کریم باقری خوب می داند ...

کیهان ورزشی- 

با توجه به اقبالی که هواداران تیم فوتبال پرسپولیس به سرمربیگری کریم باقری نشان داده اند ، شاید اگر او راضی می شد که در این پست به کار خود ادامه دهد ، اتفاقات خوبی برای تیم محبوب ایران رخ می داد. حداقل اعتماد به یک چهره ایرانی ، مانع از ریخت و پاش بی حاصل و پرداخت های دلاری به خارجی های بیکار می شد اما آنگونه که مشخص است کریم باقری بنا به دلایلی که خودش بهتر می داند ، نمی خواهد نفر اول کادر فنی باشد. در روزگاری که افراد مختلف بدون تخصص و جایگاه مردمی برای پست های مختلف در فوتبال به هر دیواری آویزان می شوند ، این یک ارزش است که کریم باقری «نه» می گوید ، همان کریمی که می دانیم بی شک بهتر از خیلی ها می تواند این بار را به سرانجام برساند. شاید او از فردا روزی نگران است که مدیران باشگاه در مواجهه با یک شکست ، وی را سپر بلا قرار دهند و پشت آن پنهان شوند. از مدیران ورزش ما این کار ساخته است ! به همین دلیل باید به حرف و خواسته کریم باقری احترام گذاشت. او خوب می داند که اگر حواسش جمع نباشد ، برخی ها خرابش می کنند.

بازماندگان یک جریان در استقلال
نمی دانیم اکنون که این یادداشت را می خوانید،  بالاخره تکلیف هیات مدیره استقلال مشخص شده است یا نه ولی همین که هفته گذشته اعلام شد هلدینگی ها با استعفای شهریاری موافقت کرده اند – بخوانید محترمانه برکنار شده – جای بسی امیدواری دارد. جریانی که شهریاری و اطرافیانش آن را به استقلال سرازیر کردند ، آفت هایی را در پی داشت که آبی پوشان شاید تا ماهها با آنها درگیر باشند. هنوز مشخص نیست – حداقل تا امروز چهارشنبه که این یادداشت آماده می شود – که چه افرادی قرار است جای مدیران قبلی بنشینند اما نام هایی به گوش می رسد که بی تردید حضورشان به مراتب ثمربخش تر از قبلی ها خواهد بود. از همه مهمتر اینکه افراد مورد نظر برای جامعه فوتبال آشنا هستند . با تمام این تفاسیر  ، نگرانی هایی از این بابت وجود دارد که در گیرودار تغییرات مورد نظر ، برخی از افراد وابسته به جریان قبلی ، به ویژه مدیرعامل کنونی باشگاه که کم آسیب به مجموعه وارد نکرده ، ماندگار شوند. البته برخی بر این نظرند که این مدیر معمولا مطیع اوامر بالادستی های خود بوده و به همین دلیل تصمیم سازان بدشان نمی آید که در استقلال ماندگار شود ولی ما معتقدیم فردی باید روی صندلی مدیرعاملی آبی ها بنشیند که هم نزد جامعه فوتبال مقبولیت داشته باشد و هم اقتدارش را نشان دهد. فعلا صبر می کنیم تا کابینه جدید معرفی شود. حرف بسیار است.

" زیبای نارنجی "، محبوب ارامنه
به مناسبت فرا رسیدن سال نوی میلادی، یادی می‌کنیم از نارنجی محبوب فوتبال ایران، آرارات؛ تیم ارامنه عزیز که روزگاری دور در فوتبال کشورمان جایگاه ویژه‌ای داشت. کسی که اهل فوتبال باشد و سن و سالش نیز قد بدهد، بعید است در خاطرش نمانده باشد که در آن روز‌ها همین آرارات چگونه لرزه بر اندام بزرگان فوتبال می‌انداخت. این را نیز از یاد نمی‌بریم که هواداران پر شور این تیم، چگونه سکو‌های سیمانی امجدیه و بعد‌ها آزادی را پر می‌کردند. آرارات جدا از آنکه برای ارامنه، محبوبی فوتبالی و بهانه‌ای برای حضور در استادیوم‌ها محسوب می‌شد، عاملی بود که به رشد و تعالی فوتبال ایران کمک می‌کرد. بازیکنان پر شماری از آن تیم به عضویت تیم ملی درآمدند و در زمره بهترین‌های تاریخ قرار گرفتند. حیف و صد حیف که دیگر آن تیم دوست داشتنی در فوتبال ما نیست و اگر هم حیاتی دارد، روی ویترین دیده نمی‌شود. دقیقا نمی‌دانیم چه کسانی در فراموشی آن تیم نقش داشتند، اما امیدواریم روزی برسد که آنها برگردند و فوتبال ایران را با حضورشان زیبا کنند.

