دنیس لاو، آخرین عضو "مثلث مقدس" هم رفت
کیهان ورزشی-
دنیس لاو، یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ تیم فوتبال منچستر یونایتد و تیم ملی اسکاتلند، در ۸۴ سالگی درگذشت. لاو که در آگوست ۲۰۲۱ به زوال عقل دچار شده بود، در ۴۰۴ بازی برای " شیاطین سرخ "، ۲۳۷ گل به ثمر رساند و آخرین بازمانده "مثلت مقدس" منچستر یونایتد پس از درگذشت جرج بست در سال ۲۰۰۵ و سر بابی چارلتون در سال ۲۰۲۳، محسوب می‌شد. وی تاثیر بسزایی در عملکرد منچستر داشت و نام خود را در تاریخ این باشگاه، حک کرده است.
او برای تیم ملی اسکاتلند، ۵۵ بازی انجام داد که اولین حضورش به اکتبر ۱۹۵۸ مقابل ولز مربوط می‌شود و با ۳۰ گل زده در کنار سر کنی دالگلیش، بهترین گلزن تاریخ فوتبال اسکاتلند به حساب می‌آید.
در بیانیه منتشر شده توسط خانواده وی آمده است: "با قلبی اندوهناک به اطلاع می‌رسانیم که پدرمان، دنیس لاو، چشم از جهان فرو بست. او مبارزه‌ای طولانی را پشت سر گذاشت ولی حالا در آرامش است. می‌خواهیم از تمام کسانی که برای آسایش و مراقبت از وی زحمت کشیدند، تشکر کنیم. می‌دانیم که مردم چقدر او را دوست دارند و حمایتش می‌کنند و این دوست داشتن همواره مورد احترام ماست و همین مورد باعث ایجاد تفاوت می‌شود. "باشگاه منچستر یونایتد هم در شبکه اجتماعی خود عنوان کرد: "همه در منچستر یونایتد، سوگوار درگذشت دنیس لاو، پادشاه استرتفورد‌اند هستند که در ۸۴ سالگی از میان ما رفت. عمیق‌ترین تسلیت‌های ما از آن خانواده دنیس و دوستانش. خاطرات او برای همیشه زنده خواهد ماند. "
برایان رابسون، کاپیتان اسبق یونایتد که در کنار لاو به عنوان سفیر باشگاه، خدمت کرده و به وی لقب "مرد شگفت انگیز" داده بود در ستون خود در نشریه دیلی میل نوشت: "ما یکی از اسطوره‌های فوتبال را از دست دادیم، چه به عنوان یک بازیکن و چه یک شخصیت فراموش نشدنی. به شکل باورنکردنی این موضوع ناراحت کننده است. او همواره در تیم منتخب من از منچستر، حضور خواهد داشت. بازیکنی بود که بسیاری از هم نسل هایش او را به عنوان یک الگو در نظر داشتند و دلیل خوبی هم برای این موضوع وجود داشت. "
گری نویل، دیگر کاپیتان قدیمی باشگاه، از لاو به عنوان یک فوتبالیست و مردی بزرگ یاد کرد و وین رونی، بهترین گلزن تاریخ یونایتد، وی را "اسطوره" خواند. رونی ۳۹ ساله در پیام خود اضافه کرد: "همه فکر ما متوجه خانواده و دوستان لاو است. "
ناکامی در ایتالیا
لاو که در فوریه ۱۹۴۰ در آبردین متولد شد، هرگز برای یک باشگاه اسکاتلندی به میدان نرفت. در عوض در سال ۱۹۵۵ مستقیما از مدرسه به هادرزفیلد پیوست و ۵ سال پس از آن راهی منچستر سیتی شد. هزینه انتقال وی با ۵۵ هزار پوند در آن زمان رکورد انتقالات بریتانیا را شکست. یک سال بعد، او دوباره تیم عوض کرد و راهی تورینو شد. در ایتالیا دوران شادی را پشت سر نگذاشت و تعجب آور نبود که بلافاصله به انگلستان بازگشت و پیش از آغاز فصل ۱۹۶۳-۱۹۶۲ به " شیاطین سرخ " پیوست.
لاو حضور در منچستر را با گلزنی آغاز و در اولین بازی مقابل وست برومویچ در آگوست ۱۹۶۲، دروازه حریف را باز کرد. شادی پس از گل او خیلی زود به یک نماد تبدیل شد، دست باز رو به بالا، با انگشتی که به آسمان اشاره می‌کرد. این شادی پس از گل توسط بسیاری از جوان‌های منچستر و حتی هواداران مسن تر، تکرار شد و او به سبب تجربه و نحوه بازی بی رحمانه اش در گلزنی، محبوب هواداران شده بود.
