ماجراجویی هالند و دوستان در آمریکا
کیهان ورزشی-
با به پایان رسیدن دیدار‌های انتخابی در اروپا، یکی از جذاب‌ترین تیم‌های قاره سبز یعنی نروژ با شکست دادن ایتالیا، مجوز حضور در جام‌جهانی ۲۰۲۶ را دریافت کرد تا فوتبال‌دوستان بتوانند از درخشش ارلینگ هالند، ستاره باشگاه منچسترسیتی در تابستان پیش‌رو لذت ببرند. نروژ بعد از ۲۸ سال توانست مجوز حضور در جام‌جهانی را دریافت کند و در صورت قرعه خوب و درخشش بازیکنانش حتی این شانس را دارد که پا به مرحله حذفی بگذارد. باید منتظر ماند و دید که ماجراجویی هالند و دیگر ستارگان نروژ در آمریکا، مکزیک و کانادا، چه سرانجامی خواهد داشت.
پایان صبر ۲۸ ساله نروژی‌ها
ریچارد مارتین
شاید ارلینگ هالند به بردن جام‌های قهرمانی و آقای گل شدن عادت داشته باشد، اما حالا با نروژ به چیزی رسیده است که دفعه قبل ۲۸ سال پیش برای نروژی‌ها اتفاق افتاد و آن چیزی نیست جز صعود به جام‌جهانی. از زمان به دنیا آمدن هالند در سال ۲۰۰۰ به بعد، نروژ هیچوقت در بالاترین سطح فوتبال ملی حاضر نبوده و در همه تلاش‌های قبلی برای صعود به تورنمنت‌های معتبر ناکام شده و تنها یک بار به مرحله پلی‌آف انتخابی رسیده است.
با این حال آنها این بار به صورت مستقیم و بدون، اما و اگر توانستند بلیت خود برای حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ که به میزبانی مشترک آمریکا، مکزیک و کانادا برگزار می‌شود را قطعی کنند و این به لطف ارلینگ هالند بود. مهاجم باشگاه منچسترسیتی در مرحله انتخابی جام‌جهانی با به ثمر رساندن ۱۶ گل آقای گل شد و بعد از او با فاصله زیاد هری کین از انگلیس، ممفیس دیپای از هلند و مارکو آرناتوویچ از اتریش با ۸ گل قرار گرفتند تا نروژی که ایتالیا را همگروه با خود می‌دید، بتواند از "آتزوری" پیشی بگیرد و بالاتر از این تیم به جام‌جهانی صعود کند و ارلینگ هالندی که در رده باشگاهی تقریبا به هر جام قهرمانی ممکن با منچسترسیتی رسیده، بتواند به بزرگترین هدف دوران حرفه‌ای خود، یعنی حضور در جام‌جهانی نیز برسد.
سنت خانوادگی
هالند رابطه بسیار نزدیکی با پدرش آلفی دارد که او هم سابقا فوتبالیست بوده است، اما این بازیکن در کنار این رفاقت، رقابتی سالم نیز با پدرش دارد. او در این باره گفت: «او هیچوقت مرا به کاری وادار نمی‌کرد، اما از همان اول می‌دانست که می‌خواهم در فوتبال خوب باشم. خیلی وقت پیش به او گفتم که امیدوارم در فوتبال بهتر از تو باشم. بار‌ها این را به او گفته‌ام. از زمانی که خیلی جوان بودم، این یکی از اصلی‌ترین انگیزه‌های من بود که از طریق فوتبال امرار معاش کنم و بهتر از پدرم باشم.»
منصفانه است اگر بگوییم که ارلینگ همین حالا هم کارنامه‌ای بسیار بهتر از پدرش در فوتبال دارد، چرا که آلفی در دوره ۲۰ ساله فوتبال حرفه‌ای خود فاتح هیچ جام معتبری نشد، اما ارلینگ در تضاد با پدرش تا به حال قهرمانی در ۹ تورنمنت معتبر، از جمله لیگ قهرمانان و لیگ برتر را تجربه کرده، دو بار فاتح کفش طلا شده و در انگلیس و آلمان هم توانسته جایزه بهترین بازیکن فصل را به خودش اختصاص دهد. با این حال آلفی تجربه‌ای داشت که پسرش نیز به زودی آن را به دست خواهد آورد و آن چیزی نیست به جز بازی در جام‌جهانی.
