برای وحید امیری که الگو بوده و باید الگو بماند
کیهان ورزشی-
وحید امیری، بازیکن باتجربه و پرافتخار تیم فوتبال پرسپولیس، این روز‌ها به یکی از علامت سوال‌های بزرگ این باشگاه تبدیل شده است. قبل از پرداختن به اختلافات میان وحید هاشمیان و وحید امیری و بررسی دلایل فنی یا غیر فنی کنار گذاشتن او، لازم است ابتدا به نقش الگو بودن این بازیکن طی سال‌های گذشته اشاره کنیم.
وحید امیری بازیکنی است که علاوه بر توانایی‌های فنی، همواره با دوری از حواشی فوتبال، حرمت این رشته ورزشی و هوادارانش را حفظ کرده است. به همین دلیل نیز در میان همه هواداران - از آبی و قرمز گرفته تا زرد و سبز - احترام زیادی دارد. بنابراین، هیچکس نمی‌تواند با در نظر گرفتن کشمکش‌های این روز‌ها درباره ماندن یا رفتن او، کارنامه درخشان فنی و اخلاقی‌اش را زیر سؤال ببرد.
با این حال، اگر بخواهیم به موضوع کنار گذاشتن او اشاره کنیم، بی‌شک باید حق را به سرمربی قرمزها، یعنی وحید هاشمیان، بدهیم. قطعاً هاشمیان به اندازه‌ای به سرنوشت تیم خود اهمیت می‌دهد که با سفارش برخی از افراد، روی نام امیری خط قرمز نکشد. خود هاشمیان نیز در دوران بازیگری‌اش همواره از نظر اخلاقی و رفتاری زبانزد بوده و در زمینه فنی نیز مانند وحید امیری، فردی خودساخته و پرتلاش به شمار می‌رفت.
شاید برخی از افراد از این اختلافات و قرار گرفتن امیری مقابل در‌های خروجی پرسپولیس خوشحال باشند و یا خبیثانه به این ماجرا نگاه کنند، اما هر دو طرف ماجرا نزد اهالی فوتبال محترم هستند و خواهند بود.
شاید در این شرایط، برای امیری بهتر باشد که مسیر فوتبالی خود را در جایی دیگر دنبال کند و در میدان عمل، توانایی‌های خود را دوباره به اثبات برساند. اینکه بازیکنی با این همه تجربه و افتخار، به سکونشینی در تیم بزرگی مثل پرسپولیس محکوم شود، نه برای خودش خوب است و نه برای باشگاه.
در فوتبال حرفهای، تصمیم‌گیری‌های فنی همیشه با چالش‌ها و نقد‌های زیادی همراه است. انتخاب یا کنار گذاشتن یک بازیکن - مخصوصاً کسی مثل وحید امیری که همواره نمونه‌ای از تعهد و اخلاق بوده - کار ساده‌ای نیست. این تصمیم‌ها باید به نفع تیم و در راستای رسیدن به بهترین نتیجه‌ها گرفته شود، حتی اگر برخی از هواداران و رسانه‌ها نسبت به آن حساس باشند.
از سوی دیگر، بازیکنان باتجربه‌ای مثل امیری نقش مهمی در حفظ روحیه تیم و انتقال تجربه به نسل جوان دارند. این ظرفیت‌ها باید در نظر گرفته شود تا تیم نه تنها در میدان بلکه در رختکن نیز قدرتمند باقی بماند. با این حال، اگر شرایط باعث شود که یک بازیکن بزرگ احساس کند دیگر نمی‌تواند به بهترین شکل ایفای نقش کند، شاید جدایی و تغییر مسیر برای هر دو طرف مفید باشد.
پرسپولیس در سالیان اخیر نشان داده که همواره به دنبال پیشرفت و نوآوری است. حفظ تعادل بین جوانگرایی و استفاده از بازیکنان باتجربه، یکی از چالش‌های بزرگ مدیریت باشگاه و کادر فنی است. در این میان، شفافیت در ارتباطات و احترام متقابل میان همه اعضای تیم - از جمله بازیکنان و مربیان - می‌تواند از بروز چنین اختلافاتی جلوگیری کند.
