شلوغترین روز جام بیست و یکم حول محور اولین حضور تیمی شگفتانگیز به نام ایسلند چرخید؛ تیمی از دل کوچکترین کشور حاضر در تاریخ جامجهانی که در عین حال کمترین جمعیت میان تیمهای حاضر در این دوره را هم به خود اختصاص داده است. آنها پس از خلق شگفتی در یورو 2016 و حذف انگلستان کبیر، برای اولین بار به جام جهانی آمدند و گویهای قرعهکشی سرنوشت آنها را طوری رقم زد که در اولین بازی خود به مصاف قهرمان دو دوره جام جهانی بروند. با روز سوم پرهیجان جامجهانی، از اولین برد فرانسه و شگفتی دیگر از ایسلند تا برد اروپاییها با ما باشید.
فرانسه 2-استرالیا1؛ رقص خروسها روی شانه کانگوروها
اولین بازی این روز به رونمایی از فرانسه باشکوه اختصاص داشت یعنی همان تیمی که از آن به عنوان پراستعدادترین و آیندهدار ترین تیم فوتبال جهان یاد میکنند. تیمی مملو از ستارههای جوان که خیلیها در انتظار تماشایش بودند. با این حال فرانسه با تیمی که در بازیهای دوستانه شاهدش بودیم، تفاوت داشت و در سوی مقابل استرالیا همان تیمی بود که انتظارش را داشتیم. کانگوروها سومین نماینده فوتبال آسیا بودند که باید پس از پیروزی ایران مقابل مراکش، با یک نتیجه معقول افتضاح عربستان در شروع جام را جبران میکردند. حقیقتا باید گفت که عملکرد آنها مقابل یکی از مدعیان اصلی جام قابل ستایش بود. آنها تا تساوی با فرانسه هم پیش رفتند و تنها نبوغ پوگبا، دشان را از اولین ناکامی جام نجات داد.
ایسلند1-آرژانتین 1؛ حقت را از جام جهانی بگیر
شروع بازی دوم روز، چیزی بود که خیلیها از صبح انتظارش را میکشیدند. این انتظار دو وجهه داشت؛ اولی یک عادت همیشگی بود یعنی دیدن آرژانتین به عنوان یکی از مدعیان همیشگی قهرمانی که شاید مسی را برای آخرین بار به همراه خود دارد و دیگری ایسلند. دومی هیجانش واقعا بیشتری از اولی بود. از تیمی که به جز خاطرات بازیهای درخشانش در یورو 2016، تشویقهای ایسلندیاش هم به میان ما رسوخ کرده بود، حالا در یک صحنه جدید به انتظار نمایشش نشسته بودیم. آلبیسلسته روی هنر آگوئرو خیلی زود به گل رسید اما زودتر از چیزی که تصورش را میکرد، دروازهاش فرو پاشید تا با تساوی یک-یک، ایسلندیها همچون یک کوه یخ عظیم به لاک دفاعی بروند؛ اتفاقی که به شکلی عجیب یادآور دیدار تیم ایران مقابل همین آرژانتین در جام جهانی 2014 بود. بر خلاف آن بازی ایسلندیها تا آخرین ثانیه مسی را مهار کردند؛ مهاری که حتی شامل حال پنالتی او هم شد تا آرژانتین و مسی و ماردونا غمگینترین مردان روز سوم و ایسلندیها باشکوهترین باشند.
دانمارک 1-پرو 0؛ روح اشمایکل بزرگ در بازی دمیده شد
اغراق نیست که بگوییم زیباترین بازی روز همین تقابل بود؛ چیزی که شاید کسی انتظارش را نداشت و به همین خاطر ممکن است خیلیها قید تماشای آن را زده باشند. یک بازی سراسر تهاجمی که لحظهای دروازههای دو تیم آرام نگرفتند و بیش از همه این کسپر اشمایکل، پسر اشمایکل بزرگ بود که 20 سال پیش پدرش در جامجهانی 1998 فرانسه از دروازه دانمارک محافظت کرد و حالا او بود که با چنگ و دندان تیمش را از شکست رهایی میبخشید. بالواقع اشمایکل ستاره میدان بود. گویی جنگندگی روح پدرش در او و تیم دانمارک دمیده شده بود. پرو هر چه زود گل نشد و وایکینگها از تک موقعیت خود، به اولین برد خود در جام رسیدند.
کرواسی 2-نیجریه 0؛ عقابهایی که بال پرواز ندارند
از آن نیجریه جذاب دهه 90 و اوایل هزاره میلادی چیزی نمانده نه حتی اندکی از فلسفه و رعبآور بودنش. این نظریه به عینه در بازی پایانی روز سوم مقابل کرواسی مشخص بود. نیجریه مقابل کرواسی و ستارههایش حرفی برای گفتن نداشت و به راحتی تن به شکست داد تا از حالا بتوان روی نیجریه به عنوان یکی از حذف شدههای گروه چهارم حساب کرد.
خماند