آموریم و بیداری "غول خفته" منچستر

کیهان ورزشی-
به گفته یکی از ناظران، هیجان دوران تازهای در منچستریونایتد بهوضوح احساس میشد. مالک مشترک باشگاه، سر جیم رتکلیف، مدیرعامل، عمر برادا و مدیر فنی، جیسون ویلکاکس سرشار از خوشبینی بودند. کدام مالک است که از انتصاب سرمربی تازهاش انرژی نگیرد، بهویژه وقتی نخستین انتخاب اوست؟ این فرصتی بود برای رتکلیف تا پس از سالها سرگردانی زیر نظر گلیزرها، اثر و امضای خود را بر یونایتد بگذارد.
مربیای که توانسته بود عنوان قهرمانی را در اسپورتینگ بازپس گیرد، جوانی پرنشاط که کارنامهای درخور ستایش و هوش عاطفی قابلتوجهی داشت. روبن آموریم که درست یک سال پیش منصوب شد، یکی از پرطرفدارترین مربیان جوان در بازار بود؛ از همین رو تاتنهام و لیورپول نیز او را مدنظر داشتند. یونایتد احساس میکرد گامی جلوتر از رقبا برداشته است، بااینحال حتی همان زمان نیز در میان رقبایش تردیدهایی نسبت به این شادمانی وجود داشت. یکی از مدیران ارشد فوتبال انگلیس که چندین سرمربی موفق لیگ برتر را برگزیده است، گفت: "اسپورتینگ زیر نظر او دوران درخشانی داشت و من منکر نقش وی در موفقیتشان نیستم، اما بنفیکا و پورتو مشکلاتی داشتند، لیگ آسانی است و قهرمانی اسپورتینگ بیش از اندازه بزرگنمایی شد، آن هم بهدلیل شرایط خاص. آموریم رفت و اسپورتینگ فصل گذشته هم قهرمان شد. شاید نقش اصلی از آنِ بازیکنان بود؟ "
از شور آغازین تا ناامیدیهای مکرر
اکنون، یک سال بعد، میتوان گفت شادابی آغازین رتکلیف، برادا و ویلکاکس چندان دوام نیاورده است. بیشتر اوقات آنان در جایگاه مدیران اولدترافورد مانند سه مرد غمگین به نظر میرسند که با چهرهای درهم به شاگرد خود مینگرند، در حالیکه تیم بار دیگر فرو میپاشد.
بااینحال، پس از سه پیروزی پیاپی – که مهمترین شان نخستین برد در آنفیلد در برابر لیورپول پس از نزدیک به ده سال بود – ایمان آنها به آموریم ناگهان دوراندیشانه جلوه میکند. همواره تاکید داشتند که پستترین لحظات، از شکست برابر گریمزبی گرفته تا فینال لیگ اروپا، دو باخت برابر برنتفورد و دوران کریسمسِ تیره با چهار باخت متوالی، همگی ایستگاههایی در سفری بلندمدتاند.
یکی از صداهای درون اولدترافورد در مورد این "رستاخیز امید" گفت: "نمیتوانیم هر بار که میبازیم، واکنش تند نشان دهیم و هر بار که میبریم، چنان جشن بگیریم که انگار جامی بردهایم. " اذعان بر این که این مسیری طولانی و دشوار است. باشگاه باور دارد که آموریم همان فردی است که میتواند "نفتکش عظیم" یونایتد را به مسیر درست برگرداند و مصمم است از چرخه تکرار و شکست دهساله گذشته فاصله بگیرد. به همین دلیل، یونایتد میگوید حتی یک ماه پیش هم هیچ احتمالی وجود نداشت که اگر آموریم پس از شکست ۳-۱ در برابر برنتفورد مقابل ساندرلند نیز میباخت، اخراج شود.
مقایسه با آرتتا
رتکلیف دشواریهای آموریم را با سال نخست میکل آرتتا در آرسنال مقایسه کرده و ظاهرا به او سه سال زمان داده است تا باشگاه را دگرگون کند. امید این است که پیروزی در آنفیلد به «لحظه مارک رابینز» او بدل شود؛ همان دیدار تاریخی دور سوم جام حذفی در سال ۱۹۹۰ که در آن رابینز با گل خود شغل الکس فرگوسن را نجات داد. شباهتی که در پویایی کنونی میتوان یافت آن است که رئیس وقت باشگاه، مارتین ادواردز، همواره گفته بود شغل فرگوسن در آن روز در خطر نبود، بخشی بهدلیل آنکه معتبرترین عضو هیاتمدیره، سر بابی چارلتون، همچنان از مربی اسکاتلندی حمایت میکرد و در او نشانههای تحول را میدید. برادا و ویلکاکس هرچند به اندازه چارلتون اعتبار ندارند – حتی اگر ویلکاکس قهرمان لیگ برتر باشد –، اما در دنیای فوتبال چشم و گوش رتکلیف محسوب میشوند و به تواناییهای آموریم باور دارند.