آلفی عضوی از تیم ملی نروژی بود که به جام‌جهانی ۱۹۹۴ آمریکا صعود کرد و حالا ارلینگ دومین عضو از خانواده‌اش می‌شود که نه تنها در معتبرترین تورنمنت فوتبالی بازی کرده، بلکه درست مثل پدرش در آمریکا به میدان می‌رود.
جشن بزرگ
نروژ آخرین بار در سال ۱۹۹۸ در جام‌جهانی حاضر بود که آلفی در نهایت در فهرست نهایی تیم ملی کشورش جای نگرفت. اگر چه این تیم در آمریکا به خاطر تفاضل کمتر و در حالی که همه تیم‌های گروه چهار امتیازی بودند، از گردونه رقابت‌ها حذف شد، در جام‌جهانی فرانسه روز‌های خوبی را سپری کرد و حتی برزیل را شکست داد. برزیل اگر چه قبل از دیدار مقابل نروژ صدرنشینی خود را قطعی کرده بود، اما در آن تورنمنت تیمی پر از ستارگانی نظیر کافو، کارلوس، ریوالدو و البته رونالدو را داشت. نروژ در آن دیدار در دقیقه ۷۹ از رقیبش عقب افتاد ولی در عرض ۵ دقیقه با دو گل توانست به بازی برگردد و پیروز شود.
اگر چه نروژ در مرحله بعد با یک گل مقابل ایتالیا شکست خورد، اما هیچکس خاطره شکست دادن برزیل و صعود به مرحله حذفی را فراموش نمی‌کند. ارلینگ هالند می‌گوید که آنقدر دوراندیش نیست و همین که آنها به جام‌جهانی صعود کرده‌اند دستاوردی تاریخی محسوب می‌شود. او می‌گوید: «صعود ما به جام‌جهانی مثل این است که یک کشور بزرگ دیگر، فاتح این تورنمنت شده باشد. باید بزرگترین جشن ممکن را بگیریم و اتفاقاتی زیبا را در اسلو رقم بزنیم.»
خسته
نروژی‌ها از همان زمان که توانستند در ماه ژوئن ایتالیا را با سه گل شکست دهند، انتظار این جشن بزرگ را می‌کشیدند و بعد از آن برد نیز با وجود باران شدید، هواداران در ورزشگاه ماندند و بازیکنان شان را تشویق کردند. استاله سولباکن، مربی تیم می‌گوید: «مردم نمی‌خواستند به خانه بروند. باران می‌بارید ولی مردم خیلی زودتر از شروع بازی به ورزشگاه آمدند و تا زمانی طولانی بعد از پایان بازی هم ماندند.»
سولباکن یکی از بازیکنان نروژ در جام‌جهانی ۱۹۹۸ بود و حالا تجربه خود را با بازیکنان فعلی به اشتراک می‌گذارد، بازیکنانی که خیلی از آنها در زمان جام‌جهانی فرانسه هنوز به دنیا نیامده بودند. او می‌گوید: «از صحبت در مورد جام‌جهانی ۱۹۹۸ خسته شده‌ایم. به همین خاطر حالا باید به این جام‌جهانی بیاییم. ۲۵ سال از زمانی که در یک تورنمنت معتبر حضور داشتیم گذشته و دیگر زمانش رسیده بود.»
بزرگترین برگ برنده
سولباکن از سال ۲۰۰۲ وارد دنیای مربیگری شد و قبل از این که در سال ۲۰۲۰ مربی نروژ شود، در دو مقطع و با تیم کپنهاگن توانست ۸ قهرمانی در لیگ به دست بیاورد. او خوش‌شانس است که حالا نسلی استثنایی از بازیکنان نروژ را در اختیار دارد که سرآمد آنها ارلینگ هالند و مارتین اودگارد هستند و بازیکنان خوب دیگری نظیر اسکار باب، هم‌تیمی هالند در سیتی، الکساندر سورلوث، مهاجم اتلتیکومادرید، آنتونیو نوسا، وینگر باشگاه لایپزیش، ساندر برگ، هافبک فولام و جولیان ریرسون، مدافع کناری دورتموند نیز در این تیم حضور دارند. سولباکن می‌گوید: «در خط حمله بازیکنان خیلی خوبی داریم و همیشه این حس وجود دارد که می‌توانیم گل بزنیم. به عنوان تیم در کار‌های دفاعی هم خیلی بهتر شده‌ایم. ترکیب بهتری داریم و این حس در تیم وجود دارد که عملکردمان بسیار خوب بوده است.»
