زخم کاری
همین طور که مثل مارمولک پوست می اندازیم ، سه جانبه برگزار می کنیم و در آن سوم می شویم تا در رشک لیس زدن یک بستنی قیفی هم اشک بریزیم،خیر سرمان، چند سطری هم قلمی کنیم تا حداقل نان مان حلال باشد !
القصه شادمان شدیم که طبق گفته فدراسیون ، «در نهایت،سرمربی تیم ملی یا خارجی است یا داخلی»! چون تا پیش از این اظهارنظر بهت آور، گمان می کردیم که قرار است از «مریخ» کسی را بیاورند و ...
در بحبوحه این که به واسطه سوء مدیریت لایتناهی و پایین آوردن شأن تیم ملی کار به جایی رسیده که سرِ نخواستن این نیمکت مقدس دعواست ، آقایان بشارت خارجکی داده اند که تا آخر ماه جولای در این مورد تعیین تکلیف می کنند ؛ البته حرجی نیست چون قبلا عنوان شده بود که دید جهانی دارند،از این رو باید هم کارشان را با تقویم میلادی چفت کنند، وگرنه بسی بی کلاسی بود اگر می گفتند:«اواسط مرداد به جمع بندی می رسیم»و ...!
داشتیم فکر می کردیم علیرغم انتقاداتی که در این مدت به مصطفی هاشمی داشتیم ، بی انصافی است اگر این مقوله را نادیده بگیریم که آتش همه نگون بختی های این فدراسیون از همان روزی گُر گرفت که او را به بهانه واهی یک باخت - در آن شرایط اسفبار- کنار گذاشتند.البته کدام عقل سلیمی است که نداند دلیل این برکناری چه بود ولی به هر روی تاوان بزرگی (چه به لحاظ مادی و چه معنوی) پس داده شد . مع الاسف خسارت وارده بر پیکره بسکتبال ایران ، دامن همه مان را گرفته و کار به اینجایی رسیده که خودتان خیلی بهتر از ما با پوست و گوشت و استخوان لمس می کنید . لاجرم ، علی رغم انشقاقی که بین نخبگان و خواص بسکتبال پدید آورده اند ، منفعت طلبی دنباله دار عده ای هنوز هم نمکی بر این زخم کاری می زند !
پی نوشت :«عزالدین بن اثیر» در «الكامل في التاريخ» آورده : چنگیزخان نتوانست بخارا را تسخیر کند، نامه ای نوشت که هرکس با ما باشد در امان است!اهل بخارا دو گروه شدند، یک گروه مقاومت کردند و گروه دیگر با او همراه شدند. چنگیزخان به آن ها نوشت: با همشهریان مخالف بجنگید و هر چه غنیمت بهدست آوردید، از آن شما باشد و حاکمیت شهر را نیز. ایشان پذیرفتند و آتش جنگ بین این دو گروه مسلمان شعلهور شد...
و در نهایت، گروه مزدوران چنگیزخان پیروز شدنداما شکست بزرگ آن بود که او دستور داد گروه پیروز خلع سلاح و سربریده شوند!چنگیز جمله مشهورش را گفت: اگر اینان وفا میداشتند، به خاطر ما بیگانگان، به برادران شان خیانت نمیکردند!
*کامران خطیبی