امیدواریم که این اختلافات به گونه‌ای حل و فصل شود که نه تنها به نفع پرسپولیس باشد بلکه باعث حفظ جایگاه و احترام بازیکنان باتجربه‌ای مانند وحید امیری شود. هرچند فوتبال پر از تغییر و تحولات است، اما ارزش‌های اخلاقی و حرفهای باید همیشه حفظ شود تا این رشته زیبا همچنان الهام‌بخش باشد.
استقلال و بازگشت یک "روحیه"
استقلال تهران هنوز ضعف‌هایی دارد که بر چهره آنها خودنمایی می‌کند. پیروزی برابر تراکتور در بازی نخست لیگ برتر نشان داد که این تیم با فصل قبل تفاوت دارد. آنها با بردن "بازی بزرگ" در همان ابتدای کار نشان دادند که عزم خود را جزم کرده‌اند تا تیمی دیگر و چهره‌ای متفاوت باشند. البته در همان دیدار، تراکتوری‌ها هم به همان اندازه‌ای که استقلال خوب بود، بد بودند ولی داستان استقلال در بازی دوم کمی متفاوت شد. خوردن سه گل از ذوب آهن - آن هم در خانه - و جان به لب کردن هواداران تا آخرین دقایق نشان می‌داد که آبی‌ها هنوز هم آثاری از آن اشکالات فنی سال قبل را به همراه دارند که اگر می‌خواهند مدغی باشند و به گونه‌ای دیگر عمل کنند، باید خیلی زود این ضعف‌ها را کنار بگذارند.
ساختار دفاعی استقلال و کند بودن برخی از نفرات در زمان ضدحملات حریفان و فاصله میان خط دفاعی و خط هافبک می‌توانند برای تیم ساپینتو سمی مهلک باشند. آنها به همان اندازه‌ای که در خط جلوی خود و همچنین در کناره‌های زمین قدرتمند و نابودگر هستند، در دفاع ضعف دارند. حضور دو بازیکن با تجربه به نام‌های عارف آقاسی و آرمین سهرابیان در قلب دفاع، انتظارات در بحث دفاع را از این تیم بیشتر می‌کند، اما این دو نفر برای هماهنگ شدن هنوز کار دارند. فقدان یک بازیکن خوش فیزیک و بازیساز در مرکز زمین احساس می‌شود، هرچند در آنجا به مدد حضور وینگر‌های سرعتی و تکنیکی گاهی ضعف‌ها پوشش داده می‌شود.
جدا از این مشکلات، اما نکته امیدوارکننده برای اسنتقلال، بازگشت روحیه‌ای است که در دیدار با ذوب آهن نمایان شد، روحیه‌ای که حتی اگر دو گل ازحریف تان عقب باشید، برای جبران تا آخرین دقایق می‌جنگید. تاریخچه همین استقلال نشان داده که آنها هرگاه چنین روحیه‌ای را داشته‌اند، موفق شده‌اند. از دوران حضور امیر قلعه نویی تا زمان سرمربیگری فرهاد مجیدی و ... اینها ریشه در روحیه خود سرمربی دارد و به نظر می‌رسد ساپینتو با تمام نقد‌هایی که به وی وارد است، در این زمینه خوب عمل کرده است. این روحیه اگر تقویت شود و با هیجانات مخرب درآمیخته نشود، می‌تواند از استقلال این فصل یک مدعی تمام عیار بسازد، به خصوص با توجه به بازیکنان خارجی با کیفیتی که جذب این تیم شده‌اند.
فرصتی بزرگ برای دو ستاره لیگ برتر
سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان ۲۷ بازیکن را برای همراهی این تیم در تورنمنت کافا به اردوی «تیم ملی» دعوت کرد.
امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران پس از پایان هفته دوم رقابت‌های لیگ برتر، ۲۷ بازیکن را برای حضور در اردو و شرکت در رقابت‌های کافا ۲۰۲۵ دعوت کرد. تیم ملی کشورمان روز چهارشنبه هفته گذشته راهی تاجیکستان شد و دیروز نیز در اولین بازی خود برابر افغانستان به میدان رفت.