خروج اَشورث و اختلاف دیدگاهها
بااینحال، عضوی دیگر از تیم اجرایی احتمالا در زمان ورود آموریم چندان هیجانزده نبود. دن اَشورث، که اکنون مدیر ارشد اتحادیه فوتبال انگلیس است، هنگام انتصاب آموریم مدیر ورزشی یونایتد بود. او در ۸ دسامبر استعفا داد. یونایتد میگوید این دو رویداد بیارتباط بودند. یکی از منابع باشگاه گفت: "همه در مورد انتخاب روبن اتفاق نظر داشتند، از جمله دن. " ولی در واقع ناکامی اریک تنهاخ و جستوجو برای جانشینش بود که رتکلیف را به این نتیجه رساند که اَشورث فرد دلخواهش برای اداره باشگاه نیست. طبق گفته منبعی نزدیک به دو طرف ماجرا، هنگامیکه هیاتمدیره تصمیم گرفت تنهاخ دیگر نمیتواند ادامه دهد، رتکلیف از اَشورث خواست برنامهای جسورانه ارائه کند. بااینحال، اَشورث معتقد بود اکنون زمان خطر کردن نیست و باشگاه نیاز به بازسازی و اصلاح فرهنگی دارد. به همین دلیل فهرست پیشنهادی او شامل مربیان لیگ برتری مانند ادی هاو و گراهام پاتر بود و برخی از منابع میگویند نام توماس فرانک نیز مطرح شد. یونایتد تاکید دارد گرت ساوتگیت هرگز گزینهای واقعی نبود، هرچند با توجه به نزدیکی او با اَشورث و سر دیو بریلزفورد، مدیر ورزش گروه اینئوس، عجیب میبود اگر نامش هرگز به میان نیامده باشد.
فهرستی بیروح و انتخابی پرریسک
گفته میشود رتکلیف آن فهرست را بیانگیزه و غیرجذاب یافت و انتخاب هاو را نیز غیرواقعبینانه میدانست؛ بهویژه با در نظر گرفتن زمانی که برای جدا کردن اَشورث از نیوکاسل صرف شده بود. منبعی آگاه گفت بریلزفورد – که صریحترین مشاور رتکلیف شناخته میشود – در آن زمان نقش پررنگی داشت و ویلکاکس و برادا در زبان و ادبیات مدیریتی فوتبال، از اَشورث روانتر بودند. نام آموریم نخستین بار در تابستان ۲۰۲۴ مطرح شد، زمانیکه یونایتد در اندیشه ادامه یا قطع همکاری با تنهاخ پس از قهرمانی در جام حذفی بود؛ هرچند آن هنگام برادا و اَشورث در مرخصی اجباری بهسر میبردند. منبعی نزدیک به این افراد میگوید در آن زمان نوعی تردید وجود داشت بهدلیل پایبندی سرسختانه آموریم به سیستم ۳-۴-۳، اما یونایتد این را رد میکند. یکی از منابع باشگاه گفت: "آنها واقعا، واقعا در تابستان او را دوست داشتند. "
میان ایمان و تردید؛ سیستم یا انعطاف؟
مدیران ورزشی رقیب اغلب بر این باورند که این پایبندی بیش از حد آموریم میبایست یونایتد را از انتخاب او بازمیداشت. یکی از آنها میگوید: "او در دام این تصور افتاده که این سیستم و تاکتیکهایش هستند که موفقیت میآفرینند. مدیران فنی همگی تا حدی خودشیفتهاند و باید هم باشند تا در برابر جوانانی بایستند که دستمزدهای هنگفت میگیرند و رختکن را تسخیر کنند. باید بازیکنان را به این باور برسانند که نبوغی در کار است. مشکل اینجاست که خودشان هم این را باور میکنند. عملگرایی در سطح بالا دستکم گرفته شده است. اگر کار پیش نمیرود، باید برای کوتاهمدت تغییراتی ایجاد کرد. وقتی یونایتد از او پرسید: "آیا سیستم ۳-۴-۳ را تغییر میدهی؟ " و او پاسخ داد نه، همانجا باید پرچم قرمز برافراشته میشد. "
امید به آینده
منابع در یونایتد اصرار دارند این برداشت نادرستی از آموریم است و واقعیت آن است که در سیستم ۳-۴-۳ او گونهگونیهایی وجود دارد؛ بهویژه رویکرد مستقیم و تهاجمیای که در برابر لیورپول پیاده کرد و پیروزیای تاکتیکی رقم زد. پرسش این است که آیا از این دست پیروزیها بیشتر خواهیم دید یا نه و آیا سال آینده در چنین روزی مقالههایی درباره دومین سالگرد حضور او در یونایتد نوشته خواهد شد یا خیر.
*سید محمدطاهر شاهین