از توپ طلا تا مصدومیت دائمی!
کیهان ورزشی-
"رودری" زاده شهر مادرید است و اولین قدم‌هایش در فوتبال حرفه‌ای را با رایو ماخاداهوندا و سپس اتلتیکومادرید برداشت، اما در ویارئال تبدیل به یک فوتبالیست حرفه‌ای شد، چرا که اتلتیکو در سال ۲۰۱۳ او را از تیمش کنار گذاشت. مربیان باشگاه معتقد بودند او به اندازه کافی از نظر فیزیکی قوی نیست. به همین خاطر هم رودری در ۱۷ سالگی به جمع "زیردریایی‌های زرد" پیوست. او که نمی‌خواست در مورد ورزش ریسک کند، در دانشگاه کاستیون در رشته تجارت ثبت‌نام کرد و به خوابگاه دانشجویی رفت.
وقتی رودری در سال ۲۰۱۵ به تیم اصلی ویارئال راه پیدا کرد، دانشجو‌های دیگر از دیدن هافبکی که هر هفته مقابل بازیکنانی نظیر رونالدو و مسی قرار می‌گرفت در کنار خودشان متعجب می‌شدند. یکی از دوست‌های رودری در این باره می‌گوید: «وقتی رودری شروع به بازی در لالیگا کرد، مردم از دیدن این که هنوز در خوابگاه دانشجویی زندگی می‌کند، تعجب می‌کردند. او دوست داشت در کنار دیگران وقت بگذراند و در جمع باشد ولی باز هم مردم از دیدن این که او در خوابگاه پینگ‌پنگ بازی می‌کند یا لباس می‌شوید، تعجب می‌کردند. وقتی او به تیم اصلی رسید هم تغییری نکرد، همان‌طور تمرین می‌کرد، به مسابقات می‌رفت، استراحت می‌کرد و درس می‌خواند. او به خوبی همه چیز را مدیریت می‌کرد.»
رودری که با یک ماشین قدیمی و یک موبایل شکسته کارش را با ویارئال شروع کرد، می‌گوید که ویال‌رئال به او همه چیز داد و این باشگاه جایی ایده‌آل برای رشد به عنوان یک فوتبالیست بود. با این حال او زیاد در این باشگاه نماند. در تابستان ۲۰۱۸ و درست قبل از ۲۲ سالگی رودری، اتلتیکو در ازای ۲۰ میلیون یورو این هافبک را جذب کرد و یک سال بعد سرمایه خود را با فروش رودری به منچسترسیتی در ازای ۷۰ میلیون یورو، سه برابر کرد تا این بازیکن اسپانیایی تبدیل به رکورد نقل و انتقالات وقت باشگاه انگلیسی شود.
در نهایت معلوم شد که باشگاه سیتی پولش را به درستی خرج کرده است، چرا که رودری به این تیم کمک کرد تا ۴ بار پیاپی قهرمان لیگ برتر شود و زننده گلی بود که قهرمانی در لیگ قهرمانان را بالاخره برای آبی آسمانی‌پوشان به ارمغان آورد.
او که به تیم ملی اسپانیا هم کمک کرد تا فاتح یورو ۲۰۲۴ شود و اولین قهرمانی خود بعد از ۱۲ سال را به دست بیاورد، در نهایت فاتح توپ طلا شد تا اولین بازیکن تاریخ سیتی نام بگیرد که به این جایزه می‌رسد و اولین اسپانیایی بعد از لوئیز سوارز در سال ۱۹۶۰ باشد که مهم‌ترین جایزه انفرادی دنیای فوتبال را دریافت می‌کند. همه اینها برای یک دانشجوی رشته تجارت واقعا عالی بود.
با این حال، رودری این روز‌ها در دوران حرفه‌ای خود درگیر چالشی بزرگ شده، چرا که مصدومیت‌های متوالی زیادی از زمان پارگی رباط صلیبی او در سپتامبر ۲۰۲۴ به بعد برای این بازیکن پیش آمده و این ترس وجود دارد که دیگر نتواند همان بازیکن سابق شود یا مثل گذشته در همه مسابقات به میدان برود و تضمین کند که هر وقت در زمین است، تیمش به پیروزی می‌رسد.
امید
بازیکنان بزرگ زیادی بعد از پارگی رباط صلیبی‌شان دیگر همان بازیکن سابق نشدند. به طور مثال رادامل فالکائو بعد از مصدومیت زانویش در موناکو در سال ۲۰۱۴ دیگر فقط سایه‌ای از همان بازیکن سابق بود و حضور در جام‌جهانی را از دست داد و در منچستریونایتد و چلسی هم روز‌های خوبی را سپری نکرد و در نهایت با حضور مجدد در موناکو اندکی به روز‌های خوبش نزدیک شد. اوله گونار سولسشر هم در مجموع سه فصل را به خاطر مصدومیت‌های زانو از دست داد و در نهایت مجبور شد در ۳۴ سالگی کفش‌هایش را بیاویزد.