البته هیچ بازیکنی مثل هالند برای این تیم تعیین‌کننده نبوده است. با این حال سولباکن می‌گوید، هدایت این بازیکن کار آسانی است: «او بسیار متواضع است و وظایف دفاعی خود را هم انجام می‌دهد. قبل از این که به خودش فکر کند، به فکر تیم است. این را می‌توانید هنگام گلزنی سایر بازیکنان ببینید، چون به همان اندازه زمان گلزنی خودش خوشحال می‌شود. می‌داند که رهبر تیم است و به خوبی از هم‌تیمی‌هایش مراقبت می‌کند. سایر بازیکنان نیز می‌دانند که ارلینگ بزرگترین برگ برنده ماست و باید کاری کنیم که در فضا‌های مناسبی قرار بگیرد تا بتواند گلزنی کند و خطرساز باشد.»
گل‌های فراوان
تعهد هالند به موفقیت تیم در جریان برد مقابل مولداوی در ماه سپتامبر مشخص شد. شنیده‌ها حاکی از این است که هالند به خوبی از اهمیت تفاضل گل احتمالی برای صعود به جام‌جهانی با خبر بود و به بازیکنان گفته بود که باید تا جای ممکن در این بازی گل بزند تا نسبت به ایتالیا برتری داشته باشند. هالند در زمین هم به گفته خود عمل کرد و ۵ گل به ثمر رساند و هر بار سریع توپ را به وسط زمین برگرداند تا بازی به سرعت دوباره شروع شود تا او بتواند باز هم گل بزند.
آن بازی باعث شد تا نروژ در تفاضل گل برتری عجیبی نسبت به ایتالیا پیدا کند ولی در بازی‌های بعدی خود هم بی‌رحم بود و در نهایت در بازی برگشت ایتالیا را شکست داد تا کار "آتزوری" برای سومین بار پیاپی به دیدار‌های پلی‌آف کشیده شود.
هالند کاملا از اهمیت صعود به جام‌جهانی باخبر است و می‌گوید رساندن کشورش به چهارمین جام‌جهانی اصلی‌ترین هدف او به عنوان گلزن اصلی تیم بوده است: «آخرین باری که ما در جام‌جهانی حاضر بودیم، سال ۱۹۹۸ و دو سال قبل از به دنیا آمدن من بود و مدت زمانی طولانی است که این جمله را می‌گویم: هدفم این است که نروژ را به جام جهانی و مسابقات یورو برسانم. این اصلی‌ترین هدف دوران فوتبالی من است و خوشحالم که این اتفاق افتاده است.»
شگفتی‌ساز احتمالی
جیمز وست‌وود
نروژ توانست در دیدار‌های انتخابی، سهمیه حضور در جام‌جهانی را بعد از ۲۸ سال و پس از شکست دادن استونی و ایتالیا به دست بیاورد. پیروزی مقابل ایتالیا در ورزشگاه پر از تماشاگر "سن‌سیرو" به دست آمد و نروژ طی آن نشان داد که شایستگی صعود به جام‌جهانی را دارد. این تیم در نیمه اول با یک گل از ایتالیا عقب افتاد، اما در نیمه دوم به بازی برگشت و با ارائه یک فوتبال تهاجمی با ۴ گل حریف خود را در هم شکست.