می‌خواهند فوتبال تهران را معامله کنند
انتخابات هیات فوتبال تهران در راه است؛ انتخاباتی که حکم شمشیر دو لبه را خواهد داشت. فوتبال تهران بیش از دو دهه است که گرفتار سوءمدیریت ها شده و  با ورود افرادی که به دنبال کار وبار خود بوده اند ، به روز سیاه نشسته است. حالا قرار است عده ای در یک مجمع دور هم جمع شوند و برای آینده فوتبال تهران تصمیم بگیرند؛ تصمیمی که ممکن است به پوست اندازی و برون رفت از پیله کنونی منجر شود و امکان هم دارد که همین جریان مخرب ادامه یابد و عمق فجایع را بیشتر کند.

باید صبر کرد و دید که چه اتفاقاتی خواهد افتاد و آیا اراده ای برای تغییرات و اصلاحات وجود دارد یا نه اما مسئله نگران کننده شنیده های ما ، درباره ائتلاف برخی از مدیران کنونی فوتبال تهران و گروهی از مدیران دیگر برای در اختیار داشتن هیات فوتبال است. آنگونه که شنیده می شود ، یک مثلث تشکیل شده و قرار است از بین سه ضلع آن ، فردی که نه از جنس فوتبال است و نه برای جامعه آشنا ، تنها به دلیل تمکن مالی خود در راس فوتبال پایتخت بنشیند و دوضلع دیگر که حضور خودشان در مناصب مختلف و اغلب مدیریتی فوتبال ، محل بحث بوده ، از او حمایت کنند. یکی از این دو نفر مدعی است که بالای بیست رای در جیب خود دارد و نفر دیگر هم می گوید که هر کسی من بخواهم رئییس می شود. امیدواریم ظرف روزهای آینده اراده ای شکل بگیرد و زیر این میز بزند و اجازه ندهد فوتبال تهران - که سرنوشت آن به سرنوشت میلیون ها نوجوان و جوان گره خورده است - معامله شود.

نکته تاریک " بازی نمادین آزادی "
هفته گذشته دیداری نمادین برای بازگشایی مجدد ورزشگاه آزادی میان منتخب تیم 98 و منتخب سرخابی ها برگزار شد. این دیدارها فی نفسه خوب است اما نکاتی در دل خود دارد که نباید آنها را نادیده گرفت. هفته گذشته به بازی خیریه مشهد با حضور همین تیم 98 اشاره کردیم و پرسیدیم که دلیل حضور برخی از آدم های بی ربط چه بوده است و حالا به این بازی اشاره می کنیم و می پرسیم آیا این افراد که در قالب تیم 98 و تیم منتخب سرخابی جلوی دوربین قرار گرفتند و 90 دقیقه روی آنتن زنده سیما دیده شدند ، جملگی از بهترین ها و شایسته حضور در این تیم ها بودند یا آنکه برخی رفیق بازی ها سبب دعوت از آنها شده بود ؟ شاید هم برخی از مسائل که ما از آنها بی اطلاع هستیم ، ریشه چنین اتفاقی بوده است اما آنچه که تجربه و شناخت ما از فوتبال ایران - طی حداقل دو دهه اخیر - می گوید ، این است که جای خیلی ها خالی بود و خیلی ها نیز برای حضور در این ویترین اضافه بودند. بازی های عده ای از این نفرات ، حتی در دوران اوج بازیگری شان – البته در آن زمان هم حضورشان در برخی از تیم ها محل بحث بود -  از تلویزیون پخش زنده نمی شد اما امروز به لطف قرار گرفتن در برخی از باندها و دسته ها و رفیق بازی ها در جایی دیده می شوند که ربطی به آن ندارند.

حمید ترابپور