PDF نسخه کامل مجله
يکشنبه ۰۹ ارديبهشت ۱۴۰۳ - April 28 2024
کد خبر: ۸۲۶۶۴
تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۴۰۲ - ۱۵:۴۵
وقت

پرونده نوزدهمین دوره بازی های آسیایی بسته شد و کاروان ایران با کسب 54 مدال ( 13 طلا ، 21 نقره و 20 برنز) و ایستادن در رده هفتم جدول به کار خود پایان داد. با نگاهی به همین جدول درمی یابیم که ورزش ایران در مقایسه با تیم های غرب آسیا مقام اول را دارا بوده و هنوز در این منطقه پیشتاز است. این در حالی است که هم از مشکلات و ضعف های ورزش خود خبر داریم و هم می دانیم که بعضی از کشورهای منطقه در ورزش چه بریز و بپاش ها و هزینه های کلانی را که اغلب جنبه " نمایش" و خود فریبی دارد و خرج " نمایش" و به اصطلاح "show off" می شود، متحمل می شوند. البته جدول مدال ها نمی تواند به طور دقیق بیانگر وضعیت ورزش یک کشور باشد چرا که مثلا می دانیم بعضی از کشورها برای حضور در این طور بازی ها و سری میان سرها درآوردن و ابراز وجود ، دست به جیب شده و با استخدام ورزشکارانی از کشورهای صاحب ورزش و اروپایی و آفریقایی و... مدال هایی را به نام خود ثبت می کنند و جایگاهی را به شکل کاذب در جدول به دست می آورند! استناد به جدول می تواند فقط یکی از ملاک های ارزیابی باشد، خاصه برای کسانی که الکی خوش نیستند و قصد خودفریبی ندارند و می خواهند بر مبنای داشته ها و سرمایه های موجود ، ورزش خود را از ریشه و به طور ساختاری سامان و سازمان دهند.اینک بعد از پایان بازی های آسیایی وقت " محاسبه " رسیده است. این کار مهمترین اقدامی است که مسئولان ورزش باید به آن مبادرت کنند . آنها باید به بررسی عملکرد و کارنامه یکایک فدراسیون های ورزشی بپردازند تا معلوم شود که آن شعارها و وعده هایی که قبل از بازی ها می دادند، چقدرعملی شده و تحقق یافته و چقدر به واقعیت نزدیک و یا از آن دور است. این کار - یعنی بررسی و حسابرسی - در واقع اولین اقدام اساسی و علمی و موثر است برای حضور موفق تر در دوره بعدی این بازی ها . در چهار سال آینده ، آن کشور و کاروانی موفق تر است و اهداف – یا بسیاری از اهداف - تعیین شده خود را محقق می سازد که از اولین روزهای پایانی این دوره وقت و زمان را به بطالت و بازی درآوردن و تعارف از دست ندهد. الان بهترین وقت است تا فرق " دوغ " و " دوشاب " معلوم شود . باید روشن شود که هر یک از فدراسیون های ما چهار سال گذشته را به چه کاری اشتغال داشته اند ، در پی انجام مسئولیت ها یا یکسره سرگرم مشغولیت ها و اتلاف وقت بوده اند. باید بررسی شود که چه کسانی و فدراسیون ها و مدیرانی با فریب این و آن مقام بلند پایه و تبلیغات کاذب ، برای دست انداختن مردم ، " تاریخ ساز" ی کرده و چه کسانی با زحمت و برنامه ریزی و نتایج امیدوار کننده ورزشکاران خود ، از سوی مردم و کارشناسان به لقب " تاریخ ساز" نائل آمده اند. خلاصه ، وقت آن است که حساب خادمان ورزش و عناصر کاربلد از فرصت طلبان آویزان کاملا جدا شود. البته نمایش و نتایج تیم ها و ورزشکاران مختلف ، خود گویای همه چیز است و مردم وعلاقه مندان به ورزش بر این مبنا داوری و قضاوت کرده و منتظر اقدامات اصلاحی و بایسته مدیران و مسئولان ورزش کشور هستند. فرصت طلبان متاسفانه اغلب به وظیفه خود برای بررسی عملکردها و کارنامه و به اصطلاح " مو را از ماست کشیدن " به درستی و قاطعانه عمل نمی کنند ، یا گرفتار رودربایستی ها و تعارفات و رفیق بازی ها می شوند و یا اینکه به خاطر دخالت ها و اعمال نظرها و سفارش درباره مدیران رفوزه از سوی پدرخوانده های ورزش یا افرادغیر مسئول اما ذینفود در مراکز و سازمان های مختلف، جرات رسیدگی و عمل قاطعانه پیدا نمی کنند و مساله عدم بررسی و نظارت و رفتار و برنامه ریزی بر طبق آن ، یکی از چیزهایی است که ورزش مستعد ما را گرفتار و بیچاره کرده است.به نظر ما و بسیاری از کارشناسان آنچه در" هانگژو" به گونه ای مثبت برای ورزش ما چهره بست و به پای آن نوشته شد - این پنجاه و چند مدال و مقام هفتمی - بیش از آنکه حاصل برنامه ریزی و کار حساب شده و هدفدار مدیران ورزش باشد- که البته در جاهایی و رشته هایی هست- بیشتر حاصل استعداد و هنر و انگیزه و غیرت ورزشکاران برومند کشور پهناور و غنی ماست. در واقع رهاورد کاروان ورزشی ایران بی اغراق " کف " بضاعت و توان بالقوه ورزش و ورزشکاران کشورمان به حساب می آید. برای اینکه ورزش ایران به حرکت خود در جاده پیشرفت و افتخار سرعت بیشتر و شتاب منطقی بخشد - چنانکه بارها و به کرات نوشته ایم - باید از مدیریت و مدیرانی برخوردار باشد که در حد و اندازه و هموزن شایستگی های ذاتی و استعدادهای سرشار ورزشکاران ما باشد. مدیریت کلان ورزش باید این موضوع را جدی بگیرد و از همین حالا بدون اتلاف وقت و با تدبیر و اقتدار به فکر بازی های آسیایی آینده باشد. ‌ما هم مثل دیگر اهالی ورزش از امروز اقدامات و اصلاحات و تدابیر و برنامه ریزی مدیران ورزش را رصد کرده و به نظاره می نشینیم تا ببینیم که درس ها و عبرت های " هانگژو" چقدر بر رفتار و سیاست های آنان تاثیر گذاشته است.

* سیدمحمدسعید مدنی

نام:
ایمیل:
* نظر:
پربازدید ها