البته نباید این نکته را از یاد برد که ایتالیا دیگر مثل گذشته یک تیم قدرتمند محسوب نمی‌شود، اما توانسته بود زیر نظر گاتوزو، در بازی‌های اخیرش نمایش بهتری داشته باشد و ۵ بازیکن فاتح یورو ۲۰۲۰ یعنی دوناروما، بارلا، دی‌لورنزو، باستونی و لوکاتلی هم در ترکیب اولیه حضور داشتند. نروژ تبدیل به دومین تیم در تاریخ شد که موفق می‌شود در یک دیدار ایتالیا را با اختلاف سه گل یا بیشتر شکست دهد. پیش از این تنها سوئد در سال ۱۹۸۳ موفق به انجام این کار شده بود.
نروژی‌ها همچنین با این پیروزی توانستند انتقام شکست در مرحله یک هشتم جام‌جهانی ۱۹۹۸ را از ایتالیا بگیرند و از همین حالا می‌توان درخشش هالند در تابستان سال آینده را تصور کرد. ستاره خط حمله منچسترسیتی رهبر نسلی طلایی از بازیکنان نروژ است که از هیچ تیمی نمی‌ترسد. بازی‌های درخشان نروژ در دیدار‌های انتخابی جام‌جهانی نشان دهنده یک حقیقت انکارنشدنی است: نروژ می‌تواند شگفتی‌ساز احتمالی جام‌جهانی پیش‌رو باشد و این تنها به خاطر در اختیار داشتن بهترین مهاجم نوک فعلی جهان نیست.
خط حمله خوب
قطعا حضور هالند در خط حمله، مهم‌ترین عامل موفقیت نروژ است. این تیم هر ۸ بازی خود در مرحله گروهی را برد و ۳۷ گل زد که سهم هالند ۱۶ گل بود که با رکورد رابرت لواندوفسکی برابری می‌کند.
"غول نابودگر" باشگاه منچسترسیتی تا اینجا ۳۲ گل در رده باشگاهی و ملی این فصل زده و دو گل مقابل ایتالیا، او را به رکورد ۵۵ گل در تنها ۴۸ بازی ملی رساند که ۲۲ گل بیشتر از هر بازیکن نروژی در تاریخ است. هالند در ۹ بازی متوالی اخیر برای تیم ملی کشورش و ۸ بازی از ۹ بازی آخر سیتی در لیگ برتر گلزنی کرده است. لارس سیورتسن، خبرنگار سرشناس نروژی، هالند را جلوتر از بازیکنانی نظیر اوله گونار سولسشر، یان آرنه ریسه و ... بهترین بازیکن تاریخ نروژ توصیف کرده، توصیفی که کاملا منصفانه به نظر می‌رسد.
هالند در ۲۵ سالگی به طرز فوق‌العاده‌ای هنوز حتی به دوران اوج فوتبالش نرسیده است. هیچ تیم دیگری در جام‌جهانی با چنین اسلحه مرگباری پا به تورنمنت نمی‌گذارد: مهاجم نوکی سریع، قدرتمند، تکنیکی و بی‌رحم که انگار هیچ فشاری روی خودش حس نمی‌کند.
او در کنار خود از نیروی حمایتی فوق‌العاده‌ای نیز بهره می‌برد. الکساندر سورلوث، مهاجم اتلتیکومادرید زوجی عالی برای هالند بوده و اشتراند لارسن، مهاجم وولوز نیز به عنوان یار تعویضی بسیار تاثیرگذار ظاهر شده است. همان طور که ایتالیایی‌ها فهمیدند، نروژ به قدری در خط حمله بازیکن خوب دارد که بتواند با هر رقیبی برابری کند.
بازگشت اودگارد
نروژ به طرز قابل تحسینی در حالی موفق شد جایگاه خود در جام‌جهانی را قطعی کند که بازی‌ساز و کاپیتان باااستعداد خود یعنی مارتین اودگارد را به همراه نداشت. هافبک آرسنال سه بازی آخر انتخابی تیم ملی کشورش را به خاطر مصدومیت زانو از دست داد و سولباکن، سرمربی نروژ تایید کرده که هنوز با بازگشت به میادین فاصله دارد. با این حال زمان با اودگارد یار است و نروژ هم برای استفاده از تمام توانایی‌های تیم، به کاپیتانش نیاز دارد. در دیدار‌های سخت‌تر، اودگارد همان بازیکنی است که می‌تواند با جادویش قفل بازی را باز کند.