البته داستان‌های خوب زیادی از بازیکنانی وجود دارد که بعد از دوره‌های طولانی مصدومیت به روز‌های خوب سابق‌شان برگشته و حتی بهتر هم شده‌اند. رود فن نیستلروی، بعد از انتقالش به منچستریونایتد در سال ۲۰۰۰، دچار مصدومیت رباط صلیبی شد، اما یک سال بعد به آمادگی کامل برگشت و تبدیل به یکی از بهترین مهاجمانی شد که تا به حال پا به اولدترافورد گذاشته‌اند. رونالدو هم در سال ۱۹۹۹ رباط صلیبی پاره کرد و بعد از برگشت از مصدومیت در اولین بازی تاندون‌های پایش دوباره پاره شد. با این حال او در کمتر از دو سال، برزیل را به قهرمانی جام‌جهانی ۲۰۰۲ رساند و سپس به رئال‌مادرید رفت. روی کین بیشتر فصل ۱۹۹۸-۱۹۹۷ را به خاطر پارگی رباط صلیبی از دست داد و سپس یونایتد را در سال ۱۹۹۹ به سه‌گانه رساند و در سال ۲۰۰۰ هم جایزه بهترین بازیکن سال لیگ برتر را از آن خود کرد.
در همین اواخر هم ادر میلیتائو در عرض دو سال دچار مصدومیت رباط صلیبی در هر دو پایش شد، اما توانسته دوباره تبدیل به بازیکنی ثابت برای رئال‌مادرید و تیم ملی برزیل شود و دنی کارواخال، هم‌باشگاهی او هم بعد از سه مصدومیت زانو در سال گذشته، مجددا به میادین بازگشته است.
بدترین سناریوی ممکن
مورد رودری، اما یکی از بدترین سناریو‌های ممکن در مصدومیت زانو است. در حالی که ۵۰ تا ۷۰ درصد افرادی که رباط صلیبی‌شان پاره می‌شود، به یکی از دو مینیسک خود هم آسیب می‌زنند، فقط یک سوم افراد طوری مصدوم می‌شوند که هم رباط و هم دو مینیسک پاره شود و رودری یکی از این افراد بدشانس است. گوردن مک‌کی، جراح رباط‌صلیبی در این باره گفته است که چنین مصدومیتی به معنای ریکاوری سخت‌تر، جراحی دشوار‌تر و نتیجه‌ای غیرقابل پیش‌بینی‌تر است.
رودری در کلینیکی در مادرید و زیر نظر مانوئل لِیِس جراحی شد که پیش از این کارواخال، لوئیز سوارز، سرجیو راموس، زیدان و دیگر ستاره‌های مشهور بسکتبال " ان‌بی‌ای" را جراحی کرده بود. این پزشک در مورد رودری گفته است که او فردی عاقل است که مشاوران خوبی در کنارش دارد. با این حال به نظر می‌رسد وی و گواردیولا اختلاف‌نظر‌هایی در مورد مدت زمان ریکاوری رودری داشته‌اند.
مصدومیت در جام‌جهانی باشگاه‌ها
در ماه ژانویه، گواردیولا در مورد بازگشت زودهنگام رودری هشدار داده و گفته بود: «نظر پزشک معالج مثبت است، اما من نمی‌دانم. همیشه بر این باورم که در مصدومیت‌های طولانی مدت، باید به مدت زمان دوری از میادین احترام بگذارید. مهم‌ترین مسئله برای رودری، بهبودی است. اگر چه او دیگر نوجوان نیست، اما هنوز می‌تواند سال‌ها بازی کند و اگر خوب ریکاوری کند، توانایی این کار را دارد. اگر برای یک هفته یا یک ماه برگردید و بعد کل فصل بعد مصدوم باشید، کار هوشمندانه‌ای نکرده‌اید.»
گواردیولا اندکی بعد از جراحی رودری گفته بود این بازیکن ۹ تا ۱۲ ماه دور از میادین خواهد بود ولی او کمتر از ۸ ماه بعد از مصدومیتش، مقابل آرسنال به میادین برگشت تا ۱۰ دقیقه در دیدار ماقبل پایانی فصل در برابر بورنموت بازی کند، اما اشتباه بزرگ‌تر، بردن رودری به جام‌جهانی باشگاه‌ها بود.
گواردیولا در آمریکا هم در مورد رودری احتیاط به خرج داد و فقط در نیم ساعت پایانی دیدار مقابل وداد کازابلانکا و العین او را به میدان فرستاد. در دیدار مقابل یوونتوس هم رودری اگر چه فیکس بود فقط اندکی بیش از یک ساعت بازی کرد و در دیدار با الهلال نیمکت‌نشین بود. پپ ستاره‌اش را در نیمه دوم به زمین آورد، اما مجبور شد در وقت‌های اضافه و به خاطر مصدومیت، او را تعویض کند. حالا با گذشت چند ماه از آن اتفاق، گواردیولا اعتراف کرده که آن مصدومیت بسیار شدید بوده و همین باعث شده رودری شروع فصل را از دست بدهد.
