که شانس و استعداد کمتری دارند، در "روئر ولی" ارتقا ببخشد.

خودش می گوید: "دوست دارم حق کودکان محروم منطقه خود را ادا کنم و این کاری است که به اندازه کافی شانس انجامش را داشته ام. خودم موفقیت و آینده را به دست آوردم و حالا آن را تقدیم جوانان می کنم." گویی این مراقبت برایش آورده هم دارد. در سال 2011، 500 هزار یورو به دلیل انجام امور خیریه از برنامه "چه کسی می خواهد میلیونر شود ؟ " برنده شد.

10-بهترین تاریخ؟

پس، سوال اصلی... سزار لوئیز منوتی، مربی اسبق تیم ملی آرژانتین که چندی پیش درگذشت می گفت: "از نظر من نویر بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال است، بهتر از همه آنهایی که من دیده ام." مطمئنا او پست دروازه بانی را دوباره تعریف کرده است و باعث شده که همتایانش به همان اندازه که در کار با دست خوب هستند، با پا هم بدرخشند. او مفهوم "سوئیپر- دروازه بان" را برای فوتبال تمام دنیا تعبیر کرد. یواخیم لو در موردش می گفت: "او می تواند در خط میانی بازی کند" و اولیور کان که معمولا در جمع از کسی تعریف نمی کند، پس از جام جهانی 2014 این چنین از وی یاد کرد: "در حال حاضر بهترین دروازه بان دنیاست."

تنها لو یاشین، دینو زوف و جان لوئیجی بوفون در نظرسنجی توپ طلا در جایگاه بالاتری از وی قرار گرفته اند. در سال 2014، او در رده سوم این عنوان قرار گرفت ، در حالی که کسب پنج عنوان بهترین دروازه بان سال جهان او را در کنار بوفون و کاسیاس در رده اول قرار داده است. فهرست خیره کننده عناوین شخصی و تیمی اش، او را قویتر هم نشان می دهد ولی این عناوین وی را از تمرکز بر روی کارش منحرف نمی کند. او می گوید: "از دریافت هر گل آزرده خاطر می شوم و حتی از باختن در بازی تمرینی هم ناراحت خواهم شد. این اشتیاق برای برخاستن هر روزه و زندگی با ورزش فوتبال، مهمترین چیز در زندگی من است."