اودگارد در مجموع ۷ پاس گل داده که بیش از هر بازیکن دیگری در انتخابی‌های اروپاست. او هم مثل هالند بازیکنی در کلاس جهانی است که برای حضور در بازی‌های بزرگ ساخته شده است. این بازیکن ۲۶ ساله به جای حضور در انگلیس و تمرکز برای رفع مصدومیت، با حضور در اردوی نروژ و شرکت در جشن صعود تیم ملی کشورش تعهد و قدرت رهبری خود را نشان داد. سولباکن در این باره می‌گوید: «او قبل، در جریان بازی و بعد از مسابقه در کنار ما بود. مارتین کاپیتان ما است. او به ما امنیت و قدرت می‌دهد و دوست داشتیم در کنارمان باشد. با وجود این که نمی‌توانست در زمین به ما کمک کند، از بیرون از زمین وظایفش را انجام داد.»
حالا هواداران نروژی امیدوارند که بازیکن سابق رئال‌مادرید خیلی زود به فرم خوبش برگردد، چرا که او یکی از بازیکنان کلیدی تیمش در جام‌جهانی خواهد بود.
یک تیم جوان
نروژ با میانگین سنی ۸/۲۵ سال، یکی از جوان‌ترین و هیجان‌انگیزترین تیم‌های ملی را در اختیار دارد. هالند و اودگارد بیشترین توجهات را در سال‌های اخیر به خود اختصاص داده‌اند، اما این احتمال وجود دارد که تا زمان شروع جام‌جهانی توجهات به سمت دو ستاره جوان دیگر هم جلب شود: نوسا و اسکار باب.
نوسا، که با درخشش در سمت چپ لایپزیش توجهات را در بوندس‌لیگا به خودش جلب کرده، در ۲۰ بازی برای نروژ از زمان اولین بازی ملی‌اش در سال ۲۰۲۳، در به ثمر رسیدن ۱۶ گل نقش داشته است. این بازیکن ۲۰ ساله هنوز جای بیشتری برای پیشرفت دارد، اما با سرعت بالا و قدرت تکنیکی که برای تیم ملی نروژ با تاکتیک ضدحمله حیاتی است، تبدیل به کابوس هر مدافعی شده است.
در سمت دیگر زمین، باب به اندازه نوسا تاثیرگذار نبوده، اما ویژگی‌های دیگری دارد. ستاره منچسترسیتی بیشتر وقتی به داخل می‌زند، حداکثر تاثیرگذاری را دارد و ترجیح می‌دهد بازی‌سازی کند تا این که گل بزند. باب ۲۲ ساله از نوسا تکنیکی‌تر است، می‌تواند فضا‌ها را پیدا کند و پاس‌های مهم بفرستد. در واقع باب می‌تواند کاری کند که بازیکنان حریف از پست خود خارج شوند و برای سایر بازیکنان فضاسازی شود. این دو بازیکن می‌توانند در جام‌جهانی ترکیبی موثر باشند و آندریاس سیلدرآپ نیز در بخش تهاجمی یک گزینه در دسترس دیگر است. اگر چه او این روز‌ها در بنفیکا به مشکل خورده و حواشی بیرون از زمین این بازیکن ۲۱ ساله را تحت تاثیر قرار داده، اما فوتبالیستی بااستعداد است که می‌تواند در چندین پست به میدان برود.
بِرگ فوق‌العاده
بخشی از درخشش تیم ملی نروژ را می‌توان به تجربه بسیاری از بازیکنان این تیم در لیگ برتر انگلیس ربط دارد. علاوه بر هالند، اودگارد، اشتراند لارسن و باب، سولباکن از بازیکنان باکیفیت دیگری نظیر ساندر برگ از فولام، کریستوفر آیر از برنتفورد و دیوید مولر ولفه از وولوز هم استفاده کرده تا تیمش را بهتر کند. با توجه به این که بسیاری از بازیکنان نروژ به سبک بازی فشرده در بهترین لیگ اروپا عادت دارند، سولباکن می‌تواند از توانایی‌های آنها بهره بسیاری ببرد.