درد
رودری در دیدار با تاتنهام ۱۵ دقیقه بازی کرد و مقابل برایتون نیز ۹۰ دقیقه در میدان بود که اولین بازی کامل او بعد از ۱۱ ماه محسوب می‌شود. به نظر می‌رسید رودری به میادین برگشته و گواردیولا در دیدار مقابل منچستریونایتد، ناپولی و آرسنال در عرض ۷ روز از او استفاده کرد تا از ۲۷۰ دقیقه ممکن، ۲۲۶ دقیقه را در میدان باشد، اما یک هفته بعد، رودری از فهرست تیم مقابل برنلی کنار گذاشته شد و گواردیولا فاش کرد که او در تمرین گفته است: «نمی‌توانم بازی کنم. زانویم خیلی درد می‌کند.»
چند روز بعد گواردیولا اعلام کرد که رودری نمی‌تواند خودش را با برنامه فشرده بازی‌های سیتی وفق دهد: «او مصدوم نیست، اما مشکلاتی در تاندونش دارد. هفته قبل بازی‌های سختی مقابل ناپولی، یونایتد و به خصوص آرسنال داشتیم و او این روز‌ها نمی‌تواند سه بار در هفته در بالاترین سطح به میدان برود. او آماده نیست و به زمان نیاز دارد. در چنین مصدومیت‌هایی دست کم یک سال باید استراحت کنید و صبور باشید.»
مدیریت ریسک
با این وجود، رودری مقابل موناکو از ابتدا بازی کرد، اما بعد از یک ساعت از ترس مصدومیت تعویض شد. او مجددا در کمتر از ۴ روز مقابل برنتفورد به میدان رفت، اما تنها ۲۲ دقیقه دوام آورد و سپس به خاطر مصدومیت همسترینگ تعویض شد. اگر چه رودری گفت که مصدومیتش جدی نبوده، اما همین مصدومیت او را از فهرست تیم ملی اسپانیا دور کرد و گواردیولا اعلام کرده که نمی‌تواند زمان دقیقی برای بازگشت وی تعیین کند: «مصدومیتش طولانی نیست ولی در مورد مصدومیت‌های عضلانی باید محتاط بود. سعی کردیم در مورد او ریسک نکنیم، اما نتوانستیم این ریسک را مدیریت کنیم.»
مصدومیت‌های دائمی رودری برای سیتی بسیار مشکل‌ساز بوده است، چون او از استعدادش استفاده می‌کرد و سیتی در حضور این بازیکن ۱۵ ماه در هیچ مسابقه‌ای نباخت. در بازی مقابل برایتون، سیتی برای اولین بار در کمتر از ۴ روز در حضور رودری در لیگ برتر شکست خورد.
حالا مسئولان سیتی باید در مورد استفاده از بازیکنی که آمادگی دائمی‌اش دیگر تضمین‌شده نیست، با احتیاط باشند. رودری وارد ۱۸ ماه پایانی قراردادش با تیم انگلیسی شده و گفته می‌شود قراردادی بهتر که او را هم‌رده با ارلینگ هالند می‌کند، به این هافبک پیشنهاد خواهد شد.
سختگیری
چنین افزایش دستمزدی ضروری به نظر می‌رسید، چرا که همه از علاقه رئال‌مادرید به رودری باخبر بودند. تیم اسپانیایی عادت دارد که بازیکنان را به تمدید نکردن قراردادشان برای رفتن رایگان به سانتیاگو برنابئو وسوسه کند و دیوید آلابا، کیلیان امباپه و ترنت الکساندر - آرنولد را به همین شکل جذب کرده است.
تیم مادریدی پیش از این هم ستارگان برنده توپ طلا نظیر فابیو کاناوارو، کاکا و کریستیانو رونالدو را هدف قرار داده بود و رودری هم به خاطر ملیت اسپانیایی خود جذابیتی مضاعف برای پرز دارد. رئال مادرید هافبک دفاعی در کلاس رودری ندارد و می‌خواهد این بازیکن را به پایتخت اسپانیا بیاورد. با این حال جذب رودری حتی اگر کاملا سالم باشد هم با سیاست‌های نقل و انتقالاتی رئال در تضاد است. در هنگام پایان قرارداد رودری با سیتی، او ۳۱ ساله خواهد بود و قطعا خواهان قراردادی طولانی مدت با پاداش است که این روز‌ها هنگام پیوستن رایگان به تیم‌ها مرسوم شده است. این حقیقت که تردید‌های زیادی در مورد سلامت این بازیکن وجود دارد، احتمال انتقال او به برنابئو را کمتر از همیشه می‌کند.
در طول اندکی بیش از یک سال، رودری از برنده توپ طلا تبدیل به بازیکنی شده که به نظر می‌رسد در روز‌های پایانی دوران حرفه‌ای خود قرار دارد. اگر چه سران سیتی دوست دارند او هر چه زودتر به میادین برگردد، اما شاید برای همه بهتر باشد سخت نگیرند و قبل از استفاده از رودری در مسابقه‌ای دیگر، روی رهایی این بازیکن از درد و مصدومیت تمرکز کنند.
*آرمین زمانی