پیام نیازمند، سیدحسین حسینی، نیما میرزازاد، امید نورافکن، محمد نادری، امین حزباوی، عارف آقاسی، محمدحسین کنعانی، علی نعمتی، آریا یوسفی، رامین رضاییان، محمد محبی، مهدی هاشم‌نژاد، علیرضا کوشکی، سامان قدوس، روزبه چشمی، محمد خدابنده‌لو، محمد قربانی، علیرضا جهانبخش، مهدی محبی، مهدی تیکدری، مهدی طارمی، امیرحسین حسین‌زاده، مهران احمدی، شهریار مغانلو، علی علیپور و مجید علیاری ۲۷ بازیکنی هستند که به اردوی تیم ملی دعوت شدند و اکنون به همراه این تیم در تاجیکستان به سر می‌برند.
درباره لیست تیم ملی طبیعی است که همواره نقد‌هایی داشته باشیم، اما گاهی با درنظر گرفتن این موضوع که شاید سلیقه سرمربی تیم با همه تفاوت داشته باشد، می‌توان با اغماض به انتخاب او نگریست. با این حال گاهی هم دعوت یا عدم دعوت از بازیکن یا بازیکنانی آنقدرعجیب است که دیگر کاری جز نقد نمی‌توان انجام داد. درباره لیست اخیر قلعه نویی و حضور رامین رضاییان و علی علیپور - که البته دومی یعنی علیپور مورد غضب قرار نداشته و دعوت از وی همواره محتمل بوده است - باید نوشت که هردو بازیکن از ستون‌های تیم‌های خود هستند و باید از این فرصت بهره ببرند و در سال منتهی به جام جهانی دو دستی به این جایگاه بچسبند.
علیپور برای رسیدن به جام جهانی رقبای سرسختی دارد، اما رامین می‌تواند به حضور در جام جهانی دیگری امیدوار باشد. بازی‌های درخشان او در استقلال – حتی در فصل بحرانی قبل – سبب شد قلعه نویی چراغ سبز نشان دهد و دعوتش کند. حالا اوست که باید این پست را حفظ کند. تجربه بالای وی می‌تواند کمک حال تیم ملی باشد، همان طور که علی علیپور گلزن و باتجربه می‌تواند سایه‌ای بلند برای اسمی‌های خط حمله این تیم به شمار برود.
امضای این چند نفر لیگ را زیباتر می‌کند
فجر شهید سپاسی در تهران پرسپولیس را آزار می‌دهد. آنها با سرمربی جوان خود یعنی پیروز قربانی و با ارائه فوتبالی تاکتیکی نشان می‌دهند که در این لیگ حرفهای زیادی دارند. سپاهان با نویدکیا هرچند شروع بدی از بعد نتیجه گیری داشته، اما در همین بازی آخر برابر پرسپولیس مستحق شکست نبود و فوتبال روانی را به نمایش گذاشت. قاسم حدادی فر، سرمربی جوان ذوب آهن در تهران دمار از روزگار استقلال درآورد و اگر فقط کمی خوش شانس بود، با یک امتیاز "شیرین‌تر از گز اصفهان" به خانه بازمی گشت.
به اینها، برد پرسپولیس هاشمیان برابر سپاهان را هم اضافه کنید. البته تیم وحید هنوز برای "تیم شدن" کار دارد و ضعف‌هایی در آن به چشم می‌خورد. با این حال، بردن بازی در "نقش جهان" می‌تواند تا حدودی به چشم پوشی بر آن اشکالات منجر شود. همین مقدمه نشان می‌دهد که مربیان جوان لیگ ما - که سیدمهدی رحمتی، سرمربی خیبر خرم آباد را هم باید به آنها اضافه کرد - کارنامه قابل قبولی در ابتدای لیگ داشته‌اند. امضای فنی این افراد در تیم هایشان به خوبی دیده می‌شود و این مسئله نوید روز‌های خوبی را برای فوتبال می‌دهد و از همه این موضوعات مهمتر، لحن و ادبیات آنها در نشست‌های خبری است که بسیار خوشحال کننده است.
*حمید ترابپور