زمان خداحافظی جردن باروز از کشتی فرا رسیده است؟!
شکست جردن باروز برابر محمد نخودی و کوتاه ماندن دستش از رسیدن به مدال مسابقات قهرمانی جهانی در اوزان غیرالمپیکی شاید آخرین سکانس از نمایش غرورانگیز این آزادکار آمریکایی در رقابتهای بین المللی بود. جردن باروز که قبلا دو بار مانع قهرمانی محمد نخودی در مسابقات جهانی شده بود، این بار در تایم اول حرفی مقابل او برای گفتن نداشت و در نهایت هم از رسیدن به نیمه نهایی بازماند.باروز که روزگاری شکست ناپذیر به ویژه برای کشتی گیران ایرانی به نظر میرسید، حالا دیگر نمیتواند به عنوان یک مدعی جدی در مسابقات جهانی حاضر شود و شاید به سختی بتواند دوبنده تیم ملی آمریکا را هم برای خودش کند. همه این عوامل دست به دست هم داده تا زمزمههایی مبنی بر خداحافظی او از دنیای قهرمانی به گوش برسد. اخیراً او عکسی از تمرین خود با دیوید تیلور در اینستاگرام منتشر کرد و نوشت: “هی گاوچران، چطور میتوانیم برای آخرین بار آنها را بندکشی کنیم؟ ” که بار دیگر شایعات بازنشستگیاش را داغ کرد.باروز پیش از مسابقات قهرمانی جهان در اوزان غیرالمپیکی در مصاحبهای اظهار داشت که هنوز تصمیم قطعی برای بازنشستگی نگرفته و شاید در پایان، رویارویی با یکی از قهرمانان روسیه بهعنوان آخرین مسابقهاش باشد. او گفت: “چیزی برای اثبات ندارم و از این رقابتها لذت میبرم. امیدوارم بهعنوان قهرمان جهان به خانه بازگردم. من متعلق به جهان هستم و حرفه من برای طرفداران کشتی در سراسر دنیا ارزشمند بوده است. بازنشستگی من باید در صحنهای بزرگتر و با نمایشی بینظیر رقم بخورد؛ بنابراین به کارم ادامه میدهم. ”
باروز چگونه یک کشتی گیر بزرگ شد؟
جردن باروز یکی از برجستهترین چهرههای کشتی جهان به شمار میآید و با قهرمانیها و افتخارات متعدد، در میان نخبگان این ورزش ایستاده است. او از پنج سالگی به کشتی علاقهمند شد و اولین عضو خانوادهاش بود که به این رشته پرداخت. باروز نه تنها در کشتی، بلکه در فوتبال و دو و میدانی نیز استعداد زیادی داشت. او دوران کشتی دبیرستان خود را با سه عنوان قهرمانی منطقه و دو قهرمانی ایالتی به پایان رساند و با رکوردی درخشان از ۱۱۵ پیروزی و ۲۰ شکست به یک قهرمان ایالتی و ملی تبدیل شد.باروز در سال ۲۰۰۶، زمانی که دانشجوی سال اول بود، فعالیت حرفهای خود را آغاز کرد و با ۱۶ برد و ۱۳ باخت و حضور در مرحله مقدماتی NCAA، این فصل را به پایان رساند. از آن پس، او روند صعودی خود را ادامه داد و توانست چهار مدال طلا و یک برنز در مسابقات Big ۱۲، دو طلا و یک برنز در مسابقات NCAA و چهار طلا در مسابقات آزاد آمریکا کسب کند. اما این تمام دستاوردهای او نیست؛ میل بیپایان باروز برای کسب موفقیت او را به کسب شش طلای گرندپری، چهار طلا در تورنمنت یاشار دوغو و شش مدال طلا در مسابقات قهرمانی پانآمریکن رساند.دوران حرفهای جردن باروز در سال ۲۰۱۲، زمانی که با آرزوی کسب اولین طلای المپیک به لندن رفت، نقطه عطفی قابلتوجه یافت. عزم و اشتیاق او برای پیروزی باعث شد که در ۲۴ سالگی نخستین مدال طلای المپیک خود را کسب کند و به یکی از ستارگان درخشان دنیای کشتی تبدیل شود. با رکورد بینظیر ۱۳۰ پیروزی و تنها ۲ شکست، باروز به المپیک ۲۰۱۶ رسید. او برای دومین طلای المپیکش آماده بود، اما در مرحله یکچهارم نهایی، مقابل آنور گودیف از روسیه شکست خورد. این شکست شوک بزرگی برای دنیای کشتی و میراث باروز بود و او به جایگاه نهم بسنده کرد.پس از ناکامی در المپیک ریو و همچنین عدم حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو، توانایی باروز که در ایران نیز محبوبیت بالایی دارد زیر سوال رفت. با این حال، او با کسب دو عنوان قهرمانی جهان در وزن ۷۹ کیلوگرم (وزن غیرالمپیکی)، تمامی گمانهزنیها را بیاساس نشان داد. با داشتن ۶ عنوان قهرمانی جهان و یک طلای المپیک، دستاوردهای او همچنان بیهمتاست.
*محمود محمدی