در جریان بازی‌های انتخابی، ساندر برگ بدون شک باثبات‌ترین بازیکن تیم ملی نروژ بود. توانایی‌های بالای هافبک فولام، به نروژ فرصت موفقیت داد و بعد از مصدومیت اودگارد نیز او مردی بود که تیم را به جلو می‌راند. ساندر برگ رئیس و معمار تیم ملی نروژ در پست شماره ۸ بود و با سختکوشی جریان بازی تیمش را تعیین می‌کرد. وقتی که برگ در کنار اودگارد و پاتریک برگ از تیم بودگلیمت به میدان برود، نروژ ترکیب مناسبی از بازیکنان فیزیکی و خلاق را در میانه زمین خود خواهد داشت. بازیکن سابق شفیلد و برنلی در حال حاضر انتظاراتی که در دوران جوانی از او می‌رفت را برآورده می‌کند و نروژ به خاطر حضور وی در میدان در دفاع و حمله تیمی شجاع‌تر است.
دفاع قدرتمند
حقیقت این است که ساندر برگ و پاتریک برگ به سختی تلاش می‌کنند تا دفاع نروژ در خطر قرار نگیرد، اما خود خط دفاع این تیم هم بسیار قدرتمند و مستحکم بوده و آیر از برنتفورد و هوگم از بولونیا هماهنگی بسیار خوبی در مرکز خط دفاع با همدیگر دارند. هر دوی آنها قدبلند هستند که هر خطری را به خوبی حس می‌کنند و از سوی دیگر آغازگر حملات تیم نیز محسوب می‌شوند. شکست دادن هر یک از این دو بازیکن در نبرد‌های فیزیکی تقریبا غیرممکن است و ولفه و ریرسون نیز در دفاع کناری انرژی زیادی به تیم تزریق می‌کنند.
در این میان نیلان در درون دروازه تعریف واقعی کلمه "قابل اتکا" بوده است. دروازه‌بان تیم سویا در جریان ۸ بازی انتخابی تیمش تنها ۵ گل خورد و با واکنش‌هایی قابل توجه در موقعیت‌های بسیاری دروازه خود را بسته نگه داشت. هیچ نقطه ضعفی در خط دفاع نروژ وجود ندارد که رقبا بتوانند آن را هدف بگیرند. در حقیقت، نروژ نقطه ضعف چندانی ندارد و این از تاکتیک‌های سولباکن و استفاده هوشمندانه او از بازیکنان تحت اختیارش نشات می‌گیرد.
مربی موفق
انگلیس، فرانسه، پرتغال و کرواسی نیز همگی صعودشان به جام‌جهانی را قطعی کرده‌اند، اما هیچ یک از این تیم‌ها به اندازه نروژ تاثیرگذار ظاهر نشدند. اسپانیا، قهرمان یورو ۲۰۲۴، هنوز بهترین تیم اروپا به نظر می‌رسد ولی نروژ می‌تواند بعد از آنها لقب دومین تیم خوب قاره را به خود اختصاص دهد.
اگر چه سولباکن فرد فروتنی است، اما تیمی خاص ساخته که باید توسط هر رقیبی جدی گرفته شود و سبک بازی کاملا مشخصی دارد. نروژ وقتی از سیستم یارگیری نفر به نفر استفاده می‌کرد، گل‌های زیادی می‌خورد ولی سولباکن این سیستم را با دفاع منطقه‌ای جایگزین کرده است.
ضمن این که نروژ این روز‌ها بهتر توپ را در اختیار خودش نگه می‌دارد و این باعث می‌شود حریف به سمت آنها بیاید و بازیکنان نروژی بتوانند از سرعت و قدرت خود در خط حمله استفاده بهتری کنند. مربی سابق وولوز تیم نروژ را به کلی متحول کرده است.
باید منتظر ماند و دید که آیا آنها می‌توانند همین سطح را در جام‌جهانی نگه دارند و تحت تاثیر دما و فشار قرار می‌گیرند یا نه، اما اگر نروژ از گروه خودش بالا بیاید، تمام تیم‌های بزرگ قطعا نمی‌خواهند که در مرحله گروهی با آن رو‌به‌رو شوند.
*آرمین زمانی