جام در بیمارستان!
وی که در کنار بست و چارلتون، تیم از هم پاشیده شده منچستر در فاجعه سقوط هواپیمای مونیخ را دوباره تحت مربیگری سر مت باسبی، بازسازی کرده بود، اولین گل فینال جام حذفی را مقابل لستر در سال ۱۹۶۳ به ثمر رساند و نقش موثری در کسب عنوان قهرمانی در سال‌های ۱۹۶۵ و ۱۹۶۷ در لیگ دسته اول آن دوران داشت. در سال ۱۹۶۴ هم توپ طلا را به دست آورد. چهار سال بعد امیدوار بود که در فینال جام اروپا، عامل تفاوت دو تیم در نظر گرفته شود که مصدومیت زانو مانع از حضورش در میدان شد. این برای بازیکن ۲۸ ساله یونایتد، یک شکست محسوب می‌شد، گرچه حضور باسبی در بیمارستان در روز بعد از برتری مقابل بنفیکا در ومبلی، مرهمی بود بر این ناکامی بزرگ. مربی، جام قهرمانی را همراه خود به بیمارستان برده بود.
دوران حضور باسبی به عنوان مربی برای دنیس لاو هم سخت گذشت، چرا که به عنوان دوران گذار منچستر یونایتد، تمام تلاش خود را برای همراهی و کنار آمدن با شرایط می‌کرد. وی با قراردادی آزاد در جولای ۱۹۷۳ راهی منچستر سیتی شد و یک سال بعد آخرین و شاید معروف‌ترین گل تاریخ فوتبال خود را به ثبت رساند، شوت با پشت پا که سقوط منچستر یونایتد به دسته دوم را در آخرین روز لیگ سال ۱۹۷۴ مسجل ساخت. لاو درخواست کرد که بلافاصله بعد از گل، تعویض شود و در این فکر بود که هواداران حاضر در اولدترافورد را ناراحت می‌کند ولی هنگامی که در حال ترک زمین بود، بسیاری از هواداران یونایتد با او خوش و بش کرده و وی را در آغوش می‌گرفتند و همین نشان می‌داد که در دل آنها چه جایگاهی دارد. برای آنها پادشاه هنوز هم "قرمز" بود، علی رغم کاری که در لباس "آبی" انجام داد.
آخرین بازی ملی لاو در جام جهانی آلمان غربی مقابل زئیر رقم خورد. البته آخرین گل ملی اش را در می ۱۹۷۲ به ایرلند شمالی زد ولی مشهورترین گل وی، احتمالا گل به انگلستان بود که در آن زمان، مدافع عنوان قهرمانی جهان به حساب می‌آمد. این گل در جریان برتری ۳-۲ در ومبلی در سال ۱۹۶۷ به دست آمد. وی به دلیل دستاورد‌های بسیاری که برای تیم ملی اسکاتلند داشت در سال ۲۰۰۴ وارد تالار افتخارات این تیم شد. سر الکس فرگوسن زمانی او را به عنوان بهترین بازیکن تاریخ اسکاتلند، معرفی کرده بود.
در پست تیم ملی اسکاتلند در شبکه‌های اجتماعی آمده است: "یک اسطوره واقعی. دیگر مثل او را نخواهیم دید. دنیس لاو ۱۹۴۰ تا ۲۰۲۵. " جو جردن که در جام جهانی ۱۹۷۴ در کنار لاو بازی کرده بود، هم تیمی اسبق خود را به عنوان بازیکنی خاص و کسی که توانایی ویژه‌ای در گلزنی در زمین مسابقه دارد، شرح می‌دهد. وی اضافه می‌کند: "او در زمین مسابقه بسیار تاثیرگذار بود و هرگز فراموش نخواهد شد. او در مصاف با بزرگترین تیم‌ها بازی کرد و در اکثر موارد، سربلند بیرون آمد. "
دو باشگاه سابق لاو هم به وی ادای احترام کرده‌اند. هادرزفیلد در پیامی او را "فنا ناپذیر در ورزش" عنوان کرده بود و سیتی هم اینگونه نوشت: "همه منچستر، از جمله تمام نفرات در باشگاه سیتی، سوگوار تو هستند. در آرامش بخواب، دنیس. "
لاو، با توجه به عملکردی که در منچستر یونایتد داشت، همیشه در اذهان باقی خواهد ماند و به همین دلیل باشگاه یونایتد در واکنش به موضوع زوال عقل وی، از او به عنوان اسطوره یاد کرد. هواداران او را به دلایل مختلف و با توجه به آنچه طی سال‌های متمادی در فوتبال انجام داد، هرگز فراموش نخواهند کرد.
سید محمدطاهر شاهین
